Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 15 maja 2025 r. UV przeciwko Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)., sygn. C-623/23

Dyrektywę Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, w szczególności jej art. 4 i art. 7 ust. 1 lit. b) w świetle art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,należy interpretować w ten sposób, że:stoi ona na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, na mocy których, w celu zmniejszenia luki płciowej w zakresie świadczeń z zabezpieczenia społecznego wynikającej z wychowywania dzieci, dodatek do świadczeń emerytalno-rentowych jest przyznawany kobietom pobierającym składkowe świadczenie emerytalne i mającym jedno lub większą liczbę dzieci, podczas gdy przyznanie tego dodatku mężczyznom znajdującym się w identycznej sytuacji jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków dotyczących tego, czy ich kariera zawodowa została przerwana lub ucierpiała w związku z narodzinami lub przysposobieniem ich dzieci.Dyrektywę 79/7 należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi ona na przeszkodzie temu, by w przypadku gdy oddalono wniosek o przyznanie dodatku do świadczenia emerytalno-rentowego złożony przez ojca na podstawie uregulowań krajowych uznanych za stwarzające bezpośrednią dyskryminację ze względu na płeć w rozumieniu tej dyrektywy i gdy w związku z tym należy przyznać ten dodatek ojcu na podstawie warunków mających zastosowanie do matek, takie przyznanie pociągało za sobą odebranie dodatku do świadczenia emerytalno-rentowego już przyznanego matce, ponieważ zgodnie z tym przepisem wspomniany dodatek może zostać przyznany jedynie temu z rodziców, które otrzymuje świadczenie emerytalne w niższej kwocie, a rodzicem tym jest ojciec.