Interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.273.2025.2.AK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 2 lipca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą (…). Spółka została zarejestrowana (…).

Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka A z siedzibą w Danii (dalej jako: „Spółka Dominująca”), która od dnia (…) posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, wynoszącym (…) PLN. Spółka Dominująca jest częścią grupy kapitałowej działającej (…).

Zgodnie z ujawnionym sposobem reprezentacji, (…). Aktualnie funkcję prezesa zarządu pełni (…).

Udziałowcami duńskiej spółki A są następujące podmioty z siedzibą w Danii, posiadające w tej spółce następujące udziały:

-B – 10,00% udziałów,

-C – 10,00% udziałów,

-D – 5,00% udziałów,

-E – 10,00% udziałów,

-F – 10,00% udziałów,

-G – 10,00% udziałów,

-H – 35,00% udziałów,

-I – 10,00% udziałów.

Reasumując, wszystkie wymienione wyżej podmioty posiadają udziały w spółce A, która z kolei jest właścicielem 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje w przyszłości dokonać wypłaty dywidendy na rzecz swojego jedynego udziałowca, Spółki A. W związku z powyższym, Spółka analizuje możliwość zastosowania zwolnienia z poboru podatku u źródła lub zastosowania obniżonej stawki tego podatku, zgodnie z odpowiednio: art. 22 ust. 4 ustawy o CIT lub art. 10 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzoną w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (dalej jako: „UPO”).

W analizowanym stanie faktycznym [winno być: „zdarzeniu przyszłym” – przyp. organu] bezpośrednim odbiorcą dywidend, których wypłata jest planowana, jest spółka A z siedzibą w Danii. Spółka ta pełni jednak wyłącznie funkcję podmiotu holdingowego i nie prowadzi rzeczywistej działalności operacyjnej. Jej działalność gospodarcza ogranicza się do posiadania udziałów we Wnioskodawcy oraz w innych spółkach operacyjnych oraz wykonywania praw korporacyjnych i majątkowych wynikających z tych udziałów, w tym w szczególności prawa do odbioru dywidend. Otrzymywane od Wnioskodawcy należności pasywne (tj. dywidendy) nie stanowią końcowego etapu strumienia płatności, lecz są w dalszej kolejności przekazywane jej własnym udziałowcom, którzy faktycznie dysponują korzyściami ekonomicznymi z tych świadczeń.

W konsekwencji powyższych okoliczności faktycznych, Spółka Dominująca nie może zostać uznana za rzeczywistego właściciela należności (beneficial owner) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

Zgodnie z powołanym przepisem, przez rzeczywistego właściciela należy rozumieć podmiot, który otrzymuje należność dla własnej korzyści, a nie jako pośrednik, pełnomocnik, powiernik ani inna osoba zobowiązana do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi.

Co istotne, aby możliwe było zastosowanie zwolnienia lub obniżonej stawki podatku u źródła, wynikającej z przepisów krajowych (np. art. 22 ust. 4 ustawy o CIT) lub właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. art. 10 ust. 2 UPO Polska-Dania), konieczne jest nie tylko spełnienie formalnych kryteriów dotyczących poziomu udziału kapitałowego i okresu jego posiadania, ale również wykazanie, że odbiorca należności jest rzeczywistym właścicielem tych należności oraz prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą. Jak już zostało to zasygnalizowane, Spółce Dominującej nie można przypisać statusu rzeczywistego właściciela dywidend wypłacanych przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na powyższe, Spółka analizuje możliwość zastosowania ww. preferencji przy dokonywaniu wypłaty dywidendy na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Danii. Jednocześnie, w ramach tej analizy, rozważane jest również zastosowanie tzw. look through approach, tj. podejścia pozwalającego na ocenę przesłanki „rzeczywistego właściciela” dywidendy w odniesieniu do dalszych podmiotów w strukturze właścicielskiej, jeżeli bezpośredni odbiorca dywidendy pełni jedynie funkcję pośrednika lub podmiotu holdingowego nieprowadzącego rzeczywistej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Wnioskodawca poniżej przedstawia dane dotyczące podmiotów zagranicznych uczestniczących w przedstawionym we wniosku opisie sprawy.

