Interpretacja indywidualna z dnia 4 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.612.2025.2.AB

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 21 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 1 października 2025 r. (wpływ 2 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pod koniec roku 2025 ma Pani zamiar sprzedać swoje udziały w niezabudowanej działce budowlanej położonej w (…), działka nr 2.

Właścicielką działki (która stanowiła część gospodarstwa rolnego) stała się Pani wraz z mężem na podstawie Aktu Własności Ziemi z roku 1974. Poprzednim właścicielem tej działki był Pani teść. W roku 1975 działka ta została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa pod budowę osiedla mieszkaniowego.

W roku 1983 umarł Pani mąż, a prawo do spadku w gruntach stanowiących gospodarstwo rolne, nabyła Pani wraz z synem oraz córką.

Na początku lat 90-tych wraz z następcami prawnymi po zmarłym Pani mężu, zwróciła się Pani do Urzędu (…) o zwrot wywłaszczonej działki, ponieważ nie została zagospodarowana zgodnie z decyzją o wywłaszczeniu.

W roku 1993 X Urzędu (…) zwrócił Pani oraz następcom prawnym, część wywłaszczonej działki.

Jest Pani xx-letnią emerytką.

Nie prowadziła i nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.

Nie jest Pani podatnikiem podatku VAT.

Na działce nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza. Działka jest porośnięta trawą.

Przedmiotowa działka stanowi Pani majątek osobisty.

Uzupełnienie wniosku

1.Nie była i nie jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towaru i usług. Nie prowadziła Pani działalności gospodarczej.

2.Nabycie udziału 4/6 części w działce nr 2 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie został naliczony podatek VAT, ponieważ zapłaciła Pani tylko zwaloryzowaną cenę uzyskaną z tytułu wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości.

3.Działka została Pani zwrócona (…) maja 1993 r., a wówczas w Polsce nie obowiązywał jeszcze podatek VAT. Nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

4.Nie była i nie jest Pani rolnikiem ryczałtowym. Działka została Pani zwrócona przez Skarb Państwa w 1993 r., a od 1988 r. jest Pani na rencie (emeryturze) i nie prowadzi Pani gospodarstwa rolnego.

5.Działka nie była i nie jest wykorzystywana na cele działalności rolniczej, jest tylko obsiana trawą ze względów estetycznych. Nie prowadziła i nie prowadzi Pani gospodarstwa jako rolnik ryczałtowy. Jest Pani xx-letnią emerytką. Nie była i nie jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

6.Działka była i jest jedynie obsiana trawą ze względów estetycznych. Nie było i nie ma na niej żadnych upraw. Nie prowadziła Pani żadnej sprzedaży produktów rolnych.

7.Skarb Państwa wywłaszczył działkę nr 1 , zwrócił tylko część niezabudowaną nr 2 .

8.Przedmiotem sprzedaży będzie cała zwrócona działka 2. Właścicielami sprzedawanej działki 2 są:

-Pani, ww. Wnioskodawca – 4/6 części,

-Pani syn – 1/6 części,

-Pani córka – 1/6 części.

Nie nastąpił podział działki – cały czas jest to działka nr 2, działka nadal ma nr 2. Działka jest i będzie niezabudowana w momencie sprzedaży.

10.Działka przez cały czas, od momentu zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, była tylko obsiewana trawą i koszona.

11.Działka od momentu sprzedaży nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim.

12.Na działce obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego uchwalony przez Radę Miasta, nie mają zastosowania Decyzje o Warunkach Zabudowy.

13.Nie udzielała i nie udzieli Pani pełnomocnictwa do przygotowania nieruchomości do sprzedaży.

14.Nie planuje Pani ponieść jakichkolwiek nakładów na przygotowanie działki do sprzedaży. Działka została ogrodzona siatką (jakieś dwadzieścia lat temu), by ograniczyć możliwość jej zaśmiecania.

