Interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.286.2025.2.APR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 19 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości. Uzupełnili go Państwo pismem z 30 czerwca 2025 r. (wpływ 1 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

• Parafia;

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

• A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Opis zdarzenia przyszłego

1. A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „A” lub „Wnioskodawca 1”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. A jest polskim rezydentem dla celów podatkowych, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów na terytorium Polski bez względu na miejsce ich osiągania. A jest także zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Przeważającą działalnością gospodarczą A. jest sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych.

2. Parafia (dalej: „Parafia” lub „Wnioskodawca 2”) jest osobą prawną wchodzącą w skład struktury organizacyjnej Kościoła Katolickiego, stosownie do zaświadczenia wydanego 20 lutego 2025 roku z upoważnienia Wojewody (...), znak (…), z treści którego wynika, że Parafia posiada osobowość prawną, a tym samym może uczestniczyć w obrocie cywilno-prawnym, otwierać rachunki bankowe, nabywać i zbywać nieruchomości oraz ruchomości.

3. Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 dalej są określani jako „Wnioskodawcy”.

4. W dniu 9 kwietnia 2025 r. A. zawarła z Parafią w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości („Umowa Przedwstępna”), dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (…), składającej się z działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi 1 oraz 2, o powierzchni 13,9062 ha, położonej w miejscowości (...), gminie (...), powiecie (...), województwie (...). Zgodnie z rejestrem gruntów, działka gruntu 1 stanowi grunty orne („RIIIb”, „RIVa”, „RIVb”), drogi („dr”) oraz grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych („Lzr-RIVb”), działka gruntu 2 stanowi grunty orne („RIIIb”, „RIVa”, „RV”, „RVI”);

- dalej określona jako „Nieruchomość”.

5. Na Nieruchomości nie znajdują się żadne obiekty i zabudowania za wyjątkiem:

i.Gazociągu DN 150 MOP 4,0 MPa, wraz ze strefą kontrolną,

ii.Sieci elektroenergetycznej 15 kV, wraz ze strefami ochronnymi.

Gazociąg wchodzi w skład przedsiębiorstwa przesyłowego i stanowi własność tego przedsiębiorstwa (tj. gestora sieci).

6. Przy zawarciu Umowy Przedwstępnej okazano m. in. zaświadczenie wydane 4 marca 2025 roku z upoważnienia Burmistrza (...), znak: (…), z treści którego wynika, że zgodnie z ustaleniami miejscowego zagospodarowania przestrzennego terenów przemysłowych wsi (...) i (...) wraz z terenami przyległymi, uchwalonego przez Radę Miejską w (...). uchwałą Nr (…) Rady Miejskiej w (...) z dnia 27 maja 2020 r. ogłoszoną w Dzienniku urzędowym Województwa (…) z dnia 19 czerwca 2020 r., obowiązującego wraz z rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody (...) nr (…) z dnia 18 czerwca 2020 r.: (i) działka 1 znajduje się na obszarze oznaczonym w ww. planie symbolami: w części 10R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 1 ZP – teren o przeznaczeniu podstawowym – teren zieleni, oraz w części 13R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, (ii) działka 2 znajduje się na obszarze oznaczonym w ww. planie symbolami: w części 1R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 13 R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 11R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy.

7. Jednym z warunków zawartych w Umowie Przedwstępnej było wykonanie wszelkich prac zmierzających do przeprowadzenia geodezyjnego podziału działek 1 i 2 w ten sposób, że w formie odrębnych działek ewidencyjnych zostaną wyodrębnione z nich grunty oznaczone w ewidencji gruntów symbolami „RIIIa” oraz „RIIIb” jako użytki rolne (grunty orne o trzeciej klasie bonitacyjnej), oraz złożenie wniosku (wniosków) o założenie dla tych działek nowych ksiąg wieczystych.