1)Udziałowiec duński (…)

2)Pozostałe podmioty posiadające w tej Spółce udziały wymienione w opisie sprawy (…).

Wnioskodawca wskazuje, że zwolnienie odpowiada przedmiotowi art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, którym jest neutralna podatkowo redystrybucja zysków w grupie kapitałowej. Jednocześnie Spółka informuje, że nie wystąpią przesłanki, o których mowa w art. 22c ustawy o CIT. Skorzystanie ze zwolnienia nie jest sprzeczne z celem ani przedmiotem art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, natomiast uzyskanie korzyści podatkowej nie stanowi głównego ani jednego z głównych celów wypłaty, a sposób działania nie jest sztuczny.

Wnioskodawca wskazuje, że rzeczywistymi właścicielami wypłacanej dywidendy są wspólnicy spółki A, będącej jedynym udziałowcem Wnioskodawcy, wymienieni w odpowiedzi na pytanie nr 2 wezwania do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w części odpowiadającej posiadanym przez nich udziałom.

Każdy z wymienionych wspólników spełnia kumulatywnie trzy warunki określone w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, tj.:

-samodzielnie decydują o przeznaczeniu otrzymanej należności dla własnej korzyści i ponoszą ryzyko ekonomiczne związane z jej utratą,

-nie są pośrednikami zobowiązanymi do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

-prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby.

Spółka w dniu wypłaty dywidendy będzie posiadała właściwe certyfikaty rezydencji rzeczywistych właścicieli.

Wnioskodawca informuje, że rzeczywiści właściciele należności – spółki będące udziałowcami A – rozpoznają w swoim państwie rezydencji (Królestwo Danii) przychód podatkowy z tytułu otrzymanej dywidendy. Dywidendy wypłacane w całym łańcuchu podmiotów zachowują ten sam charakter prawno-podatkowy.

Wnioskodawca potwierdza, że każdy z podmiotów w łańcuchu płatności spełnia kumulatywnie warunki wymienione w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, tj.:

1.ma nieograniczony obowiązek podatkowy w swoim państwie rezydencji (Królestwo Danii), tj. podlega opodatkowaniu od całości osiąganych dochodów – niezależnie od miejsca ich uzyskania;

2.nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów;

3.jest spółką kapitałową prawa duńskiego, a zatem stanowi „spółkę” w rozumieniu art. 4a pkt 21 ustawy o CIT oraz podmiot wymieniony w załączniku nr 4 do tej ustawy;

4.posiada nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata bezpośrednio co najmniej 10% udziałów w kapitale spółki A, z wyjątkiem spółki (…), która posiada 5% udziałów. Natomiast spółka A posiada nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku dokonania wypłaty dywidendy na rzecz bezpośredniego udziałowca będącego spółką holdingową z siedzibą w Danii, która nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i nie spełnia przesłanek uznania jej za rzeczywistego właściciela należności dywidendowej, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, przy założeniu, że rzeczywistym właścicielem należności jest inny podmiot posiadający siedzibę na terytorium Danii, z uwzględnieniem koncepcji look through approach?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, we wskazanym stanie faktycznym [winno być: zdarzeniu przyszłym – przyp. organu] możliwe jest zastosowanie zwolnienia z opodatkowania wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT przy uwzględnieniu koncepcji look through approach.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Zgodnie z kolei z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy posiadają możliwość skorzystania ze zwolnienia z zapłaty podatku dochodowego z tytułów wskazanych w art. 22 ust. 1, przy spełnieniu łącznie wszystkich warunków:

-wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium RP,

-uzyskującym przychody z dywidend jest podmiot podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym całości swoich dochodów na terytorium UE lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego,

-spółka otrzymująca dywidendę posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów w spółce wypłacającej dywidendę,

-spółka otrzymująca dywidendę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W celu interpretacji terminu „beneficial owner” należy odwołać się do komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Komentarz OECD”). W Komentarzu OECD wskazano, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym wypłat należności mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący należność posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Z treści Komentarza OECD wynika wprost, że „spółka podstawiona nie może normalnie być uważana za osobę uprawnioną, ponieważ, mimo iż jest formalnym właścicielem dochodu, to w praktyce dysponuje ona bardzo ograniczonymi uprawnieniami, które czynią z niej powiernika lub zwykłego zarządcę działającego na rachunek zainteresowanych stron.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wypracowaną na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego koncepcję look through approach, która w polskiej praktyce podatkowej jest wykorzystywana na potrzeby podatku u źródła.

