Interpretacja indywidualna z dnia 10 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.374.2025.2.DW

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 18 lipca 2025 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest podatnikiem podatku CIT.

Przedmiotem działalności Spółki jest głównie produkcja (…).

Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy Y (dalej: „Grupa”), (…). Spółka posiada w Polsce dwa zakłady produkcyjne, z czego pierwszy jest zlokalizowany w (...), a drugi w (...). Centralną funkcję w Grupie pełni natomiast Z, Ltd. (dalej również: „Odbiorca należności”, „Licencjodawca” lub „Z”).

Spółka prowadzi następujące rodzaje działalności zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) (dalej: „Rozporządzenie PKWiU”):

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- 72.19.Z - badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,

- 71.20.B - pozostałe badania i analizy techniczne.

Jednocześnie, należy nadmienić, iż Spółka prowadziła i prowadzi działalność na terenie (…) Specjalnej Strefie Ekonomicznej na podstawie następujących dokumentów (zwane dalej łącznie „Zezwoleniami”):

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2003 r.,

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2011 r.,

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2012 r.,

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2014 r.,

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2015 r.,

- Zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2017 r.

Aktualnie Spółka korzysta z pomocy publicznej otrzymanej w ramach zezwolenia nr (…). Zakresem niniejszego zezwolenia objęto następujące rodzaje działalności określone w Rozporządzeniu PKWiU:

- 29.32 - pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli,

- 52.10 - magazynowanie i przechowywanie towarów,

- 72.19 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,

- 71.20 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych,

- (…),

- (…),

- (…),

- (…),

- oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanych w pozycjach:

- 38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu,

- 38.3 - usługi w zakresie odzysku surowców; surowce wtórne,

- 38.12.24.0 - niebezpieczne odpady chemiczne,

- 38.12.25.0 - oleje odpadowe,

- 38.12.27 - odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych, zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

- 38.21.3 - odpady rozpuszczalników organicznych,

- według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego [rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 04 września 2015 r. w sprawie Polskiej Kwalifikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. z 2015 r. poz. 1676].

Spółka jest także adresatem decyzji o wsparciu nr (…) z dnia (…) 2023 r., która po zakończeniu realizacji inwestycji będzie wykorzystywana i w oparciu o którą Spółka będzie osiągać dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „Ustawy CIT”).

W związku z otrzymanymi przez Spółkę Zezwoleniami oraz decyzją o wsparciu, a w szczególności Zezwoleniem nr (…), które jest obecnie wykorzystywane, jest ona zobowiązana do poniesienia wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 121).

Drugim warunkiem w związku z otrzymaniem Zezwoleń oraz decyzji o wsparciu jest natomiast zwiększenie dotychczasowego poziomu zatrudnienia i jego utrzymania na poziomie określonym w Zezwoleniach oraz decyzji o wsparciu. Pozostałe warunki to zakończenie inwestycji do dnia określonego w Zezwoleniach i decyzji o wsparciu oraz przestrzeganie regulaminu Strefy w okresie obowiązywania Zezwoleń.

Spółka prowadzi ewidencję rachunkową, zgodnie z przepisami UoR, o której mowa w art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, w celu określenia wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Rok podatkowy Spółki rozpoczyna się 1 kwietnia i kończy 31 marca kolejnego roku kalendarzowego.

W związku z realizacją działalności w ramach Zezwoleń, a także w przyszłości w ramach decyzji o wsparciu, Spółka osiąga przychody podlegające zwolnieniu przedmiotowemu CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT (w przyszłości w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT), jak i przychody podlegające opodatkowaniu. Realizacja działalności w Strefie wymusza więc na podmiocie prowadzenie ewidencji rachunkowej w taki sposób, by możliwe było zaklasyfikowanie poszczególnych przychodów i kosztów odpowiednio do działalności objętej zwolnieniem przedmiotowym, jak i do działalności podlegającej opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca posiada kontrahentów również poza granicami Polski, dokonuje on rozliczeń transakcji w walutach obcych, co powoduje na gruncie rachunkowym jak i podatkowym powstanie różnic kursowych.

