Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 października 2024 r., sygn. III SA/Wr 277/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie: Sędzia WSA Andrzej Nikiforów (sprawozdawca), , Asesor WSA Anna Kuczyńska-Szczytkowska, , , Protokolant: specjalista Renata Pawlak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 października 2024 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 23 kwietnia 2024 r. nr SKO 4021.8.2024 w przedmiocie umorzenia opłaty dodatkowej za parkowanie I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. K. (dalej: strona, skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu (dalej: SKO, organ II instancji, organ odwoławczy) z dnia 23 kwietnia 2024 r., nr SKO 4021.8.2024 utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Wrocławia (dalej: organ I instancji) z dnia 4 marca 2024 r., nr 65/WIM/2024 w sprawie nieudzielenia ulgi w formie umorzenia opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za parkowanie.

Z akt sprawy wynika, że strona złożyła wniosek o umorzenie opłaty dodatkowej za parkowanie wystawionych na pojazd o numerze rejestracyjnym [...] w okresie od 6 września do 12 października 2023 r. We wniosku wskazała, że jest osobą starszą (emerytem). W opisanym okresie przebywał w sanatorium, w związku z czym nie udało mu się wykupić abonamentu. Podniósł, że stać go na opłaty dodatkowe, niemniej wykupuje abonamenty.

W oświadczeniu o stanie majątkowym strona określiła swój dochód na kwotę 22 645,76 zł rocznie z tytułu emerytury. Wydatki na zamieszkanie to: czynsz 614,23 zł/m-c, energia elektryczna - 73 zł/m-c, woda - 63 zł/m-c i wywóz śmieci 44 zł/m-c.

Organ I instancji odmówił udzielenia ulgi. Stwierdził, że okoliczności sprawy nie wyczerpują przesłanek warunkujących udzielenie wnioskowanej ulgi w spłacie. Uznał, że sytuacja materialna strony sama w sobie choć trudna nie może być uznana za przesłankę umożliwiającą zastosowanie wnioskowanej ulgi w spłacie. Zwrócił także uwagę, że ewentualne prowadzenie przymusowej egzekucji należności objętych postępowaniem nie zagrozi egzystencji zobowiązanego, którego sytuacja prawna jest chroniona przez przepisy ustawy egzekucyjnej, która gwarantuje określone minimum egzystencji. Wyjaśnił przy tym pojęcie przesłanki interesu publicznego oraz wskazał, że strona nie przedstawiła okoliczności, które można by kwalifikować w ramach tej przesłanki.