Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. I FSK 2293/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Danuta Oleś (spr.), Sędzia WSA del. Adam Nita, po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 września 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 173/22 w sprawie ze skargi Gminy L. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 września 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 173/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną przez Gminy L. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 stycznia 2022 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej stwierdził, że stanowisko Gminy L. (dalej: "Gmina" lub "skarżąca") przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe w zakresie:

1) prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z wybudowaniem sieci wodociągowej wraz z przyłączami w ramach zawartej umowy o dofinansowanie Projektu za pomocą sposobu określenia proporcji, opartego na kryterium ilościowym,

2) uwzględnienia w podstawie opodatkowania dofinansowania, odnoszącego się do wybudowanych przyłączy wodociągowych.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł organ podatkowy. Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 86 ust. 1, ust. 2a-2h i ust. 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: "ustawa o VAT") w zw. z § 3 ust. 1-5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U z 2015 r. poz. 2193, dalej: "rozporządzenie MF") poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że metoda zaproponowana przez Gminę dużo bardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez Gminę nabyć niż metoda wskazana w rozporządzeniu MF, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych norm nie może być dokonywana w pewnym "uproszczeniu" z pominięciem w proponowanym przez Gminę prewspółczynniku zużycia wody dla celów przeciwpożarowych, albowiem Gmina winna to zużycie uwzględniać i tym samym, wbrew ocenie Sądu, wykładnia dokonana przez organ w ramach pytania 1) była prawidłowa i oparta o obowiązujące przepisy, a organ oceniając proponowaną przez Gminę metodę jako nieprawidłową (z czym po części zgodził się Sąd pierwszej instancji) nie mógł uznać stanowiska Gminy za prawidłowe.