Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.228.2025.1.KW

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy, Wnioskodawca w związku z zatrudnianiem jednej osoby na umowę o pracę, która jako miejsce świadczenia pracy miała wskazaną inną miejscowość, niż siedziba Wnioskodawcy oraz Oddziału Podmiotu C, był w świetle art. 28 ust. 1 Ustawy o CIT zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-ST oraz CIT-8ST za lata 2019-2022.

Opis stanu faktycznego

Bank A. S.A. Oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”, „Oddział”) jest oddziałem Banku B. z siedzibą w (...), (dalej: „Bank B.” „Centrala Banku B.”). Bank B. jest wiodącą spółką Grupy (...) oraz zajmuje kluczowe stanowiska w (…).

Wnioskodawca jest również sukcesorem Podmiotu C. (dalej: „Podmiot C.”), przejętego w roku 2022. Podmiot C. posiadał również Oddział w Polsce (dalej: „Oddział Podmiotu C.”), którego następcą jest Wnioskodawca.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. (dalej: „Przedmiotowy Okres”) siedziby zarówno Oddziału, jak i Oddziału Podmiotu C., przestrzenie biurowe wykorzystywane na potrzeby świadczenia pracy przez zatrudnionych pracowników, znajdowały się w (...).

W związku z rozwojem organizacji, Wnioskodawca w 2023 roku otworzył biuro w K. w celu rozwoju działu IT. W nowej lokalizacji sukcesywnie rosło zatrudnienie. Biuro w K. na koniec roku 2023 zatrudniało (...) osób, zaś na koniec roku 2024: (...) osób. Przed rokiem 2022 ani Wnioskodawca, ani Oddział Podmiotu C., nie posiadały wyodrębnionych organizacyjne jednostek w innych miejscowościach, niż (...).

Jednocześnie w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 września 2022 r., Oddział Podmiotu C. zatrudniał na umowę o pracę osobę do spraw kadrowych, zamieszkałą na stałe w K., która jako miejsce wykonywania pracy w swojej umowie o pracę miała wskazany K. (dalej: „Osoba „A”). Od 1 października 2022 roku, w związku z przejęciem Podmiotu C. przez Centralę Banku B. i związanymi z tym zmianami organizacyjnymi w Polsce, na podstawie art. 231 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy, pracodawcą Osoby A stał się Wnioskodawca. Osoba A świadczyła pracę pod nadzorem kierownictwa zlokalizowanego w Y. W latach 2019-2021 kilka razy w roku Osoba A w celach organizacyjnych pojawiała się w biurze Podmiotu C w Y.

W Przedmiotowym Okresie Osoba A wykonywała swoje zadania zawodowe korzystając z 4 m² przestrzeni podnajmowanej przez Oddział Podmiotu C. od zlokalizowanego w K. biura innego Banku (dalej: „Bank K.”) na podstawie Umowy Podnajmu z 1 stycznia 2018 r. zawartej między Oddziałem Podmiotu C. a Bankiem K. Rozliczenie za wynajem odbywało się kwartalnie, na koszt najmu składała się kwota czynszu w wysokości (…) oraz stała opłata eksploatacyjna w wysokości (…) złotych.

W roku 2019 roku praca wykonywana przez Osobę A była wykonywana z biura Banku K. Od marca 2020 do sierpnia 2021 pracowała wyłącznie zdalnie. Natomiast od sierpnia 2021 r. do końca Przedmiotowego Okresu Osoba A przebywała na urlopie macierzyńskim.

