Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.14.2025.1.MF

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie:

- uznania sprzedaży napojów na rzecz pracowników za sprzedaż detaliczną,

- braku naliczenia opłaty od realizowanych transakcji sprzedaży napojów w przypadku wznowienia sprzedaży na rzecz pracowników, – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1670 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie opłaty od środków spożywczych w odniesieniu do sprzedaży napojów na rzecz pracowników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) należy do (…) zajmującej się (…).

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), prowadzącym działalność gospodarczą (…). Kontrahentami Wnioskodawcy są lub mogą być podmioty prowadzące: (1) wyłącznie sprzedaż hurtową, (2) wyłącznie sprzedaż detaliczną, jak również (3) sprzedaż mieszaną, tj. zarówno hurtową, jak i detaliczną.

W ramach tej działalności Wnioskodawca dokonuje wyłącznie sprzedaży hurtowej produktów, w tym (…), o których mowa w art. 12b ust. 1 w zw. z art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, do których nie znajduje zastosowania żadne z wyłączeń, o których mowa w art. 12b ust. 2 Ustawy o zdrowiu publicznym (dalej również: „Napoje”). Wnioskodawca nie jest zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym.

W składzie każdego z Napojów znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie. Substancjami tymi są: (…).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie Napojów nabywanych przez Spółkę od krajowych dostawców. Nie odnosi się on do transakcji realizowanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ani importu.

W przeszłości Spółka prowadziła sprzedaż Napojów także na rzecz swoich pracowników. Transakcje te były realizowane bezpośrednio z magazynu Spółki, dokumentowane fakturami sprzedażowymi i dotyczyły wyłącznie napojów przeznaczonych na użytek własny pracowników – będących ostatecznymi konsumentami tych produktów.

W związku z planowanym wówczas wejściem w życie przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym, które od 1 stycznia 2021 r. wprowadziły tzw. opłatę cukrową („Opłata cukrowa”) oraz pojawiającymi się wątpliwościami interpretacyjnymi – w szczególności w zakresie kwalifikacji rodzaju prowadzonej przez Spółkę sprzedaży (tj. czy ma ona charakter wyłącznie hurtowy, czy też tzw. mieszany: hurtowo-detaliczny) – Spółka podjęła w (…) r. decyzję o czasowym wstrzymaniu sprzedaży Napojów na rzecz pracowników.

W chwili obecnej Spółka rozważa możliwość wznowienia sprzedaży Napojów na rzecz pracowników, przy czym sprzedaż ta miałaby charakter odpłatnego zbycia towarów, dokumentowanego fakturami VAT. Decyzja w tym zakresie zostanie jednak podjęta dopiero po uzyskaniu jednoznacznej interpretacji przepisów dotyczących Opłaty cukrowej, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2021 r., w kontekście planowanej sprzedaży.

Zgodnie z tymi przepisami, na podmioty wprowadzające na rynek krajowy napoje zawierające m.in. cukier lub substancje słodzące został nałożony obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej. Ustawodawca uzależnił powstanie obowiązku podatkowego od momentu wprowadzenia napojów na rynek krajowy.

Zgodnie z przepisami znowelizowanej Ustawy o zdrowiu publicznym, przez „wprowadzenie napojów na rynek krajowy” rozumie się: (1) sprzedaż do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej, (2) sprzedaż podmiotowi prowadzącemu sprzedaż mieszaną (hurtowo-detaliczną) oraz (3) bezpośrednią sprzedaż detaliczną napojów przez producenta, zamawiającego (w przypadku produkcji kontraktowej) lub importera.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz planowane przez Spółkę rozszerzenie działalności o sprzedaż Napojów na rzecz pracowników, Spółka powzięła wątpliwości co do charakteru przyszłej sprzedaży. Kwestia ta ma bowiem kluczowe znaczenie dla ustalenia momentu wprowadzenia Napojów na rynek krajowy, a tym samym określenia który podmiot w łańcuchu dostaw będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty cukrowej.