8. Wnioskodawcy w celu realizacji zobowiązań wynikających z umowy Przedwstępnej oraz umożliwiania dysponowania nieruchomością przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży postanowili zawrzeć 9 kwietnia 2025 r. umowę dzierżawy Nieruchomości („Umowa Dzierżawy”). Zgodnie z postanowieniami Umowy Dzierżawy A. będzie korzystać z Nieruchomości w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego – według własnych potrzeb. Wnioskodawca 1 będzie również uprawniony do prowadzenia wszelkiego rodzaju badań, pobierania próbek oraz innych czynności faktycznych potrzebnych do przygotowania Nieruchomości pod budowę farmy fotowoltaicznej.

9. Umowa Dzierżawy obowiązuje od dnia jej zawarcia do 16 lutego 2026 roku, a w związku z jej zawarciem A. będzie obowiązany do jednokrotnego zapłaty czynszu dzierżawnego w wysokości 48.600,00 zł za cały okres dzierżawy. Wnioskodawcy jednocześnie zaznaczają, że data 16 lutego 2026 r. jest terminem, do którego ma zostać przeniesiona na A. własność Nieruchomości.

10. Niezależnie od zawarcia Umowy Przedwstępnej, Parafia w ramach tego samego aktu notarialnego ustanowiła hipotekę na Nieruchomości na rzecz A. celem zabezpieczenia wszelkich istniejących lub przyszłych wierzytelności pieniężnych dotyczących zapłaty pojedynczej lub podwójnej kwoty zadatku wraz z odsetkami i kosztami egzekucji oraz celem zabezpieczenia ewentualnych roszczeń odszkodowawczych.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nigdy nie był czynnym podatnikiem od towarów i usług, co potwierdzają informacje z Wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT (w wykazie na stronie: https://www.podatki.gov.pl/wykaz-podatnikow-vat-wyszukiwarka), niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT.

W akcie notarialnym z dnia 9 kwietnia 2025 r. zawartym przed notariusz A.A. – notariuszem w C (Rep. (...)) („Akt Notarialny”) Wnioskodawca oświadczył, że ważnie, skutecznie i w dobrej wierze nabył własność Nieruchomości w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Wojewodę (...) (znak sprawy: (...) w sprawie nieodpłatnego przekazania na własność działki („Decyzja Wojewody”).

Parafia nabyła Nieruchomość w drodze decyzji administracyjnej o nieodpłatnym przekazaniu działki. Nabycie nie miało charakteru inwestycyjnego w rozumieniu komercyjnego obrotu nieruchomościami, lecz służyło realizacji misji społecznej i religijnej parafii. Zgodnie z treścią Decyzji Wojewody, Parafia chciała nabyć Nieruchomość w celu utworzenia parafialnego gospodarstwa rolnego.

W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości nie została wystawiona faktura VAT, z której wynikałby podatek naliczony do odliczenia. Parafii nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ nabycie nastąpiło w drodze decyzji administracyjnej o nieodpłatnym przekazaniu działki. Tego rodzaju transakcja nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, nie była dokumentowana fakturą VAT. W konsekwencji nie zaistniały przesłanki do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Parafia na Nieruchomości prowadziła działalność polegającą na uprawie zbóż.

W ocenie Parafii, działka będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana przez Parafię na cele działalności rolniczej (uprawa kukurydzy), o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie, Parafia prowadziła na tej nieruchomości działalności jako rolnik ryczałtowy, ale nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT ujawniony w wykazie podatników VAT (strona: https://www.podatki.gov.pl/wykaz-podatnikow-vat-wyszukiwarka). W latach 2023-2024 płody rolne z działalności rolniczej prowadzonej przez Parafię były sprzedawane do spółki z grupy do której należy A, natomiast wpływy ze sprzedaży były wykorzystywane w całości na własne potrzeby Parafii (w szczególności na remonty kościoła).

Parafia nie podejmowała działań mających na celu podniesienie wartości nieruchomości.

