Interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.641.2021.11.WK
Przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego i odnotowanie jego wyników w dowodzie rejestracyjnym nie jest warunkiem decydującym o prawie do pełnego odliczenia VAT od wydatków na pojazdy, o ile te posiadają cechy konstrukcyjne wykluczające ich użycie do celów prywatnych.
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku, który wpłynął 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 108/22 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 sierpnia 2025 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2025 r., sygn. akt I FSK 981/22 (wpływ 16 lipca 2025 r.); i
2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych przed dokonaniem dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowaniem w dowodzie rejestracyjnym – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 21 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnejdotyczącej podatku od towarów i usług w zakresieprawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych przed dokonaniem dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowaniem w dowodzie rejestracyjnym.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarcza (...), w zakresie handlu meblami, sprzętem oświetleniowym oraz pozostałymi artykułami użytku domowego. Przedsiębiorstwo jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posługującym się numerem identyfikacyjnym NIP (...).
Sprzedaż dokonywana jest poprzez sieć sklepów na terenie kraju, którą Wnioskodawczyni rejestruje za pomocą kas fiskalnych włączonych do systemu fakturowania. Dostawy towarów do klientów z terenu całego kraju realizowane są Wnioskodawczyni transportem samochodowym. Wnioskodawczyni użytkuje samochody będące Jej środkami trwałymi, jak również samochody będące w Jej użytkowaniu na podstawie zawartych umów leasingu operacyjnego.
Do środków trwałych zliczono samochód ciężarowy:
X, nr rej. (...) – zarejestrowany (...) 2019 r. pod tym numerem po wykupie od leasingodawcy na podstawie faktury VAT. Wcześniej ten samochód użytkowany był w (...) na podstawie zawartej umowy leasingu operacyjnego pod nr rej. (...) od (...) 2016 r.
Przedmiotami umów leasingowych są poniższe samochody:
-X, nr rej. (...),
-X, nr rej. (...),
-X, nr rej. (...).
Demonstrowane samochody o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, z jednym rzędem siedzeń, a przestrzeń ładunkowa jest trwale odgrodzona od kabiny, konstrukcja samochodu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą – wykorzystywane są przez (...) do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą.
W posiadanym świadectwie zgodności WE, uzyskanym od producenta pojazdu oraz oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów dla ww. samochodów znajduje się informacja: rodzaj samochód ciężarowy, podrodzaj skrzynia.
Wskazany tak samochód to pojazd samochodowy, inny niż samochód osobowy, mający jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą, sklasyfikowany na podstawie przepisów o ruchu drogowym do rodzaju samochód ciężarowy. Jego cechy konstrukcyjne wykluczają użycie go do celów prywatnych.
Przedmiotowe samochody są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2018 r. poz. 2174 ze zm.).
Samochody posiadają system GPS. (...), na tej podstawie prowadzi bardzo szczegółową ewidencję przebiegu pojazdów, kontrolując również liczniki kilometrów przejechanych przez samochody i porównuje je do liczby kilometrów, jakich potrzeba jest do przewozu towarów, znając miejsce dostawy do odbiorcy. Każde miejsce parkowania jest zarejestrowane i powinno pokrywać się z zadaną trasą, przyjęty jest parking hotelowy, motelowy lub MOP przy autostradzie. Pracownicy nie mają możliwości użytkowania pojazdu do celów innych niż wynikających z zlecenia na przewóz. Po zakończonej pracy samochody parkowane są na określonych przez pracodawcę w regulaminie firmowym miejscach parkingowych. Biorąc pod uwagę takie reguły oraz konstrukcję wyżej wymienionych samochodów ciężarowych wykluczającą ich użycie do celów prywatnych, Wnioskodawczyni nie złożyła w Urzędzie Skarbowym informacji VAT-26.
Tak wdrożona procedura i zasady eksploatacji samochodów firmowych wypełniają normę art. 86a ust. 4 ustawy o VAT – zgodnie z przepisem: pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Z treści art. 86a ust. 4 pkt 1 i 2 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych, na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdów samochodowych, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.
