Postanowienie WSA w Kielcach z dnia 26 września 2025 r., sygn. II SAB/Ke 72/25

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sylwester Miziołek po rozpoznaniu w dniu 26 września 2025 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na bezczynność Zarządu Województwa Świętokrzyskiego w przedmiocie przedstawienia kandydatowi na dyrektora teatru warunków organizacyjnych i finansowych p o s t a n a w i a : I. odrzucić skargę; II. zwrócić z urzędu Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 100 (sto) złotych, uiszczoną jako wpis sądowy od skargi.

Uzasadnienie

Skargą z 9 lipca 2025 r., skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (zwany dalej "Ministrem") zakwestionował bezczynność Zarządu Województwa Świętokrzyskiego w przedmiocie przedstawienia kandydatowi na dyrektora Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (dalej "teatr") warunków organizacyjnych i finansowych. Wykazując legitymację czynną dla złożenia skargi, wskazano na związek bezczynności organu z realizacją zawartego porozumienia administracyjnego (umowy w sprawie prowadzenia jako wspólnej instytucji kultury - teatru zawartą przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Województwo Świętokrzyskie w dniu 24 kwietnia 2020 r.) i realizacją czynności o charakterze administracyjnym. Zdaniem organu, czynność w postaci przedstawienia wybranemu w procedurze konkursowej kandydatowi warunków organizacyjnych i finansowych wynika wprost z ustanowionego w tym zakresie bezwzględnego obowiązku ustawowego (nakazu) nałożonego na jednostkę samorządu terytorialnego w art. 16 ust. 12 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności (dalej "u.o.p.d.k.") i odnosi się do jej zadań własnych ustanowionych tą samą ustawą. Jest to, wg Ministra, czynność zaskarżalna do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 935), zwanej dalej "p.p.s.a." (inna czynność z zakresu administracji publicznej dotycząca uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa). To samo dotyczy zatem kognicji sądów administracyjnych co do bezczynności w tym przedmiocie (art. 3 ust. 2 pkt 8 p.p.s.a.). Powołano się zarazem na ugruntowane stanowisko judykatury o podwójnym charakterze aktu powołania na stanowisko dyrektora instytucji kultury – który pozostaje aktem publicznoprawnym, a zarazem aktem wywołującymi skutki w sferze prawa pracy. Judykatura wskazuje, że podwójny charakter tychże aktów nie może pozbawić możliwości objęcia ich kontrolą sprawowaną przez sądy administracyjne pod kątem zachowania przewidzianych w przepisach administracyjnego prawa materialnego wymogów dotyczących aktu powołania dyrektora instytucji kultury, co nie stoi w sprzeczności z możliwością poddania sporu równocześnie kontroli sądu powszechnego, tj. sądu pracy. W rezultacie, zdaniem Ministra, "tym bardziej zatem konieczność podjęcia przez organ czynności wskazanej w art. 16 ust. 12 u.o.p.d.k. jest niewątpliwie przepisem z zakresu prawa administracyjnego i ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Potencjalna możliwość kandydata wybranego przez komisję konkursową wystąpienia z roszczeniem cywilnoprawnym nie wyłącza uprawnienia do kontroli legalności działań organu, który intencjonalnie zaniechał takiej czynności administracyjnej i zaskarżenia do sądu administracyjnego. W postępowaniu zainicjowanym wniesieniem skargi badana jest wyłącznie legalność zaniechania podjęcia wynikających z przepisów prawa działań, bez wnikania w to, jakie skutki w sferze zatrudnienia powoływanego dyrektora akt ten wywołał (podobnie wyrok NSA z 1 grudnia 2015 r. o sygn. akt II OSK 2231/15)".