Interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.622.2025.1.MR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozważa zawarcie z osobą fizyczną umowy tzw. spółki cichej, na podstawie której osoba fizyczna, jako cichy wspólnik, zobowiąże się do wniesienia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wkładu pieniężnego celem sfinansowania przedsięwzięcia gospodarczego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Podstawą prawną zawarcia umowy spółki cichej jest art. 353(1) Kodeksu cywilnego – jest to tzw. umowa nienazwana.

W wyniku zawarcia umowy spółki cichej dochody jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę będą tożsame z dochodami spółki cichej, bowiem Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności nie będzie wykonywał innych czynności niż te, o których mowa w umowie spółki cichej.

Wspólnik, z którym Wnioskodawca zawrze umowę spółki cichej, nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zamian za wniesiony wkład cichy wspólnik uzyska udział w potencjalnych długoterminowych zyskach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, osiąganych ze wspólnego przedsięwzięcia, w wysokości określonego w umowie procentu zysku. Umowa spółki cichej będzie przewidywać zasady podziału zysków pomiędzy cichym wspólnikiem a Wnioskodawcą.

W umowie spółki cichej będzie istniał zapis mówiący o tym, że wspólnik cichy nie odpowiada przed wierzycielami przedsiębiorstwa Wnioskodawcy za jego zobowiązania. Wspólnik cichy nie będzie miał żadnego oficjalnego udziału w majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i nie będzie prowadził spraw tego przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że wspólnik cichy prowadzi inną jednoosobową działalność gospodarczą w innym zakresie niż zakres działalności spółki cichej. Wnoszony przez cichego wspólnika wkład do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zupełnie nie jest związany z przedmiotem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a zatem zostanie wniesiony poza tą działalnością gospodarczą. Będzie to dla tego cichego wspólnika forma długoterminowej inwestycji, z której ma zamiar osiągać przychody. Z kolei dla Wnioskodawcy jest to forma uzyskania dofinansowania prowadzonej przez niego nowej formy działalności gospodarczej.

Po zakończonym miesiącu Wnioskodawca do 20 dnia miesiąca następnego będzie otrzymywał informację o tym jaki wynik osiągnął w danym miesiącu, na podstawie tej informacji będzie wypłacał wspólnikowi cichemu jego udział w zysku zgodnie z umową spółki cichej.

Zgodnie z interpretacjami indywidualnymi wydawanymi przez Dyrektora KIS (m.in. 0112-KDIL2-2.4011.75.2025.2.MC), przychód z tytułu uczestnictwa osoby fizycznej w spółce cichej należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych, tj. odsetek od pożyczek, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca obliczając należny podatek dochodowy z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowuje wyłącznie tą część dochodu, która przypada na Wnioskodawcę, zaś część zysku, która zgodnie z umową spółki cichej przypada wspólnikowi cichemu jest opodatkowana jak przychód z kapitałów pieniężnych, tj. odsetek od pożyczek, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest nieprawidłowe, to czy Wnioskodawca wypłacając wspólnikowi cichemu przysługującą mu część zysku może o tą wypłatę pomniejszyć swój przychód lub dochód w miesiącu, w którym dokonał takiej wypłaty?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w zakresie pytania 1 – skoro do rozliczenia umowy spółki cichej ma zastosowanie art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej również: updof), to rozliczenie powinno wyglądać w ten sposób, że wspólnikowi cichemu oraz Wnioskodawcy przychód określa się proporcjonalnie do ich prawa udziału w zysku uzyskiwanego w ramach spółki cichej. Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodu. Dochód spółki cichej (równy dochodowi jednoosobowej działalności gospodarczej) należy rozliczyć uwzględniając między stronami podział dochodów poprzez opodatkowanie u każdej ze stron rzeczywistego, faktycznego udziału w tych dochodach, proporcjonalnie do jej prawa do udziału w zysku.

Zasadę swobody umów przewiduje art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.). W myśl tego przepisu: strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z zasady tej wynika możliwość zawierania tzw. "umów nienazwanych", tj. nieuregulowanych w ww. Kodeksie. Należy przy tym pamiętać, że treść dozwolonej umowy przez prawo wyznaczają postanowienia art. 56 i 58 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 56 Kodeksu cywilnego: czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów.

