Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2024 r., sygn. I FSK 976/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Mariusz Golecki (spr.), Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. S.A. w K. (obecnie I. sp. z o.o. w K.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Ke 459/20 w sprawie ze skargi I. S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia 12 października 2020 r. nr 2601-IOV-2.4103.96.2019 w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. sp. z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 22 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Ke 459/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę I. S.A. zs. w K. (dalej: "Strona", "Skarżąca". "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach (dalej: "DIAS", "Organ podatkowy") z 12 października 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2014 r.

2. Jak wynika z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji 25 czerwca 2014 r. Spółka złożyła do Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach (dalej: "NUS") deklarację VAT-7 za maj 2014 r., w której wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości 1 070 888 PLN, do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni. Postanowieniem z 13 sierpnia 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Kielcach wszczął z urzędu postępowanie kontrolne wobec Skarżącej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania VAT za maj 2014 r. Postępowanie to zakończyło się decyzją z 23 grudnia 2015 r. określającą wysokość zobowiązania podatkowego w VAT za miesiąc maj 2014 r. w wysokości 138 534 zł. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez DIAS. Obydwie te decyzje zostały następnie uchylone wyrokiem uchylającym WSA w Kielcach z 14 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Ke 21/18 i przekazane do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wyroku z 14 marca 2018 r. WSA wskazał, że teza jakoby faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń, a wystawcy i odbiorca mieli na celu uzyskanie nieuzasadnionej korzyści nie została w decyzji wykazana. Ocenie winny być poddane bezpośrednie transakcje Skarżącej z podmiotami – H. R. K. oraz spółką A. i to na tym etapie obrotu konieczne było wykazanie, czy wystawione faktury były nierzetelne. Zgromadzony ówcześnie materiał dowodowy nie dawał podstaw do jednoznacznego wykluczenia, że sprzedane do Spółki telefony komórkowe nie mogły pochodzić od tych dostawców. WSA zwrócił również uwagę, że organ poczynił ustalenia głównie w zakresie wcześniejszych etapów obrotu.