Sposób zastosowania tej koncepcji na gruncie opodatkowania u źródła został przedstawiony przez Ministerstwo Finansów w projekcie objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła z 19 czerwca 2019 r (dalej: „Projekt”). Zgodnie z treścią Projektu: „podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą look through approach.

Co więcej, jak ww. projekcie objaśnień zostało wskazane, jeżeli zachodzi taka sytuacja, że rzeczywistym właścicielem należności jest: „inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy UPO lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu (ang. look through approach)”.

Z powyższego wynika, iż założeniem koncepcji look through approach, jest ustalenie statusu rzeczywistego właściciela, na rzecz którego bezpośredni odbiorca, np. udziałowiec uprawniony do otrzymania dywidendy, przekazuje daną płatność. Jest to zatem koncepcja, zgodnie z którą wiąże się możliwość zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania państwa siedziby rzeczywistego właściciela danej należności, a nie jej bezpośredniego odbiorcy.

Odnosząc się do zakresu zastosowania koncepcji look through approach, w projekcie objaśnień wskazano, że odbiorca należności, po spełnieniu wymaganych warunków (np. przedstawienia certyfikatu rezydencji), byłby uprawniony do skorzystania z preferencji wskazanych w danej UPO.

Zgodnie ze wspomnianym projektem objaśnień, przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Wskazuje to na tzw. zasadę look through approach, zgodnie z którą jeżeli rzeczywistym właścicielem należności jest inny podmiot niż ten, na rzecz którego dokonywane są płatności przez polskich płatników podatku u źródła, należy stosować postanowienia danej umowy zawartej z państwem siedziby tego podatnika.

Takiego zdania jest m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 października 2019 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.354.2019.1.JC).

Powyższe stanowisko wskazuje na to, że wskazanie przez Ministerstwo Finansów na możliwość skorzystania z koncepcji look through approach, zgodnie z projektem objaśnień, miało umożliwiać zastosowanie preferencji podatkowych w zakresie podatku u źródła i być korzystne dla polskich płatników tego podatku. Możliwość zastosowania koncepcji look through approach jest również powszechnie akceptowana i potwierdzona przez orzecznictwo oraz praktykę organów podatkowych.

Przykładem stosowania koncepcji look through approach w orzecznictwie może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 czerwca 2015 r. (nr akt I SA/Łd 551/15), w którym podniesiono, że „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo, w którym powstaje dana płatność, nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest «osobą uprawnioną do odsetek», mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)”.

W celu dodatkowego potwierdzenia możliwości zastosowania postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem siedziby podatnika, Wnioskodawca przykładowo wskazuje:

-wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 marca 2015 r. (nr akt II FSK 215/13), w którym Sąd stwierdził, że: „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wyrok NSA z 13 grudnia 2013 r., nr akt II FSK 2873/11). Nie oznacza to natomiast braku możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną do odsetek”. Cechą „osoby uprawnionej do odsetek” (beneficial owner of the interest) jest ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek. Nie chodzi więc o to, aby „odbiorca odsetek” był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a zastosowania obniżonej stawki podatku w państwie źródła odsetek (art. 11 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowani) (analogicznie przepis art. 11 ust. 2 UPO PL-Lux - przyp. Wnioskodawca), jak też możliwości opodatkowania określonego rodzaju odsetek wyłącznie w państwie, w którym beneficjent ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 11 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).”

-wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2023 r. (nr akt II FSK 1588/20), w którym podniesiono: „(…) W tym miejscu konieczne jest zastrzeżenie, że preferencja podatkowa będzie dopuszczalna w sytuacji, w której co prawda wypłata dywidendy nie odbywa się na rzecz jej rzeczywistego beneficjenta, jednakże stosowana jest zasada look-through approach. Koncepcja ta pozwala na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania, bądź zwolnienia z opodatkowania, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest co prawda poprzez pośrednika - podmiot niebędący rzeczywistym beneficjentem, ale ów rzeczywisty beneficjent ma siedzibę na terytorium UE (EOG) i jest znany. Zauważyć należy, że zasada ta zdaje się nie być kwestionowana przez organ interpretacyjny (por. interpretacja DKIS z 14 czerwca 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR, dostępna na stronie http://sip.mf.gov.pl.). Posłużenie się tym przykładem jest istotne, gdyż ilustruje on sytuację, w której pośrednik niebędący rzeczywistym beneficjentem dywidendy, po jej otrzymaniu przekazuje tę dywidendę innemu podmiotowi z grupy - rzeczywistemu beneficjentowi mającemu również siedzibę na terenie UE (EOG).”

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 września 2021 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.551.2021.2.IR), w której Organ potwierdził, że Wnioskodawca „ma prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek. (...) W konsekwencji, kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby rzeczywistego właściciela odsetek. Reasumując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek od pożyczek do (...), Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (...).”

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2020 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK), w której Dyrektor KIS stwierdził: „(…) należy zastosować zapisy przewidziane w umowie zawartej między Polską i Państwem B, a nie Państwem A – a w konsekwencji Wnioskodawca może stosować stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od Spółki przez licencjodawcę z Państwa A.”

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 marca 2020 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.534.2019.2.JC), w której uznano: „(…) Spółka (i pozostali Wnioskodawcy) podkreślają, że ich zdaniem Centrum Rozliczeniowe może zostać uznane za podatnika jedynie w zakresie wypłacanych przez Wnioskodawcę należności z tytułu jego własnych dochodów, np. należnych prowizji czy wynagrodzenia za świadczenie usług, czyli generalnie w zakresie rozliczeń, które będą stanowiły jego definitywne przysporzenie majątkowe, a nie w zakresie należności z tytułu świadczeń realizowanych przez innego Rzeczywistego Usługodawcę. Innymi słowy, przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować „look through approach” i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.

Należy zaznaczyć, iż powyższe przykłady wyroków sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych odnoszą się głównie do zastosowania koncepcji look through approach w przypadku wypłaty należności licencyjnych i odsetek, jednakże Minister Finansów w projekcie objaśnień zastosował tą koncepcję również w odniesieniu do wypłaty dywidend.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2022 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR), organ podatkowy jednoznacznie zaakceptował stanowisko, zgodnie z którym możliwe jest zastosowanie zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT w sytuacji, gdy podmiot pośredni, będący bezpośrednim odbiorcą dywidendy, nie spełnia przesłanek do uznania go za rzeczywistego właściciela należności, o ile te warunki spełnia dalszy podmiot w strukturze. Jak wskazano wprost w treści interpretacji:

„W konsekwencji, uwzględniając zaprezentowane stanowiska sądów administracyjnych i organów podatkowych, należałoby uznać, że warunki zwolnienia wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, może spełnić podmiot, który nie jest bezpośrednim odbiorcą dywidendy, lecz jest jej rzeczywistym właścicielem. Oznacza to, że należy przyjąć, że m.in. warunek posiadania co najmniej 10% udziałów (akcji) nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata, może zostać spełniony, jeżeli rzeczywisty właściciel spełnia te warunki w odniesieniu do spółki pośredniczącej, a ta względem spółki wypłacającej dywidendy”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał powyższe stanowisko za prawidłowe, co oznacza, że konstrukcja pośrednia w łańcuchu kapitałowym nie wyklucza możliwości zastosowania zwolnienia, o ile rzeczywisty właściciel dywidendy, posiadający siedzibę na terytorium państwa członkowskiego UE spełnia wszystkie materialne przesłanki określone w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. Obejmuje to w szczególności posiadanie nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat udziałów w kapitale spółki pośredniej na poziomie minimum 10%, przy jednoczesnym spełnieniu warunku podlegania opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na ich źródło.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy udziałowiec Spółki Dominującej posiadający swoje siedziby w Danii spełnia wskazane powyżej przesłanki, tj. posiada nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat bezpośrednio co najmniej 10% udziałów w kapitale Spółki Dominującej będącej bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy, możliwym będzie w ocenie Spółki zastosowanie zwolnienia z obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych dywidend, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, przy zastosowaniu podejścia (koncepcji) look through approach.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Wnioskodawca oświadcza, że stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczące zdarzenia przyszłego pozostaje aktualne, z następującym doprecyzowaniem.