Z uwagi na brak ustawowych uregulowań umowy spółki cichej należy stwierdzić, że umowa ta jest jedną z tzw. umów nienazwanych. Należy przy tym zauważyć, że o rodzaju zawartej umowy nie decyduje nadana jej przez strony nazwa lecz treść złożonych przy jej zawieraniu oświadczeń woli. Funkcjonowanie spółki cichej opiera się na wniesieniu przez wspólnika cichego, dysponującego majątkiem rzeczowym lub finansowym, wkładu (niekiedy w postaci wkładu własnej pracy) na rzecz drugiego wspólnika, prowadzącego przedsiębiorstwo lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu. Wspólnik cichy w zamian za swój wkład uczestniczy w zyskach tej działalności, nie ujawniając się jednak na zewnątrz, nie mając też praw do majątku tej spółki. Wspólnik cichy nie odpowiada też za zobowiązania spółki wobec wierzycieli.

Spółka taka jest po prostu odmianą umowy cywilnoprawnej dwóch stron.

Przechodząc do przepisów prawa podatkowego należy w pierwszej kolejności przytoczyć brzmienie art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwany także updof). Zgodnie z ust. 1 wskazanej regulacji przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji pojęcia "wspólnego przedsięwzięcia", z którego przychody i koszty jego uzyskania z tytułu uczestniczenia w nim osoby fizycznej mają skutkować łącznym ich opodatkowaniem z przychodami z innych źródeł. Pojęciu temu należy nadać szeroki zakres, przy czym cel takiego wspólnego przedsięwzięcia powinien być zarobkowy. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia też może mieć każdy charakter, np. może to być działalność handlowa. Wspólne przedsięwzięcie powinno być ujęte w pewne normy organizacyjne. Nie muszą to być jednakże ramy sztywne i zinstytucjonalizowane. Wystarczy, by pozwalały na sprawne przeprowadzenie przedsięwzięcia, osiąganie przychodów oraz rozliczenie zysków, przypadających każdemu z podmiotów w nim uczestniczących. Do "wspólnego przedsięwzięcia" należy zatem zaliczyć wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego Umowę spółki cichej.

Łączenie przychodów według art. 8 ww. ustawy odbywa się proporcjonalnie do udziału posiadanego przez osobę fizyczną we wspólnym przedsięwzięciu. Jeżeli tej proporcji nie da się ustalić, przyjmuje się, że udziały wspólników są równe.

W rezultacie uzyskane we wspólnym przedsięwzięciu przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tego przedsięwzięcia. Podsumowując, przychody i koszty uzyskania przychodów uzyskiwane w ramach Umowy spółki cichej stanowiącej wspólne przedsięwzięcie Wspólnika cichego i Wnioskodawcy, w zakresie działalności gospodarczej, winny zostać opodatkowane zgodnie z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro do rozliczenia umowy spółki cichej ma zastosowanie art. 8 updof, to rozliczenie powinno wyglądać w ten sposób, że Wnioskodawcy oraz wspólnikowi cichemu określa się przychody proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku uzyskiwanego z prowadzenia spółki cichej (której przychody są równe przychodom jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę). Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodu.

Dochód spółki cichej (równy dochodowi jednoosobowej działalności gospodarczej) należy rozliczyć uwzględniając między stronami podział dochodów poprzez opodatkowanie u każdej ze stron rzeczywistego, faktycznego udziału w tych dochodach, proporcjonalnie do jej prawa do udziału w zysku. Analogiczne stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest ze stanowiskiem wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0112-KDIL3-3.4011.68.2018.13.KP.

Podobne stanowisko, jednakże na gruncie ustawy o CIT, wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 17 maja 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.757.2022.1.MF, w której stwierdził, iż: „W rezultacie uzyskane w ramach wspólnego przedsięwzięcia przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tego przedsięwzięcia. Jednocześnie należy wskazać, że w celu ustalenia przychodów i kosztów podatkowych z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu konieczne jest przyjęcie przesłanek z art. 12-14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w części dotyczącej przychodów) oraz art. 15-16 tejże ustawy (w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów). Podsumowując, przychody i koszty uzyskania przychodów uzyskiwane w ramach umowy stanowiącej wspólne przedsięwzięcie, winny zostać opodatkowane zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem opodatkowanie działalności gospodarczej prowadzonej w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia, na poziomie jej uczestników (tu: Wnioskodawcy) powinno odbywać się na bieżąco proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) w trakcie roku podatkowego oraz rozliczone w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy. Dodatkowo należy wskazać, że Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić ewidencję rachunkową na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Podsumowując należy uznać, że wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkuje koniecznością ujęcia przychodów i kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy proporcjonalnie do jego udziału w zyskach. Zatem dochodem Wnioskodawcy ze spółki cichej będzie tylko ta część dochodu spółki cichej, która przypada Wnioskodawcy zgodnie z ustalonym udziałem w zyskach i stratach spółki cichej. Dochodem Wnioskodawcy będzie zatem 50% dochodu spółki cichej, liczonego jako 50% jej przychodu, pomniejszonego o 50% kosztów uzyskania przychodu”.

