Brak obowiązku naliczania opłaty od środków spożywczych przy sprzedaży napojów nabywcy hurtowemu nieprowadzącemu sprzedaży detalicznej - Interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.19.MF

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę z części Państwa wniosku z 3 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 14 lutego 2024 r. sygn. akt I SA/Sz 372/23 uchylający postanowienie z 1 października 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.2.WF oraz poprzedzające je postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z 2 sierpnia 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.1.DT i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w części dotyczącej braku naliczania opłaty od środków spożywczych od sprzedaży napojów nabywcy hurtowemu nieprowadzącemu faktycznie sprzedaży detalicznej – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 stycznia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1670 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 27 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.107.2021.1.WF wezwaliśmy Państwa do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo (…) 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest producentem soków i syropów podlegających rygorom ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 z późn. zm.) oraz spełniających definicję napoju zawartą w art. 12b ust. 1 ww. ustawy.

Spółka produkuje napoje zarówno pod swoją marką, jak i na zamówienie i pod marką innych podmiotów. Spółka zawiera zarówno umowy ramowe, w ramach których nabywcy dokonują zamówień poszczególnych towarów, jak i odrębne umowy sprzedaży dotyczące określonej serii produktów. W końcu Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną napojów.

Niekiedy zdarza się, że określona partia produktów zostanie zakwestionowana w trybie rękojmi i wraca ona do Spółki - po dokonaniu odstąpienia od umowy w całości lub części przez kontrahenta. W zakresie umów o produkcję w ramach tzw. marki własnej, które też stanowią część produkcji Spółki, skład produktu jest często określany w specyfikacji. Nie można wykluczyć, że zamawiający w niektórych przypadkach nie określi składu produktu w 100% pozostawiając w tym zakresie sprawę do uznania producentowi np. określony zostanie udział określonego składnika na poziomie (…)%-(…)%, w ramach którego producent będzie mógł dobrać najbardziej odpowiednią proporcję.

Cechą charakterystyczną wytwarzania napojów na zlecenie jest to, że czasami towary te trzeba wyprodukować. Do zawarcia umowy sprzedaży dochodzi np. w kwietniu 2021 r., ale do wydania wyprodukowanego towaru np. dopiero w maju 2021 r.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

CzyWnioskodawcabędziepodmiotemsprzedającymNapojekontrahentomprowadzącymsprzedaż:hurtową,detaliczną,hurtowąidetaliczną?

Tak, Wnioskodawca występuje w każdej z ww. sytuacji. Natomiast pytanie nr 1 dot. sytuacji, gdy podmiot (nabywca) ma wpisaną w PKD we właściwym rejestrze zarówno sprzedaż hurtową i detaliczną, ale zgodnie z pisemnym oświadczeniem prowadzi faktycznie tylko i wyłącznie sprzedaż hurtową, a nie prowadzi sprzedaży detalicznej.

CzyWnioskodawcabędzieproducentemdlazamawiającego,wprzypadkugdyskładnapoju,objętegoopłatąstanowielementumowyzawartejprzezWnioskodawcęadotyczącejprodukcjitegonapojudlazamawiającego.

Tak, Wnioskodawca występuje także w takiej sytuacji. Pytanie nr 2 Wnioskodawcy (i tylko pytanie nr 2) dot. właśnie takiej sytuacji, gdy określenie składu napoju w umowie jest niepełne tzn. nie zostaje określone kategorycznie 100% zawartości lub zostaje określone w sposób wariantowy np. składnik może występować w wielkości (…)% do (…)% całości.

CzyNapojebędąceprzedmiotemwnioskusąujętewPolskiejKlasyfikacjiWyrobówiUsługwklasach10.32,10.89lubwdziale11orazczywichskładzieznajdujesięconajmniejjednazsubstancji,októrychmowawart.12aust.1ustawyozdrowiupublicznym?Proszęwskazaćtesubstancje.

Tak - zgodnie z (…).

WyjaśnieniecoWnioskodawcarozumiepodpojęciem„zawarcieumowysprzedaży”(np.czyjesttoumowadotyczącazamówienianapojów,umowaoprodukcję)?

Wnioskodawca rozumie przez to, zgodnie z regułami K.c., wymianę dwóch zgodnych oświadczeń woli stron umowy o jej zawarciu (oferta zakupu i przyjęcie oferty). W praktyce - z reguły nadesłanie zamówienia przez kontrahenta i zwrotne potwierdzenie jego akceptacji przez Wnioskodawcę.