Parafia nie podejmowała działań marketingowych. Niemniej, oprócz A. sp. z o.o. („A”) do Parafii zwracały się inne podmioty z propozycją nabycia Nieruchomości.

Inicjatorem transakcji był A., który w grudniu 2024 r. skierował do Parafii list intencyjny, wyrażając chęć nabycia Nieruchomości.

Nieruchomość od momentu nabycia do momentu jej zbycia nie była/nie jest/nie będzie udostępniana osobom trzecim (poza umową dzierżawy zawartą pomiędzy Parafią a A.) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Parafia udzieliła 4 pełnomocnictw w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości.

[Pełnomocnictwo 1]

Pełnomocnictwo udzielone B.B., C.C. oraz D.D. do:

1.reprezentowania Parafii przed wszelkimi organami administracji w postępowaniach dotyczących uzyskania zaświadczeń, wypisów, wyrysów i informacji dotyczących Nieruchomości;

2.reprezentowania Parafii przed wszelkimi organami administracji w postępowaniach dotyczących uzyskania zaświadczeń i informacji dotyczących zaległości Parafii z tytułu opłat za podatek od nieruchomości, podatek rolny oraz składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

3.reprezentowania Parafii w postępowaniach dotyczących podziału geodezyjnego Nieruchomości;

4.reprezentowania Parafii w postępowaniach przed sądami powszechnymi w sprawach dotyczących wydzielenia działek (istniejących obecnie, jak i powstałych w wyniku podziału geodezyjnego) z dotychczasowych ksiąg wieczystych składających się na Nieruchomość i dołączania ich do istniejących ksiąg wieczystych lub zakładania dla nich nowych ksiąg wieczystych;

5.dokonywania wszelkich czynności zmierzających do ustanowienia dla Nieruchomości dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności na działce o nr 3, obręb (...), gmina (...) oraz na działkach o nr 4, 5, obręb (...), gmina (...), w tym w szczególności do negocjowania warunków ustanowienia służebności, sposobu jej przebiegu oraz dokonywania uzgodnień;

6.dokonywania czynności faktycznych, jakie okażą się konieczne lub przydatne w celu realizacji niniejszego pełnomocnictwa, w tym odbioru dokumentów.

[Pełnomocnictwo 2]

Pełnomocnictwo udzielone D.D., E.E. oraz F.F. do:

1.reprezentowania Parafii w postępowaniach o wyrażenie zgody przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na nabycie Nieruchomości i składania w tym zakresie wszelkich oświadczeń, w tym w szczególności składania oświadczenia o ustalonej z nabywcą cenie sprzedaży nieruchomości rolnej oraz oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa,

2.zamieszczania ogłoszenia o sprzedaży Nieruchomości na portalu erolnik.gov.pl,

3.reprezentowania Parafii przez organami administracji w postępowaniach dotyczących uzyskania zaświadczeń, wypisów, wyrysów i informacji dotyczących Nieruchomości.

[Pełnomocnictwo 3]

Pełnomocnictwo udzielone G.G. do reprezentowania Parafii w postępowaniu dot. wydania interpretacji indywidualnej w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości w podatku VAT.

Pełnomocnictwo obejmuje również podejmowanie wszelkich czynności oraz składanie wszystkich oświadczeń woli, jakie pełnomocnik uzna za uzasadnione w celu ważnego i skutecznego reprezentowania Mocodawcy w toku postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej, w tym odbieranie wezwań organu/sądu oraz odebranie wydanych interpretacji indywidualnych, sporządzanie i składanie podań, wniosków, pism (w tym odpowiedzi na wezwania organu/sądu, odwołań, skarg i skarg kasacyjnych) oraz przeglądanie akt sprawy i sporządzanie ich fotokopii.

