Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2024 r., sygn. II SA/Wa 730/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karolina Kisielewicz-Sierakowska, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), Protokolant starszy specjalista Bogumiła Kobierska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2024 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] lutego 2024 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z 14 listopada 2023 r. (data wpływu: 17 listopada 2023 r.) skarżący wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego w [...] Agencji Mienia Wojskowego (dalej: "Dyrektor Oddziału", "organ pierwszej instancji"), w trybie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2024 r., poz. 572; dalej: "k.p.a."), żądając zmiany decyzji Dowódcy Garnizonu [...] z [...] marca 1987 r. nr [...] o przydziale osobnej kwatery stałej w części dotyczącej okresu jej obowiązywania. Przedmiotową decyzją przydzielono skarżącemu lokal mieszkalny nr [...] przy [...] w [...] "na czas pełnienia służby". Przy ustalaniu należnej powierzchni kwatery stałej uwzględniono żonę i dwoje dzieci skarżącego. Skarżący we wniosku podał, że ww. decyzja została wydana pod rządami ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych oraz zarządzenia Ministra Obrony Narodowej nr 31/MON z dnia 30 czerwca 1976 r. w sprawie przydzielania, zwalniania i remontów osobnych kwater stałych oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach (Dziennik Rozkazów MON z 1984 r., poz. 16). Przyznał także, iż jako żołnierz zawodowy, został zwolniony z czynnej służby wojskowej, pełnionej jako służba stała i przeniesiony do rezerwy [...] stycznia 1998 r., zaś od 1 lutego 1998 r. nabył uprawnienia emerytalne. Dalej podniósł, że objęta wnioskiem decyzja jest wadliwa, bo wbrew przesłankom określonym w art. 27 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych z 1976 r., organ orzekający ograniczył w czasie jego prawa, a mianowicie bezterminowe prawo żołnierza zawodowego do osobnej kwatery stałej. Pozostawienie w obrocie takiego rozstrzygnięcia wiązałoby się z obowiązkiem zwolnienia przez skarżącego zajmowanego lokalu z dniem zwolnienia ze służby, co jest nie do pogodzenia z nabytym wcześniej prawem do osobnej kwatery stałej na czas nieoznaczony. Zmiana decyzji z [...] marca 1987 r. w części ograniczającej czas jej trwania spowoduje stan zgodności tego rozstrzygnięcia z przepisami prawa materialnego obowiązującymi w dacie wydania tej decyzji, za którym przemawia interes społeczny i słuszny interes strony, stosownie do treści art. 155 k.p.a. Od 1 lutego 1998 r. skarżący posiada uprawnienia do emerytury wojskowej, przyznanej w trybie zwykłym, co skutkuje zachowaniem prawa do osobnej kwatery stałej na czas nieoznaczony.