Będzie to zarówno umowa sprzedaży (gdy towar już istnieje i jest w magazynie i ma podlegać wysyłce w ustalonym przez stronę terminie), jak i umowa o produkcję towaru.

Czyoprócz„zawarciaumowysprzedaży”Wnioskodawcawystawiakontrahentowifakturę.Jeślitak,towjakimterminie?

Tak. Po zrealizowaniu zamówienia, z reguły z wydaniem towaru, zostaje wystawiona faktura sprzedażowa w terminach określonych ustawą o vat. Jak już wskazano we wniosku, terminy w tym zakresie mogą się różnić np. przyjęcie zamówienia i jego potwierdzenie w dniu 30.05.2021 r. z ustaloną datą wydania towaru z magazynu na dzień na 04.06.2021 r., a następnie faktyczne wydanie towaru w dniu 04.06.2021 r. wraz z fakturą wystawioną w dniu 04.06.2021 r. (dostawa towaru w rozumieniu ustawy o vat).

CzyzwrotNapojówwzwiązkuzeskorzystaniemprzezkontrahentazuprawnieńztytułurękojmidotyczyzwrotówdokonanychpocząwszyod1maja2021r.,czyrównieżzwrotówprzedtądatą?

Zwrot towarów dotyczy sytuacji po 01.05.2021 r.

Czyspecyfikacja,wktórejokreślanyjestskładproduktustanowielementumowyzawartejprzezWnioskodawcę,adotyczącejprodukcjitegoproduktudlazamawiającego?

Nie; pytania nie dotyczą takiej sytuacji - za wyjątkiem sytuacji opisanej w pytaniu nr 2.

Pytanie (dotyczące zakresu niniejszej interpretacji, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy gdy nabywca hurtowy towaru podlegającego opłacie od środków spożywczych ma wpisane w Krajowym Rejestrze Sądowym lub Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej prowadzenie jednej lub wielu działalności z poniżej wymienionych ugrupowań PKD:

-Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach (47.1),

-Sprzedaż detaliczna żywności, napojów i wyrobów tytoniowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (47.2),

ale jej zgodnie ze złożonym producentowi pisemnym oświadczeniem - nie prowadzi, czy należy naliczyć opłatę od środków spożywczych?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Opodatkowanie opłatą od środków spożywczych związane jest, zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy o zdrowiu publicznym, z wprowadzeniem napojów do pierwszego punktu, w którym jest PROWADZONA sprzedaż detaliczna.

Istnieją możliwe 3 [winno być 4] warianty nabywców:

1. Hurtownicy

2. Detaliści

3. Hurtownicy będący jednocześnie detalistami

4. Konsumenci

Pytanie nr 1. dot. sytuacji opisanej w pkt 1 i 3 tj. hurtowników oraz interpretacji znamienia "PROWADZENIE" użytego w art. 12a ust. 2 ustawy o zdrowiu publicznym tj. sprzedaży na rzecz podmiotu, który zadeklarował wprawdzie prowadzenie sprzedaży detalicznej w PKD, ale zgodnie ze swoim oświadczeniem takiej działalności "NIE PROWADZI".

W takiej sytuacji podmiot ten nie może być traktowany jako hurtownik będący jednocześnie detalistą, co skutkowałoby koniecznością naliczenia opłaty przez Wnioskodawcę jako producenta. Wnioskodawca taki podmiot, pomimo zapisów PKD, musi potraktować jako wyłącznie hurtownika, a w konsekwencji nie dochodzi do sprzedaży napoju do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna. Innymi słowy, nie dochodzi do wprowadzenia napoju na rynek.

Postanowienie

Po rozpatrzeniu Państwa wniosku z 3 stycznia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w ww. zakresie, 2 sierpnia 2021 r. wydał postanowienie o pozostawieniu wniosku ORD-IN bez rozpatrzenia, znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.1.DT.

Postanowienie doręczono Państwu (…) 2021 r.

Na ww. postanowienie złożyli Państwo zażalenie z (…) 2021 r. (data wpływu (…) 2021 r.).

Postanowieniem z 1 października 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.2.WF, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy ww. postanowienie z 2 sierpnia 2021 r.

Postanowienie znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.2.WF doręczono Państwu (…) 2021 r.

Skarga na postanowienie

Pismem z (…) 2021 r. (data wpływu (…) 2021 r.) wnieśli Państwo skargę na ww. postanowienie z 1 października 2021 r. utrzymujące w mocy postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Wnieśli Państwo o:

-uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

-zasądzenie kosztów postępowania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 24 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Sz 995/21 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 2 sierpnia 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.1.DT.

