Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.524.2025.2.GK
Podatnikowi zarejestrowanemu jako czynny podatnik VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, które nie zawierają jego numeru NIP, pod warunkiem, że transakcja faktycznie zaistniała i nabycia związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 sierpnia 2025 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Dostawcę. Uzupełnił go Pan, w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 18 września 2025 r. (wpływ 18 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczpospolitej Polskiej. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest działalność handlowa polegająca na sprzedaży detalicznej towarów (wg PKD: 47.91.Z – Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet), w tym w szczególności odzieży i obuwia sportowego. Sprzedaż dokonywana jest głównie na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, lecz również na rzecz podmiotów gospodarczych.
W stosunku do podejmowanych czynności sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca pozostaje podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 przedmiotowej ustawy (podatnikiem VAT czynnym). W związku z powyższym, sprzedaż towarów dokonywana na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej ewidencjonowana jest zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kas rejestrujących. Sprzedaż dokonywana na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą dokumentowana jest wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT. W związku z dokonywanymi transakcjami z podmiotami zagranicznymi w UE, Wnioskodawca zarejestrowany jest również do VAT UE.
Wnioskodawca w realizowanych transakcjach handlowych występuje jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą posługując się polskim numerem NIP, podając go w procesach składania zamówień towarów, tym samym identyfikując się w ten sposób jako nabywca działający w charakterze podatnika podatku VAT. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności handlowej współpracuje z dostawcami krajowymi i zagranicznymi, w tym nabywa towary od dostawców z różnych platform internetowych.
W 2025 r. Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie zakupów towarów handlowych poprzez platformę internetową prowadzoną przez podmiot „A. SE” (zwanym dalej „Dostawcą”). W ramach realizowanych transakcji Dostawca posługuje się polskim numerem NIP oraz widnieje na liście podatników VAT jako podatnik VAT czynny. Podobnie jak w stosunków do innych dostawców w procesie składania zamówienia, również w transakcjach z Dostawcę Wnioskodawca identyfikował się swoim numerem NIP, tym samym oświadczając, iż nabywa towar jako przedsiębiorca do celów prowadzonej działalności gospodarczej.
Dotychczas sporadycznie dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów były przez Dostawcę dokumentowane fakturami VAT z polską stawką podatku VAT, w treści których, oprócz imienia i nazwiska, nazwy oraz danych adresowych, wskazywany był numer NIP Wnioskodawcy. Z nieznanych Wnioskodawcy powodów, prawdopodobnie na skutek zmiany systemu zamówień pomimo, iż Wnioskodawca podczas transakcji nadal występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, Dostawca nie umieszcza już na fakturach jego numeru NIP. Wnioskodawca planuje zwiększenie wolumenu zakupu towarów przez platformę internetową prowadzoną przez Dostawcę.
Jednakże wobec zmiany systemu zamówień i braku umieszczania numeru NIP Wnioskodawcy na fakturach pojawiła się wątpliwość co do możliwości przyszłego odliczenia podatku VAT od planowanych zakupów. Wobec powyższego, przedmiotem opisu zdarzenia przyszłego pozostają planowane transakcje zakupu towarów u Dostawcy. Wnioskodawca nadal zamierza występować w transakcjach zakupu towarów jako nabywca w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, poprzez identyfikowanie się jako przedsiębiorca podając m.in. swój numer NIP na potrzeby polskiego rozliczenia podatku VAT. Ze względu na brak odpowiedniego pola w konstrukcji formularza zakupowego Dostawcy informacje o numerze NIP zostaną podane w pozycjach „Uwagi”, „Informacje dodatkowe” lub podobne. Już sama ilość i częstotliwość planowanych transakcji zakupu towarów wskazywać będzie, że transakcji tych dokonuje przedsiębiorca do celów prowadzonej działalności gospodarcze, nie zaś konsument.
Z tytułu zakupu towarów Wnioskodawca otrzymywać będzie dokumenty potwierdzające te transakcje, które to dokumenty sprzedaży oznaczone będą przez Dostawcę w nagłówku jako „Faktura VAT”.
Pomimo powyższego, Dostawca w treści tych dokumentów posługuje się nazwami: „numer rachunku” zamiast „numer faktury”, „rachunek z dnia” zamiast „faktura z dnia”. W treści wystawionych przez Dostawcę faktur znajdować się będą dane firmy Wnioskodawcy, takie jak: imię i nazwisko, nazwa własna pod którą prowadzi działalność gospodarczą oraz jego dane adresowe. Pomimo charakteru w jakim w stosunku do transakcji zakupu towarów działał będzie Wnioskodawca, w treści otrzymywanych dokumentów nie będzie umieszczony jego numer NIP.
