Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 października 2024 r., sygn. II SAB/Gl 138/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędziowie, Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 października 2024 r. sprawy ze skargi I. Y. na bezczynność Wojewody Śląskiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy 1. stwierdza, że Wojewoda Śląski dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. zobowiązuje Wojewodę Śląskiego do wydania aktu w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz skarżącego 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 12 czerwca 2024 r. I. Y. (dalej: strona, skarżący), powołując się m. in. na treść ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2024 r., poz. 572 – dalej k.p.a.), działając poprzez pełnomocnika, w sprawie o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, wniósł skargę na bezczynność Wojewody Śląskiego, zarzucając naruszenie art. 8, 12, 35 § 1 i 2, 36 § 1 k.p.a., poprzez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy. Wniesiono m. in. o: 

1. Zobowiązanie organu administracji do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi;

2. Przyznanie skarżącemu od organu sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w przepisach, ewentualnie wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości;

3. Zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, opłaty sądowej oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W treści uzasadnienia podano m. in., że skarżący złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w dniu 10 stycznia 2023 r. Następnie w dniu 17 kwietnia 2024 r. złożył ponaglenie za pośrednictwem organu I instancji. Do dnia wniesienia skargi właściwe organy nie rozpoznały ani ponaglenia, ani wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Organ jest bezczynny.