Interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.515.2025.1.MAZ; 0111-KDIB3-3.4013.222.2025.1.MAZ

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie dotyczącym obowiązku pobrania jako płatnik oraz obowiązku zapłaty podatku VAT w przypadku opisanego w dwóch scenariuszach nabycia wewnątrzwspólnotowego gazu płynnego o kodzie CN 2901 10 00, wpłynął 19 sierpnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Istotą przedkładanego zagadnienia jest potwierdzenie braku obowiązku rozliczania tzw. VAT-14 od frakcji gazu płynnego (tzw. n-butanu oraz izobutanu) o kodzie CN 2901 10 00 - używanych do komponowania gazu płynnego LPG, gdzie dopiero finalny produkt klasyfikowany jest do kodu CN 2711 19 00.

Spółka (dalej także jako: „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność m.in. w zakresie … .

Prowadzone przez Spółkę składy podatkowe mają charakter również usługowy, co oznacza, że Spółka wprowadza do nich i magazynuje również gaz płynny LPG należący do innych podmiotów. W standardowym zatem modelu usługowym prowadzonej działalności Spółka, w oparciu o stosowne umowy, wyraża zgodę na wprowadzanie przez inne podmioty, posiadające również stosowne koncesje paliwowe, należącego do tych podmiotów gazu płynnego LPG.

W związku z powyższym w sytuacji, w której przemieszczenie gazu płynnego do składu podatkowego Spółki następuje w ramach systemu EMCS i jest realizowane ze składu podatkowego z innego kraju UE, w związku z kwalifikowaniem takiej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 103 ust. 5a i nast. ustawy o VAT, Spółka może występować w dwojakiej roli - najczęściej pełni rolę płatnika tzw. podatku VAT-14 (nazywanego również szybkim VAT-em (dalej określany jako: SCENARIUSZ 1 - WNT USŁUGOWE).

Może również zdarzyć się sytuacja, w której Spółka dokona samodzielnego nabycia wewnątrzwspólnotowego analogicznych produktów, przy czym wówczas będą to produkty należące do Spółki, przywożone do kraju w oparciu o koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą (OPZ) wydaną przez Prezesa URE dla Spółki (SCENARIUSZ 2 - WNT WŁASNE).

W ramach dokonanych nabyć wewnątrzwspólnotowych o charakterze usługowym, Spółka realizuje również obowiązki wynikające z art. 48 ust. 9 ustawy AKC, tj. weryfikuje czy podmiot, na rzecz którego dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego (w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym):

- posiada stosowną koncesję (tzw. koncesję OPZ);

- jest właścicielem nabywanego gazu płynnego LPG;

- posiada siedzibę lub stały oddział w Polsce;

- posługuje się nr VAT PL na potrzeby realizowanego przemieszczenia.

Należy jednak podkreślić, iż bezsprzecznie dotyczy to tylko gazu płynnego wymienionego w art. 103 ust. 5aa pkt 3 ustawy VAT, a więc gazu o kodach CN: gazu płynnego (LPG) - (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00).

Powyższy punkt nie wymienia jako gazu płynnego tzw. n-butanu (ani izobutanu), który klasyfikowany jest do kodu CN 2901 10 00.

W związku z powyższym pojawiają się wątpliwości odnośnie tego, czy w świetle brzmienia art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, omawiane frakcje gazowe (n-butanowa oraz izobutanowa) o kodzie CN 2901 10 00 są objęte omawianymi obowiązkami.

Należy podkreślić, iż produkty jakimi są n-butan oraz izobutan (CN 2901 10 00) stanowią de facto frakcje gazowe o wysokiej czystości i nie są wykorzystywane bezpośrednio jako paliwo, ani jako paliwo opałowe, ani jako paliwo silnikowe. N-butan oraz izobutan, w postaci której dotyczy niniejszy wniosek, nie spełniają wymagań jakościowych dla tzw. autogazu (tj. nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia z dnia 28 maja 2021 r. w sprawie wymagań jakościowych dla gazu skroplonego (LPG) - t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 744, ze zm., dalej: „rozp. jakościowe LPG”).

Do ich ewentualnego wykorzystania energetycznego potrzebne jest jego zmieszanie z inną frakcją - propanem (klasyfikowanym do podpozycji CN 2711 12), w ten sposób, iż dopiero powstały gotowy produkt klasyfikowany do kodu CN 2711 19 00 (tzw. propan-butan) może być wykorzystany jako autogaz lub jako propan-butan do celów opałowych.