[Pełnomocnictwo 4]

Pełnomocnictwo udzielone B.B., C.C. oraz D.D. do:

1.dokonywania wszelkich czynności zmierzających do ustanowienia dla Nieruchomości dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności, w tym w szczególności do negocjowania warunków ustanowienia służebności, sposobu jej przebiegu oraz dokonywania uzgodnień; dokonywania czynności faktycznych, jakie okażą się konieczne lub przydatne w celu realizacji niniejszego pełnomocnictwa, w tym odbioru dokumentów.

Parafia nie sprzedawała wcześniej innych nieruchomości.

Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – Uchwała Nr (…) Rady Miejskiej w (...) z dnia 27 maja 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów przemysłowych wsi (...) i (...) wraz z terenami przyległymi („MPZP”). Zgodnie z treścią MPZP działka o nr 1 jest oznaczona symbolami: 10R, 13R, (tereny rolnicze) oraz 1ZP (tereny zieleni), działka o nr 2 jest oznaczona symbolami: 1R, 11R oraz 13R (tereny rolnicze). Ponadto, zgodnie z MPZP na Nieruchomości dopuszczono lokalizację gazociągu DN 200 MOP 6,3 MPa, dla którego wyznacza się strefę kontrolowaną o szerokości 6 m, tj. po 3 m od osi gazociągu po obu stronach. W MPZP nie wskazano uzupełniającego przeznaczenia dla Nieruchomości.

Właścicielem sieci elektroenergetycznej znajdującej się na przedmiotowej Nieruchomości nie jest Parafia, ani A. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, sieć należy do przedsiębiorstwa energetycznego, jednakże Wnioskodawca nie ma pełnej wiedzy w tym zakresie. Sieć ta nie będzie jednocześnie przedmiotem zbycia w ramach planowanej transakcji.

Sieć elektroenergetyczna znajdująca się na Nieruchomości stanowi obiekt liniowy w rozumieniu art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418).

Parafia nie jest właścicielem tej budowli, więc nie ma pełnej wiedzy w ww. zakresie i również z tego powodu nie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do tej budowli. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, względem sieci energetycznej doszło do pierwszego zasiedlenia ponad dwa lata przed złożeniem wniosku. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że ww. sieć nie będzie przedmiotem zbycia w ramach planowanej transakcji.

Nieruchomość jest rolna, co oznacza, że A. musi złożyć wniosek do Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (KOWR). W ramach tego wniosku A. zobowiązuje się do prowadzenia działalności rolniczej na tej nieruchomości przez okres 5 lat od momentu jej nabycia, z zamiarem uprawy zbóż i sprzedaży zebranego zboża na rzecz spółek z grupy. Po upływie tego okresu lub po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (mpzp), A planuje wybudować na tej nieruchomości farmę fotowoltaiczną.

Pytania

1.Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę 2 Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od podatku od towarów i usług?

2.Czy, jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca i sprzedaż Nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, która może korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy?

3.Czy, jeśli odpowiedź na pytanie 1 i 2 jest negatywna i dostawa przez Wnioskodawcę 2 Nieruchomości nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca 1 powinien mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie nr 1

Stanowisko Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

Zdaniem Wnioskodawców sprzedaż Nieruchomości przez Parafię nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

1. W pierwszej kolejności wskazać należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

a.czynność musi być dokonana przez podmiot, który w związku z nią ma status podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, oraz

b.musi być objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem VAT, określonym w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

2. W zakresie pierwszego z warunków, wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT:

a.Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT);

b.Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT).

Z przywołanego przepisu wynika, że dla uznania, że w danym przypadku przysługuje danej osobie status podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne jest każdorazowe ustalenie, czy w związku z konkretną czynnością działa ona w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne, rolnika albo osoby wykonującej wolny zawód.

