Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 maja 2025 r. ÖBB-Infrastruktur AG i WESTbahn Management GmbH przeciwko Schienen-Control Kommission., sygn. C-538/23

Artykuł 29 ust. 1, a także art. 32 i 56 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2370 z dnia 14 grudnia 2016 r.,należy interpretować w ten sposób, że:nie stoją one na przeszkodzie temu, by wprowadzenie podwyżek opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej ustalonych przez zarządcę tej infrastruktury zostało poddane przez państwo członkowskie procedurze zatwierdzenia, pod warunkiem jednak, że taka procedura uwzględnia zakres swobody, jaki powinien posiadać zarządca wspomnianej infrastruktury przy wyznaczaniu wysokości opłat, w sposób, który pozwala mu na wykorzystanie tego jako instrumentu zarządzania, nie narusza prerogatyw zainteresowanych podmiotów i nie uniemożliwia organowi regulacyjnemu wykonywania jego funkcji zgodnie ze wspomnianym art. 56.Artykuł 27 ust. 2, a także art. 32 ust. 1 i 6 dyrektywy 2012/34, zmienionej dyrektywą 2016/2370,należy interpretować w ten sposób, że:po pierwsze, informacje dotyczące podwyżek opłat niekoniecznie muszą zostać opublikowane w regulaminie sieci przed ich zatwierdzeniem przez organ regulacyjny, po drugie, regulamin ten powinien określać dla każdego segmentu danego rynku informacje dotyczące podwyżek, które są doliczane do opłat związanych z kosztami bezpośrednio ponoszonymi jako rezultat przejazdu pociągu, oraz po trzecie, sama zmiana wysokości tych podwyżek nie stanowi zmiany istotnego elementu systemu pobierania opłat w rozumieniu art. 32 ust. 6 dyrektywy 2012/34, ze zmianami.Artykuł 29 ust. 1, a także art. 32 i 56 dyrektywy 2012/34, zmienionej dyrektywą 2016/2370,należy interpretować w ten sposób, że:informacje dotyczące podwyżek opublikowane w regulaminie sieci dotyczącym danego okresu obowiązywania rozkładu jazdy wiążą organ regulacyjny przy wykonywaniu powierzonego mu przez państwo członkowskie uprawnienia do ich zatwierdzania w ten sposób, że zmiany, o których wprowadzenie do tych podwyżek zwraca się on do zarządcy infrastruktury, powinny ograniczać się do zaradzenia sytuacjom niezgodności z dyrektywą 2012/34, ze zmianami, i nie mogą obejmować ocen celowości ze strony tego organu.Artykuł 4 oraz art. 32 ust. 1 dyrektywy 2012/34, zmienionej dyrektywą 2016/2370,należy interpretować w ten sposób, że:stoją one na przeszkodzie temu, by do celów ustalenia podwyżek uwzględniano ustaloną przez państwo członkowskie łączną kwotę przychodów, jaką ma osiągnąć zarządca infrastruktury. W celu określenia całkowitego kosztu ponoszonego przez tego zarządcę należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, otrzymane przez niego dopłaty państwowe na pokrycie kosztów związanych z udostępnianiem wspomnianej infrastruktury.