Jednym z rodzajów różnic kursowych występujących w Spółce są różnice powstałe w związku z działalnością handlową dotyczącą zakupu i sprzedaży komponentów. Niewielka ilość faktur związanych z tą działalnością, a także dostępność danych pozwalających na identyfikację różnic kursowych związanych z obrotem komponentami w Spółce umożliwiają bezpośrednią alokacje różnic powstałych z tego tytułu do działalności opodatkowanej (pozastrefowej).

Oprócz powyższych różnic kursowych w Spółce powstają/mogą powstawać różnice kursowe w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań (tzw. transakcyjne różnice kursowe), jak i w związku z transakcjami kupna i sprzedaży waluty w celach finansowania działalności zwolnionej i opodatkowanej (różnice kursowe od środków pieniężnych), a także w związku z kredytami i pożyczkami, z których środki przeznaczone są na uruchomienie oraz rozwój działalności operacyjnej (zwolnionej).

W praktyce oznacza to, że różnice te mogą powstawać z różnych tytułów i będą mogły być rozpoznawane w związku z różnymi transakcjami realizowanymi w toku działalności prowadzonej przez Spółkę, tj. zarówno w związku z transakcjami związanymi z działalnością zwolnioną, działalnością opodatkowaną lub w związku z obiema rodzajami działalności w przypadku.

Spółka dla celów podatkowych stosowała oraz dalej stosuje metodę ustalania różnic kursowych zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, tj. w oparciu o przepisy UoR.

Zgodnie z art. 9 UoR księgi rachunkowe Wnioskodawcy są prowadzone w walucie polskiej.

W tym miejscu należy także nadmienić, że sprawozdania finansowe Wnioskodawcy podlegają obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta. Końcowo, Spółka podkreśla, że nie prowadzi ksiąg rachunkowych w oparciu o Międzynarodowe Standardy Rachunkowości i Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej.

Ponadto, uzupełnili Państwo opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

 1. Co rozumieją Państwo pod pojęciem „różnice kursowe w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań"? Jakich konkretnie transakcji te różnice kursowe dotyczą?

Jak podkreślono we Wniosku, jednym z rodzajów różnic kursowych występujących w Spółce są różnice powstałe w związku z działalnością handlową dotyczącą zakupu i sprzedaży komponentów. Niewielka ilość faktur związanych z tą działalnością, a także dostępność danych pozwalających na identyfikację różnic kursowych związanych z obrotem komponentami w Spółce umożliwiają bezpośrednią alokacje różnic powstałych z tego tytułu do działalności opodatkowanej (pozastrefowej).

Oprócz powyższych różnic kursowych w Spółce powstają/mogą powstawać różnice kursowe w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań. Przez pojęcie „różnice kursowe w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań” (tzw. transakcyjne różnice kursowe) Spółka rozumie różnice kursowe wynikające z różnej wysokości kursów walut występujących w różnych momentach dotyczących typowych transakcji operacyjnych realizowanych przez Spółkę w walutach obcych. Do tej kategorii różnic Spółka zalicza w szczególności różnice kursowe powstające w skutek takich operacji jak sprzedaż wyrobów gotowych, zakup surowców, materiałów, usług czy elementów do produkcji w walucie innej niż PLN.

Nie jest to jednak katalog wyczerpujący - chodzi bowiem o różnice kursowe powstające w toku typowej działalności operacyjnej (produkcyjnej) Spółki, a niezwiązane z działalnością handlową dotyczącą zakupu i sprzedaży komponentów, dla której to działalności Spółka ma możliwości techniczne i faktyczne na dokonanie odpowiedniego wyodrębnienia różnic kursowych.

Z perspektywy operacyjnej są to zatem różnice wynikające z naturalnych wahań kursów walutowych przy rozliczeniach transakcji zakupu i sprzedaży realizowanych w walucie innej niż polskie złote, w głównej mierze w sytuacji Spółki - w walucie euro oraz w japońskich jenach.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczące komponentów - które alokowane są bezpośrednio do działalności opodatkowanej - zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, powinien wykazywać w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, wykazaną za dany okres w rachunku zysków i strat (tzw. ujęcie różnic per saldo)?

