Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2024 r., sygn. III SA/Wa 153/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Cichoń (sprawozdawca), asesor WSA Tomasz Grzybowski, Protokolant referent Klaudia Staręga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2022 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2022 r. Wójt Gminy S. (zwany dalej: Organem I instancji" lub "Wójtem") wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości dotyczące 2022 r. Z akt sprawy wynika, że w ewidencji gruntów i budynków ujawniona została działka nr [...] o pow. 251 m2 oznaczona symbolem B (tereny mieszkaniowe), objęta księgą wieczystą nr [...]. W uwagach wskazano, że obecne działki nr [...] i [...] powstały z podziału działki nr [...], wykazanego na mapie P. [...], zatwierdzonego postanowieniem Sądu sygn. akt [...] z dnia [...].06.2017 r. Działka nr [...] stanowi współwłasność K. S., J. S., E. F. i S. F.. Decyzją z dnia [...] marca 2022 r. Organ I instancji ustalił wobec K. S., J. S., E. F. i S. F. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości w 2022 r. na kwotę 93,00 zł. K. S. (zwana dalej: "Skarżącą" lub "Stroną") złożyła odwołanie od powyższej decyzji. W odwołaniu Strona wniosła o wstrzymanie zmiany wpisu w ewidencji gruntów i budynków oraz naliczenia podatku gruntowego od działki nr [...] o pow. 461 m2. Decyzją z dnia [...] października 2022 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (zwane dalej: "SKO" lub "Organem Odwoławczym") utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...] marca 2022 r. nr [...]. Decyzja została skierowana do wszystkich współwłaścicieli. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia SKO wskazało, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Tekst jedn.: Dz. U. 2022 r. poz. 1452 z późn. zm.; dalej jako: "u.p.o.l.") przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są: 1) grunty, 2) budynki lub ich części oraz 3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. podstawą opodatkowania dla gruntów jest powierzchnia. Organ odwoławczy zaznaczył, że z akt sprawy wynika, że w ewidencji gruntów i budynków widniej działka nr [...] o pow. 251 m2 objęta księgą wieczystą nr [...] i stanowi ona współwłasność K. S., J. S., E. F. i S. F. SKO ponadto wyjaśniło, że art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 725, z późn. zm., dalej jako: "u.p.g.k." lub "prawo geodezyjne i kartograficzne") statuuje zasadę, iż podstawę wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem dane ujawnione w ewidencji dotyczące gruntu danej nieruchomości, posadowionego na tym gruncie budynku i istniejących w budynku lokali są danymi urzędowymi, które w żaden sposób nie mogą być zignorowane przez organy podatkowe w procesie wymiaru podatku od nieruchomości. Organ odwoławczy powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 3108/12, wskazał, że art. 21 ust. 1 u.p.g.k. należy interpretować w ten sposób, że przy ustalaniu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, w podatku rolnym i podatku leśnym, winny zostać uwzględnione zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Informacje dotyczące funkcji (użytkowego przeznaczenia) zarówno gruntu, jak i budynku (lokalu) mają dla organu podatkowego charakter wiążący i nie mogą być przezeń samodzielnie korygowane w ramach postępowania podatkowego, bez zmiany tych wpisów w ewidencji gruntów. SKO podkreślił ponadto, że w myśl § 49 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r., poz. 393), o dokonanych zmianach w danych ewidencyjnych starosta zawiadamia organy podatkowe - w przypadku zmian danych mających znaczenie dla wymiaru podatków: od nieruchomości, rolnego i leśnego. Zawiadomienie to zawiera w szczególności oznaczenie dokumentu, który stanowił podstawę do zmiany, oraz datę jej wprowadzenia. Zatem, powyższe zawiadomienie i wskazana w nim data zmiany w ewidencji gruntów i budynków jest podstawowym dokumentem, na podstawie którego organ podatkowy powinien ustalać moment, z którym łączyć należy zaistnienie skutków prawnopodatkowych. Co do zasady - datą zmiany treści ewidencji jest data określona w zawiadomieniu. Dopiero z tą datą - dokonania zmiany w ewidencji - grunty zmieniają swój charakter dla celów podatkowych. Natomiast na chwilę wydania decyzji z akt sprawy nie wynika, aby doszło do zmiany w ewidencji gruntów i budynków, która obligowałaby organ podatkowy do ustalenia podatku od nieruchomości w sposób oczekiwany przez Stronę.