Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 385/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. S.A. w J. (obecnie L. S.A. w J.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 września 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 329/18 w sprawie ze skargi L. S.A. w J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 31 stycznia 2018 r. nr 2401-IOV1-2.4103.250.2017/JK w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. S.A. w J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z 6 września 2018r. w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 329/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu sprawy ze skargi L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 31 stycznia 2018r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddalił skargę. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

1.2. Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu dotyczy odpowiedzi na pytanie, czy rację ma strona skarżąca twierdząc, że wprowadzone przez ustawodawcę polskiego warunki do zastosowania mechanizmu korekty podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L. 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm., dalej: "Dyrektywa 112") wykraczają, poza zakres normy kompetencyjnej wyrażonej treścią wskazanego przepisu. Czy też rację ma organ twierdząc, że wprowadzenie w art. 89a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018r., poz. 2174 ze zm., dalej: "ustawa o podatku od towarów i usług") enumeratywnie wskazanych uwarunkowań zastosowania "ulgi za złe długi" nie narusza art. 90 dyrektywy 112, albowiem uregulowanie wynikające z tego przepisu ma dla Państw Członkowskich charakter fakultatywny.