Wyrok NSA z dnia 13 września 2024 r., sygn. I FSK 162/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia WSA (del.) Adam Nita (spr.), Protokolant Jan Żołądź, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 31 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Ol 261/20 w sprawie ze skargi J.A. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 5 lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wglądu do akt postępowania w sprawie podatku od towarów i usług za III kwartał 2013 r. oraz listopad i grudzień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J.A. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 31 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Ol 261/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (zwany dalej Sądem I instancji) oddalił skargę J.A. (w dalszej części uzasadnienia określanej mianem Podatniczki, Strony lub Skarżącej) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (zwanego dalej Organem podatkowym lub DIAS) z 5 lutego 2020 r., nr 2801-IOV.4103.97.2019 w przedmiocie odmowy wglądu do akt postępowania w sprawie podatku od towarów i usług za III kwartał 2013 r. oraz listopad i grudzień 2013 r.

Stan faktyczny sprawy został precyzyjnie przedstawiony w wyroku Sądu I instancji, opublikowanym w CBOSA. W związku z tym, Naczelny Sąd Administracyjny prezentuje go wyłącznie w niezbędnym zakresie – tak, aby nie budziła wątpliwości sekwencja zdarzeń stanowiących punkt odniesienia dla jego rozważań. Zagadnieniem spornym w relacjach pomiędzy stronami postępowania sądowoadministracyjneo było odmówienie Stronie wglądu do akt postępowania podatkowego. Doszło do tego na mocy wskazywanego już, ostatecznego postanowienia DIAS. W tym akcie administracyjnym, orzekając w następstwie wniesionego zażalenia utrzymał on w mocy swoje własne postanowienie wydane w pierwszej instancji.