Dlatego też, w ocenie Spółki, omawiane frakcje nie powinny być objęte mechanizmem VAT-14, niemniej ze względu na doniosłe skutki nieprawidłowego stosowania tych przepisów, Spółka zdecydowała się zwrócić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z niniejszym pytaniem.

Należy podkreślić, iż zagadnienie to w identycznym zakresie odnosi się do SCENARIUSZA 1, jak i SCENARIUSZA 2, bowiem jego istotą jest to, czy od opisanych produktów (n-butanu i izobutanu) należy realizować obowiązek, tzw. VAT-14.

Pytania

1. (SCENARIUSZ 1) Czy w świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, w związku z art. 17a tej ustawy oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy kontrahent Spółki posiadający stosowną koncesję będzie dokonywał przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka, jako operator składu podatkowego, jest obowiązana pobrać jako płatnik podatek VAT?

2. (SCENARIUSZ 2) Czy w świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy Spółka posiadająca stosowną koncesję będzie dokonywała przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka obowiązana jest do zapłaty podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1. (SCENARIUSZ 1) W świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, w związku z art. 17a tej ustawy oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy kontrahent Spółki posiadający stosowną koncesję będzie dokonywał przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka jako operator składu podatkowego nie jest obowiązanapobrać jako płatnik podatek VAT.

2. (SCENARIUSZ 2) W świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy Spółka posiadająca stosowną koncesję będzie dokonywała przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka nie jest obowiązanado zapłaty podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Uwagi wprowadzające - n-butan w świetle przepisów VAT i akcyzowych

W ocenie Spółki odpowiedź na postawione pytanie powinna być przecząca, z oczywistej przyczyny, iż zarówno n-butan jak i izobutan o kodzie CN 2901 10 00 nie stanowią ani gazu płynnego LPG (w rozumieniu art. 103 ust. 5aa pkt 3 ustawy o VAT), ani nie kwalifikują się jako żaden inny produkt wymieniony w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, w tym jako żaden z towarów wymienionych w art. 86 ust. 2 ustawy AKC, do którego odwołuje się pkt 11 tego przepisu.

To, iż n-butan oraz izobutan nie stanowią gazu płynnego LPG w rozumieniu art. 103 ust. 5aa pkt 3 ustawy o VAT, nie budzi wątpliwości. Kod CN dla n-butanu, jak również dla izobutanu, czyli CN 2901 10 00, po prostu nie został w tym przepisie wymieniony.

Analiza poszczególnych punktów art. 103 ust. 5aa wskazuje, iż żaden inny punkt również nie odnosi się do n-butanu ani izobutanu. Komentarza w tym zakresie wymaga pkt 11 tego przepisu, zgodnie z którym:

5aa. Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

11) pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.

Przy tym zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy AKC:

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Jednocześnie przepisy akcyzowe wyraźnie rozróżniają „paliwa silnikowe”, w rozumieniu art. 86 ust. 2 tej ustawy, od dodatków i domieszek do paliw silnikowych, bowiem chociażby art. 86 ust. 1 pkt 9 tej ustawy wskazuje:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

 9) pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN.

Zatem w świetle cytowanych regulacji - wyraźnie czym innym są paliwa silnikowe (w uproszczeniu - gotowe produkty), a czym innym są dodatki i domieszki do paliw (w uproszczeni - dodatki i domieszki pełnią określone role w paliwach jako gotowych produktach).

Ponieważ n-butan ani izobutan nie są stosowane jako paliwo silnikowe (i nie mogą być, ze względu na niespełnienie wymagań jakościowych dla tzw. autogazu - przewidzianych w rozp. jakościowym LPG - wprost nie spełnia on definicji z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

W tym kontekście należy wskazać, iż prezentowane stanowisko potwierdziło zarówno samo Ministerstwo Finansów, Departament Podatku od Towarów i Usług, jak również wielokrotnie sądy administracyjne, na czele z Naczelnym Sądem Administracyjnym.

2. Stanowisko MF Dep. VAT - w analogicznej sprawie dot. braku VAT-14 od biokomponentów

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż analogiczna sprawa była przedmiotem analizy ze strony Ministerstwa Finansów - Departamentu Podatku od Towarów i Usług.