Zwolnienie z opodatkowania przewidziane w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, stosowane z uwzględnieniem koncepcji look-through approach, będzie miało zastosowanie wyłącznie do tej części dywidendy, która odpowiada udziałowi wspólników bezpośredniego udziałowca Wnioskodawcy – spółki holdingowej z siedzibą w Danii spełniających warunek bezpośredniego posiadania co najmniej 10% udziałów (akcji) przez nieprzerwany okres dwóch lat.

W odniesieniu do części dywidendy przypadającej na wspólnika posiadającego 5% udziałów, tj. spółki (…), Wnioskodawca – jako płatnik – pobierze podatek u źródła na zasadach ogólnych wynikających z ustawy o CIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT:

Zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

3) spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

4) spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Stosownie do art. 22 ust. 4a cytowanej wyżej ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Zgodnie z art. 22 ust. 4b ustawy o CIT:

Zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 4d ustawy o CIT:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

1) jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;

2) w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:

a) własności,

b) innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

W myśl art. 22 ust. 6 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 4-4d stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, przy czym w przypadku Konfederacji Szwajcarskiej przepisy ust. 4-4d mają zastosowanie, jeżeli zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ust. 4c pkt 2.

Stosownie do art. 22c ust. 1 ustawy o CIT:

Przepisów art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 , art. 22 ust. 4, art. 24n ust. 1 oraz art. 24o ust. 1 nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

1) sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;

2) głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Stosownie do art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 26 ust. 1f ustawy o CIT:

W przypadku należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności, wypłacona z tych tytułów temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu sporządzonego na piśmie oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, sporządzone na piśmie oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku dokonania wypłaty dywidendy na rzecz bezpośredniego udziałowca będącego spółką holdingową z siedzibą w Danii, która nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i nie spełnia przesłanek uznania jej za rzeczywistego właściciela należności dywidendowej, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, przy założeniu, że rzeczywistym właścicielem należności jest inny podmiot posiadający siedzibę na terytorium Danii, z uwzględnieniem koncepcji look through approach.

Jak już wyżej wskazano zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy tego podatku uzyskujący określone w art. 7b ust. 1 pkt 1 tej ustawy przychody (dochody) z dywidend oraz inne przychody (dochody) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium RP podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, którego stawka wynosi 19% uzyskanego przychodu (dochodu). Przepis dotyczy przychodów (dochodów) uzyskiwanych zarówno przez podatników podatku CIT będących rezydentami, jak i będących nierezydentami.

Jednocześnie, podmioty krajowe (w tym spółki), które dokonują wypłaty należności z powyższego tytułu są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od wypłacanych należności (zdanie pierwsze art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

W drodze odstępstwa od wskazanych zasad, polski ustawodawca – treścią art. 22 ust. 4 ustawy o CIT – przewiduje zwolnienie z opodatkowania podatkiem wskazanym w art. 22 ust. 1 tej ustawy spółek uzyskujących takie przychody (otrzymujących dywidendę), które podlegają w Polsce, innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Szwajcarii, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Warunki stosowania tego zwolnienia określa art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że bezpośrednim odbiorcą dywidendy wypłacanej przez Państwa będzie spółka A z siedzibą w Danii. Spółka ta pełni jednak wyłącznie funkcję podmiotu holdingowego i nie prowadzi rzeczywistej działalności operacyjnej zatem nie może zostać uznana za rzeczywistego właściciela należności (beneficial owner) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

Rzeczywistymi właścicielami wypłacanej dywidendy są wspólnicy spółki A. Każdy ze wspólników spełnia kumulatywnie trzy warunki określone w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, tj.:

-samodzielnie decydują o przeznaczeniu otrzymanej należności dla własnej korzyści i ponoszą ryzyko ekonomiczne związane z jej utratą,

-nie są pośrednikami zobowiązanymi do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

-prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby.