15.W roku 2001 sprzedała Pani swoje udziały wynoszące 4/6 części w niezabudowanej działce nr 3 położonej w (…).

a)została Pani właścicielem 4/6 części działki nr 3 na podstawie Decyzji X Urzędu (…) o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości z dnia (…) listopada 1994 r. Wcześniej, przed wywłaszczeniem od roku 1975 była Pani właścicielką działki 3 wraz z mężem na podstawie Aktu Własności Ziemi i darowizny po teściu;

b)działka ta stanowiła część nabytego w roku 1975 gospodarstwa rolnego;

c)w latach 70-tych działka była uprawiana rolniczo. W roku 1975 została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa. Po zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie nadawała się do użytkowania rolniczego ze względu na degradację gleby. Działka leżała odłogiem;

d)sprzedaży dokonała Pani w roku 2001. Od roku 1988 już nie prowadziła Pani gospodarstwa rolnego – przeszła Pani na rentę, a później na emeryturę;

e)sprzedała Pani udziały – 4/6 części w jednej niezabudowanej działce nr 3 (…);

f)nie było konieczności zarejestrowania się jako podatnik VAT przy tej sprzedaży.

16.Nie prowadziła i nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, w tym usług deweloperskich i innych tego rodzaju.

Pytanie

Czy sprzedaż części niezabudowanej działki nabytej ponad 50 lat temu w drodze Aktu Własności Ziemi jako część gospodarstwa rolnego oraz na podstawie Postanowienia sądu w sprawie spadku po zmarłym w roku 1983 mężu i na podstawie Decyzji X Urzędu (…) z roku 1993, podlega podatkowi VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż Pani udziałów w przedmiotowej działce nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Działka ta stanowi Pani majątek osobisty. Nabyła ją Pani wraz z mężem w roku 1974, jako część prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W roku 1983 zmarł Pani mąż. W Postanowieniu spadkowym po zmarłym mężu wraz z dziećmi otrzymała Pani udziały w gospodarstwie należące poprzednio do męża.

Działka ta w roku 1975 została wywłaszczona, a w roku 1993 zwrócona byłym właścicielom i ich następcom prawnym.

Nigdy nie kupowała Pani żadnej działki, by ją później sprzedać.

Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jestprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, jak również udziału w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Kwestia współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, co istotne w niniejszej sprawie, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C- 25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w związku ze sprzedażą gruntu podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że:

-nie była i nie jest Pani zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towaru i usług,

-nie prowadziła i nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, w tym usług deweloperskich i innych tego rodzaju,

-na działce nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza, stanowi ona Pani majątek osobisty,

-przedmiotem sprzedaży będzie cała zwrócona działka 2,

-nie nastąpił podział działki – cały czas jest to działka nr 2, działka nadal ma nr 2; działka jest i będzie niezabudowana w momencie sprzedaży,

-działka od momentu sprzedaży nie była i nie będzie udostępniana osobom trzecim,

-nie udzielała i nie udzieli Pani pełnomocnictwa do przygotowania nieruchomości do sprzedaży,

-nie planuje Pani ponieść jakichkolwiek nakładów na przygotowanie działki do sprzedaży,

-działka przez cały czas, od momentu zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, była tylko obsiewana trawą i koszona.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przez Panią udziału w niezabudowanej działce podlega opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działce 2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Panią za podatnika tego podatku. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż udziału w działce nr 2 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie podjęła Pani również żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Zatem, mając na uwadze opis sprawy oraz informacje wynikające z uzupełnienia sprawy, nie można uznać, że w odniesieniu do sprzedaży wskazanej działki zachowa się Pani jak handlowiec.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to planowana sprzedaż udziału w działce nr 2, nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowanie

Sprzedaż udziału w niezabudowanej działce nabytej ponad 50 lat temu w drodze Aktu Własności Ziemi jako część gospodarstwa rolnego oraz na podstawie Postanowienia sądu w sprawie spadku po zmarłym w roku 1983 mężu i na podstawie Decyzji X Urzędu (…) z roku 1993, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślam, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wskazuję również, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zaznaczam więc, że ta interpretacja dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla innych współwłaścicieli działki nr 2, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinni wystąpić z osobnym wnioskiem o jej wydanie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.