Poza Osobą A, ani Wnioskodawca, ani Oddział Podmiotu C., nie zatrudniał w Przedmiotowym Okresie jakiejkolwiek innej osoby na umowę o pracę, która miała wpisane miejsce wykonywania pracy inne niż Y.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w związku z zatrudnianiem jednej osoby na umowę o pracę, która jako miejsce świadczenia pracy miała wskazaną inną miejscowość, niż siedziba Wnioskodawcy oraz Oddziału Podmiotu C., był w świetle art. 28 ust. 1 Ustawy o CIT zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-ST oraz CIT-8ST za lata 2019-2022?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Oddziału, Wnioskodawca, działając zarówno we własnym imieniu, jak i jako sukcesor Oddziału Podmiotu C., nie był zobowiązany do złożenia informacji CIT-ST oraz CIT- 8ST za lata 2019-22.

Zgodnie z przepisem art. 28 ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r., podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby byli obowiązani składać do urzędu skarbowego w terminie wpłat zaliczek miesięcznych lub kwartalnych oraz załączać do zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z nowelizacją wyżej wspomnianego przepisu, obowiązującą od 1 stycznia 2022 r., podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa ze względu na ich siedzibę są obowiązani składać do urzędu skarbowego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze są położone, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.

Na podstawie art. 28a ust. 1 Ustawy o CIT, wzór informacji, o której mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o CIT, udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej minister właściwy do spraw finansów publicznych. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. była to informacja CIT-ST, natomiast od 1 stycznia 2022 r. - informacja CIT-8ST.

Jak stanowił art. 10 ust. 1 obowiązującej w Przedmiotowym Okresie ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 2267, dalej: „Ustawa o dochodach JST”, „DochSamTerytU03”), „Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych posiada zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla jego siedziby, to w celu ustalenia wskaźników, o których mowa w art. 9a, należny podatek dochodowy od tego podatnika rozdziela się między jednostki samorządu terytorialnego proporcjonalnie do liczby osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w zakładzie (oddziale) położonym na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.”. Zaś zgodnie z art. 10 ust. 3 Ustawy o dochodach JST, zakładem (oddziałem) w rozumieniu Ustawy o dochodach JST było określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.

Jednocześnie należy wskazać, że praca wykonywana przez Osobę A w sensie faktycznym wypełniała dyspozycję art. 675 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1510, dalej: „Kodeks Pracy”) w brzmieniu obowiązującym w Przedmiotowym Okresie. Zgodnie § 1 tego przepisu, praca mogła być wykonywana regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną (telepraca). Jak wskazywał art. 675 § 2, telepracownikiem był pracownik, który wykonywał pracę w warunkach określonych w art. 675 § 1 i przekazywał pracodawcy wyniki pracy, w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie i doktrynie, zakład pracy jest zorganizowaną całością, na którą składają się określone elementy materialne (lokal, wydzielony teren, urządzenia, maszyny) i niematerialne (firma, klientela, kontakty handlowe) oraz odrębna organizacja (wyodrębnienie strukturalne) i własna struktura zarządzania (zespół pracowników) (za: K. Walczak [red.], Kodeks pracy. Komentarz, 2020, Art. 231). To sprawia, że w Przedmiotowym Okresie, Wnioskodawca nie posiadał zakładu pracy w K., a co za tym idzie, praca wykonywana przez Osobę A była wykonywana poza zakładem pracy, a więc spełniała znamiona telepracy.

Rozpatrując istnienie lub nieistnienie zakładu w odniesieniu do statusu Osoby A, należy wziąć pod uwagę okoliczności związane z jej zatrudnieniem. Kilka razy w roku musiała się zgłaszać w siedzibie Oddziału Podmiotu C. Co więcej, od marca 2020 r. pracowała wyłącznie zdalnie, bez stawiennictwa w biurze, zaś od sierpnia 2021 r., aż do końca Przedmiotowego Okresu, przebywała na urlopie macierzyńskim.

Oznacza to, że przez zdecydowaną większość Przedmiotowego Okresu, Osoba A ani razu nie pojawiła się w biurze w K. Jej status w sensie faktycznym w żadnym stopniu nie różnił się od pracowników wykonujących telepracę, czy pracowników wykonujących zdalną pracę, którzy, zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną i wyrokami oraz interpretacjami przytoczonymi w niniejszym wniosku, nie tworzą zakładu (oddziału), nawet pomimo wpisania w swojej umowie o pracę innej miejscowości niż siedziba pracodawcy. Dlatego też trudno mówić o fakcie istnienia Oddziału w Przedmiotowym Okresie, a w szczególności w latach 2020-2022.

