Wyrok NSA z dnia 6 listopada 2024 r., sygn. I OSK 1624/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 2452/19 w sprawie ze skarg J.R. oraz J.P., E.D., W.R., M.D., B.N. i K.P. oraz Miasta Stołecznego Warszawy na decyzję Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich z dnia 1 października 2019 r. nr KR III R 58b/18 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich na rzecz J.P., E.D., W.R., M.D., B.N. i K.P. solidarnie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 4 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Wa 2452/19 po rozpoznaniu sprawy ze skarg J.R., J.P., E.D., W.R., M.D., B.N., K.P. oraz Miasta Stołecznego Warszawy, na decyzję Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich (dalej: Komisja, organ) z 1 października 2019 r. nr KR III R 58b/18 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję, zaś w punktach 2-4 zasądził na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego.

W skardze kasacyjnej Komisja wniosła o rozpoznanie skargi na rozprawie, uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

Sądowi I instancji w pkt II skargi kasacyjnej zarzucono:

a) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz.U. z 2018 r., poz. 2267 ze zm.; zwanej dalej: Ustawą) w zw. z art. 29 ust. 1 pkt 3a Ustawy w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 158 § 2 w zw. z art. 156 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, ze zm.; dalej: k.p.a.) w zw. z art. 38 ust. 1 Ustawy, przez błędną wykładnię i przyjęcie, że kwestię oceny wystąpienia nieodwracalności skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnej obarczonej wadą nieważności, w postępowaniu przed Komisją rozważać należy wyłącznie w kontekście unormowania z art. 156 § 2 k.p.a., a nie jak uczyniła to Komisja w ramach definicji przewidzianej art. 2 pkt 4 Ustawy, która nie znajduje zastosowania w przypadku rozstrzygnięć wydawanych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 3a Ustawy, co powoduje, że w konkretnym przypadku cywilny obrót udziałami w prawie do nieruchomości wykluczał stwierdzenie nieważności decyzji reprywatyzacyjnej przez Komisję w odniesieniu do udziału przypadającego na rzecz N.W., podczas gdy prawidłowa wykładnia przepisów Ustawy powoduje, że w sytuacji wystąpienia wady nieważności w ramach badanej decyzji, Komisja wydając rozstrzygnięcie przewidziane art. 29 ust. 1 pkt 3a Ustawy dokonuje oceny wystąpienia nieodwracalnych skutków prawnych w zgodzie z definicją przewidzianą w art. 2 pkt 4 Ustawy i nie jest ograniczona pozostałymi przesłankami negatywnymi przewidzianymi art. 156 § 2 k.p.a. prowadzącymi do wydania rozstrzygnięcia na podstawie art. 158 § 2 k.p.a., który to przepis w przypadku postępowania przed Komisją na zasadzie regulacji przewidzianej art. 38 ust. 1 Ustawy znajduje zastosowanie jedynie odpowiednio, co w konsekwencji uprawniało Komisję do częściowego stwierdzenia nieważności decyzji reprywatyzacyjnej w zakresie przyjętym w wydanej przez siebie decyzji, zaś w pozostałym zakresie orzeczenia o wydaniu decyzji Prezydenta m. st. Warszawy z naruszeniem prawa;