3. Właściwe jest wykluczenie podmiotów z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku własnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

4. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy, dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku własnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

5. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towaru jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

6. W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

7. Kwestia dotycząca rozróżnienia, czy sprzedaż działek stanowi zbycie majątku prywatnego, czy też jest realizowana jako działalność gospodarcza przez podatnika, była przedmiotem analizy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zagadnienie to zostało rozstrzygnięte w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 w wyroku wydanym 15 września 2011 r. W ww. sprawie Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

8. Zgodnie z powyższym, o zaliczeniu transakcji sprzedaży działek gruntu przez podmioty do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

9. Podobna sprawa była przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2021 r., sygn. akt I FSK 773/18. NSA w przywołanym wyroku wskazywał, że „w rozpatrywanej sprawie należy przede wszystkim wziąć pod uwagę specyficzny charakter podmiotu, jakim jest wnioskodawca . Nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca posiada osobowość prawną, ale istotne jest, że parafia należy do osób prawnych, których zasadniczy cel nie jest celem gospodarczym. Celem istnienia parafii, z samej jej prawnej i faktycznej natury jest sprawowanie kultu religijnego i duszpasterstwa”.

10. Dalej NSA podkreślał, że nie jest wykluczone prowadzenie przez parafię działalności gospodarczej, jednakże w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wystąpiły przesłanki do uznania, że parafia działa w takim charakterze. Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną również nie zachodzą przesłanki świadczące o tym, że Wnioskodawca 2 podejmuje czynności szersze niż rozporządzanie własnym majątkiem. Świadczy o tym między innymi fakt zawarcia umowy dzierżawy między Wnioskodawcami. Istotą tejże umowy jest chociażby to, żeby A przejęło ciężar przygotowania działki do sprzedaży.

11. Podsumowując, Parafia nie wykorzystywała i nie dokona sprzedaży Nieruchomości w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, a zatem w sprawie nie ma podstawy do uznania, że sprzedaż Nieruchomości powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż dokonując ww. sprzedaży, Parafia nie działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne, rolnika albo osoby wykonującej wolny zawód.

Pytanie nr 2

Stanowisko Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku gdyby Dyrektor uznał stanowisko w zakresie pytania 1 za nieprawidłowe, a tym samym, że sprzedaż Nieruchomości przez Parafię będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to sprzedaż ta będzie mogła skorzystać ze zwolnienia dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

1. Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 Ustawy o VAT. W art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

2. W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

Terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

3. Rozpatrując pojęcie „terenów niezabudowanych” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.). W myśl art. 3 pkt 2, 3, 3a i 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

2)budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3)obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, droga kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;

4)obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

a.kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

4. Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na podstawie art. 49 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

5. Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi (patrz: Pismo z dnia 25 kwietnia 2023 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL1-1.4012.46.2023.2.MG).

6. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w piśmie o sygn.: IPPP1/443-784/14-3/22/S/AS twierdzi, że „W odniesieniu do gruntów, na których nie ma naniesień w postaci budynków lub budowli, ale istnieją naniesienia w postaci urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz innych urządzeń podobnych, a które to urządzenia nie są przedmiotem dostawy, gdyż stanowią własność i są częścią innego przedsiębiorstwa wskazać należy, że w świetle wyjaśnień zawartych w odpowiedzi na pytanie 1, aspekt ekonomiczny transakcji, specyfika i charakter tych obiektów (urządzeń przesyłowych) uzasadnia odstępstwo od zasady, że istotny jest stan faktyczny związany z rzeczywistym zabudowaniem działki”.

7. Jak wynika z opisu sprawy zawartej we wniosku na Nieruchomości nie znajdują się żadne budynki, czy budowle poza urządzeniami przesyłowymi, które są częścią innego przedsiębiorstwa, a Parafia nie ma żadnych praw (własności czy innych praw rzeczowych) do tych urządzeń. Wobec powyższego sensem ekonomicznym czynności dostawy będzie sprzedaż gruntu, a nie znajdujących się na nim urządzeń przesyłowych. Ponadto urządzenia przesyłowe nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych związanych ze spornym terenem mającym być przedmiotem dostawy, gdyż ich celem jest zapewnienie doprowadzania i odprowadzania wody, pary, czy przesyłaniu gazu i prądu elektrycznego. Wspomniane urządzenia nie są samodzielnymi budowlami, są one obiektami liniowymi, o których mowa w art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane i pod względem faktycznym i prawnym są częścią sieci należącej do innego przedsiębiorstwa.