Od powyższego wyroku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Postanowieniem z 6 kwietnia 2023 r. (data wpływu do Organu (…) 2023 r.), sygn. akt III FSK 773/22 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok WSA oraz odrzucił skargę z (…) 2021 r. i zobligował Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej do prawidłowego wykonania czynności doręczenia postanowienia z 1 października 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.2.WF.

W wykonaniu powyższego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z (…) 2023 r., znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.9.MF przekazał postanowienie z 1 października 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.2.WF Państwa pełnomocnikowi. Pismo zostało doręczone adresatowi (…) 2023 r.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem (postanowieniem), pismem z (…) 2023 r. (data wpływu (…) 2023 r.) wnieśli Państwo skargę na wyżej wymienione postanowienie wnosząc ponownie, jak w skardze z (…) 2021 r.

WSA w Szczecinie, postanowieniem z 23 listopada 2023 r., sygn. akt I SA/Sz 372/23 odrzucił ww. skargę.

Od powyższego rozstrzygnięcia zarówno Państwo (pismo z (…) 2024 r.), jak i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (pismo z (…) 2024 r.) wnieśli skargi kasacyjne.

Po rozpatrzeniu obu skarg, WSA w Szczecinie, wyrokiem z 14 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Sz 372/23:

-uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2023 r.,

-uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 sierpnia 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.1.DT,

-zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na Państwa rzecz kwotę (…) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Nie zgadzając się z powyższym wyrokiem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z (…) 2024 r. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24 oddalił skargę kasacyjną i zasądził do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na Państwa rzecz kwotę (…)zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wpłynął do Organu (…) 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej braku naliczania opłaty od środków spożywczych od sprzedaży napojów nabywcy hurtowemu nieprowadzącemu faktycznie sprzedaży detalicznej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa obowiązujących w dniu wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia tj. 2 sierpnia 2021 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 14 lutego 2024 r. sygn. akt I SA/Sz 372/23 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1)cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2)kofeiny lub tauryny

– podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 i 3 ustawy:

2.Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

3.Przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1)w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105),

2)poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

W myśl art. 12d ust. 1 pkt 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo producentem soków i syropów podlegających rygorom ustawy oraz spełniających definicję napoju zawartą w art. 12b ust. 1 ustawy. Produkujecie Państwo napoje zarówno pod swoją marką, jak i na zamówienie i pod marką innych podmiotów. Prowadzicie także sprzedaż detaliczną napojów. Dodatkowo w uzupełnieniu wskazali Państwo, że przedmiotowy wniosek dotyczy sytuacji, gdy nabywca produkowanych przez Państwa napojów ma wpisaną w PKD, we właściwym rejestrze, zarówno sprzedaż hurtową i detaliczną, ale zgodnie z pisemnym oświadczeniem prowadzi faktycznie tylko i wyłącznie sprzedaż hurtową, a nie prowadzi sprzedaży detalicznej.

Wątpliwość Państwa budzi, czy gdy nabywca hurtowy towaru podlegającego opłacie od środków spożywczych ma wpisane w Krajowym Rejestrze Sądowym lub Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej prowadzenie jednej lub wielu działalności z poniżej wymienionych ugrupowań PKD:

- Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach (47.1),

- Sprzedaż detaliczna żywności, napojów i wyrobów tytoniowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (47.2),

ale jej zgodnie ze złożonym Państwu pisemnym oświadczeniem - nie prowadzi, czy należy naliczyć opłatę od środków spożywczych.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Przy czym ustawa jednoznacznie definiuje pojęcie wprowadzenia na rynek krajowy, z którym związane jest powstanie obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych, oraz podmioty zobowiązane do jej zapłaty.

Jak zostało już wskazane powyżej, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, podlegających opłacie, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy:

-sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna, oraz

-sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo

-sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy tj. sprzedaż podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Zauważyć należy, że ustawa nie wiąże rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, sklasyfikowanej według symboli PKD (zarówno po stronie sprzedawcy, jak i nabywcy napojów podlegających opłacie) z powstaniem obowiązku zapłaty opłaty. Natomiast należy zwrócić uwagę, że sama konstrukcja opłaty od środków spożywczych implikuje konieczność badania statusu podmiotu nabywającego napoje.