W piśmie z dnia 27 sierpnia 2019 r. - Ministerstwo Finansów wskazało, co następuje:

„W ocenie MF brzmienie tego przepisu należy odczytywać w taki sposób, że mechanizmem przyspieszonej płatności nie będą objęte biokomponenty służące do produkcji paliw silnikowych.

MF stoi na stanowisku, że biokomponenty służące do produkcji paliw silnikowych są inną kategorią pojęciową do biopaliw ciekłych, a ustawa o VAT w nowym brzmieniu art. 103 ust. 5aa pkt 11 nie referuje wprost do biokomponentów. Należy zauważyć, że w art. 86 ustawy o podatku akcyzowym definicja biokomponentów jest zawarta w ust. 4 tego przepisu. Definicja biokomponentów w ustawie o podatku akcyzowym nawiązuje do definicji biokomponentów w ustawie o biokomponentach i biopaliwach. […]

Rozróżnienie biokomponentów od biopaliw wynika wyraźnie z treści przepisów ustawy o VAT wprowadzanych ustawą nowelizującą. Zgodnie z art. 103 ust. 5aa pkt 10 ustawy o VAT, mechanizm przyspieszonej płatności będzie stosowany do „biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1155, 1123 i 1210);”. Z przepisu tego wynika, że mechanizmem przyspieszonej płatności objęte zostaną biopaliwa ciekłe, a nie biokomponenty.

Biopaliwa ciekłe (zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 tej ustawy) to a) benzyny silnikowe zawierające powyżej 10,0% objętościowo biokomponentów lub powyżej 22,0% objętościowo eterów, o których mowa w pkt 4, z wyłączeniem benzyn silnikowych zawierających biowęglowodory ciekłe, b) olej napędowy zawierający powyżej 7% objętościowo biokomponentów, z wyłączeniem oleju napędowego zawierającego biowęglowodory ciekłe, c) bioetanol, biometanol, biobutanol, ester, bioeter dimetylowy, czysty olej roślinny, biowęglowodory ciekłe bio propan-butan, skroplony biometan, sprężony biometan oraz biowodór - stanowiące samoistne paliwa.

Należy mieć przy tym na względzie, że ww. substancje tj. bioetanol, biometanol, biobutanol, ester, bioeter dimetylowy, czysty olej roślinny, biowęglowodory ciekłe, bio propan-butan, skroplony biometan, sprężony biometan oraz biowodór - stanowiące samoistne paliwa wypełniają definicję biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach, a w takiej sytuacji będą podlegać rygorom tzw. pakietu paliwowego na mocy art. 103 ust. 5aa pkt. 10 ustawy o VAT (brzmienie nadawane ustawą nowelizującą).

Przy czym biokomponenty mogą się stać biopaliwami w wyniku procesu ich przeklasyfikowania. Proces ten jest jednak procesem ściśle regulowanym i w myśl art. 87 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, proces ten stanowi wytwarzanie wyrobów energetycznych. Przeklasyfikowanie biokomponentów na biopaliwa wymaga posiadania koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych (WPC), wydawanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 45 lit. b tiret trzecie ustawy Prawo energetyczne, proces przeklasyfikowania biokomponentów na biopaliwa stanowi wytwarzanie tych biopaliw. Wydanie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych jest uzależnione od obligatoryjnego złożenia przez koncesjonariusza zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10 000 000 zł, przy czym Prezes URE może zażądać również złożenia dodatkowego zabezpieczenia ponad kwotę 10 000 000 zł. W ramach procesu wydawania koncesji weryfikowane są dokładnie okoliczności związane z planowaną działalnością, w tym sytuacja finansowa wnioskodawcy, osoby wchodzące w skład organów, itp.

Nie ma więc możliwości, żeby przeklasyfikowanie biokomponentów na biopaliwa odbywało się poza wiedzą organów państwowych. Należy także podkreślić, że biokomponenty wykorzystywane do produkcji paliw silnikowych są co do zasady sprowadzane do Polski w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, z wykorzystaniem systemu EMCS do składów podatkowych. Handel w takich przypadkach jest zatem pod szczególną kontrolą organów państwowych.