Posiadanie powyżej określonych cech konstrukcyjnych przez pojazdy samochodowe Wnioskodawczyni, jako kryterium obiektywne w powiązaniu z treścią przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
We właściwości i prawidłowości stosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabyć związanych z samochodami ciężarowymi upewniła Wnioskodawczynię treść protokołu z czynności sprawdzających przeprowadzonych w dniach (...) 2018 r., (…) 2018 r., (...) 2018 r. przez pracowników Urzędu Skarbowego w (...).
Z treści protokołu wynika:
„Do nabyć towarów i usług w miesiącu lipcu 2017 r. zaliczono nabycia m.in.:
- usług transportowych,
- materacy, stelaży do łóżek, łóżek, komód, szaf, poduszek, zagłówków,
- opłaty z tytułu zużycia energii elektrycznej,
- opłaty za wywóz odpadów, wywóz nieczystości,
- czynsze z tytułu najmu lokalu,
- artykułów biurowych,
- oleju napędowego do:
- samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 t marki X o nr rejestracyjnym (...) oraz marki X o nr rejestracyjnym (...) (odliczono 100% wartości podatku naliczonego, przedłożono zaświadczenia o przeprowadzonych badaniach technicznych ww. pojazdów, które odpowiadają dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla ustawy o podatku od towarów i usług), samochodu osobowego marki Y nr rejestracyjnym (...) (odliczono 50% wartości podatku naliczonego),
- rat leasingowych – leasing samochodu ciężarowego marki X na podstawie umowy leasingu nr (…) z dnia (...) 2016 r. oraz marki X na podstawie umowy leasingu operacyjnego nr (…) z dnia (…) 2014 r. (odliczono 100% wartości podatku naliczonego).
Ww. umowy stanowią załącznik do niniejszego protokołu.
Pani (...) oświadczyła, że należności z tytułu faktur VAT dokumentujących zakupy regulowane były gotówką i przelewem w terminach płatności.
W zakresie nabyć i podatku naliczonego nieprawidłowości nie stwierdzono”.
Odmiennym od powyższego protokołu z czynności sprawdzających jest protokół z czynności sprawdzających przeprowadzonych w dniu (…) marca 2021 r. oraz (…) czerwca 2021 r. i (…) sierpnia 2021 r. przez pracownika Urzędu Skarbowego w (...).
Z treści protokołu wynika:
„W toku czynności sprawdzających stwierdzono, że Podatnik dokonywał błędnego rozliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących koszty eksploatacji samochodów (zakup paliwa, przeglądy, części zamienne, opłaty leasingu):
X, nr rej. 2,
X, nr rej. 4,
X, nr rej. 7,
wykorzystywanych do działalności gospodarczej, odliczając VAT w wysokości 100%.
Ustalono, że dla pojazdów: X, nr rej. (...) i X nr rej. (...), wykonano dodatkowe badania techniczne określające, że ww. samochody odpowiadają dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla wymagań wynikających z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT.
Jednocześnie stwierdzono, że okazana kserokopia dowodów rejestracyjnych, dotycząca ww. samochodów nie potwierdza prawa do odliczenia 100% wartości podatku, gdyż brak w dowodach rejestracyjnych adnotacji o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym ww. pojazdów oraz to, że spełniają one wymogi pojazdu specjalistycznego.
Natomiast dla samochodu X, nr rej. (...) brak zaświadczenia, że wykonano dodatkowe badanie techniczne określające, że odpowiada on dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla wymagań wynikających z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT”.
W dalszej części protokołu:
„Czynności sprawdzające wykazały, że mimo posiadania zaświadczeń o przeprowadzeniu dodatkowych badań technicznych dla samochodów X, nr rej. (...) i X, nr rej. (...), przedłożone do czynności sprawdzających kserokopie dowodów rejestracyjnych nie zawierają żadnej adnotacji o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym i spełnieniu wymagań wynikających z ww. przepisów.
