Postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2025 r., sygn. I FSK 2282/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2025 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Op 99/21 w sprawie ze skargi A.R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 16 grudnia 2020 r. nr 1601-IOV-3.4103.1.2020 w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2015 r. postanawia: 1) uchylić zaskarżony wyrok w całości, 2) odrzucić skargę, 3) nakazać zwrot z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na rzecz A.R. kwotę 1.437 (słownie: jeden tysiąc czterysta trzydzieści siedem) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi i skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie
1. Postępowanie przed organami podatkowymi.
1.1. Decyzją z 16 grudnia 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu z 15 października 2019 r. w części dotyczącej zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2015 r. i określił A.R. zobowiązanie w tym podatku za te okresy, a w pozostałym zakresie, tj. zobowiązania za I kwartał 2015 r. – utrzymał decyzję organu I instancji w mocy.
1.2. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że skarżący prowadził w 2015 r. działalność gospodarczą pod firmą A. A.R. w zakresie sprzedaży usług sieci komórkowej P. Organ wskazał, że główną kwestią sporną w niniejszej sprawie jest ocena rzetelności faktur wystawionych przez M.S. tytułem "wynagrodzenia prowizyjnego" oraz D.S., tytułem "usługa".
1.3. W ocenie organu żaden z przedłożonych przez stronę dowodów nie potwierdza wykonania przez M.S. usług, za które miały być wystawione sporne faktury, a dotyczących pozyskania klienta biznesowego zgodnie z zawartą umową. W rezultacie organ odmówił podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez M.S., albowiem faktury te nie dokumentowały rzeczywistego przebiegu transakcji, co skutkowało naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o PTU).