Ponadto, w treści wystawionego przez Dostawcę dokumentu potwierdzającego transakcję nabycia przez Wnioskodawcę towarów może pojawić się zapis o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego”. Powyższe może sugerować, iż Dostawca nie będzie określał Wnioskodawcy jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (podatnika podatku VAT), tylko jako konsumenta dokonującego czynności niezwiązanych bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wnioskodawca podkreśla, iż planowane u Dostawcy zakupy towarów będą przedmiotem prowadzonej działalności handlowej, a co za tym idzie będą wykorzystywane wyłącznie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca nie będzie nabywał u Dostawcy towarów jako osoba fizyczna do celów prywatnych, nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Poza tym, sama ilość i częstotliwość planowanych transakcji zakupu towarów jednoznacznie wskazywać będzie na ich handlowy, a nie osobisty charakter. Poza powyższym, wystawione przez Dostawcę dokumenty spełniać będą wymogi formalne przewidziane w treści art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. będą zawierać, m.in.:
1.datę wystawienia,
2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje dokument,
3.nazwę Dostawcy oraz jego adres, numer za pomocą, którego Dostawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT,
4.imię i nazwisko lub nazwę Wnioskodawcy oraz jego adres,
5.data dostawy,
6.nazwę (rodzaj) towaru,
7.miary i ilości dostarczonych towarów,
8.cenę jednostkową towaru bez kwoty podatku VAT (cenę jednostkową netto),
9.kwoty wszelkich upustów lub obniżek ceny,
10.wartość dostarczonych towarów objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
11.stawkę podatku VAT,
12.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku,
13.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,
14.kwota należności ogółem.
W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania:
1)czy towary, które Pan zakupuje u Dostawcy (A. SE) są wysyłane lub transportowane przez Dostawcę z terytorium kraju, tj. Polska? Jeśli nie należy wskazać z jakiego kraju towary są dostarczane do Polski;
odpowiedział Pan, że jak wynika z treści opisu zdarzenia przyszłego Dostawca w realizowanych transakcjach posługuje się polskim numerem NIP oraz widnieje na liście podatników VAT jako podatnik VAT czynny. Jak wynika z analizy treści udostępnionego na stronie internetowej Dostawcy Regulaminu w pkt 1 - Zawarcie umowy na dostawę produktów, istnieje zapis o treści: „Zamówienia realizujemy na terenie Polski.” Ponadto, jak wynika z ustaleń Wnioskodawcy dokonanych na podstawie dotychczas zrealizowanych zakupów w oparciu o listy przewozowe, w ocenie Wnioskodawcy towar dostarczany był z magazynów zlokalizowanych na terytorium Polski.
Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż przedstawiony w treści wniosku o wydanie interpretacji opis dotyczy zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż w przyszłości dostawy będą realizowane z magazynów zlokalizowanych na terytorium Niemiec. W takim przypadku, gdy w wyniku dokonanej na rzecz Wnioskodawcy dostawy towary zostaną przetransportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, tj. z Niemiec do Polski, Wnioskodawca rozpoznawać będzie takie transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT. Wówczas, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o VAT kwota podatku naliczonego stanowić będzie kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o VAT.
2)czy nabyte towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju;
odpowiedział Pan, że nabyte towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju.
Pytanie
Czy w stosunku do wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego planowanych transakcji zakupu, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionych przez Dostawcę dokumentów?
Pana stanowisko w sprawie
W opinii Wnioskodawcy, wobec spełnienia przesłanki materialnej wynikającej z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. istnienia bezpośredniego związku zakupu towarów z dokonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, przy jednoczesnym braku zaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 przedmiotowej ustawy, Wnioskodawcy w stosunku do wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego planowanych transakcji zakupu towarów przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z dokumentów potwierdzających nabycie towarów od Dostawcy.
Nabyte od Dostawcy towary będą przedmiotem sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej o profilu handlowym.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, przede wszystkim Wnioskodawca zwraca uwagę na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który wskazuje, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy, przy czym, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1 przedmiotowej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, czy dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
A zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych tym podatkiem.