Istotną cezurą w funkcjonowaniu Wnioskodawcy jest rok 2023, gdy doszło do otwarcia biura w K. Od tej pory można mówić o powstaniu zorganizowanej, wyodrębnionej całości, tworzącej zakład pracy. Wcześniej - nie. Charakter wykonywanych zadań przez Osobę A, w żaden sposób nie pozwala na stwierdzenie, że zarówno Wnioskodawca, jak i Oddział Podmiotu C. w Przedmiotowym Okresie posiadali zakład na terenie K.

Do powstania biura w K. w 2023 r., Wnioskodawca (jak również Oddział Podmiotu C.) nie posiadał organizacyjnie wyodrębnionego oddziału, wskazywanego przez inne przepisy prawa - jak obowiązujące w Przedmiotowym Okresie art. 3 pkt 4 Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2022 r. poz. 470).

Zgodnie z nim, jak również z definicją Głównego Urzędu Statystycznego, oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Analizując zasadność rozpatrywania obowiązku składania informacji CIT-ST oraz CIT-8ST, nie sposób abstrahować od tej okoliczności, która jest tu kluczowa. Uwzględniając całość polskiego porządku prawnego, nie sposób więc uznać, że Wnioskodawca, jak i Oddział Podmiotu C, posiadały w K. zakład pracy, lub zakład (oddział), w Przedmiotowym Okresie.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku III SA/Wa 3313/10 z 29 czerwca 2011 r., „Sąd (...) uznał, że zakładem (oddziałem) podatnika, o którym mowa w art. 28 PODPrU i art. 10 DochSamTerytU03 jest wyodrębniona organizacyjnie część struktury podatnika, będącego osobą prawną, wyposażona w odpowiedni substrat ludzki, zorganizowana na zasadach ustalonych w regulacjach wewnętrznych tej osoby prawnej. Takim zakładem (oddziałem) podatnika nie może być wyłącznie miejsce wykonywania pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 3 DochSamTerytU03, ponieważ trudno jest uznać za część struktury osoby prawnej wyłącznie miejsce wykonywania pracy pracownika (pracowników) tej osoby prawnej określone w umowie o pracę. Tym bardziej nie do przyjęcia jest założenie, iż zakładem (oddziałem) osoby prawnej może być osoba fizyczna, będąca pracownikiem podatnika. Przyjęcie takiej interpretacji zarówno na gruncie logiki prawnej, jak też spójności z całym systemem prawnym, w którym osadzone są analizowane przepisy nie może zostać zaakceptowane. Wprawdzie ustawodawca w art. 10 ust. 3 DochSamTerytU03 posługuje się pojęciem „miejsca wykonywania pracy określone w umowie o pracę” w celu zdefiniowania zakładu (oddziału) w rozumieniu DochSamTerytU03, jednakże jak podano już wyżej w celu ustalenia właściwej treści normatywnej zawartej w art. 28 ust. 1 PODPrU oraz art. 10 DochSamTerytU03 przepisy te należy odczytywać łącznie.

Przepis art. 10 ust. 3 w związku z art. 10 ust. 1 DochSamTerytU03 zawiera w istocie definicję lokalizacji zakładu (oddziału) spójną z rozumieniem miejsca wykonywania pracy w świetle przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm., dalej KP). Należy zaznaczyć, że miejsce wykonywania pracy jest obligatoryjnym elementem każdej umowy o pracę, o czym stanowi wprost art. 29 § 1 pkt 2 KP. Doprecyzowanie w art. 10 ust. 3 DochSamTerytU03 pojęcia zakładu (oddziału) jako odpowiedniej lokalizacji ma bardzo istotne znaczenie ustawowe i jest uzasadnione koniecznością ustalenia nie tylko lokalizacji tego oddziału, ale także liczby zatrudnionych w nim pracowników. W oparciu bowiem o ww. liczbę pracowników zakładu (oddziału) obliczana jest część dochodu z tytułu udziału we wpływach z podatku CIT, która jest przekazywana do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, na której obszarze znajduje się ten zakład (oddział).