Końcowo, pragnę wskazać, że z uzasadnienia do ustawy nowelizującej wynika, że nie było intencją ustawodawcy ani projektodawcy objęcie mechanizmem przyspieszonego VAT biokomponentów służących do wytwarzania paliwa. Zgodnie z uzasadnieniem:

„Proponowany katalog towarów objętych mechanizmem szybkiego VAT z jednej strony nawiązuje do § 1 rozp. ME (z wyjątkiem półproduktów rafineryjnych i benzyn pirolitycznych, w odniesieniu do których ryzyko nadużyć wydaje się niskie, ale jednocześnie odwołuje się do trzech dodatkowych kategorii, tj.: 

- paliw ciekłych w rozumieniu ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (a więc zarówno do takich paliw z dodatkiem biokomponentów jak i bez takiego dodatku), jak też

- do biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (a więc do towarów zawierających ilość biokomponentów wyższą od poziomu zastrzeżonego dla paliw ciekłych; oraz końcowo

- do kategorii paliw silnikowych z ustawy o podatku akcyzowym, co ma na celu objęcie mechanizmem przyspieszonego VAT wszystkich wyrobów energetycznych, którym nadano by przeznaczenie napędowe do silników spalinowych (w tym również w sposób niezgodny z przepisami)”.

W uzasadnieniu wskazano na objęcie mechanizmem przyspieszonego VAT wyłącznie paliw ciekłych oraz biopaliw ciekłych, z dodatkiem biokomponentów lub bez. Nie wskazano, na intencję objęcia tym mechanizmem biokomponentów służących do wytwarzania paliw, a jednocześnie z uzasadnienia również wynika, że pojęcie biokomponentów oraz biopaliw jest traktowane przez ustawodawcę rozłącznie.

Z powyższych względów uważam, że rozciągnięcie mechanizmu przyspieszonego VAT na biokomponenty służące do wytwarzania paliw stanowiłoby interpretację sprzeczną z przepisami ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą i niezgodną z intencją ustawodawcy”.

W załączeniu do niniejszego wniosku Spółka przedkłada kopię ww. pisma MF.

Należy podkreślić, iż relacja między biokomponentami a biopaliwami ciekłymi jest wręcz „bliższa” niż między specyficznymi, technicznymi frakcjami n-butanowymi i izobutanowymi a gotowym gazem płynnym LPG, jakim jest propan-butan.

Aby bowiem uzyskać biopaliwo ciekłe z biokomponentu wystarczy formalny czy też „księgowy” zabieg w postaci jego tzw. przeklasyfikowania (tj. czynność formalna - nie powiązana z działaniem fizycznym i ingerencjąw sam wyrób). Dla odmiany, w przypadku n-butanu oraz izobutanu o kodzie CN 2901 10 00, aby doszło do jego wykorzystania do celów energetycznych musi on zostać „fizycznie” przetworzony w drodze jego zmieszania z innymi frakcjami (propanem), w wyniku czego powstanie nowy produkt o nowej (odrębnej) klasyfikacji CN.

W uproszczeniu:

n-butan [CN 2901 10 00] + propan [CN 2711 12] → propan-butan [CN 2711 19 00]

oraz

izobutan [CN 2901 10 00] + propan [CN 2711 12] → propan-butan [CN 2711 19 00].

Mając zatem na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie „tym bardziej” nie powinno się traktować ani n-butanu, ani izobutanu jako „paliwa silnikowego”.

3. Stanowiska sądów administracyjnych dot. rozumienia paliw silnikowych (i nie zaliczania do nich dodatków i domieszek)

Warto również podkreślić, że analogiczne stanowiska wyrażane są w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. V SA/Wa 2816/16) wskazał:

„W ocenie Sądu całkowicie chybione jest rozumowanie organu, że jeśli określone wyroby zostają opodatkowane podatkiem akcyzowym jak paliwa silnikowe, to stanowią one również paliwa silnikowe w rozumieniu ustawy o autostradach, co oznacza że powstanie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym jak od paliw silnikowych rodzi również obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od tych wyrobów. Tym samym jeśli zachodzi obowiązek uiszczenia podatku akcyzowego od dodatków do paliw tak jak od paliw silnikowych, to powstaje również obowiązek zapłaty opłaty paliwowej. Z takim poglądem nie można się zgodzić.

