Interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDWP.4011.162.2025.2.ŁZ
Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu jedynie wtedy, gdy osoba ponosząca te wydatki posiada orzeczenie o niepełnosprawności lub decyzję o przyznaniu renty. Brak takowych orzeczeń uniemożliwia skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 22 września 2025 r. (data wpływu 25 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W roku podatkowym 2025 poniosła Pani wydatek związany z wykonaniem zabiegu wszczepienia implantów zębowych w specjalistycznej klinice stomatologicznej. Zabieg był przeprowadzony na podstawie zaleceń lekarza stomatologa i miał na celu przywrócenie funkcji żucia oraz poprawę stanu zdrowia jamy ustnej.
Zabieg nie miał charakteru estetycznego, lecz był medycznie uzasadniony ze względu na brak możliwości korzystania z tradycyjnych protez zębowych oraz pogarszający się stan zdrowia jamy ustnej.
Posiada Pani pełną dokumentację medyczną potwierdzającą konieczność wykonania zabiegu, w tym zaświadczenie lekarskie oraz faktury dokumentujące poniesione wydatki.
Nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności, jednak zabieg był niezbędny z punktu widzenia zdrowotnego.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia
Jest Pani nauczycielką z długim stażem pracy. Pani wygląd stanowi istotny element Pani wizerunku zawodowego i prestiżu. Problemy z uzębieniem powodowały zaburzenie tego wizerunku oraz obniżenie prestiżu zawodowego.
Nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności oraz nie pobiera Pani renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Nadal pracuje Pani w zawodzie.
W okresie podatkowym uzyskała Pani dochody ze stosunku pracy w charakterze nauczyciela wychowania przedszkolnego, zatrudnionego w Szkole Podstawowej (…) na podstawie Karty Nauczyciela. Dochody były opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych PIT.
Zabieg był przeprowadzony na podstawie zaleceń lekarza stomatologa i miał na celu przywrócenie funkcji żucia oraz poprawę stanu zdrowia jamy ustnej. Zabieg nie miał charakteru estetycznego, lecz był medycznie uzasadniony ze względu na brak możliwości korzystania z tradycyjnych protez zębowych oraz pogarszający się stan zdrowia jamy ustnej.
Posiada Pani pełną dokumentację medyczną potwierdzającą konieczność wykonania zabiegu, w tym zaświadczenie lekarskie oraz faktury dokumentujące poniesione wydatki. Wydatki poniesione przez Panią zostały sfinansowane wyłącznie z Pani prywatnych oszczędności i nie zostaną w związku z tym zwrócone ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.
Nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności, jednak zabieg był niezbędny z punktu widzenia zdrowotnego.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym, tj. w sytuacji poniesienia wydatku na zabieg wszczepienia implantów zębowych, który był medycznie uzasadniony i miał na celu przywrócenie funkcji żucia, możliwe jest skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej lub innej ulgi podatkowej, umożliwiającej odliczenie tych kosztów w rocznym zeznaniu podatkowym?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, wydatki poniesione na zabieg wszczepienia implantów zębowych, który został wykonany z przyczyn zdrowotnych, a nie estetycznych, mogą zostać uznane za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zabieg był niezbędny do przywrócenia podstawowych funkcji organizmu (funkcji żucia), co potwierdza dokumentacja medyczna.
W związku z tym, Pani zdaniem, spełnia Pani przesłanki do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, nawet jeśli nie posiada Pani formalnego orzeczenia o niepełnosprawności, ponieważ celem ulgi jest wsparcie osób ponoszących wydatki na poprawę stanu zdrowia i funkcjonowania organizmu co przekłada się na kontynuowanie przeze mnie działalności zawodowej, tym samym nie obciąża państwa wydatkami socjalnymi związanymi z pobieraniem renty, itp..
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
Z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Z art. 26 ust. 7b wskazanej ustawy wynika, że:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Według art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1.orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2.decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3.orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Jak wynika zaś z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Natomiast, na gruncie postanowień art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:
Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.
Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Wyjaśnić przy tym należy, że podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest m.in. posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności bądź posiadanie decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Odliczeniu, co do zasady, podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w roku podatkowym 2025 poniosła Pani wydatek związany z wykonaniem zabiegu wszczepienia implantów zębowych w specjalistycznej klinice stomatologicznej. Zabieg był przeprowadzony na podstawie zaleceń lekarza stomatologa i miał na celu przywrócenie funkcji żucia oraz poprawę stanu zdrowia jamy ustnej.
Nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności oraz nie pobiera Pani renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Nadal pracuję Pani w zawodzie.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, jak również decyzji, o której mowa w art. 26 ust. 7d pkt 2 ww. ustawy przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną to nie może Pani – w zeznaniu podatkowym, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczyć od dochodu wydatków związanych z wykonaniem zabiegu wszczepienia implantów zębowych.
Zatem Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?