Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.426.2025.3.ZK

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie m. in. podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo pismem z 19 sierpnia 2025 r. - w odpowiedzi na wezwanie.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

A.B.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym. W ramach działalności, Spółka będzie generować okresowe nadwyżki finansowe. Standardowe oprocentowanie na firmowym rachunku Spółki jest bardzo niskie (ok. 0,01%), co nie pozwala na efektywne pomnażanie kapitału.

W celu optymalizacji zysków, Spółka planuje ulokować wolne środki ((…) PLN) na wyżej oprocentowanej lokacie. W tym celu zostanie zwołane Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, które podejmie uchwałę wyrażającą zgodę na powierzenie środków Prezesowi Zarządu, Panu A.B. (dalej: „Wykonawca”).

Prezes Zarządu, jako klient premium w (…), posiada możliwość indywidualnego wynegocjowania warunków lokaty terminowej z oprocentowaniem na poziomie 5% w skali roku, co znacząco przewyższa ofertę dostępną dla Spółki.

Mając na uwadze wymogi art. 210 § 1 Kodeksu spółek handlowych, uchwałą Zgromadzenia Wspólników zostanie powołany pełnomocnik do zawarcia w imieniu Spółki umowy z Prezesem Zarządu.

Następnie, pomiędzy Spółką a Wykonawcą zostanie zawarta umowa o dzieło. Przedmiotem umowy będzie wykonanie przez Wykonawcę oznaczonego dzieła, polegającego na osiągnięciu konkretnego, mierzalnego rezultatu. Istotą umowy nie będzie proces zarządzania, lecz dostarczenie finalnego, sprawdzalnego efektu, niemożliwego do osiągnięcia bez unikalnych zdolności i statusu Wykonawcy.

Dzieło będzie polegać na:

- Przyjęciu od Spółki kwoty (…) PLN.

- Ulokowaniu jej na 3-miesięcznej lokacie bankowej na prywatnym rachunku Wykonawcy, przy oprocentowaniu wynegocjowanym osobiście przez Wykonawcę.

- Zwrocie na rachunek bankowy Spółki całości kapitału wraz z całością wypracowanego zysku po zakończeniu lokaty.

Umowa będzie jednoznacznie wskazywać, że Wykonawca nie ma prawa do swobodnego dysponowania środkami na cele inne niż określone w umowie. Jego zadaniem będzie osiągnięcie rezultatu w postaci maksymalizacji zysku z lokaty.

Z tytułu należytego wykonania dzieła, Wykonawcy będzie przysługiwać wynagrodzenie w wysokości 10% wypracowanego zysku netto (tj. po potrąceniu przez bank zryczałtowanego podatku dochodowego).

Po 3 miesiącach lokata zostanie zakończona. Zakłada się, że wygeneruje ona zysk brutto w kwocie ok. (…) PLN. Bank potrąci zryczałtowany podatek dochodowy. Wykonawca zwróci na rachunek Spółki kapitał oraz cały zysk netto, a wykonanie dzieła zostanie potwierdzone protokołem. Następnie Wykonawca wystawi Spółce rachunek na kwotę stanowiącą 10% zysku netto.

Pytania

1) Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym przychód z odsetek, stanowiący własność Spółki, ale uzyskany z lokaty założonej na prywatnym rachunku Prezesa, będzie stanowił dla Spółki przychód podatkowy w kwocie brutto? (pytanie oznaczone we wniosku lit. a)

2) Czy wynagrodzenie wypłacone Prezesowi na podstawie umowy o dzieło, będzie stanowiło dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku lit. b)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. a) (Przychód Spółki w CIT)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem podatkowym Spółki będzie pełna kwota odsetek brutto. Mimo, że środki będą ulokowane na prywatnym rachunku Prezesa Zarządu, będzie on działał jedynie jako powiernik (wykonawca dzieła), a ekonomicznym właścicielem środków i beneficjentem odsetek pozostanie Spółka. Zgodnie z zasadą pierwszeństwa treści ekonomicznej nad formą prawną, to Spółka uzyska przysporzenie majątkowe w wysokości odsetek brutto. Podatek potrącony przez bank powinien być traktowany jako zaliczka na poczet podatku dochodowego od osób prawnych należnego od Spółki, a nie jako ostateczny podatek. Spółka, obliczając swoje zobowiązanie w CIT, powinna uwzględnić pełen przychód z odsetek i odliczyć od należnego podatku kwotę zaliczki pobranej przez bank.