Ponadto, na pojmowanie zakładu (oddziału) jako wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo części struktury osoby prawnej wskazuje treść art. 10 ust. 4 DochSamTerytU03. Zgodnie z tym przepisem podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są obowiązani do sporządzania i przekazywania informacji składanych do urzędów skarbowych, zawierających wykaz zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze są położone. Z brzmienia tego przepisu wynika wprost, że ustawodawca wymaga od podatnika najpierw podania wykazu zakładu (oddziałów), a następnie dopiero liczby osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach). Przyjęcie, wyłącznie w oparciu o art. 10 ust. 3 DochSamTerytU03, że zakładem (oddziałem) jest miejsce wykonywania pracy niweczyłoby w istocie sens wskazanej wyżej regulacji. Skoro bowiem już miejsce wykonywania pracy jest zakładem (oddziałem) podawanie zarówno wykazu oddziałów, jak i liczby pracowników świadczących pracę w poszczególnych oddziałach nie miałoby żadnego sensu i uzasadnienia.

(...) treść art. 10 ust. 3 DochSamTerytU03 należy rozumieć jako doprecyzowanie lokalizacji zakładu (oddziału) osoby prawnej, będącej podatnikiem zarówno w spójności z przepisami prawa pracy, jak i dla celów DochSamTerytU03 i właściwego obliczania części dochodów przeznaczanych dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego. Natomiast pojęcie „zakładu (oddziału)” osoby prawnej należy interpretować biorąc pod uwagę pozostałe przepisy prawa, w tym art. 155 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) oraz w sposób zbliżony do definicji zawartej w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), zgodnie z którym oddziałem jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

(...) za interpretacją zakładu (oddziału) jako wyodrębnionej organizacyjnie struktury podatnika przemawia również wykładnia celowościowa. Ratio legis poddanych interpretacji przepisów jest zapewnienie udziału w podatku dochodowym od osób prawnych jednostkom samorządu terytorialnego, na obszarze których znajdują się zakłady (oddziały) podatnika. Uzasadnieniem dla takiego udziału w dochodach jest sytuacja, w której na obszarze jednostki samorządu terytorialnego znajduje się zakład (oddział) osoby prawnej, korzystający z infrastruktury tej jednostki i osiągający określony dochód na jej obszarze. Jednostka samorządu terytorialnego powinna zatem również uzyskiwać odpowiednią rekompensatę w postaci udziału w dochodach z tytułu podatku dochodowego tej osoby prawnej, która na jej obszarze prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje dochód poprzez swój zakład (oddział). W przeciwnym przypadku jedyną jednostką samorządu terytorialnego uzyskującą dochód z ww. tytułu byłaby gmina, na obszarze której znajduje się siedziba osoby prawnej, niezależnie od liczby jej zakładów (oddziałów), położonych na obszarze innych jednostek samorządu terytorialnego i ich wielkości ustalanej w oparciu o kryterium liczby zatrudnionych pracowników. Tymczasem niejednokrotnie zakłady (oddziały) osoby prawnej przeważają wielkością (organizacyjnie i liczbą pracowników) nad siedzibą podatnika. Takie uzasadnienie nie znajduje natomiast miejsca, gdyby przyjąć, że zakładem (oddziałem) jest w istocie sam pracownik w połączeniu z miejscem wykonywania czynności pracowniczych. Należy podkreślić, że pracownicy są obowiązani do rozliczania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych i składania corocznych deklaracji PIT, a rozliczenia te dokonuje się w oparciu o kryterium miejsca zamieszkania pracownika (osoby fizycznej).”

