Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 5 czerwca 2025 r. innogy Energie, s.r.o. przeciwko QS., sygn. C-749/23

Artykuł 3 ust. 1 i art. 5 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z pkt 1 lit. e) załącznika do niej i art. 7 tej dyrektywynależy interpretować w ten sposób, że:warunek umowy zawartej na czas określony na dostawę energii elektrycznej po stałej cenie pozwalający dostawcy, który ją rozwiązał przed upływem czasu, na jaki została zawarta, z uwagi na niedokonanie zapłaty przez konsumenta, na nałożenie na konsumenta w sposób automatyczny kary ryczałtowej, niezależnie od bezpośredniej straty ekonomicznej rzeczywiście poniesionej przez tego dostawcę, może mieć nieuczciwy charakter. Warunek ten spełnia wymogi przejrzystości określone w art. 5 dyrektywy 93/13, jeżeli struktura i umiejscowienie tego warunku w umowie, jak również okoliczności towarzyszące zawarciu tej umowy drogą elektroniczną, w tym informacje, które przedsiębiorca przekazał konsumentowi, umożliwiają właściwie poinformowanemu oraz dostatecznie uważnemu i rozsądnemu przeciętnemu konsumentowi zapoznanie się z treścią i funkcjonowaniem warunku nakładającego na niego karę ryczałtową oraz oszacowanie wypływających dla niego stąd konsekwencji ekonomicznych.