Natomiast na potwierdzenie spełnienia warunków technicznych przewidzianych dla wymagań wynikających z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT, dla samochodu X, nr rej. (...) oraz wykonania badań, brak dokumentów.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że do momentu uzyskania właściwej adnotacji w dowodach rejestracyjnych dot. samochodów X, nr rej. (...) i X, nr rej. (...) oraz przeprowadzenia badań, uzyskania zaświadczenia i dokonania adnotacji dla samochodu X, nr rej. (...), firma (...) nie nabyła prawa do odliczeń 100% kwoty podatku naliczonego z tył. wydatków związanych z ww. samochodami”.
Brak wpisu w dowodach rejestracyjnych Wnioskodawczyni zauważyła dopiero w wyniku ostatnio przeprowadzonych czynności sprawdzających, które to braki zaraz Wnioskodawczyni uzupełniła. Niedociągnięcie w spełnieniu obowiązku proceduralnego związane było z tym, że przy wydaniu przedmiotu umowy leasingu, (...) otrzymała dowody rejestracyjne czasowe. Po przeprowadzeniu badań technicznych zaświadczenia i dowody rejestracyjne zostały dostarczone do leasingodawcy, celem wymiany dowodu rejestracyjnego czasowego na „twardy” z wpisem VAT-2. Obowiązku tego Wnioskodawczyni nie mogła dokonać osobiście, gdyż nie posiadała kart pojazdów, które znajdowały się u właściciela pojazdów, dowód został wydany, ale bez wpisu VAT-2.
W przypadku X, nr rej. (...) (posiadał niezmiennie cechy konstrukcyjne fabryczne) – jak powyżej Pani wyjaśniła, zarejestrowany (...) 2019 r. pod tym numerem po wykupie od leasingodawcy – wcześniej użytkowany był w firmie Wnioskodawczyni od (...) 2016 r. pod nr rej. (...). Samochód ten posiadał zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu nr (…) z dnia (…) 2018 r. przeprowadzone dla numeru rejestracyjnego (...) – przed wykupem z leasingu co znalazło swój wyraz w treści protokołu z czynności sprawdzających – przedstawione powyżej. Pojazd ten został sprzedany na podstawie faktury VAT (…) i wywieziony poza granice Polski potwierdzenie wywozu Komunikat (…) z dnia (…) 2020 r.
Pytanie
Czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowanie w dowodzie rejestracyjnym jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do 100%-ego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, przed dokonaniem badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowanie w dowodzie rejestracyjnym – również Wnioskodawczyni miała prawo do pełnego odliczania VAT od nabycia samochodów, rat leasingu operacyjnego i kosztów ich eksploatacji.
Użytkowane w (...) samochody ciężarowe jak Wnioskodawczyni przedstawiła w opisie stanu faktycznego dotychczasowego, spełniły normę przepisów art. 86a ust. 4 pkt 1 i 2 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), i Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku odliczeń podatku VAT związanego z nabyciem samochodu – rat leasingu operacyjnego w roku 2016, 2017 i 2018, czy z nabyciem towarów i usług dla potrzeb jego używania i eksploatacji niezależnie od tego, że wydatki te były ponoszone przed dokonaniem badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów i wydania zaświadczenia potwierdzającego, że ww. pojazdy samochodowe spełniają wymogi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT.
Przeprowadzone badania techniczne znajdują potwierdzenie w posiadanych dokumentach, tj.:
- w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym z dnia (…) 2021 r. dla pojazdu X, nr rej. (...), (…) 2021 r. dla pojazdu X, nr rej. (...), w którym odnotowano, że zostało przeprowadzone badanie, oraz że zamieszczono wpis: „Pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla VAT-2 – art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”;
- w dowodzie rejestracyjnym pojazdu na stronie zawierającej adnotacje urzędowe, gdzie dokonany został wpis odpowiednio dla ww. samochodów w dniu 28 sierpnia 2021 r. oraz 20 sierpnia 2021 r. o treści: „VAT-2”.
Powyższe potwierdza, że nie zachodzi tu konieczność zastosowania przepisu art. 86a ust. 1 ustawy o VAT i ograniczenie odliczania kwoty podatku naliczonego do 50% kwoty podatku, a potwierdza to przepis ust. 3 ww. ustawy podając:
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
a ust. 4 art. 86a ww. ustawy mówi:
Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Przepisy ustawy o VAT, nie określają żadnych terminów do wykonania dodatkowego badania technicznego i nie wskazują wprost, że dopiero od tego momentu podatnik może uznać, że podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 100% kwoty VAT z faktur zakupów dotyczących tego rodzaju samochodów. Liczy się jedynie zatem, fakt posiadania przez podatnika zaświadczenia i wpisu do dowodu rejestracyjnego, o których wyżej mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.