Co więcej, jak wskazano również w odpowiedzi z 4 kwietnia 2023 r. na interpelację poselską nr 39920 (znak sprawy: DD6.054.5.2023), miejsce świadczenia pracy przez pracownika wykonującego pracę zdalną nie można uznać za zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z 29 grudnia 2023 r. 0114-KDIP2-2.4010.594.2023.1.ASK. zgodził się w niej ze stwierdzeniem, że miejsce świadczenia pracy (adres zamieszkania pracownika) przez pracownika wykonującego pracę zdalną całkowitą oraz telepracę nie może zostać uznane za zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika, w konsekwencji podmiot wnioskujący o wydanie interpretacji nie powinien w ramach sporządzania informacji CIT-8ST wskazywać miejsc zamieszkania osób wykonujących pracę zdalną całkowitą oraz telepracę jako prowadzonych przez siebie zakładów (oddziałów) pracy.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, ani Oddział, ani Oddział Podmiotu C, nie był zobowiązany do składania informacji CIT-ST, jak i CIT-8ST z uwagi na fakt zatrudniania jednej osoby w K. w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Obowiązek składania „Informacji podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych wynika z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”)

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

- w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Od 1 stycznia 2022 r. wprowadzona została nowelizacja art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), który aktualnie ma brzmienie:

Zmianie uległ zatem okres, w jakim należy składać informację CIT-ST.

Wyłączną przesłanką powstania obowiązku złożenia informacji, o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o CIT jest posiadanie przez podatnika zakładu (oddziału) na terenie innej jednostki samorządu terytorialnego niż właściwa dla jego siedziby.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1572 ze zm.):

Przywołana wyżej ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego zawiera własną definicję zakładu (oddziału), którą należy stosować dla potrzeb tej ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego:

Określenie zatem w umowie o pracę miejsca świadczenia pracy konkretnego pracownika, przesądza o tym, która jednostka samorządu terytorialnego (gmina, powiat, województwo) uzyska odpowiednio, procentowo określony udział w całości podatku dochodowego od osób prawnych, zapłaconego przez pracodawcę.

Zatem, o istnieniu zakładu (oddziału) w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, o konieczności składania informacji CIT-ST (do 31 grudnia 2021 r.) lub CIT-8ST (od 1 stycznia 2022 r.), decyduje określone w umowie o pracę miejsce świadczenia pracy pracownika.

Jak wynika z powyższego stwierdzenia, przyjęta konstrukcja prawna zakłada, że dla potrzeb ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych - wyodrębnionym organizacyjnie zakładem jest określone w umowie o pracę, z konkretnym pracownikiem, miejsce świadczenia pracy. Nie ma więc znaczenia, czy w danym miejscu świadczenia pracy znajduje się lokalne biuro oddziału (zakładu). Istotnym jest, aby miejsce świadczenia pracy określone było w umowie o pracę i aby położone było na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej, niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika.

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy Wnioskodawca w związku z zatrudnianiem jednej osoby na umowę o pracę, która jako miejsce świadczenia pracy miała wskazaną inną miejscowość, niż siedziba Wnioskodawcy oraz Oddziału Podmiotu C., był w świetle art. 28 ust. 1 Ustawy o CIT zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-ST oraz CIT-8ST za lata 2019-2022.

Z opisu sprawy wynika, że Bank A. S.A. Oddział w Polsce, tj. Wnioskodawca jest oddziałem Bank B. z siedzibą w Paryżu. Bank jest wiodącą spółką Grupy (...). Jest również sukcesorem Podmiotu C., przejętego w roku 2022, który to posiadał Oddział w Polsce.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. siedziby zarówno Wnioskodawcy, jak i Oddziału, wykorzystywane na potrzeby świadczenia pracy przez zatrudnionych pracowników, znajdowały się w Y.

