Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 września 2024 r., sygn. III SA/Lu 312/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Strzelec Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal Asesor WSA Agnieszka Kosowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 17 września 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 8 marca 2024 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi I. uchyla zaskarżoną decyzją oraz decyzję Naczelnika Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białej Podlaskiej z dnia29 listopada 2023 r. nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie na rzecz A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 4 646 zł (cztery tysiące sześćset czterdzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sygn. III SA/Lu 312/24

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej

w Lublinie z dnia 8 marca 2024 r. w sprawie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (Dz. U. z 2024 r., poz. 1218), dalej jako "ustawa SENT".

Stan sprawy przedstawia się następująco.

W dniu 9 stycznia 2020 r. funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej przeprowadzili w H. kontrolę pojazdu samochodowego, którym przewożono olej sojowy surowy jadalny w ilości 24 380 kg, klasyfikowany do pozycji kod CN 1507.

W okazanym zgłoszeniu SENT jako podmiot wysyłający towar widniała A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P., natomiast w dokumencie WZ z dnia

9 stycznia 2020 r. jako dostawcę towaru wskazano A. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. (dalej jako "skarżąca").

Naczelnik Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białej Podlaskiej (dalej jako "organ I instancji") ustalił, że skarżąca jest podmiotem wysyłającym w rozumieniu