W normie przepisu ust. 10 art. 86a, która to ma zastosowanie do przedmiotowych samochodów mowa jest o spełnieniu wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9: 1) pkt 1 i 2, który to ustęp dookreśla w swoim brzmieniu – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym – stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.
W normie przepisu ust. 10 art. 86a ustawodawca nie zawarł kryterium czasowego, lecz wyłącznie kryterium konstrukcyjne techniczne. Twierdzenia, że do momentu uzyskania właściwej adnotacji w dowodach rejestracyjnych Wnioskodawczyni nie nabyła prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją samochodów ciężarowych, nie można oprzeć na tych przepisach. Na podstawie tych przepisów Wnioskodawczyni nabyła prawo do odliczenia, natomiast umieszczenie pieczęci w dowodzie rejestracyjnym potwierdza jego istnienie i właściwe stosowanie prawa do odliczeń – brak tu warunku czasowego, jako kryterium ograniczające zasadność stosowania przepisu.
W orzeczeniach sądowych prezentowane jest stanowisko:
„(...) Potwierdzenie cech konstrukcyjnych pojazdu, które wykluczają jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, wydane przez stację kontroli pojazdów, powinno być traktowane jako środek dowodowy do wykazania wymaganych cech pojazdu, a nie jako warunek, którego niespełnienie powoduje pozbawienie podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. (...)”.
Należy zwrócić uwagę na stanowisko wyrażone w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego na tle okoliczności pozwalających na przyjęcie, że znajduje ono zastosowanie w prezentowanej sprawie Wnioskodawczyni (por. wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 965/16, publ.: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: CBOSA). Sąd kasacyjny przyjął w nim, że warunkiem zastosowania pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego jest spełnienie określonych cech konstrukcyjnych pojazdu, które potwierdza badanie techniczne.
Jednakże istnienie tych cech konstrukcyjnych jest kryterium obiektywnym, a badanie techniczne to wymóg jedynie formalny, dowodowy, potwierdzający ich istnienie, ale nie samoistnie kreujący prawo do odliczenia. Należy przy tym wziąć pod uwagę cel i sens regulacji, a wymogi formalne określone w przepisach (takie jak np. badanie techniczne) nie mogą naruszać zasady proporcjonalności.
Naczelny Sąd Administracyjny powołując się na poglądy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał na znaczenie zasady proporcjonalności. Zgodnie z tą zasadą legalność środków nakładających ciężary finansowe na przedsiębiorców uzależniona jest od tego, że środki te będą właściwe i konieczne dla realizacji celów, do których zmierza zgodnie z prawem dana regulacja, przy czym, jeżeli istnieje możliwość wyboru spośród wielu właściwych środków, należy stosować najmniej restrykcyjne oraz czuwać nad tym, aby nałożone ciężary nie były nadmierne w stosunku do zamierzonych celów.
NSA wskazał, że o prawie do dokonywania takich odliczeń, dzięki uznaniu za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej podatnika, decyduje posiadanie przez pojazdy samochodowe określonych przepisami cech. Skoro zaś, cechy konstrukcyjne pojazdu wskazują, że może on być wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej należy przyjąć, że nałożenie na podatnika obowiązku wynikającego z art. 86a ust. 10 u.p.t.u., tj. wykonania dodatkowego badania technicznego ma na celu umożliwienie podatnikowi wykazanie spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 9 u.p.t.u., a nie jest warunkiem dającym uprawnienie do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tym pojazdem. Potwierdzenie cech konstrukcyjnych pojazdu, które wykluczają jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydane przez stację kontroli pojazdów powinno być traktowane jako środek dowodowy do wykazania wymaganych cech pojazdu, a nie jako warunek, którego niespełnienie powoduje pozbawienie podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. W tej sytuacji stanowisko organu, że niedopełnienie obowiązku dokonania badania technicznego skutkuje utratą prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy pojazd posiada cechy konstrukcyjne uprawniające do pełnego odliczenia prowadzi do naruszenia zasady proporcjonalności i wykracza poza zakres restrykcji dozwolonych powołaną na wstępie decyzją Rady Unii Europejskiej z dnia 17 grudnia 2013 r.