2. W przypadku pozytywnego stanowiska w zakresie pytania 1, czy Wnioskodawca, rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczącą komponentów, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na postawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, powinien rozpoznać powstałą w danym okresie nadwyżkę ujemnych różnic kursowych bądź dodatnich różnic kursowych:

- w przypadku wystąpienia per saldo dodatniej różnicy kursowej - jako przychód podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych,

- w przypadku wystąpienia per saldo ujemnej różnicy kursowej - jako koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, alokowany zgodnie z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a Ustawy CIT, w części do działalności zwolnionej i części do działalności opodatkowanej na podstawie klucza przychodowego?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie różnic kursowych powstałych z działalności innej niż działalność handlowa dotycząca komponentów - które alokowane są bezpośrednio do działalności opodatkowanej - zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, Wnioskodawca powinien wykazywać w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, wykazaną za dany okres w rachunku zysków i strat (tzw. ujęcie różnic per saldo).

2. Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczącą komponentów, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, Wnioskodawca powinien rozpoznać powstałą w danym okresie nadwyżkę ujemnych różnic kursowych bądź dodatnich różnic kursowych:

- w przypadku wystąpienia per saldo dodatniej różnicy kursowej - jako przychód podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych,

- w przypadku wystąpienia per saldo ujemnej różnicy kursowej - jako koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, alokowany zgodnie z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a Ustawy CIT, w części do działalności zwolnionej i części do działalności opodatkowanej na podstawie klucza przychodowego.

 Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 9b ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a Ustawy CIT, albo w oparciu o przepisy o rachunkowości. Jednocześnie, stosowanie przepisów wynikających z UoR uzależnione jest od tego, czy sprawozdania podatnika podlegają badaniu przez biegłego rewidenta. Dodatkowo art. 9b ust. 3 Ustawy CIT, zobowiązuje podatników, którzy wybrali rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych do stosowania jej przez okres co najmniej trzech lat, liczonych od początku roku podatkowego, w którym podatnik dokonał wyboru tej metody. Na podatniku ciąży również konieczność poinformowania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody rozliczeń różnic kursowych w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zgodnie natomiast z art. 9b ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym, że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Jak wskazano w stanie faktycznym, sprawozdania finansowe Spółki podlegają rokrocznie badaniu przez biegłego rewidenta. Jednocześnie, Spółka poinformowała w zeznaniu rocznym o wyborze tej metody rozliczeń różnic kursowych naczelnika urzędu skarbowego - Spółka nie planuje również rezygnacji ze stosowania tej metody w przyszłości. Spółka w wyniku stosowania metody dokonuje wyceny odpowiednich pozycji bilansowych i pozabilansowych na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego. W związku z tym, Wnioskodawca spełnia wszystkie ustawowe przesłanki uprawniające go do skorzystania z rachunkowej metody rozliczeń kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.

Na gruncie UoR różnice kursowe ujmowane są zgodnie z tzw. wynikowym (bilansowym) sposobem rozliczania różnic kursowych. Zgodnie z art. 30 ust. 4 UoR, różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, zalicza się odpowiednio do przychodów finansowych (w przypadku wystąpienia dodatnich różnic kursowych) lub kosztów finansowych (w przypadku wystąpienia ujemnych różnic kursowych).

Stosownie natomiast do art. 42 ust. 3 UoR, wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2. Różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i ujemne, zrealizowane i niezrealizowane) wpływają zatem na podstawie ww. art. 42 ust. 3 UoR na rachunek zysków i strat i kalkulowany w jego oparciu wynik finansowy jednostki.