Prawo do odliczenia podatku stanowi integralną część mechanizmu podatku VAT i jest przejawem realizacji zasady neutralności, wyrażonej w art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zasada neutralności stanowi jedną z fundamentalnych cech systemu podatku VAT, przejawiającą się w całkowitym uwolnieniu podatników od ekonomicznego ciężaru tego podatku, w szczególności poprzez prawo do odliczenia podatku naliczonego. Prawo to co do zasady nie powinno być ograniczane, ponieważ odmowa w tym zakresie może skutkować naruszeniem przedmiotowej zasady.
Jak wynika z przywołanych przepisów ustawy o VAT, w których zasada neutralności znajduje swoje odzwierciedlenie, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje gdy spełnione zostaną wskazane tam warunki, tj. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług (podatnik VAT czynny) oraz gdy towaru lub usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku VAT należnego.
Jednakże, oprócz spełnienia wyżej wymienionych przesłanek pozytywnych, wynikających z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem braku zaistnienia jakiejkolwiek z przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten w sposób enumeratywny wymienia listę przesłanek, których zaistnienie pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.
W ocenie Wnioskodawcy spełnienie warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przy jednoczesnym braku zaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT stanowi materialną podstawę zaistnienia prawa do odliczenia podatku VAT.
Jednakże, należy tutaj wskazać na szczególną rolę faktury VAT jako sformalizowanego dokumentu odzwierciedlającego zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego w procesie odliczenia tego podatku.
Na podstawie dyspozycji zawartej w treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Z kolei, stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.
Elementy, które powinna zawierać faktura VAT zostały przez ustawodawcę wskazane w treści art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.
W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika (nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki), i wywołują określone skutki w sferze jego materialnoprawnych uprawnień i obowiązków w zakresie podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. W konsekwencji podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego w oparciu o posiadane faktury. O ile bowiem prawo do odliczenia powstaje w związku z dokonaniem określonych czynności wywołujących skutek w zakresie podatku od towarów i usług, to realizacja tego prawa następuje tylko w wyniku dysponowania przez podatnika fakturą VAT potwierdzającą zakup towarów lub usług.
W oparciu o powyższe - co zresztą znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądowo -administracyjnym - za ugruntowany należy uznać pogląd, wypracowany na tle przepisu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT, że prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczy jedynie faktur stwierdzających faktycznie zrealizowany obrót gospodarczy w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym i ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Co istotne, elementy formalne faktury, wynikające z treści art. 106e ust. 1 ustawy o VAT posiadają wyłącznie znaczenie dowodowe. Sama faktura bowiem jako dokument nie tworzy prawa do odliczenia VAT w niej wskazanego.
W kontekście powyższego, Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż chociaż faktura jako dokument sformalizowany powinna zawierać wszystkie wymagane elementy, w tym NIP nabywcy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jednoznacznej identyfikacji nabywcy na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze. W kontekście opisanego zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, pomimo braku umieszczenia na wystawionych przez Dostawcę dokumentach sprzedaży nr NIP Wnioskodawcy, przy jednoczesnej możliwości identyfikacji Wnioskodawcy jako nabywcy towarów na podstawie pozostałych danych zawartych w treści dokumentu – Wnioskodawcy przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z otrzymanego dokumentu. Wynika ono przede wszystkim z tego, iż Wnioskodawca, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą każdorazowo będzie nabywać od Dostawy towar jako czynny podatnik podatku VAT, który następnie będzie przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży, tj. czynności opodatkowanej podatkiem VAT. A zatem spełnione zostaną wszystkie warunki określone w treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. związek zakupionego towaru z czynnościami opodatkowanymi dokonywanymi przez czynnego podatnika podatku VAT. Jednoczenie, nie znajdą tutaj zastosowania żadne negatywne przesłanki wynikające z art. 88 ustawy o VAT, które uniemożliwiałyby pełne lub częściowe odliczenia podatku VAT. Sam brak numeru NIP Wnioskodawcy w treści otrzymanego dokumentu potwierdzającego zakup towarów nie stanowi przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji, gdy przedmiotowy dokument odzwierciedlał będzie zaistnienie prawdziwego zdarzenia gospodarczego. W ocenie Wnioskodawcy, również umieszczenie przez Dostawcę dodatkowych zapisów na fakturach, o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego” (lub podobnych) nie będzie miało wpływu na realne prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają bowiem prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „zapisków” na fakturach.
Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego planowanych transakcji zakupu towarów, Wnioskodawcy przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionych przez Dostawcę dokumentów, gdyż:
1.Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT,
2.Dostawca posługuje się polskim numerem NIP oraz widnieje na liście podatników VAT jako podatnik VAT czynny,
3.podczas procesu składania zamówień u Dostawcy Wnioskodawca będzie posługiwał się polskim nr NIP, identyfikując się tym samym jako nabywca działający w charakterze podatnika podatku VAT,
4.Wnioskodawca otrzymywał będzie od Dostawcy faktury spełniające wymogi formalne przewidziane w treści art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, nie zawierające jednak nr NIP Wnioskodawcy,
5.nabyte towary będą służyć w działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
6.planowana ilość oraz częstotliwość dokonywanych zakupów towarów u Dostawcy jednoznacznie wskazywać będą na ich handlowy, a nie osobisty charakter.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Polski, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z którym:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Natomiast w odniesieniu do kwestii obowiązku wystawiania faktur należy wskazać, że w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
W świetle art. 2 pkt 31 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
Zakres informacji, jakie powinna zawierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.
Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:
Faktura powinna zawierać m.in.:
1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem.
Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi (w tym numery za pomocą których są zidentyfikowani na potrzeby podatku) i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.
Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.
Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.
Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego - w całości lub w części – z otrzymanej faktury, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na mocy art. 88 ust. 3a ustawy o VAT:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:
1) sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący;
b) (uchylona);
2) transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3) (uchylony)
4) wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5) faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6) (uchylony)
7) wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.
Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.
Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.
Aby powstało prawo do odliczenia u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a także powstała podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wnioskodawca zarejestrowany jest również do VAT UE. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest działalność handlowa polegająca na sprzedaży detalicznej, w tym w szczególności odzieży i obuwia sportowego. Sprzedaż dokonywana jest głównie na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, lecz również na rzecz podmiotów gospodarczych. Sprzedaż towarów dokonywana na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej ewidencjonowana jest zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 111 ust. 1 ustawy przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności handlowej współpracuje z dostawcami krajowymi i zagranicznymi, w tym nabywa towary od dostawców z różnych platform internetowych.
W 2025 r. Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie zakupów towarów handlowych poprzez platformę internetową prowadzoną przez podmiot „A. SE” (Dostawca). Z analizy treści udostępnionego na stronie internetowej Dostawcy Regulaminu w pkt 1 - Zawarcie umowy na dostawę produktów, istnieje zapis o treści: „Zamówienia realizujemy na terenie Polski.” Ponadto, jak wynika z ustaleń Wnioskodawcy dokonanych na podstawie dotychczas zrealizowanych zakupów w oparciu o listy przewozowe, w ocenie Wnioskodawcy towar dostarczany był z magazynów zlokalizowanych na terytorium Polski. W przyszłości dostawy mogą być realizowane z magazynów zlokalizowanych na terytorium Niemiec. W takim przypadku, gdy w wyniku dokonanej na rzecz Wnioskodawcy dostawy towary zostaną przetransportowane z terytorium Niemiec do Polski, Wnioskodawca rozpoznawać będzie takie transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Wówczas, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy kwota podatku naliczonego stanowić będzie kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy.
W transakcjach z Dostawcą Wnioskodawca identyfikował się swoim numerem NIP, tym samym oświadczając, iż nabywa towar jako przedsiębiorca do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Dotychczas dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów były przez Dostawcę dokumentowane fakturami VAT z polską stawką podatku VAT, w treści których, oprócz imienia i nazwiska, nazwy oraz danych adresowych, wskazywany był numer NIP Wnioskodawcy. Z nieznanych Wnioskodawcy powodów, prawdopodobnie na skutek zmiany systemu zamówień pomimo, iż Wnioskodawca podczas transakcji nadal występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, Dostawca nie umieszcza już na fakturach jego numeru NIP. Wnioskodawca nadal zamierza występować w transakcjach zakupu towarów jako nabywca w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, poprzez identyfikowanie się jako przedsiębiorca podając m.in. swój numer NIP na potrzeby polskiego rozliczenia podatku VAT. Ze względu na brak odpowiedniego pola w konstrukcji formularza zakupowego Dostawcy informacje o numerze NIP zostaną podane w pozycjach „Uwagi”, „Informacje dodatkowe” lub podobne. Już sama ilość i częstotliwość planowanych transakcji zakupu towarów wskazywać będzie, że transakcji tych dokonuje przedsiębiorca do celów prowadzonej działalności gospodarcze, nie zaś konsument.
