Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. III SA/Wa 2293/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, asesor WSA Agnieszka Sułkowska, Protokolant starszy referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi R.O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązana podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi R. O. (dalej: strona lub skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej Dyrektor IAS lub organ odwoławczy) z [...] lipca 2021 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r.

Z uzasadnienia powyższej decyzji wynikało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. (dalej Naczelnik US lub organ pierwszej instancji) wszczął z urzędu postępowanie podatkowe wobec strony w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.

Organ pierwszej instancji ustalił, że 13 kwietnia 2016 r. skarżąca złożyła zeznanie PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015, w którym wykazała przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 1.253.416,38 zł, koszty uzyskania przychodów w kwocie 1.060.252,39 zł, dochód w kwocie 193.163,99 zł, stratę w wysokości 0,00 zł, należną zaliczkę w kwocie 2.532,00 zł, składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 4.079,16 zł, dochód po odliczeniach w kwocie 189.084,83 zł, podstawę opodatkowania w wysokości 189.085,00 zł, podatek obliczony według stawki 19% w wysokości 35.926,15 zł, składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 2.879,45 zł, podatek po odliczeniach w wysokości 33.046,70 zł i podatek należny w kwocie 33.047,00 zł.

W wyniku przeprowadzonej kontroli i postępowania podatkowego stwierdzono następujące nieprawidłowości. Skarżąca zaksięgowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (PKPiR) za 2015 r. oraz zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów faktury na zakup usług od M. M. prowadzącej Kancelarię Podatkowo-Księgową, w łącznej kwocie 147.879,67 zł netto. W oparciu o zeznania i wyjaśnienia skarżącej dotyczące powyższych faktur ustalono, że pomiędzy Kancelarią Prawa Podatkowego skarżącej a Kancelarią Podatkowo-Księgową M. M. nie zawarto umowy w formie pisemnej tylko ustną, na świadczenie usług księgowych. Współpraca pomiędzy kancelariami trwała około 10-15 lat i polegała na wzajemnej pomocy w prowadzeniu księgowości. Od wielu lat współpraca ta przebiegała na takich samych zasadach. Przed organami jednak, 31 lipca 2020 r. skarżąca przedłożyła kserokopię pisemnej umowy zawartej 17 sierpnia 2014 r. z M. M. o świadczenie usług. Przesłuchanie M. M. było niemożliwe, gdyż ta zmarła 10 października 2015 r. Powyższy dowód podważał wiarygodność zeznań skarżącej w zakresie braku umowy pisemnej na świadczenie usług przez M. M. Ponadto, pisemna umowa została sporządzona w 2014 r., natomiast skarżąca zeznała, iż współpraca trwała od kilku lat na takich samych zasadach na podstawie zawartej umowy ustnej.