Powyżej przedstawiona regulacja nakazuje dokonać kompensaty dodatnich i ujemnych różnic kursowych i wykazania ich w jednej pozycji rachunku zysków i strat. Jest to tak zwane ujęcie per saldo przychodów i kosztów. Zatem, dodatnia różnica wynikająca z kompensaty przychodów i kosztów będzie stanowiła przychód finansowy, natomiast ujemna różnica zostanie zaklasyfikowana jako koszt finansowy.

W ocenie Wnioskodawcy, stosując, na mocy art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, tzw. rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, Wnioskodawca powinien rozpoznawać różnice kursowe dla celów podatkowych poprzez wykazanie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie per saldo). Tym samym, Spółka nie ma i nie będzie miała obowiązku ujmowania w tym zakresie dla celów podatkowych oddzielnie dodatnich różnic kursowych (jako przychodów) i ujemnych różnic kursowych (jako kosztów).

W świetle powyższych przepisów różnice kursowe rozliczone per saldo, wpływają na rachunek zysków i strat. Tym samym, skoro możliwość kompensowania różnic kursowych została wprost przewidziana w odniesieniu do zasad sporządzenia rachunku zysków i strat w oparciu o przepisy UoR, w ocenie Spółki potwierdza to istnienie takiej możliwości również dla celów podatkowych.

Prawidłowość zastosowania powyższej metody rozliczania różnic kursowych została wskazana w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.153.2025.1.MBD, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) potwierdził, że „wykorzystanie wskazanej metody rachunkowej obliguje Spółkę do stosowania w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie przepisów UoR, a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie per saldo)”.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane również przez podatników działających na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu w następujących interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, których prawidłowość potwierdził Dyrektor KIS:

- interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.105.2024.1.AP,

- interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.103.2024.1.DW,

- interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.532.2023.1.JG,

- interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.891.2022.1.ZK,

- interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.505.2021.1.JKT,

- interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.385.2021.1.BM,

- interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.253.2021.2.JKU,

- interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.205.2021.1.JKU,

- interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.423.2020.1.BD,

- interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.401.2018.2.PC,

- interpretacji indywidualnej z dnia 19 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.211.2018.1.BK.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku stosowania rachunkowej (bilansowej) metody ustalania różnic kursowych możliwe jest ujmowanie różnic kursowych, powstałych z działalności innej niż działalność handlowa dotycząca komponentów, wynikowo (per saldo) w księgach rachunkowych podatnika. W konsekwencji, Spółka będzie mogła wykazać takie różnice kursowe w wyniku podatkowym poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych bądź dodatnich różnic kursowych danego okresu, która będzie wynikać z zapisów w księgach rachunkowych Spółki.

Ad. 2

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1670), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, wolne od podatku są dochody podatników z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2024 r. poz. 459 oraz z 2025 r. poz. 39), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 4 Ustawy CIT, zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu.

W konsekwencji powyższych przepisów podatnik, który prowadzi działalność zarówno w oparciu o zezwolenie/decyzję o wsparciu, z których uzyskany dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT oraz jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą, z której dochód przedmiotowemu zwolnieniu nie podlega wówczas, powinien dokonać takiego wydzielenia organizacyjnego obu działalności, aby możliwe było jednoznaczne przypisanie przychodów oraz kosztów podatkowych do działalności zwolnionej lub opodatkowanej.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 2a Ustawy CIT zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika zatem z powyższych przepisów, w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której część dochodów podlega zwolnieniu z podatku CIT, część zaś zwolnieniu temu nie podlega, jest zobowiązany do zastosowania odpowiedniego klucza alokacji kosztów mających wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem CIT, jeżeli nie jest możliwe przypisanie tych kosztów jednoznacznie do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. Przewidziany przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy ma charakter uniwersalny i obligatoryjny w sytuacji, gdy alokacja kosztów uzyskania przychodów pomiędzy działalność zwolnioną prowadzoną na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu i działalnością opodatkowaną nie może być dokonana w sposób jednoznacznie bezpośredni.