8. Mając na względzie wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zawartą w wyroku NSA z 8 kwietnia 2021 r., sygn. akt I FSK 560/18 oraz WSA z 27 sierpnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1515/21 w podobnej sprawie, nie sposób uznać, że posadowienie na gruncie przez przedsiębiorcę będącego podmiotem trzecim wobec Parafii urządzeń przesyłowych czyni z terenu, na którym nie znajdują się żadne inne budynki i budowle, teren zabudowany. Urządzenia te, poprzez ich charakter, a także fakt, że są one częścią innego przedsiębiorstwa, nie mają znaczenia wiodącego dla określenia charakteru tego gruntu jako terenu zabudowanego.

9. Oznacza to, że w przypadku dostawy nieruchomości gruntowej/działki gruntu na której znajdują się naniesienia w postaci opisanych urządzeń przesyłowych, będących częścią innego przedsiębiorstwa mamy do czynienia z dostawą terenu niezabudowanego.

10. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

11. Jak już wyjaśniono, o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

12. Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z ustaleniami miejscowego zagospodarowania przestrzennego terenów przemysłowych wsi A i B wraz z terenami przyległymi, uchwalonego przez Radę Miejską w A uchwałą Nr XXIII/380/20 Rady Miejskiej w A z dnia 27 maja 2020 r. ogłoszoną w Dzienniku urzędowym Województwa A poz. 1811 z dnia 19 czerwca 2020 r., obowiązującego wraz z rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody A nr IN.I.743.26.202.KD z dnia 18 czerwca 2020 r. (i) działka 1 znajduje się na obszarze oznaczonym w ww. planie symbolami: w części 10R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 1ZP – teren o przeznaczeniu podstawowym – teren zieleni, oraz w części 13R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, (ii) działka 2 znajduje się na obszarze oznaczonym w ww. planie symbolami: w części 1R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 13R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy, w części 11R – teren o przeznaczeniu podstawowym – rolniczy. Zatem wskazane działki gruntów nie spełniają również definicji terenu budowlanego.

13. Tym samym, jeśli w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegać dostawa gruntów/działki gruntu, na której nie ma naniesień w postaci budynków lub budowli, a znajdują się naniesienia w postaci opisanych urządzeń przesyłowych będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Pytanie nr 3

Stanowisko Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

Zdaniem Wnioskodawców, jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 i 2 jest negatywna i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uzna, że dostawa przez Wnioskodawcę 2 Nieruchomości nie powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług, tylko opodatkowana tym podatkiem wg stawki 23%, to Wnioskodawca 1 powinien mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości, a w przypadku, gdyby kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, była w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca 1 będzie miał prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych):

1. Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

2. Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

3. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

4. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

5. W niniejszym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca 1 nabędzie Nieruchomość aby w przyszłości wybudować na niej farmę fotowoltaiczną, a tym samym nabył ją w celu wyłącznego wykorzystania do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca 1 spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 Ustawy o VAT.

6. Wobec powyższego, w sytuacji uznania, że zbycie przez Parafię na rzecz A. Nieruchomości nie podlega zwolnieniu od VAT, a co za tym idzie - podlega opodatkowaniu VAT, Wnioskodawcy 1 zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w przypadku, gdyby kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, była w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca 1 ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.):

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każdy podmiot, który okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że 9 kwietnia 2025 r. A. zawarła z Parafią Umowę Przedwstępną sprzedaży Nieruchomości, składającej się z działek nr 1 oraz 2.