Tak jak powyżej Wnioskodawczyni argumentuje stanowisko dotyczące uchybienia, jakim był brak pieczęci w dowodach rejestracyjnych to, to uchybienie nie może zabierać, pozbawiać Wnioskodawczynię prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług, bo takiej restrykcyjności przepisy te nie przedstawiają.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Pani wniosek – 6 grudnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL1-1.4012.641.2021.2.WK, w której uznałem Pani stanowisko w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych przed dokonaniem dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowaniem w dowodzie rejestracyjnym – zanieprawidłowe.
Interpretację doręczono Pani 9 grudnia 2021 r.
Skarga na interpretację indywidualną
4 stycznia 2022 r. wniosła Pani skargę na interpretację z 6 grudnia 2021 r. znak 0112-KDIL1-1.4012.641.2021.2.WK, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 10 stycznia 2022 r.
Wniosła Pani o:
1)uwzględnienie skargi i uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidulanej z 6 grudnia 2021 r.;
2)zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego wszystkich kosztów postępowania, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych;
3)rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 108/22 uchylił skarżoną interpretację z 6 grudnia 2021 r., znak 0112-KDIL1-1.4012.641.2021.2.WK.
Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 16 maja 2025 r., sygn. akt I FSK 981/22 (wpływ 16 lipca 2025 r.) oddalił skargę kasacyjną Organu.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 108/22 stał się prawomocny 16 maja 2025 r. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wpłynął do mnie 1 sierpnia 2025 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
•ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych przed dokonaniem dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowaniem w dowodzie rejestracyjnym – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Bd 108/22 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2025 r., sygn. akt I FSK 981/22.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Przywołany przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Ustawodawca zapewnił zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Natomiast, kwestie odliczenia podatku VAT z faktur związanych z nabyciem samochodu reguluje przepis art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
Na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:
Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
a)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
b)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
c)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
W myśl art. 86a ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
1)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy:
Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
W świetle art. 86a ust. 9 ustawy:
Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
1)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
a)klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
b)z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3)pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
a)agregat elektryczny/spawalniczy,
b)do prac wiertniczych,
c)koparka, koparko-spycharka,
d)ładowarka,
e)podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
f)żuraw samochodowy
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
Zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy:
Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Z treści art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdów samochodowych, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.
W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.
W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Wykonanie dodatkowego badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz posiadanie stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu staje się obowiązkiem podatnika, w sytuacji, gdy podatnik chce dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych przez podatnika wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu poniesienia takich wydatków jest prawem podatnika, z którego to prawa podatnik może, lecz nie musi skorzystać. Zatem, jeżeli podatnik chce z powyższego prawa skorzystać powinien być w posiadaniu stosownych dokumentów (zaświadczenia i adnotacji w dowodzie rejestracyjnym), które by to prawo do odliczenia potwierdzały.
Wątpliwości Pani dotyczyły ustalenia, czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowanie w dowodzie rejestracyjnym jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do 100% odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 22 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 108/22:
„Zasadniczy spór w rozpoznawanej sprawie dotyczy zagadnienia, czy prawo do pełnego odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z tytułu wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych X przysługuje dopiero od dnia, w którym został dokonany wpis do dowodu rejestracyjnego pojazdu o spełnieniu wymagań, poprzedzony dodatkowym badaniem technicznym przez okręgową stację kontroli pojazdów i uzyskaniem zaświadczenia wydanego przez tę stację, jak stwierdza organ w wydanej interpretacji. Czy też jak uważa skarżąca, przysługiwało jej prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodów, rat leasingu operacyjnego i kosztów ich eksploatacji już przed dokonaniem badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowaniem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.
