Wyrok NSA z dnia 15 marca 2022 r., sygn. I FSK 468/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 560/17 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2017 r. nr 2201-SW-2.4313.1,3-9.2017 w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K.K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 560/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K.K. (dalej skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 5 stycznia 2017 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.

2. Przedstawiony przez Sąd I instancji przebieg postępowania podatkowego.

2.1. Decyzją z 14 lipca 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Bytowie (dalej organ I instancji) określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do sierpnia i za grudzień 2011 r. oraz za styczeń, luty, kwiecień, lipiec i grudzień 2013 r. Od w/w decyzji Skarżący złożył odwołanie, tym samym nie stała ona się decyzją ostateczną.

2.2. Postanowieniem z dnia 4 października 2016 r. Naczelnik US nadał rygor natychmiastowej wykonalności powyższej decyzji Naczelnika US z dnia 14 lipca 2016 r. w części dotyczącej zobowiązań w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do sierpnia 2011 r., wskazując, iż zobowiązanie podatkowe za w/w okresy przedawnia się z dniem 31 grudnia 2016 r., a także, że istnieje uzasadniona obawa, że Skarżący nie wykona dobrowolnie zobowiązania za w/w okresy wynikającego z decyzji.