Jednym z warunków zawartych w Umowie Przedwstępnej było wykonanie wszelkich prac zmierzających do przeprowadzenia geodezyjnego podziału działek nr 1 i 2 w ten sposób, że w formie odrębnych działek ewidencyjnych zostaną wyodrębnione z nich grunty oznaczone w ewidencji gruntów symbolami „RIIIa” oraz „RIIIb” jako użytki rolne (grunty orne o trzeciej klasie bonitacyjnej), oraz złożenie wniosku (wniosków) o założenie dla tych działek nowych ksiąg wieczystych.

Wnioskodawcy w celu realizacji zobowiązań wynikających z umowy Przedwstępnej oraz umożliwiania dysponowania nieruchomością przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży postanowili zawrzeć 9 kwietnia 2025 r. Umowę Dzierżawy Nieruchomości. Zgodnie z postanowieniami Umowy Dzierżawy A będzie korzystać z Nieruchomości w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego – według własnych potrzeb. Nabywca będzie również uprawniony do prowadzenia wszelkiego rodzaju badań, pobierania próbek oraz innych czynności faktycznych potrzebnych do przygotowania Nieruchomości pod budowę farmy fotowoltaicznej.

Umowa Dzierżawy obowiązuje od dnia jej zawarcia do 16 lutego 2026 roku a w związku z jej zawarciem A będzie obowiązany do jednokrotnego zapłaty czynszu dzierżawnego w wysokości 48.600,00 zł za cały okres dzierżawy. 16 lutego 2026 r. jest terminem, do którego ma zostać przeniesiona na A własność Nieruchomości.

Parafia nigdy nie była czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Parafia nabyła Nieruchomość w drodze decyzji administracyjnej Wojewody o nieodpłatnym przekazaniu działki. Nabycie nie miało charakteru inwestycyjnego w rozumieniu komercyjnego obrotu nieruchomościami, lecz służyło realizacji misji społecznej i religijnej parafii. Zgodnie z treścią Decyzji Wojewody, Parafia chciała nabyć Nieruchomość w celu utworzenia parafialnego gospodarstwa rolnego.

Parafia na Nieruchomości prowadziła działalność polegającą na uprawie zbóż. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana przez Parafię na cele działalności rolniczej (uprawa kukurydzy), o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie, Parafia prowadziła na tej nieruchomości działalności jako rolnik ryczałtowy, ale nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT ujawniony w wykazie podatników VAT. W latach 2023-2024 płody rolne z działalności rolniczej prowadzonej przez Parafię były sprzedawane do spółki z grupy do której należy A., natomiast wpływy ze sprzedaży były wykorzystywane w całości na własne potrzeby Parafii (w szczególności na remonty kościoła).

Parafia nie podejmowała działań mających na celu podniesienie wartości nieruchomości. Parafia nie podejmowała działań marketingowych. Niemniej, oprócz A do Parafii zwracały się inne podmioty z propozycją nabycia Nieruchomości. Inicjatorem transakcji był A, który w grudniu 2024 r. skierował do Parafii list intencyjny, wyrażając chęć nabycia Nieruchomości.

Nieruchomość od momentu nabycia do momentu jej zbycia nie była/nie jest/nie będzie udostępniana osobom trzecim (poza umową dzierżawy zawartą pomiędzy Parafią a A.) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Parafia nie sprzedawała wcześniej innych nieruchomości.