Skarżąca wskazała, że wykorzystywane w prowadzonej przez nią działalności samochody to pojazdy o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, z jednym rzędem siedzeń, przestrzeń ładunkowa jest trwale odgrodzona od kabiny, ich konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W posiadanych świadectwach zgodności WE. uzyskanych od producenta pojazdu oraz oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów dla ww. samochodów znajduje się informacja: rodzaj samochód ciężarowy, podrodzaj skrzynia. Dalej podała, że wskazane samochody to pojazdy samochodowe, inne niż samochód osobowy, mający jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą, sklasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do rodzaju samochód ciężarowy. Ich cechy konstrukcyjne wykluczają użycie do celów prywatnych.
Wyjaśniła też, że przedmiotowe samochody są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług. Samochody posiadają system GPS. Skarżąca na tej podstawie prowadzi bardzo szczegółową ewidencję przebiegu pojazdów, kontrolując również liczniki kilometrów przejechanych przez samochody i porównuje je do liczby kilometrów, jakich potrzeba do przewozu towarów, znając miejsce dostawy do odbiorcy. Każde miejsce parkowania jest zarejestrowane i powinno pokrywać się z zadaną trasą, przyjęty jest parking hotelowy, motelowy lub MOP przy autostradzie. Pracownicy nie mają możliwości użytkowania pojazdu do celów innych, niż wynikających ze zlecenia na przewóz. Po zakończonej pracy samochody parkowane są na określonych przez pracodawcę w regulaminie firmowym miejscach parkingowych”.
Ponadto WSA rozpatrując Pani sprawę zwrócił uwagę na Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, tj. wskazał że:
„(…) ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do pojazdów samochodowych jest pochodną decyzji wykonawczej Rady Unii Europejskiej 2013/805/UE z dnia 17 grudnia 2013 r., upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, s. 51). Na podstawie art. 1 ust 1 tej decyzji Rzeczpospolita Polska została upoważniona do ograniczenia do wysokości 50% prawa do odliczenia VAT od zakupu, nabycia wewnątrzwspólnotowego, przywozu, wynajmu lub leasingu silnikowych pojazdów drogowych, a także VAT naliczanego od wydatków związanych z tymi pojazdami, jeśli pojazd nie jest używany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Jednocześnie ograniczenie to zostało wyłączone w następujących przypadkach:
-w odniesieniu do pojazdów silnikowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3500 kg lub pojazdów silnikowych posiadających łącznie z siedzeniem kierowcy więcej niż dziewięć miejsc siedzących (art. 1 ust. 2 decyzji),
-w odniesieniu do podatku VAT naliczonego od wydatków, które są w całości związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 1 ust. 3 decyzji).
Z decyzji wykonawczej 2013/805 wynikało, że ograniczenia mogły być stosowane do 31 grudnia 2016r. Po kolejnym przedłużeniu, decyzją wykonawczą Rady (UE) 2019/1594 z 24 września 2019 r. przedłużono ich stosowanie do końca 2022 r.
Wspomniane wyłączenie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego znalazło odzwierciedlenie m.in. w treści art. 86a ust 3 pkt 1 u.p.t.u., który stanowi, że art. 86a ust 1 u.p.t.u. nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są: wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (lit. a) lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (lit. b)”.
