Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.128.2025.1.KKM
Opłata z tytułu jednorazowych opakowań z tworzyw sztucznych (SUP) pobierana przez podatnika nie stanowi jego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z powodu braku jej trwałego i definitywnego przysporzenia majątkowego.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka (…) Sp. z o.o. Sp. K. o numerze (…) jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka sprzedaje (...).
Nowelizacja ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. 2023. 433, dalej jako „Ustawa SUP”) nałożyła na przedsiębiorców sprzedających jednorazowe opakowania konsumentom końcowym obowiązki w postaci pobierania opłaty od opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych. Pobrana przez spółkę Opłata SUP podlega przekazaniu na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania w terminie do dnia 15 marca kolejnego roku kalendarzowego, po którym została pobrana. Pierwsze rozliczenie opłaty SUP za rok 2024 nastąpiło zatem do 15 marca 2025r. Spółka do tej pory traktowała pobraną od klientów opłatę SUP jako przychód podatkowy i powiększała o ich wartość zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.
Jednocześnie nie zostały zaimplementowane jednak żadne regulacje odnoszące się do prawidłowego oznaczania wskazanej opłaty na paragonach fiskalnych/fakturach oraz kwestii jej rozliczeń podatkowych, zarówno w odniesieniu do podatku VAT oraz podatków dochodowych. Spółka ma wątpliwości, czy przedmiotowa opłata stanowi przychód i koszt jego uzyskania na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pytania
1)Czy w świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód?
2)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1), czy Podatnik ma prawo potraktować opłatę SUP jako koszt uzyskania przychodu?
Państwa stanowisko w sprawie
1. W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłata SUP nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu. Opłata od plastiku jednorazowego użytku (tzw. single-use-plastic) nie stanowi trwałego, bezzwrotnego i definitywnego przysporzenia majątkowego. Definitywne przysporzenie należy bowiem rozumieć jako w sposób trwały i ostateczny zwiększające aktywa podatnika. W analizowanej sprawie takie zwiększenie aktywów nie następuje. Pobrana opłata jest przez Spółkę wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana.
2. Podatnik nie ma prawa potraktować opłaty SUP jako koszt uzyskania przychodu. Opłata SUP nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodu zawartego w art. 15 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że:
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.
W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.
Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, że do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki:
1)dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika;
2)podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz
3)przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT.
Z opisu sprawy wynika, że na podstawie nowelizacji ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (t.j. Dz. U. 2024 r. poz. 433, dalej: „ustawa o SUP”) na Spółkę jako przedsiębiorcę sprzedającego jednorazowe opakowania konsumentom końcowym został nałożony obowiązek pobierania opłaty od opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych. Pobrana przez Spółkę Opłata SUP podlega przekazaniu na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy pobrana od klientów opłata SUP stanowi dla Spółki przychód.
Opłata, o której mowa we wniosku, wynika z art. 3b ust. 1 ustawy o SUP, zgodnie z którym:
Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach, zwanej dalej „opłatą”.
W myśl art. 3d ust. 1 ww. ustawy:
Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, wnoszą pobraną opłatę na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana.
Wysokość opłaty określona jest w rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z 7 grudnia 2023 r. w sprawie stawek opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych będące opakowaniami (Dz. U. z 2023 r. poz. 2679).
Jak wynika z powyższego, opłata od plastiku jednorazowego użytku (tzw. single-use-plastic) nie stanowi dla podatnika trwałego, bezzwrotnego i definitywnego przysporzenia majątkowego. Definitywne przysporzenie należy bowiem rozumieć jako w sposób trwały i ostateczny zwiększające aktywa podatnika.
W analizowanej sprawie takie zwiększenie aktywów nie następuje. Pobrana opłata jest przez Państwa wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Z uwagi na stanowisko organu w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym pobrana opłata nie stanowi przychodu podatkowego (odpowiedź przecząca), bezzasadne stało się odniesienie się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2, które było pytaniem warunkowym, na które oczekiwali Państwo odpowiedzi w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?