W związku z rozwojem organizacji, Wnioskodawca w 2023 roku otworzył biuro w K. Przed rokiem 2022 ani Wnioskodawca, ani Oddział nie posiadały wyodrębnionych organizacyjne jednostek w innych miejscowościach niż Y.

Jednocześnie w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 września 2022 r., Oddział Wnioskodawcy zatrudniał na umowę o pracę osobę do spraw kadrowych, zamieszkałą na stałe w K., która jako miejsce wykonywania pracy w swojej umowie o pracę miała wskazany K. Od 1 października 2022 roku, w związku z przejęciem Oddziału przez Centralę Banku i związanymi z tym zmianami organizacyjnymi w Polsce, pracodawcą osoby ds. kadrowych stał się Wnioskodawca. Pracownik ds. kadr świadczył pracę pod nadzorem kierownictwa zlokalizowanego w Y..

W latach 2019-2021 kilka razy w roku w celach organizacyjnych ww. pracownik pojawiał się w biurze Oddziału w Y. W latach 2019-2021 ww. osoba wykonywała swoje zadania zawodowe korzystając z 4 m² przestrzeni podnajmowanej przez Oddział od innego podmiotu zlokalizowanego w K.

W roku 2019 roku praca wykonywana przez pracownika ds. kadr była wykonywana z podnajmowanego biura w K. Od marca 2020 do sierpnia 2021 pracowała wyłącznie zdalnie. Natomiast od sierpnia 2021 r. do końca roku 2022 osoba ta przebywała na urlopie macierzyńskim.

Poza pracownikiem ds. kadr, ani Wnioskodawca, ani Oddział, nie zatrudniał w latach 2019-2022 jakiejkolwiek innej osoby na umowę o pracę, która miała wpisane miejsce wykonywania pracy inne niż Y.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że czynnikiem decydującym o istnieniu zakładu (oddziału) w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, o konieczności składania informacji CIT-ST (do 31 grudnia 2021 r.) lub CIT-8ST (od 1 stycznia 2022 r.), jest określone w umowie o pracę miejsce świadczenia pracy pracownika.

Dla potrzeb ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych - wyodrębnionym organizacyjnie zakładem jest określone w umowie o pracę, z konkretnym pracownikiem, miejsce świadczenia pracy. Co do zasady, określenie przez pracodawcę w umowie o pracę miejsca świadczenia pracy przez konkretnego pracownika przesądza o tym, która gmina, powiat i województwo uzyskają odpowiedni, procentowo określony udział w podatku dochodowym od osób prawnych, zapłaconym przez tego pracodawcę (podatnika).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 września 2022 r., Oddział Wnioskodawcy zatrudniał na podstawie umowy o pracę jedną osobę, która jako miejsce świadczenia pracy miała wskazaną inną miejscowość, niż siedziba Wnioskodawcy oraz Oddziału Podmiotu C. Osoba, o której mowa we wniosku w analizowanym okresie mieszkała na stałe w K., a jako miejsce wykonywania pracy w swojej umowie o pracę miała również wskazany K., podczas gdy siedzibą Spółki był Y.

Mając na względzie przedstawione wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, że określone w umowie o pracę z pracownikiem miejsce wykonywania pracy położone jest na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej, niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika, oznacza to posiadanie przez Spółkę w tych miejscach zakładów (oddziałów) w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji jest to równoznaczne z obowiązkiemzłożenia przez Spółkę deklaracji CIT-ST (do 31 grudnia 2021 r.) oraz CIT-8ST (od 1 stycznia 2022 r.).

Tym samym Państwa stanowisko, że ani Oddział, ani Oddział Podmiotu C, nie był zobowiązany do składania informacji CIT-ST, jak i CIT-8ST z uwagi na fakt zatrudniania jednej osoby w K. w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczystanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnych i wyroku sądu administracyjnego wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.