Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 listopada 2024 r., sygn. II SA/Łd 683/24

Dnia 29 listopada 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski (spr.) Asesor WSA Beata Czyżewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2024 roku sprawy ze skargi K. O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 1 lipca 2024 roku znak: SKO.4161.14.24 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji dotyczącej uciążliwości powodowanej pracą pompy ciepła, prowadzącej do przekroczenia norm hałasu oddala skargę. ał

Uzasadnienie

II SA/Łd 683/24

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła skarga K.O. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z 1 lipca 2024 roku (znak: SKO.4161.14.24) utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta Miasta Sieradza z 26 kwietnia 2024 roku (znak: WIK-S.605.1.63.2023), odmawiające wszczęcia postępowania w przedmiocie wydania decyzji, o której mowa w art. 363 ust. 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 roku - Prawo ochrony środowiska (tj.: Dz.U. z 2024 r., poz. 54 z późn. zm.) [dalej ustawa – Prawo ochrony środowiska], wydane na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. oraz w zw. z art. 375 ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Z akt sprawy wynika, że 29 grudnia 2023 r. do Urzędu Miasta Sieradza wpłynęło zgłoszenie K.O. przekazane zgodnie z właściwością przy piśmie z 28 grudnia 2023 r. przez Kierownika Delegatury Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Sieradzu, które dotyczyło uciążliwości akustycznej wynikającej z pracy pompy ciepła na terenie nieruchomości położonej w S. przy ul. [...] (działka o nr ewid. [...], obręb geodezyjny nr [...]).

Postanowieniem z 26 kwietnia 2024 r. Prezydent Miasta Sieradz odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wydania decyzji, o której mowa w art. 363 ust. 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska argumentując, że podstawą zastosowania przedmiotowego przepisu są dwie okoliczności - występowanie negatywnego oddziaływania na środowisko oraz ustalenie osoby fizycznej, której działanie negatywnie oddziałuje na środowisko. Zdaniem organu I instancji uwzględniając zaś skalę zgłoszonego oddziaływania, należało uznać, iż w tym konkretnym przypadku nie występuje negatywne oddziaływanie na środowisko, a wyłącznie uciążliwości, które mogą ewentualnie ograniczać korzystanie z sąsiedniej nieruchomości. W takim przypadku należy rozważyć, czy środkiem prawnym służącym wyeliminowaniu uciążliwości nie powinny być roszczenia zgłaszane na podstawie art. 222 § 2 Kodeksu cywilnego.