Pytania

1. Czy odpłatna sprzedaż Napojów na rzecz pracowników Wnioskodawcy, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, a w konsekwencji – czy w przypadku wznowienia tej sprzedaży – Wnioskodawca powinien być uznany za podmiot dokonujący sprzedaży mieszanej w rozumieniu przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym?

2. Czy w przypadku wznowienia sprzedaży Napojów na rzecz pracowników Spółka będzie zobowiązana do naliczenia Opłaty cukrowej od realizowanych przez nią transakcji sprzedaży Napojów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Napojów na rzecz jego pracowników, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym. W związku z tym, w przypadku podjęcia decyzji o wznowieniu sprzedaży na rzecz pracowników, Wnioskodawca powinien być traktowany jako podmiot dokonujący sprzedaży mieszanej, zgodnie z przepisami Ustawy o zdrowiu publicznym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, wznowienie sprzedaży Napojów na rzecz pracowników nie będzie skutkowało obowiązkiem naliczania Opłaty cukrowej od realizowanych przez nią transakcji sprzedaży Napojów.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z przepisami Ustawy o zdrowiu publicznym, Opłatą cukrową zostały objęte Napoje sprzedawane m.in. na rzecz podmiotów prowadzących tzw. sprzedaż mieszaną.

W związku z powyższym, Spółka pragnie przedstawić argumentację potwierdzającą, że sprzedaż Napojów prowadzona w przeszłości na rzecz jej pracowników stanowiła sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym. W konsekwencji, Wnioskodawca — w przypadku wznowienia sprzedaży na rzecz pracowników na tożsamych zasadach, jak również w ramach kontynuowanej sprzedaży hurtowej — powinien być traktowany jako podmiot dokonujący sprzedaży mieszanej, w rozumieniu przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, Opłacie cukrowej podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.);

2) kofeiny lub tauryny.

Na mocy art. 12a ust. 2 Ustawy o zdrowiu publicznym przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty Opłaty cukrowej, o których mowa w art. 12d ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy o zdrowiu publicznym, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym.

Zgodnie z art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222; dalej również: „Ustawa o prawach konsumenta”);

2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 Ustawy o prawach konsumenta;

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Z kolei zgodnie z art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym (art. 12e ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym).

Zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej spoczywa na podmiocie, który sprzedaje napoje wskazane w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową. W takim przypadku Opłatę cukrową odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych tą Opłatą.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla uznania danej działalności za sprzedaż detaliczną muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1) zbycie dokonywane jest na rzecz określonej grupy podmiotów (konsumentów);

2) zbycie odbywa się w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT - Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej również jako: „Ustawa o VAT”) zbywcy;

3) zbycie musi mieć charakter odpłatny oraz musi nastąpić na podstawie umowy zawartej w lokalu lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o prawach konsumenta;

4) przedmiotem sprzedaży muszą być towary (w rozumieniu Ustawy o prawach konsumenta).

W opinii Wnioskodawcy sprzedaż Napojów na rzecz pracowników, którą Spółka planuje wznowić, będzie spełniać wszystkie wyżej wskazane przesłanki.

Po pierwsze, w przedmiotowej sprawie zostanie spełniona przesłanka podmiotowa, o której mowa w art. 12 ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym. Napoje sprzedawane przez Spółkę w ramach tzw. sprzedaży pracowniczej będą przeznaczone wyłącznie do indywidualnego użytku pracowników, a zatem to właśnie pracownicy Wnioskodawcy będą ich ostatecznymi konsumentami.

Po drugie, sprzedaż ta będzie się odbywała w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, zgodnie z definicją zawartą w art. 15 Ustawy o VAT.

Po trzecie, transakcje sprzedażowe będą miały charakter odpłatny, a sprzedaż będzie się odbywała w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 Ustawy o prawach konsumenta (tj. w magazynie Spółki).