Ad. b) (Koszt uzyskania przychodu w CIT)

Zdaniem Zainteresowanych, wynagrodzenie wypłacone Prezesowi Zarządu będzie stanowiło dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W analizowanym przypadku związek przyczynowo-skutkowy będzie bezsporny. Wydatek na wynagrodzenie zostanie poniesiony w bezpośrednim celu osiągnięcia przez Spółkę przychodu z odsetek, który będzie znacznie wyższy niż możliwy do uzyskania w inny sposób. Wydatek jest racjonalny ekonomicznie, zostanie należycie udokumentowany (uchwała, umowa, rachunek) i nie znajduje się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”, „updop”):

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT:

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje co do zasady definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Ta definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. Przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych może zostać uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

- przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz

- podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest kwestia ustalenia, czy przychód z odsetek, stanowiący własność Spółki, ale uzyskany z lokaty założonej na prywatnym rachunku Prezesa, będzie stanowił dla Spółki przychód podatkowy w kwocie brutto.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że planują ulokować wolne środki ((…) PLN) na wyżej oprocentowanej lokacie. W tym celu Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podejmie uchwałę wyrażającą zgodę na powierzenie środków Prezesowi Zarządu - Panu A.B. (dalej również jako: „Wykonawca”). Prezes Zarządu, jako klient premium w (…), posiada możliwość indywidualnego wynegocjowania warunków lokaty terminowej z oprocentowaniem na poziomie 5% w skali roku, co znacząco przewyższa ofertę dostępną dla Państwa Spółki. Następnie, pomiędzy Spółką a Wykonawcą zostanie zawarta umowa o dzieło. Przedmiotem umowy będzie wykonanie przez Wykonawcę oznaczonego dzieła, polegającego na:

- Przyjęciu od Spółki kwoty (…) PLN.

- Ulokowaniu jej na 3-miesięcznej lokacie bankowej na prywatnym rachunku Wykonawcy, przy oprocentowaniu wynegocjowanym osobiście przez Wykonawcę.

- Zwrocie na rachunek bankowy Spółki całości kapitału wraz z całością wypracowanego zysku po zakończeniu lokaty.

Przedstawiony we wniosku proces lokowania nadwyżek finansowych Wnioskodawcy na lokacie bankowej w ramach prywatnego rachunku Prezesa Zarządu ma charakter powierniczy.

Wskazać należy, że powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071, dalej: „K.c.”), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem:

Co do zasady, umowa powiernictwa polega, na zawarciu stosunku między jej stronami, powierzającym i powiernikiem, którego celem jest wykonanie przez powiernika we własnym imieniu określonych usług i sfinansowanych przez powierzającego, na jego rzecz i w celu realizacji wskazanego przez niego interesu. Zależnie od postanowień umowy może być ona odpłatna albo nieodpłatna. Zawierana jest na określony czas, wskazany w umowie lub wynikający z istoty czynności prawnej, jaką ma podjąć powiernik.

Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 K.c., istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 K.c.).

Sąd Najwyższy stwierdził, że stosunek powiernictwa jako umowy o dokonywanie czynności prawnych oraz czynności natury faktycznej wykazuje cechy właściwe umowie zlecenia (wyrok z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 216/03).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

- ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniodawcy,

- ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,

- nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 K.c., dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 K.c.),

- przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 K.c.),

- dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 K.c.).

Zleceniobiorca, działający w charakterze powiernika, nabywa wszelkie prawa i obowiązki w ramach czynności oraz umów zawartych w wykonaniu umowy zlecenia i w związku z działaniem na rachunek dającego zlecenie (powierzającego) jest zobowiązany do przeniesienia na rzecz zleceniodawcy (powierzającego) wszystkich nabytych przez niego praw.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że czynność powiernicza składa się z dwóch elementów:

1) przeniesienia przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa albo zobowiązanie powiernika do nabycia tego prawa i przekazanie mu przez powierzającego środków na ten cel, w następstwie czego powiernik może korzystać z tego prawa względem osób trzecich w wyznaczonym zakresie;

2) zobowiązania powiernika wobec powierzającego, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności, że powierzone prawo powróci do powierzającego pod określonymi warunkami) oraz zobowiązanie powiernika do przekazywania powierzającemu wszelkich pożytków związanych z tym prawem.

