Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2022 r., sygn. I SA/Wr 950/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski, Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca), Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz - Rajchman po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2022 r. w Wydziale I - na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi: A Sp. z o.o. zs. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 8 lipca 2021 r., nr 0201-IOA.603.14.2021 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od stycznia 2011 r. do marca 2012 r.: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A Sp. z o.o. zs. w Ł. (dalej jako: Spółka, Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako DIAS) z 8 lipca 2021 r. nr 0201-IOA.603.14.2021 utrzymująca w mocy decyzję DIAS w pierwszej instancji z 23 kwietnia 2021 r. nr 0201-IOV-11.603.2.2021 - odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu nr 0201-PT3.4213.136.2016 z 15 lutego 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia 2011 r. do marca 2012 r. (dalej jako decyzja ostateczna DIS). Sąd zobowiązany w oparciu o art. 141 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) – dalej jako p.p.s.a. do zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, a nie powielania treści akt w oparciu o które orzeka, wskazuje jak poniżej.

Decyzja ostateczna DIS utrzymała w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji – decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu z 19 września nr W1P2/130297/1. Postępowanie wymiarowe (tryb zwykły) w sprawie Skarżącej było również przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej, w wyniku której tut. Sąd wyrokiem z 23 stycznia 2018 r. o sygn. akt I SA/Wr 401/17 oddalił skargę na decyzję ostateczną DIS, a wspomniany wyrok jest prawomocny. W postępowaniu wymiarowym, zakończonym ostateczną decyzją DIS zakwestionowano podatek naliczony z faktur wystawionych przez B Sp. z o.o. z tytułu świadczenia usług wynajmu pracowników oraz pojazdów oraz faktur wystawionych przez C Spółka z o.o. z tytułu świadczenia usług wynajmu pracowników oraz pojazdów. Zanegowano również prawo Skarżącej do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez D Spółkę z o.o. z tytułu sprzedaży oleju napędowego.