Następnie WSA nawiązał do stanowiska wyrażonego przez NSA w wyroku z 16 maja 2025 r., sygn. akt I FSK 981/22, gdzie NSA wskazał że:
„(…) warunkiem zastosowania pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego jest spełnienie określonych cech konstrukcyjnych pojazdu, które potwierdza badanie techniczne. Jednakże istnienie tych cech konstrukcyjnych jest kryterium obiektywnym, a badanie techniczne to wymóg jedynie formalny, dowodowy, potwierdzający ich istnienie, ale nie samoistnie kreujący prawo do odliczenia Należy przy tym wziąć pod uwagę cel i sens regulacji, a wymogi formalne określone w przepisach (takie jak. np. badanie techniczne) nie mogą naruszać zasady proporcjonalności. Naczelny Sąd Administracyjny powołując się na poglądy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał na znaczenie zasady proporcjonalności Zgodnie z tą zasadą legalność środków nakładających ciężary finansowe na przedsiębiorców uzależniona jest od tego, że środki te będą właściwe i konieczne dla realizacji celów, do których zmierza zgodnie z prawem dana regulacja, przy czym, jeżeli istnieje możliwość wyboru spośród wielu właściwych środków, należy stosować najmniej restrykcyjne oraz czuwać nad tym, aby nałożone ciężary nie były nadmierne w stosunku do zamierzonych celów. NSA wskazał, że o prawie do dokonywania takich odliczeń, dzięki uznaniu za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej podatnika, decyduje posiadanie przez pojazdy samochodowe określonych przepisami cech Skoro zaś cechy konstrukcyjne pojazdu wskazują, że może on być wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, należy przyjąć, że nałożenie na podatnika obowiązku wynikającego z art. 86a ust. 10 u.p.t.u., tj. wykonania dodatkowego badania technicznego ma na celu umożliwienie podatnikowi wykazanie spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 9 u.p.t.u., a nie jest warunkiem dającym uprawnienie do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tym pojazdem. Potwierdzenie cech konstrukcyjnych pojazdu, które wykluczają jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydane przez stację kontroli pojazdów powinno być traktowane jako środek dowodowy do wykazania wymaganych cech pojazdu, a nie jako warunek, którego niespełnienie powoduje pozbawienie podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. W tej sytuacji stanowisko organu, że niedopełnienie obowiązku dokonania badania technicznego skutkuje utratą prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy pojazd posiada cechy konstrukcyjne uprawniające do pełnego odliczenia, prowadzi do naruszenia zasady proporcjonalności i wykracza poza zakres restrykcji dozwolonych powołanymi na wstępie decyzjami wykonawczymi Rady Unii Europejskiej”.
Następnie w wyroku WSA wskazał, że:
„Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni prezentowany wyżej pogląd podziela. Znajduje on także akceptację w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyroki WSA w Krakowie z dnia 11 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1213/20, WSA w Bydgoszczy z 19 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 794/19, NSA z dnia 10 października 2019 r., sygn. akt I FSK 1492/17, WSA w Olsztynie z dnia 17 marca 2016 r., sygn. akt I SA/OI 54/16, WSA w Łodzi z dnia 19 października 2017r., sygn. akt I SA/Łd 448/17, publ.: CBOSA)”.
Na zakończenie WSA wskazał, że:
„W rozważanej sprawie należy uwypuklić, że opisane we wniosku pojazdy posiadały cechy konstrukcyjne wykluczające ich używanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Skarżąca we wniosku podała bowiem, że są to samochody o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, z jednym rzędem siedzeń, a przestrzeń ładunkowa jest trwale odgrodzona od kabiny, konstrukcja samochodu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz, że są wykorzystywane do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą. Wskazane pojazdy to samochody inne niż samochód osobowy, mające jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą, sklasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do rodzaju samochód ciężarowy, a ich cechy konstrukcyjne wykluczają użycie ich do celów prywatnych. Skarżąca podała również, że w posiadanym świadectwie zgodności WE uzyskanym od producenta pojazdu oraz oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów dla ww. samochodów znajduje się informacja: rodzaj samochód ciężarowy, podrodzaj skrzynia. W opisanej sytuacji, jeśli skarżąca korzysta prowadząc działalność gospodarczą z pojazdów, których konstrukcja faktycznie uniemożliwia wykorzystywanie ich na cele osobiste podatnika, naruszeniem zasady neutralności i proporcjonalności byłoby uzależnienie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od zawartej w dowodzie rejestracyjnym pojazdu adnotacji o spełnieniu tych wymagań, poprzedzonej dodatkowym badaniem technicznym, potwierdzonym stosownym zaświadczeniem. Tego rodzaju wykładnia sprzeczna byłaby również z ograniczeniami wprowadzonymi wspomnianą wcześniej decyzją wykonawczą Rady Unii Europejskiej 2013/805/UE z dnia 17 grudnia 2013r. W podanych okolicznościach, spełnienie wymogów formalnych takich jak przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego i uzyskanie stosownego zaświadczenia oraz posiadanie adnotacji w dowodzie rejestracyjnym, nie może decydować o istnieniu pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego”.