Zatem, gdy koszt podatkowy stanowią różnice kursowe, których wartość została określona na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, i który to koszt w konsekwencji ma postać ujemnych różnic kursowych, które nie mogą zostać przypisane bezpośrednio do źródła wynikającego z działalności podlegającej zwolnieniu lub też z działalności opodatkowanej, stanowią one tzw. koszt wspólny. Z uwagi na taki stan rzeczy, powstały koszt wspólny w postaci ujemnych różnic kursowych powinien zostać alokowany na podstawie klucza przychodowego wynikającego z art. 15 ust. 2a w zw. z art. 15 ust. 2 Ustawy CIT.

W przypadku zaś, gdy w wyniku zastosowania metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, powstanie przychód podatkowy w postaci dodatnich różnic kursowych, a nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie tego przychodu jedynie do działalności określonej w Zezwoleniach (w przyszłości w oparciu o decyzję o wsparciu), wówczas przychód ten będzie zwiększał podstawę opodatkowania podatkiem CIT w zakresie dochodu opodatkowanego (niekorzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a Ustawy CIT).

Należy bowiem podkreślić, że przepisy Ustawy CIT nie przewidują zasad alokacji przychodów powstających w jednoczesnym związku z działalnością opodatkowaną i zwolnioną z opodatkowania na odpowiednie proporcje - tak jak ma to miejsce w przypadku tzw. kosztów wspólnych. Z kolei, próba zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji przychodów nie znajduje podstaw w żadnym z obowiązujących przepisów tej ustawy. Co więcej, żaden z przepisów ww. ustawy nie pozwala na uznanie tego typu przychodów w części bądź w całości za przychody zwolnione.

Takie ujęcie przychodów oraz kosztów wynikających z różnic kursowych zostało uznane za prawidłowe w wielu interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.103.2024.1.DW Dyrektor KIS wskazał, że „nadwyżkę ujemnych różnic kursowych bądź dodatnich różnic kursowych, co do których Spółka nie jest w stanie określić, czy różnice dotyczą działalności opodatkowanej czy zwolnionej, w następujący sposób: - jako koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania i opodatkowanej mającej wpływ na wynik osiągany we wskazanych rodzajach działalności zgodnie z regułą art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT - tj. w przypadku wystąpienia nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi; - jako przychód podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem CIT - w przypadku wystąpienia nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi”.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało m.in. w:

- interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.153.2025.1.MBD,

- interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.105.2024.1.AP,

- interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.532.2023.1.JG,

- interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.891.2022.1.ZK,

- interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.505.2021.1.JKT,

- interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.283.2021.1.KS,

- interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.253.2021.2.JKU,

- interpretacji indywidualnej z dnia 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.205.2021.1.JKU.

Mając na uwadze powyższe, rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczącą komponentów, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, Spółka powinna rozpoznać powstałą w danym okresie nadwyżkę ujemnych różnic kursowych bądź dodatnich różnic kursowych:

- w przypadku wystąpienia per saldo dodatniej różnicy kursowej - jako przychód podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych,

- w przypadku wystąpienia per saldo ujemnej różnicy kursowej - jako koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, obliczony zgodnie z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a Ustawy CIT, poprzez alokację części kosztów do działalności zwolnionej i części do działalności opodatkowanej na podstawie klucza przychodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

 1) art. 15a, albo

 2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

W myśl art. 9b ust. 2 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 9b ust. 3 ustawy o CIT,

Konsekwencją przyjęcia rachunkowej metody ustalania różnic kursowych jest uwzględnienie w kosztach i przychodach podatkowych różnic kursowych powstałych na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”), determinowane ich kwalifikacją rachunkową oraz późniejszym ujęciem w księgach rachunkowych.

Podatnicy stosujący rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe.

Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Oznacza to, że jeżeli zgodnie z przepisami rachunkowości ustalone zostaną różnice kursowe, to powinny być one również uwzględnione w rachunku podatkowym.