Parafia udzieliła 4 pełnomocnictw w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości, m.in. do reprezentowania Parafii przed wszelkimi organami administracji w postępowaniach dotyczących uzyskania zaświadczeń, wypisów, wyrysów i informacji dotyczących Nieruchomości; reprezentowania Parafii przed wszelkimi organami administracji w postępowaniach dotyczących uzyskania zaświadczeń i informacji dotyczących zaległości Parafii z tytułu opłat za podatek od nieruchomości, podatek rolny oraz składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; reprezentowania Parafii w postępowaniach dotyczących podziału geodezyjnego Nieruchomości; reprezentowania Parafii w postępowaniach o wyrażenie zgody przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na nabycie Nieruchomości i składania w tym zakresie wszelkich oświadczeń, w tym w szczególności składania oświadczenia o ustalonej z nabywcą cenie sprzedaży nieruchomości rolnej oraz oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, czy do dokonywania wszelkich czynności zmierzających do ustanowienia dla Nieruchomości dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie służebności, w tym w szczególności do negocjowania warunków ustanowienia służebności, sposobu jej przebiegu oraz dokonywania uzgodnień; dokonywania czynności faktycznych, jakie okażą się konieczne lub przydatne w celu realizacji niniejszego pełnomocnictwa, w tym odbioru dokumentów.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Parafię Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w C (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Gdy czynność sprzedaży działek wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży Nieruchomości, istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży Parafia podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Parafii za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży Nieruchomości Parafia wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnik podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Parafii, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Parafia nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami (takich jak np.: ogrodzenie działek, wystąpienie o warunki zabudowy, wnioskowanie o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego itd.). Parafia nigdy nie była czynnym podatnikiem od towarów i usług. Parafia nabyła Nieruchomość w drodze decyzji administracyjnej Wojewody o nieodpłatnym przekazaniu działki. Nabycie nie miało charakteru inwestycyjnego w rozumieniu komercyjnego obrotu nieruchomościami, lecz służyło realizacji misji społecznej i religijnej parafii. Zgodnie z treścią Decyzji Wojewody, Parafia chciała nabyć Nieruchomość w celu utworzenia parafialnego gospodarstwa rolnego. Parafia nie podejmowała działań mających na celu podniesienie wartości nieruchomości. Parafia nie podejmowała działań marketingowych. Nieruchomość od momentu nabycia do momentu jej zbycia nie była/nie jest/nie będzie udostępniana osobom trzecim (poza umową dzierżawy zawartą pomiędzy Parafią a A) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Parafia nie sprzedawała wcześniej innych nieruchomości.

Co prawda Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana przez Parafię na cele działalności rolniczej (uprawa kukurydzy), o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie, Parafia prowadziła na tej nieruchomości działalności jako rolnik ryczałtowy, ale nie była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. W latach 2023-2024 płody rolne z działalności rolniczej prowadzonej przez Parafię były sprzedawane do spółki z grupy do której należy A, natomiast wpływy ze sprzedaży były wykorzystywane w całości na własne potrzeby Parafii (w szczególności na remonty kościoła).

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Parafii w przedmiocie zbycia Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Parafia nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Dokonując sprzedaży Nieruchomości Parafia będzie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Parafię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży Nieruchomości, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, w związku z tym odstępuję od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2 i 3, ponieważ oczekiwali Państwo tej odpowiedzi w sytuacji uznania stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Państwa wniosek wypełnia znamiona wniosku wspólnego, gdyż przedstawiony we wniosku problem dotyczy sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania zainteresowanych uczestniczących w tym samym zdarzeniu przyszłym pomimo uznania, że z tytułu transakcji sprzedaży Nieruchomości Parafia nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. Dodatkowo oczekiwali Państwo odpowiedzi na pytanie nr 3 dotyczące prawa nabywcy (A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Nieruchomości (działek nr 1 oraz 2) jedynie w sytuacji uznania Parafii za podatnika podatku VAT z tytułu tej transakcji i opodatkowania tej dostawy podatkiem od towarów i usług. W wydanej interpretacji uznałem, że Parafia z tytułu dostawy Nieruchomości (działek nr 1 oraz 2) nie będzie działała jako podatnik podatku VAT, zatem transakcja sprzedaży na rzecz nabywcy (A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu i w związku z powyższym, odstąpiłem od odpowiedzi na pytanie nr 3 zadane w złożonym wniosku a odnoszące się do skutków w podatku VAT dla nabywcy (A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Parafia ( Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.