Jednocześnie, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 maja 2025 r., sygn. akt I FSK 981/22, zapadłym w analizowanej sprawie zaznaczył, że Sąd pierwszej instancji:
„(…) sprzeciwił się takiej interpretacji omawianych przepisów, według której uzyskanie odpowiedniego wpisu w dowodzie rejestracyjnym nie pozwala na akceptację istnienia pełnego prawa do odliczenia za okres wcześniejszy, lecz tylko na przyszłość. W takim więc znaczeniu Sąd pierwszej instancji twierdził, że to obiektywne cechy konstrukcyjne tkwiące w pojeździe samochodowym, a nie ich formalne potwierdzenie odpowiednim badaniem, zaświadczeniem i wpisem, decydują o posiadaniu pełnego prawa do odliczenia i takiej właśnie jego realizacji.
Jednakże taka wypowiedź – odmiennie niż odczytał ją Dyrektor KIS – nie znosiła warunku, że formalne potwierdzenie tego rodzaju cech konstrukcyjnych w pojeździe samochodowym musi się ziścić, aby podatnikowi przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przysługuje ono jednak wówczas od samego początku wykorzystywania pojazdów posiadających wymagane cechy, czyli również za okres, w którym podatnik nie dopełnił jeszcze tego warunku.
Innymi słowy, wykładnia wyrażona w zaskarżonym wyroku nie zmierzała do wykluczenia w ogóle znaczenia wpisu w dowodzie rejestracyjnym (poprzedzonego badaniem i zaświadczeniem stacji diagnostycznej) jako niezbędnego do realizacji prawa do pełnego odliczenia, lecz wskazania, że wcześniejszy jego brak nie pozbawia definitywnie takiego prawa, o ile później taki wpis zostanie dokonany. Spełnienie zatem wymogu formalnego/dokumentacyjnego, obejmującego finalnie umieszczenie odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu samochodowego, z opóźnieniem względem rozpoczęcia wykorzystywania takiego pojazdu, nie skutkuje utratą 100% odliczenia podatku naliczonego od wydatków z nim związanych.
Taka była właśnie istota oceny Sądu pierwszej instancji co do wykładni przepisów prawa materialnego, odczytana w jej całokształcie, zwłaszcza że odwoływała się ona do zaakceptowanego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stanowiska prezentowanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 965/16”.
Ponadto NSA wskazał, że:
„(…) Przedstawiona wykładnia jest już mocno ugruntowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. kolejne wyroki tego Sądu z dnia: 10 października 2019 r., sygn. akt I FSK 1492/17; 11 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 882/19; 21 kwietnia 2023 r.. sygn. akt I FSK 337/20; 11 maj 2023 r. sygn. akt I FSK 929/20; 11 września 2024 r. sygn. akt I FSK 1414/21).
Wszystkie te orzeczenia prezentują generalnie tożsamą wykładnię przepisów dotyczących prawa do odliczenia z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Sprowadza się ona mianowicie do tego, że podatnik podatku VAT ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 100% kwoty podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 w związku z ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.t.u.) od wydatków związanych z pojazdem samochodowym (w tym m in. z tytułu jego nabycia, leasingu, eksploatacji) spełniającym wymagania przewidziane w art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z ust. 9 pkt 1 i pkt 2 u.p.t.u., także za okres od dnia jego nabycia/używania do dnia dokonania wynikającej z art. 86a ust. 10 pkt 1 u.p.t.u. odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym takiego pojazdu (po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów), jeżeli od dnia jego nabycia/użytkowania nie dokonywano w pojeździe żadnych zmian, w wyniku których przestałby on spełniać owe wymagania (tzn. od początku posiadał i niezmiennie zachował właściwe mu cechy konstrukcyjne) oraz przez cały czas był wykorzystywany tylko w działalności gospodarczej do celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT”.
Z uwagi na powyższe stwierdzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Bd 108/22 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2025 r. sygn. akt I FSK 981/22należy stwierdzić, że przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację i jego odnotowanie w dowodzie rejestracyjnym nie jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do 100% odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z leasingiem oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów ciężarowych.
Tym samym, Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.
Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (zapytań). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