W bilansowej metodzie rozliczania różnic kursowych wszystkie różnice kursowe obliczone i wykazane w księgach rachunkowych w ujęciu bilansowym stanowią różnice kursowe będące przychodami podatkowymi lub kosztami uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości,

Art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości,

Mimo że w ewidencji księgowej dodatnie i ujemne różnice kursowe są ujmowane odrębnie, w rachunku zysków i strat należy je przedstawiać per saldo, czyli po skompensowaniu ze sobą różnic dodatnich i ujemnych.

W świetle przepisów ustawy o rachunkowości, w stosunku do różnic kursowych ujmowanych w wyniku finansowym obowiązuje bowiem zasada kompensaty pozycji, a zatem prezentuje się je w rachunku zysków i strat per saldo po dokonaniu kompensaty ogółu uprzednio ustalonych dodatnich i ujemnych różnic kursowych właściwych dla danego okresu - a zatem nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi ujmuje się w kosztach finansowych, natomiast nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi wykazywana jest jako przychód finansowy.

W związku z powyższym, podatnik winien dokonać kompensaty wykazanych w księgach rachunkowych różnic kursowych, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że jednym z rodzajów różnic kursowych występujących w Spółce są różnice powstałe w związku z działalnością handlową dotyczącą zakupu i sprzedaży komponentów. Niewielka ilość faktur związanych z tą działalnością, a także dostępność danych pozwalających na identyfikację różnic kursowych związanych z obrotem komponentami w Spółce umożliwiają bezpośrednią alokacje różnic powstałych z tego tytułu do działalności opodatkowanej (pozastrefowej).

We własnym stanowisku wskazali Państwo, że rozliczając różnice kursowe inne niż działalność handlowa dotycząca komponentów - które alokowane są bezpośrednio do działalności opodatkowanej - zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, Wnioskodawca powinien wykazywać w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, wykazaną za dany okres w rachunku zysków i strat (tzw. ujęcie różnic per saldo).

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że rozliczając opisane we wniosku różnice kursowe winni Państwo dokonać kompensaty wszystkich wykazanych w księgach rachunkowych różnic kursowych, nie wyłączając żadnej ich kategorii, tj. kompensacie powinny podlegać również różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczące zakupu i sprzedaży komponentów.

Zatem, państwa stanowisko w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast, odnosząc się do możliwościwykazywania w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, wykazaną za dany okres w rachunku zysków i strat (tzw. ujęcie różnic per saldo), Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Jeżeli ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12-16 ustawy. Oznacza to, że ustalane zgodnie z ustawą o rachunkowości różnice kursowe, powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym.

Skoro przepisy UoR zezwalają na rozliczanie różnic kursowych w proponowany przez Państwa sposób, tj. „per saldo”, powstające różnice kursowe bilansowe stanowią również różnice podatkowe i dlatego powinny być uwzględniane w ten sposób w dokonywanych przez Spółkę rozliczeniach z tytułu podatku CIT, jak przychody lub koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT,

wolne od podatku są:

34) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1604), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

34a) dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2024 r. poz. 459 oraz z 2025 r. poz. 39), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Według art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

Podkreślić przy tym należy, że zakres zwolnienia związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej determinuje treść uzyskanego zezwolenia/decyzji. Z uregulowań tych wprost wynika, że tylko dochody uzyskane z działalności wymienionej w zezwoleniu/decyzji o wsparciu na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej objęte są zwolnieniem podatkowym. Uregulowania te wskazują ponadto, że to rolą podmiotu prowadzącego działalność w specjalnej strefie ekonomicznej jest wykazanie, że uzyskany dochód pochodzi z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o CIT,

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, są przepisy ustawy o rachunkowości. W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością zwolniona z opodatkowania na podstawie posiadanego zezwolenia/decyzji o wsparciu nowej inwestycji oraz pozostałą działalnością podatnika.

Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a w zw. z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach zezwolenia/decyzji o wsparciu.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

- prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej/określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,

- uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej osiągniętego z realizacji nowej inwestycji określonej w zezwoleniu/decyzji o wsparciu.

