Jak rozliczyć niedobory środków trwałych po powodzi?

W czasie powodzi zostało zniszczonych częściowo lub całkowicie wiele budynków (wraz z dodatkowym wyposażeniem typu chodniki, parkingi, ogrodzenia) i budowli gminnych (dróg, kładek, wodociągów). Zostało to potwierdzone w protokole inwentaryzacji doraźnej. Część z nich zostanie wyburzona, a część – odbudowana lub odremontowana. Jak prawidłowo ustalić i rozliczyć w księgach rachunkowych wynikające z tego niedobory i szkody?

Szczegółowe wskazówki w zakresie ujmowania niedoborów i szkód w środkach trwałych są zawarte w KSR 11. Jednostka (tu: urząd gminy) może w całości przyjąć do stosowania ten KSR lub sama ustalić, jakie zasady w niej obowiązują, posiłkując się tym KSR.

Ustawa o rachunkowości zawiera tylko ogólne zasady wyceny środków trwałych na potrzeby prowadzenia ewidencji księgowej. Między innymi w ogóle nie odnosi się do szczegółowych zasad związanych z odzwierciedleniem w ewidencji księgowej niedoborów i szkód w tych aktywach, ujawnianych w drodze inwentaryzacji. Takie rozwiązania zostały jednak wypracowane w ramach tzw. praktyki w rachunkowości. Następnie zostały zebrane, ujednolicone i wydane w formie krajowych standardów rachunkowości (KSR) przez Komitet Standardów Rachunkowości. Kierownicy jednostek zobowiązani do prowadzenia pełnej rachunkowości (art. 10 ust. 3 uor). Mogą przyjąć wszystkie lub wybrane standardy rachunkowości. W przypadku ewidencji środków trwałych mogą posługiwać się KSR 11. Mogą go przyjąć do stosowania albo ustalić w polityce rachunkowości własne zasady, oparte na rozwiązaniach podanych w tym KSR.