Postanowienie NSA z dnia 18 lutego 2025 r., sygn. I FSK 1757/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.), Sędzia WSA (del.) Włodzimierz Gurba, Protokolant - Asystent sędziego Agnieszka Plekan, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2025 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 248/21 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 22 grudnia 2020 r. nr 1001-IOA.4105.33.2020.8.JS.U17 w przedmiocie podatku akcyzowego za kwiecień 2015 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) odrzuca skargę, 3) nakazuje zwrócić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz K. K. kwotę 1.341 (tysiąc trzysta czterdzieści jeden) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi i skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji

1.1. Wyrokiem z 19 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 248/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę K. K. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 22 grudnia 2020 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za kwiecień 2015 r.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

2.1. Sąd pierwszej instancji rozpoznając sprawę na posiedzeniu niejawnym uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa w sposób powodujący konieczność jej wyeliminowania z porządku prawnego, zatem skarga podlegała oddaleniu.

2.2. W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że pełnomocnik skarżącej w skardze zarzucił naruszenie przepisów art. 138a § 1 i § 2, art. 138e § 1 oraz art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), przez pominięcie pełnomocnika i doręczenie decyzji zaskarżonej decyzji wyłącznie skarżącej.

2.3. Sąd pierwszej instancji oceniając powyższy zarzut stwierdził, że w sprawie na etapie postępowania podatkowego przed organem pierwszej instancji, pełnomocnik skarżącej złożył pełnomocnictwo szczególne, zatem bezzasadne było wezwanie przez organ odwoławczy do złożenia dokumentu wskazującego na umocowanie pełnomocnika. Tym samym pominięcie pełnomocnika w toku postępowania odwoławczego i doręczenie zaskarżonej decyzji bezpośrednio stronie stanowiło o naruszeniu przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczania pism w postępowaniu podatkowym, jednak zdaniem Sądu pierwszej instancji, naruszenie to pozostaje jednak bez wpływu na wynik sprawy, bowiem pełnomocnik strony skarżącej w ustawowym terminie złożył skargę do sądu administracyjnego, podważając prawidłowość decyzji organu odwoławczego. A zatem prawo strony do podważenia decyzji w toku kontroli sądowej zostało skutecznie zainicjowane.