praktyka

Niskocenne środki trwałe: kłopotliwe rozliczenie kosztów ich nabycia

Wielu przedsiębiorców uwzględnia moment poniesienia kosztu zamiast oddania rzeczy do używania. Co istotne, taki błąd dotyczy nie tylko komputerów czy telefonów, lecz także biurek i krzeseł, a nawet koszy na śmieci

Przełom roku to doskonały moment na to, aby przypomnieć niektóre z zasad rozliczania kosztów podatkowych. Każdy, kto zajmuje się podatkami dochodowymi – bez względu na to, czy jest to PIT, czy CIT – powinien wiedzieć, że prawodawca w szczególny sposób normuje kwestię rozliczania w kosztach ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środka trwałego i odpowiednio ceny nabycia wartości niematerialnej i prawnej (bo z zastrzeżeniem kosztów prac rozwojowych nie można wytworzyć wartości niematerialnej i prawnej dla celów podatkowych). Chodzi o to, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane:

• wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163; dalej: ustawa o PIT) i odpowiednio z art. 16a–16m ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805; ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 1717; dalej: ustawa o CIT),