W przypadku, gdy powiernik otrzyma od powierzającego środki finansowe w celu ulokowania ich na korzystnie oprocentowanym koncie oszczędnościowym lub lokacie, założonym przez osobę fizyczną, czyni to w interesie powierzającego. W konsekwencji, powiernik nie stanie się ich faktycznym właścicielem, a wyłącznie podmiotem uprawnionym do władania nimi.

W konsekwencji, w zakresie powyższych czynności powiernik działać będzie de facto jako podmiot transparentny podatkowo - wszystkie skutki podatkowe czynności dokonywanych przez powiernika należy przypisać powierzającemu, tak jakby działał on samodzielnie, bez pośrednictwa powiernika.

Podsumowując, konsekwencje podatkowe czynności dokonywanych z udziałem powiernika powinny uwzględniać charakter prawny stosunku powiernictwa, a w szczególności fakt działania powiernika na rzecz powierzającego. Z tego względu wszelkie przysporzenia z tytułu wykonania powierzonych czynności nie mają dla powiernika charakteru definitywnego. Powiernik nie uzyskuje z tego tytułu żadnych korzyści, nie jest ich beneficjentem. Przychodem powiernika może być ewentualnie otrzymana od powierzającego kwota wynagrodzenia (prowizja) za wykonywane czynności powiernicze. „Skutki podatkowe związane z czynnościami wykonywanymi przez powiernika są analogiczne do tych, jakie wystąpiłyby, gdyby czynności te wykonywane były bezpośrednio przez powierzającego” (NSA z 9 czerwca 2017 roku, sygn. akt II FSK 1370/15). Konsekwencje na gruncie CIT, wynikające z czynności powierniczych, wystąpią więc po stronie powierzającego, tak jakby działał on samodzielnie bez pośrednictwa powiernika. Czynności te dokonywane są na rzecz/rachunek powierzającego i to on jest ich rzeczywistym beneficjentem.

W świetle powyższego, zgodzić się z Państwem należy, że przychodem podatkowym Państwa Spółki będzie pełna kwota odsetek brutto. W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Natomiast, w zakresie w jakim odwołują się Państwo w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie do możliwości odliczenia pobranego przez bank podatku PIT od swojego zobowiązania w zakresie podatku CIT zauważam, że ustawa o CIT w swojej treści nie przewiduje takiego postępowania. Zatem, w tym zakresie Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczą również ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacone Prezesowi na podstawie umowy o dzieło, będzie stanowiło dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Z powyższego artykułu wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 updop, stanowią koszty uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami. Oznacza to, że poniesione wydatki uzasadnione są z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ rezultatem ich poniesienia jest oczekiwany, przez podatnika, przychód oraz zabezpieczenie funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, katalog kosztów, niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Za koszt uzyskania przychodu można uznać każdy wydatek, który jest celowy (tzn. jest ponoszony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów) i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, celem poniesienia wydatku jest optymalizacja zysków, którą chcą Państwo zrealizować poprzez zawarcie z Prezesem Zarządu umowy o dzieło polegającej na przyjęciu od Państwa kwoty (…) zł, ulokowaniu jej na 3-miesięcznej lokacie bankowej na prywatnym rachunku Prezesa, przy wynegocjowanym przez Niego oprocentowaniu, a następnie zwrocie na Państwa rachunek bankowy całości kapitału wraz z całością wypracowanego zysku po zakończeniu lokaty.

W świetle powyższego, zgadzam się z Państwa stanowiskiem, że wydatek na wynagrodzenie Prezesa Zarządu spełnia warunki do zaliczenia go kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.  Wydatek ten zostanie poniesiony przez Państwa, pozostaje w związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą oraz celem jego poniesienia jest uzyskanie przez Państwa przychodów.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacone Prezesowi na podstawie umowy o dzieło, będzie stanowiło dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

- czy przychód z odsetek, stanowiący własność Spółki, ale uzyskany z lokaty założonej na prywatnym rachunku Prezesa, będzie stanowił dla Spółki przychód podatkowy w kwocie brutto, w części dotyczącej:

- uznania za przychód podatkowy Spółki pełnej kwoty odsetek brutto - jest prawidłowe,

- możliwości odliczenia pobranego przez bank podatku PIT od zobowiązania Spółki w zakresie podatku CIT - jest nieprawidłowe,

- czy wynagrodzenie wypłacone Prezesowi na podstawie umowy o dzieło, będzie stanowiło dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.