Po czwarte, przedmiotem sprzedaży prowadzonej przez Spółkę będą Napoje będące towarami w rozumieniu Ustawy o prawach konsumenta.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, sprzedaż napojów na rzecz pracowników będzie stanowiła sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydawanych przez organy podatkowe na gruncie podatku od sprzedaży detalicznej, które na potrzeby tego podatku posługują się tożsamą definicją sprzedaży detalicznej zaczerpniętą z Ustawy o prawach konsumenta (zob. np. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2024 r., nr 0111-KDIB3-3.4019.8.2024.2.AM; z 28 stycznia 2022 r., nr 0111-KDIB3-3.4019.14.2021.1.PK; z 14 czerwca 2021 r., nr 0111-KDIB3-3.4019.5.2021.1.PK; z 20 września 2019 r., nr 0111-KDIB3-3.4019.1.2019.1.PK).

Stanowisko to potwierdza również doktryna prawa podatkowego. Dla przykładu, A. Bartosiewicz w komentarzu do ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej zauważa, że sprzedaż detaliczna w rozumieniu tej regulacji to „określona czynność charakteryzująca się pewnymi dodatkowymi cechami. Ta czynność to odpłatne zbywanie towarów, zaś dodatkowe cechy ją wyróżniające związane są z miejscem jej dokonywania, osobą odbiorcy (nabywcy towarów) oraz okolicznościami zawarcia umowy.” (Bartosiewicz Adam, Ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej. Komentarz, WK 2016.)

Spółka pragnie także wskazać, że literalna wykładnia pojęcia sprzedaży detalicznej jest zgodna z intencją ustawodawcy, wyrażoną w znowelizowanych przepisach Ustawy o zdrowiu publicznym. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy zmieniającej, nadrzędnym celem wprowadzenia Opłaty cukrowej było wykorzystanie instrumentów polityki fiskalnej do promowania prozdrowotnych wyborów konsumenckich.

Zdaniem ustawodawcy, nałożenie dodatkowej opłaty na podmioty zaopatrujące sklepy prowadzące sprzedaż detaliczną – skutkujące wzrostem cen oferowanych tam produktów – może oddziaływać na indywidualne wybory konsumentów. Intencją zmiany jest zatem kształtowanie zachowań konsumenckich, przede wszystkim na poziomie jednostkowym. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że przepisy Ustawy o zdrowiu publicznym odnoszą się do sprzedaży detalicznej rozumianej jako sprzedaż na rzecz konsumenta końcowego.

Nie ulega wątpliwości, że konsumentem w rozumieniu przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym był – i może ponownie być, jeśli Spółka zdecyduje się wznowić sprzedaż – pracownik Spółki, będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, który nabywał napoje w magazynie należącym do Wnioskodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Napojów na rzecz pracowników, opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, spełnia przesłanki sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym. W związku z tym, w przypadku wznowienia takiej działalności, Wnioskodawca powinien być uznany za podmiot prowadzący sprzedaż mieszaną w rozumieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2021 roku.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca uznaje odpowiedź na pytanie nr 1 za twierdzącą – tj. że sprzedaż ta stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, a tym samym Wnioskodawca powinien być traktowany jako podmiot dokonujący sprzedaży mieszanej – poniżej przedstawia swoje stanowisko w zakresie pytania nr 2.

Aby ustalić, czy w przypadku podjęcia decyzji o wznowieniu sprzedaży na rzecz pracowników Spółka będzie zobowiązana do naliczenia Opłaty cukrowej od sprzedaży Napojów, należy odnieść się do tego, z jakim zdarzeniem ustawodawca powiązał powstanie obowiązku jej zapłaty zgodnie z przepisami Ustawy o zdrowiu publicznym.