Zatem konstrukcja opłaty od środków spożywczych obliguje przedsiębiorcę do weryfikacji swoich kontrahentów, gdyż od statusu kontrahenta uzależnione jest powstanie obowiązku zapłaty tej opłaty. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą musi dołożyć należytej staranności w celu zweryfikowania odbiorcy.

Należy również zauważyć, że ustawa nie wskazuje w jaki sposób podmiot zobowiązany do zapłaty opłaty od środków spożywczych powinien weryfikować swoich kontrahentów pod kątem prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 14 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Sz 372/23 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24 ponownie rozpatruję Państwa sprawę w zakresie braku naliczania opłaty od środków spożywczych od sprzedaży napojów nabywcy hurtowemu nieprowadzącemu faktycznie sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z wskazanym wyrokiem NSA: W realiach niniejszej sprawy, pytanie wnioskodawcy nie dotyczyło sposobu weryfikacji kontrahenta (hurtownika) w świetle wskazanych przepisów u.z.p. Skarżąca nie pytała, w jaki sposób ma weryfikować status kontrahenta, tylko zapytała czy w sytuacji gdy istnieje rozbieżność pomiędzy statusem kontrahenta co do rodzaju prowadzonej działalności określonym w Krajowym Rejestrze Sądowym lub Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, a rzeczywistym rodzajem prowadzonej działalności potwierdzonym oświadczeniem kontrahenta, należy naliczyć opłatę od środków spożywczych. Tym samym pytanie nie dotyczyło sposobu ustalenia statusu nabywcy, bądź dokumentów potwierdzających ten status (albowiem przedstawiono jakie dokumenty zgromadzono), a dotyczyło wprost tego czy w opisanym stanie faktycznym należy opłatę naliczyć.

Odnosząc się do powyższych wyroków, przechodząc na grunt niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności należy wskazać, że ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) (lub Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zwanej dalej „CEIDG”) dane mają charakter deklaratoryjny i nie podlegają weryfikacji co do prowadzonej działalności przez organy dokonujące ich wpisu. Sam fakt istnienia danego zapisu w KRS lub CEIDG nie determinuje zakresu faktycznie prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.

Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 29/23, w którym wskazano:Aspekt rzeczywistej aktywności gospodarczej podatnika winien zostać uwzględniony, lecz tylko w ramach postępowania wymiarowego. O okoliczności, jaki rodzaj działalności gospodarczej podatnik rzeczywiście realizuje, nie przesądza natomiast sam wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, który w tym zakresie ma charakter deklaratoryjny, na co zasadnie zwraca uwagę strona skarżąca.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia oraz fakt, że ustawa w zakresie opłaty od środków spożywczych nie odnosi się do kodów PKD, należy wskazać, że nie można uznać za podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów w rozumieniu art. 12e ust. 3 ustawy, kontrahenta wyłącznie w oparciu o wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS lub w CEIDG kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej.

Dokonując weryfikacji kontrahenta podmiot zobligowany do opłaty od środków spożywczych powinien dołożyć wszelkiej staranności w uzyskaniu informacji o faktycznie prowadzonej przez swojego kontrahenta działalności, nie mogąc bazować np. wyłącznie na wpisach dokonanych w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W przedmiotowej sprawie wskazali Państwo, że nabywca hurtowy, na rzecz którego dokonujecie dostawy napojów podlegających opłacie od środków spożywczych, faktycznie nie prowadzi sprzedaży detalicznej napojów. Jednocześnie poza zakresem niniejszej interpretacji pozostaje ocena, czy zebrane przez Państwa dokumenty, potwierdzają faktycznie prowadzoną przez kontrahenta działalność.

Uwzględniając zatem zapadły w niniejszej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 14 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Sz 372/23 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24, należy wskazać, że na podstawie wykładni art. 12d ust. 1 pkt 1, art. 12e ust. 1 oraz art. 12e ust. 3 ustawy, wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS lub w CEIDG danego kodu PKD nie stanowi wystarczającej przesłanki do uznania Państwa kontrahenta za podmiot, do którego sprzedaż generuje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych. Istotna jest faktycznie prowadzona przez kontrahenta działalność.

Tym samym Państwa stanowisko w części dotyczącej braku naliczania opłaty od środków spożywczych od sprzedaży napojów nabywcy hurtowemu nieprowadzącemu faktycznie sprzedaży detalicznej jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania postanowienia nr 0111-KDSB1-1.4019.173.2021.1.DT o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, tj. 2 sierpnia 2021 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 14 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Sz 372/23 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 września 2024 r., sygn. akt III FSK 627/24.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – PPSA.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.