Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2024 r., sygn. II OSK 58/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 października 2023 r. sygn. akt II SA/Po 364/23 w sprawie ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] kwietnia 2023 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 27 października 2023 r. sygn. akt II SA/Po 364/23 oddalił skargę P. G. (dalej skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z [...] kwietnia 2023 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kalisza z [...] stycznia 2023 r. nr [...]w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z wewnętrzną drogą dojazdową na terenie położonym w Kaliszu przy ul. [...], oznaczonym w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr [...] i [...] (obręb [...]).

Sąd I instancji nie podzielił argumentacji skarżącego, iż teren inwestycji umiejscowiony jest pośród zabudowy jednorodzinnej. Analiza akt administracyjnych sprawy prowadzi do jednoznacznego wniosku, zgodnie z którym wyznaczony przez skarżącego teren inwestycji wychodzi poza istniejącą zabudowę jednorodzinną, wchodząc poprzez drogę wewnętrzną w głąb terenów rolnych. Słusznie w tych okolicznościach uznano, że nie jest spełniona przesłanka z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503, dalej upzp) z uwagi na brak kontynuacji zagospodarowania terenu, w porównaniu do terenu znajdującego się w obszarze analizowanym. Jednocześnie organy dostrzegły, że spełniony jest warunek kontynuacji funkcji zabudowy, lecz nie może to jeszcze przesądzić o uznaniu spełnienia przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 1 upzp. To że w obszarze analizowanym zachodzi kontynuacja funkcji zabudowy oraz możliwe jest wyznaczenie pewnych parametrów zabudowy przyszłej nie oznacza automatycznie spełnienia przesłanek, o których mowa w ww. przepisie. Nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko skarżącego, że istnienie chociaż jednego budynku mieszkalnego jednorodzinnego przesądzać by mogło o spełnieniu analizowanej przesłanki. Zdaniem Sądu skarżący zdaje się pomijać, że art. 61 ust. 1 pkt 1 upzp wymaga, aby mająca powstać zabudowa odpowiadała istniejącej zabudowie także pod względem zagospodarowania terenu, na którym ma zostać zlokalizowana. Dopiero spełnienie wszelkich cech o charakterze urbanistycznym i architektonicznym pozwala przyjąć zachowanie zasady dobrego sąsiedztwa. W przypadku planowanej inwestycji orzekające w sprawie organy w pełni zasadnie - w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego - uznały brak spełnienia przesłanki kontynuacji zagospodarowania terenu, a co za tym idzie niespełnienie warunku z art. 61 ust. 1 pkt 1 upzp. W obszarze analizowanym brak jest bowiem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, która wchodziłaby na tyle głęboko w tereny rolne, jak zabudowa planowana przez skarżącego. Teren inwestycji wyznaczony przez skarżącego nie ogranicza się wyłącznie do frontu działki [...], lecz sięga w jej głąb, aż do W.