Zgodnie z art. 12e ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym. Natomiast zgodnie z przywołanym już wcześniej art. 12a ust. 2 Ustawy o zdrowiu publicznym przez „wprowadzenie napojów na rynek krajowy” należy rozumieć przede wszystkim sprzedaż do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna, ale również – zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, sprzedaż na rzecz podmiotu, który oprócz sprzedaży hurtowej prowadzi także sprzedaż detaliczną – czyli tzw. sprzedaż mieszaną.

Uwzględniając powyższe przepisy oraz fakt, że Spółka po wznowieniu sprzedaży Napojów pracownikom powinna zostać uznana za podmiot prowadzący sprzedaż mieszaną, należy uznać, iż podmiotem „wprowadzającym” Napoje na rynek krajowy – a tym samym zobowiązanym do zapłaty Opłaty cukrowej – będzie dostawca Spółki lub inny uczestnik wcześniejszego etapu łańcucha dystrybucji, w ramach którego Spółka nabywa Napoje.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wznowienia sprzedaży Napojów na rzecz pracowników, nie będzie on zobowiązany do naliczania Opłaty cukrowej od realizowanych przez siebie transakcji sprzedaży Napojów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ustawy,

1. wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2) kofeiny lub tauryny

– podlega opłacie.

2. przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

3. Przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1)w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222),

2)poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

– także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

Za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jak stanowi art. 12d ust. 1 ustawy,

Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Stosownie do art. 12e ustawy,

1. Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

(…)

3. Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

(…)

Z opisu zdarzenia przyszłego, którego dotyczy wniosek, wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmujecie się Państwo przede wszystkim sprzedażą hurtową towarów, w tym także (...) o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, nabywanych w zakresie przedmiotu wniosku wyłącznie od krajowych dostawców, zwanej dalej „Napojami”. Państwa kontrahentami są oraz mogą być podmioty prowadzące: wyłącznie sprzedaż hurtową, wyłącznie sprzedaż detaliczną, jak i sprzedaż mieszaną, tj. zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną. Nie są Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przeszłości prowadzili Państwo również sprzedaż Napojów na rzecz swoich pracowników. Sprzedaż ta odbywała się bezpośrednio z Państwa magazynu oraz dokumentowana była za pomocą faktur sprzedażowych. Sprzedane Napoje mogły być przeznaczone wyłącznie na potrzeby własne pracownika. Tym samym to właśnie pracownik był ostatecznym konsumentem Napojów.

W (…) r. podjęli Państwo decyzję o wstrzymaniu sprzedaży Napojów na rzecz swoich pracowników, jednak rozważacie Państwo możliwość wznowienia przedmiotowej sprzedaży w przyszłości. Sprzedaż Napojów na rzecz pracowników stanowić będzie odpłatne zbycie towarów, które dokumentowane będzie fakturami VAT.

Państwa wątpliwość budzi, czy sprzedaż Napojów na rzecz pracowników może być uznana za sprzedaż detaliczną.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż Napojów dla pracowników wypełnia definicję sprzedaży detalicznej w rozumieniu przepisów ustawy, stanowi ona bowiem odpłatne zbywanie Napojów konsumentom w lokalu przedsiębiorstwa.

Jeśli więc podejmą Państwo decyzję o wznowieniu sprzedaży Napojów na rzecz swoich pracowników, staną się Państwo podmiotem prowadzącym sprzedaż detaliczną Napojów.

Zatem uwzględniając opis zdarzenia przyszłego, jeśli będą prowadzić Państwo sprzedaż detaliczną i hurtową Napojów, które zostaną nabyte wyłącznie od podmiotów krajowych i nie będziecie Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy – to w związku ze sprzedażą Napojów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Zgodnie bowiem z wyżej cytowanym art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie uznania sprzedaży Napojów na rzecz pracowników za sprzedaż detaliczną oraz braku naliczenia opłaty od realizowanych transakcji sprzedaży Napojów w przypadku wznowienia sprzedaży na rzecz pracowników – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.