Z tytułu zakupu towarów Wnioskodawca otrzymywać będzie dokumenty potwierdzające te transakcje, które to dokumenty sprzedaży oznaczone będą przez Dostawcę w nagłówku jako „Faktura VAT”. Jednakże Dostawca w treści tych dokumentów posługuje się nazwami: „numer rachunku” zamiast „numer faktury”, „rachunek z dnia” zamiast „faktura z dnia”. W treści wystawionych przez Dostawcę faktur znajdować się będą dane firmy Wnioskodawcy, takie jak: imię i nazwisko, nazwa własna pod którą prowadzi działalność gospodarczą oraz jego dane adresowe. Pomimo charakteru w jakim w stosunku do transakcji zakupu towarów działał będzie Wnioskodawca, w treści otrzymywanych dokumentów nie będzie umieszczony jego numer NIP. Ponadto, w treści wystawionego przez Dostawcę dokumentu potwierdzającego transakcję nabycia przez Wnioskodawcę towarów może pojawić się zapis o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego”. Dostawca nie będzie określał Wnioskodawcy jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (podatnika podatku VAT), tylko jako konsumenta dokonującego czynności niezwiązanych bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wnioskodawca podkreśla, iż planowane u Dostawcy zakupy towarów będą przedmiotem prowadzonej działalności handlowej, a co za tym idzie będą wykorzystywane wyłącznie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nabyte towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy w stosunku do planowanych transakcji zakupu, przysługiwać będzie Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionych przez Dostawcę dokumentów.
Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony,
Podkreślić należy, że najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik - aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego - nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
Odnosząc się do Pana wątpliwości w pierwszej kolejności należy określić miejsce opodatkowania nabywanych towarów. Jak wynika z opisu sprawy nabyty towar od Dostawcy (A. SE) wysyłany jest z magazynów zlokalizowanych na terytorium kraju, tj. Polski. Dostawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce i posiada polski numer identyfikacji podatkowej (NIP), którym posługuje się w transakcji z Panem. Skoro więc miejscem wysyłki od Dostawcy jest terytorium kraju, tj. Polska, to transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wystawiona przez Dostawcę faktura powinna zawierać polski podatek VAT naliczony.
Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy jednak stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w sytuacji gdy miejscem świadczenia i opodatkowania jest Polska ma Pan na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego występującego przy nabyciu towarów wykazanego przez Dostawcę na fakturach opisanych we wniosku. Podkreślić należy, że przepis art. 88 ustawy określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanych we wniosku nieprawidłowości - braku Pana nr NIP na fakturze lub zapisów na fakturze, tj. „numeru rachunku” zamiast „numer faktury”, „rachunek z dnia” zamiast „faktura z dnia” lub zapisu „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego”- jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze). Zatem brak nr NIP na fakturze lub ww. zapisy na fakturze, nie przesądzają o braku prawa do odliczenia podatku VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od umieszczenia na fakturach dodatkowych zapisów. Ponadto należy podkreślić, co już wspomniałem, wszelkie ustalenia co do przebiegu i dokumentowania transakcji powinny być przedmiotem uzgodnień pomiędzy stronami tej transakcji w celu uniknięcia nieprawidłowości w rozliczaniu podatku VAT zarówno przez Dostawcę, jak i przez Pana.
W efekcie odpowiadając na Pana pytania stwierdzić należy, że przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Dostawcę, które nie zawierają Pana nr NIP lub zawierają zapisy na fakturze, w sytuacji gdy nabyte towary służą czynnościom opodatkowanym i nie zachodzą przesłanki negatywne z art. 88 ustawy.
Zatem Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowo należy wskazać, że to kontrahenci dokonujący transakcji są odpowiedzialni za takie jej przeprowadzenie i udokumentowanie aby nie było wątpliwości co do prawidłowości jej realizacji. To z postanowień umowy powinno jasno wynikać kto jest nabywcą towarów, czy podmiot prowadzący działalność gospodarczą czy nieprowadzący takiej działalności i nabywający towary na cele osobiste. Okoliczność ta jest istotna ze względu na różne dokumentowanie tych transakcji. W przypadku nabycia towarów przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą faktura powinna zawierać NIP nabywcy. W związku z tym, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy realizowaniu transakcji i tak ułożyć stosunki z kontrahentem, aby miał on świadomość, że strona występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej prawidłowości rozliczenia przez Pana wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie było to przedmiotem Pana wątpliwości. Informację o rozliczanym przez Pana wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów przyjęto jako opis sprawy.
Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