Spółka w dniu wypłaty dywidendy będzie posiadała właściwe certyfikaty rezydencji rzeczywistych właścicieli.

W analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie koncepcja look through approach. Należy zatem zbadać, czy udziałowcy duńskiej spółki A spełniają warunki zwolnienia wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że każdy z podmiotów w łańcuchu płatności spełnia kumulatywnie warunki wymienione w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, tj.:

1.ma nieograniczony obowiązek podatkowy w swoim państwie rezydencji (Królestwo Danii), tj. podlega opodatkowaniu od całości osiąganych dochodów – niezależnie od miejsca ich uzyskania;

2.nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów;

3.jest spółką kapitałową prawa duńskiego, a zatem stanowi „spółkę” w rozumieniu art. 4a pkt 21 ustawy o CIT oraz podmiot wymieniony w załączniku nr 4 do tej ustawy;

4.posiada nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata bezpośrednio co najmniej 10% udziałów w kapitale spółki A, z wyjątkiem spółki (…), która posiada 5% udziałów. Natomiast spółka A posiada nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata 100% udziałów w spółce Wnioskodawcy.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku dokonania wypłaty dywidendy na rzecz bezpośredniego udziałowca będącego spółką holdingową z siedzibą w Danii, która nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i nie spełnia przesłanek uznania jej za rzeczywistego właściciela należności dywidendowej, jesteście Państwo uprawnieni do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, z uwzględnieniem koncepcji look through approach w stosunku do udziałowców duńskiej spółki, którzy posiadają nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata bezpośrednio co najmniej 10% udziałów w kapitale spółki A.

Warunek bezpośredniego posiadania udziałów jest spełniony gdy wszystkie podmioty w łańcuchu płatności kaskadowo spełniają ten warunek w kolejnej Spółce w łańcuchu. Każda kolejna Spółka otrzymująca dywidendę powinna spełniać warunek bezpośredniego posiadania udziałów względem kolejnej spółki wypłacającej.

Natomiast w stosunku do wypłaty dywidendy w części przypadającej udziałowcowi, który posiada 5% udziałów w kapitale spółki A nie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając na uwadze brzmienie art. 22 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22a ustawy o CIT, zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 43, poz. 368 ze zm., dalej: „UPO”), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 r. (dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Danię dnia 7 czerwca 2017 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm.).

W myśl art. 10 UPO:

1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

a) 0% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%, a udział ten znajduje się w posiadaniu tej osoby przez nieprzerwany okres nie krótszy niż jeden rok i w tym okresie dywidendy zostały zadeklarowane,

b) 5% kwoty dywidend brutto, jeśli osobą uprawnioną jest fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja prowadząca działalność w zakresie systemów emerytalnych, w których mogą uczestniczyć osoby fizyczne w celu zapewnienia sobie świadczeń emerytalnych, jeżeli taki fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja jest utworzona, uznana dla celów podatkowych i kontrolowana zgodnie z ustawodawstwem drugiego Państwa,

c) 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tych ograniczeń.

Postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

3. Określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji członków-założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji.

W świetle powyższego przepisu, UPO wskazuje trzy stawki opodatkowania (0%, 5% lub 15%) dywidendy w Polsce, które są stawkami preferencyjnymi względem stawki wynikającej z przepisów krajowych (19%), przy czym stawka 5% nigdy nie będzie miała zastosowania względem dywidendy wypłacanej przez Państwa. Nie jesteście Państwo bowiem funduszem emerytalnym lub inną podobną instytucją.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w stosunku do wypłaty dywidendy w części przypadającej udziałowcowi, który posiada 5% udziałów w kapitale spółki A i nie może skorzystać ze zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, będziecie Państwo uprawnieni do zastosowania 15% stawki podatku wynikającej z art. 10 ust. 2 lit. c UPO. Co jednak istotne aby skorzystać z preferencji UPO należy posiadać certyfikat rezydencji rzeczywistego właściciela dywidendy i dochować warunku należytej staranności.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.