Powyższe oznacza, że zysk wspólnika cichego podlega jednokrotnemu opodatkowaniu jako przychód z kapitałów pieniężnych, tj. odsetek od pożyczek, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie należy wskazać, że Wnioskodawca jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19% od wypłacanego cichemu wspólnikowi wynagrodzenia, stosownie do przepisów art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Pana ocenie – w zakresie pytania 2 – w sytuacji, gdy stanowisko wyrażone przez niego dotyczące pytania nr 1 okaże się nieprawidłowe, powinien on móc rozpoznać koszt uzyskania przychodu w wysokości równej zyskowi wypłaconemu wspólnikowi cichemu, który to zysk jest opodatkowany jako przychód z kapitałów pieniężnych. W innym bowiem przypadku dojdzie do podwójnego opodatkowania dochodów wspólnika cichego, co byłoby sprzeczne z podstawową w prawie podatkowym zasadą jednokrotności opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, w której powinien on opodatkować cały dochód wynikający z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej (równy dochodowi spółki cichej), a nie tylko część dochodu przypadającą na niego zgodnie z umową spółki cichej, wówczas dojdzie do efektywnego opodatkowania tego dochodu wg zasad wybranych przez Wnioskodawcę (podatek liniowy lub wg zasad ogólnych). W następstwie wyliczenia dochodu Wnioskodawca zobowiązany byłby zgodnie z umową spółki cichej do wypłaty wspólnikowi cichemu przypadającego na niego zysku spółki cichej, który to zysk byłby opodatkowany jako przychód z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym doszłoby do ponownego opodatkowania tego zysku, tym razem podatkiem dochodowym w wysokości 19%.

Aby nie doszło do tego rodzaju nieprawidłowości Wnioskodawca powinien w miesiącu, w którym wypłaca wspólnikowi cichemu jego udział w zysku spółki cichej, pomniejszyć o tą wypłatę swój dochód (lub przychód), aby uniknąć podwójnego opodatkowania zysku pochodzącego ze wspólnego przedsięwzięcia jakim jest spółka cicha. W takim przypadku dochodzi do swoistego „przesunięcia” kosztu, bowiem zysk, mimo że należny jest za miesiąc poprzedni, pomniejszałby przychody lub dochód Wnioskodawcy w miesiącu wypłaty zysku przypadającego wspólnikowi cichemu, ze względu na kasowy charakter opodatkowania przychodów z kapitałów pieniężnych.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z powyższym przepisem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie ich źródła. Spełnienie tego warunku oznacza wykazanie przez podatnika, że wydatek był celowy i potrzebny w prowadzonej przez niego działalności, tj. że był racjonalny co do zasady i racjonalny co do wysokości. Istotny jest zamiar podatnika zmierzający do uzyskania lub powiększenia przychodów wskutek powiększenia wydatków.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnej wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Wnioskodawca, opisując Umowę spółki cichej, wskazał, iż Wspólnik cichy będzie uczestniczył w zysku proporcjonalnie do jego udziału, a wypłacane mu wynagrodzenie będzie stanowić realizację tego udziału. Wkład wniesiony przez wspólnika cichego umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej w określonym zakresie, co przybliża umowę spółki cichej do umowy pożyczki, tak też wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.75.2025.2.MC, w której zakwalifikował zysk wypłacany wspólnikowi cichemu jako przychód z kapitałów pieniężnych.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie uznać należy, że przedmiotowe wynagrodzenie stanowić będzie koszt podatkowy poniesiony w celu uzyskania przychodu. Wskazać bowiem należy, iż wynagrodzenie to służy uzyskaniu przez Wnioskodawcę przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasadę swobody umów przewiduje art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.), zgodnie z którym:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z zasady tej wynika możliwość zawierania tzw. „umów nienazwanych”, tj. nieuregulowanych w ww. Kodeksie. Należy przy tym pamiętać, że treść dozwolonej umowy przez prawo wyznaczają postanowienia art. 56 i 58 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 56 ww. Kodeksu:

Czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów.

Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, że bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana (art. 58 § 1-3 Kodeksu cywilnego).

Z uwagi na brak ustawowych uregulowań umowy spółki cichej umowa ta jest jedną z tzw. umów nienazwanych. Należy przy tym zauważyć, że o rodzaju zawartej umowy nie decyduje nadana jej przez strony nazwa, lecz treść złożonych przy jej zawieraniu oświadczeń woli. Funkcjonowanie spółki cichej opiera się na wniesieniu przez wspólnika cichego, dysponującego majątkiem rzeczowym lub finansowym, wkładu (niekiedy w postaci wkładu własnej pracy) na rzecz drugiego wspólnika, prowadzącego przedsiębiorstwo lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu. Wspólnik cichy w zamian za swój wkład uczestniczy w zyskach tej działalności, nie ujawniając się jednak na zewnątrz, nie mając też praw do majątku tej spółki. Udział wspólnika cichego nie prowadzi do utworzenia jakiegokolwiek rodzaju wspólnoty ze wspólnikiem − ani rzeczowej, ani majątkowej, ani osobowej. Wspólnik cichy nie odpowiada też za zobowiązania spółki wobec wierzycieli. Spółka taka jest po prostu odmianą umowy cywilnoprawnej dwóch stron.

Do istotnych elementów stosunku spółki cichej należą:

·uczestniczenie w cudzym przedsiębiorstwie (strony dążą do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego),

·wniesienie wkładu (wkład wspólnika cichego, który może być w formie zarówno pieniężnej, jak i niepieniężnej, staje się częścią majątku przedsiębiorcy),

·wniesienie wkładu daje prawo do udziału w zysku (nie można wyłączyć wspólnika cichego od uczestnictwa w zyskach − inaczej jest w odniesieniu do strat),

·wyłączenie osobistej odpowiedzialności (wobec wierzycieli przedsiębiorcy).

Istota spółki cichej wyczerpuje się w stosunku zobowiązaniowym łączącym wspólników (spółka wewnętrzna). Wspólnik cichy nie staje się współwłaścicielem majątku, do którego wniósł wkład, ani nie występuje w stosunkach zewnętrznych. Tytułem prawnym uzyskania korzyści majątkowej przez wspólnika cichego nie jest posiadany udział w kapitale przedsiębiorcy, lecz umowa cywilnoprawna.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi zaś art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei według art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji pojęcia „wspólnego przedsięwzięcia”. Pojęciu temu należy nadać szeroki zakres, przy czym cel takiego wspólnego przedsięwzięcia powinien być zarobkowy. Działalność wykonywana w ramach przedsięwzięcia może mieć każdy charakter, np. może to być działalność handlowa. Wspólne przedsięwzięcie powinno być ujęte w pewne normy organizacyjne. Nie muszą to być jednakże ramy sztywne i zinstytucjonalizowane. Wystarczy, by pozwalały na sprawne przeprowadzenie przedsięwzięcia, osiąganie przychodów oraz rozliczenie zysków przypadających każdemu z podmiotów w nim uczestniczących. Do „wspólnego przedsięwzięcia” należy zaliczyć umowę spółki cichej.

Powyższa regulacja art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest realizacją zasady, że uzyskane we wspólnym przedsięwzięciu przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tego przedsięwzięcia.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, przychody i koszty uzyskania przychodów uzyskiwane w ramach umowy spółki cichej stanowiącej wspólne przedsięwzięcie Pana jako przedsiębiorcy oraz wspólnika cichego powinny zostać opodatkowane przez Pana zgodnie z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem dochodem Pana ze spółki cichej, który podlega opodatkowaniu, będzie tylko ta część dochodu tej spółki, która przypada Panu zgodnie z ustalonym udziałem w zyskach i stratach spółki cichej.

W świetle powyższego bezprzedmiotowa stała się odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pytanie przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w tej interpretacji. Przedmiotem tej interpretacji indywidualnej nie jest zatem ocena Pana stanowiska w części odnoszącej się do opodatkowania wspólnika cichego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.