Z uwagi na możliwość uzyskania przez podatnika zarówno przychodów opodatkowanych jak i zwolnionych z opodatkowania, ustawodawca wprowadził mechanizm nakazujący alokację kosztów bezpośrednio lub pośrednio związanych do danego przychodu. Natomiast, w odniesieniu do kosztów pośrednich, które nie mogą być przypisane do żadnego rodzaju przychodu, ustawodawca wprowadził zasadę proporcjonalnej alokacji kosztów, zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 15 ust. 2a ustawy o CIT,

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Warunkiem zastosowania tego przepisu jest, by podatnik ponosił wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów związane z dochodami ze źródeł, które w części podlegają opodatkowaniu oraz w części nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych lub są z niego zwolnione.

Zatem, sposób ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodu określony w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT, ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy podatnik jednocześnie osiąga dochody ze źródeł, które w części podlegają opodatkowaniu oraz dochody, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych lub są z niego zwolnione i ponosi wydatki, zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, których nie można przyporządkować do dochodów opodatkowanych/zwolnionych z opodatkowania.

Z powyższego wynika, że skoro wartości ujemnych różnic kursowych rozliczanych per saldo, nie można przypisać do poszczególnych źródeł bowiem dotyczą zarówno działalności opodatkowanej jaki i zwolnionej to koszty te stanowią dla Spółki tzw. koszt wspólny. W konsekwencji, wartość takiej nadwyżki powinna być alokowana odpowiednio do działalności zwolnionej z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

W rezultacie odpowiadając na Państwa pytanie nr 2 ponownie podkreślić należy, że rozliczając opisane we wniosku różnice kursowe winni Państwo dokonać kompensaty różnic kursowych, łącznie z różnicami kursowymi związanymi z działalnością handlową dotyczących zakupu i sprzedaży komponentów.

Zatem, w celu przypisania różnic kursowych do działalności zwolnionej i opodatkowanej w przypadku wystąpienia per saldo ujemnej różnicy kursowej (przy wyliczaniu której zostały wzięte pod uwagę również różnice kursowe związane z działalnością handlową), mogą Państwo zastosować klucz przychodowy o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do sposobu rozliczenia per saldo dodatniej różnicy kursowej (przy wyliczaniu której zostały wzięte pod uwagę również różnice kursowe związane z działalnością handlową) wskazać należy, że przepisy ustawy o CIT nie przewidują zasad alokacji przychodów powstających w jednoczesnym związku z działalnością opodatkowaną i zwolnioną z opodatkowania na odpowiednie proporcje (tak jak ma to miejsce w przypadku kosztów podatkowych). Próba zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji przychodów nie znajduje podstaw w żadnym z obowiązujących przepisów tej ustawy. Co więcej, żaden z przepisów ww. ustawy nie pozwala na uznanie tego typu przychodów w części, bądź w całości za przychody zwolnione.

Tym samym, nieskompensowana nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi stanowi dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- Wnioskodawca rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczące komponentów - które alokowane są bezpośrednio do działalności opodatkowanej - zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na podstawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, powinien wykazywać w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, wykazaną za dany okres w rachunku zysków i strat (tzw. ujęcie różnic per saldo) w części dotyczącej:

- wyłączenia z kompensaty różnic kursowych związanych z działalnością handlową dotyczącą komponentów - jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie jest prawidłowe,

- Wnioskodawca, rozliczając różnice kursowe inne niż różnice kursowe związane z działalnością handlową dotyczącą komponentów, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, na postawie przepisów o rachunkowości, tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową rozliczania różnic kursowych, powinien rozpoznać powstałą w danym okresie nadwyżkę ujemnych różnic kursowych bądź dodatnich różnic kursowych:

- w przypadku wystąpienia per saldo dodatniej różnicy kursowej - jako przychód podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych,

- w przypadku wystąpienia per saldo ujemnej różnicy kursowej - jako koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, alokowany zgodnie z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a Ustawy CIT, w części do działalności zwolnionej i części do działalności opodatkowanej na podstawie klucza przychodowego, w części dotyczącej:

- wyłączenia z kompensaty różnic kursowych związanych z działalnością handlową dotyczącą komponentów - jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.