Powyższe bowiem nie znajduje odzwierciedlenia w literalnym brzmieniu przepisów ustawy o autostradach. Opodatkowanie dodatku do paliw wg. stawki akcyzy przewidzianej jak dla paliwa jest tylko technicznym przypisaniem stawki akcyzy, z uwagi na fakt, iż w ustawie o podatku akcyzowym nie przewidziano odrębnej stawki podatku dla dodatku. Konstrukcja taka nie oznacza jednak automatycznej kwalifikacji dodatku jako paliwa silnikowego. Dodatek do paliwa, jako wyrób energetyczny o kodzie CN 3811 i inne stanowi bowiem odrębną od paliwa kategorię wyrobów akcyzowych. […]

Reasumując, dodatek do paliwa ze względu na swoje właściwości fizyczne i strukturę (substancja o szczególnych właściwościach przeznaczona do poprawy parametrów fizykochemicznych paliwa) nie spełnia przesłanek do uznania go za paliwo w rozumieniu ustawy o autostradach i o podatku akcyzowym. Dodatek nie jest bowiem przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż lub używany do napędu silników spalinowych. Oczywiście w momencie kiedy już dojdzie do dodania (wkomponowania, zmieszania) do paliwa, uzyskana mieszanina stanowi już łącznie paliwo silnikowe. Niemniej do czasu kiedy fizycznie są to odrębne substancje (wyroby akcyzowe) dodatek do paliw nie stanowi paliwa silnikowego. Tym samym nie można uznać, że podlega opłacie paliwowej na gruncie ustawy o autostradach”.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 20 kwietnia 2021 r. (sygn. I GSK 110/18). NSA potwierdził, że:

„Analiza postanowień art. 37h ust. 4 ustawy o autostradach pozwala na wyprowadzenie następujących wniosków. Po pierwsze, przepis ten stanowi definicję paliw silnikowych, obowiązującą na gruncie tego aktu prawnego. Po drugie, w katalogu takich paliw silnikowych nie mieszczą się dodatki do paliw, które nie są oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że dodatki te ze względu na swoje właściwości nie są i nie mogą być wykorzystywane jako samoistne paliwa.

W związku z powyższym dodatki te nie stanowią paliwa w rozumieniu art. 37h ust. 4 ustawy o autostradach, co w konsekwencji oznacza, że wprowadzanie ich na rynek krajowy nie podlega opłacie paliwowej”.

Mając na uwadze powyższe należy podsumować. Czym innym jest paliwo silnikowe (jest to produkt gotowy, taki jest gotowy propan-butan klasyfikowany do kodu CN 2711 19 00), a czym innym jest frakcja do wytworzenia takiego paliwa (taką jest frakcja n-butanowa oraz frakcja izobutanowa, klasyfikowane do kodu CN 2901 10 00), które nie stanowią paliw silnikowych i nie powinny być objęte mechanizmem VAT-14.

Tożsame konkluzje dotyczą zarówno SCENARIUSZA 1, jak i SCENARIUSZA 2.

Mając na uwadze powyższe - Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż

(SCENARIUSZ 1) W świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT, w związku z art. 17a tej ustawy oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy kontrahent Spółki posiadający stosowną koncesję będzie dokonywał przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka jako operator składu podatkowego nie jest obowiązana pobrać jako płatnik podatek VAT.

(SCENARIUSZ 2) W świetle art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT oraz z art. 86 ust. 2 ustawy AKC, w przypadku gdy Spółka posiadająca stosowną koncesję będzie dokonywała przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00 (które w tej postaci nie są wykorzystywane do celów energetycznych, a dopiero do tych celów może być wykorzystany gotowy produkt w postaci gazu płynnego LPG (propan-butanu) o kodzie CN 2711 19 00) - czy w związku z takim przemieszczeniem Spółka nie jest obowiązana do zapłaty podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie obu zadanych pytań jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Jak wskazano w art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel [...].

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 […].

Stosownie do art. 9 ustawy o VAT:

1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,

2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17a ustawy:

Płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Jak wskazano w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

 1) w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;

 2) w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;

 3) z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Jak stanowi art. 103 ust. 5aa ustawy:

Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

 1) benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);

 2) benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 - z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);

 3) gazu płynnego (LPG) - (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);

 4) olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);

 5) olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 66, CN 2710 19 67, CN 2710 20 32, CN 2710 20 38, CN 2710 20 90);

 6) paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);

 7) paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);

 8) pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);

 9) paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1209, 1940 i 1946 oraz z 2025 r. poz. 303), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;

10) biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz.U. z 2024 r. poz. 20, 834 i 1946 oraz z 2025 r. poz. 303);

11) pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.

W świetle art. 103 ust. 5ab ustawy:

Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie.

W myśl art. 103 ust. 5c ustawy:

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 oraz ust. 5ac stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm.; dalej jako: „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych, wyroby nowatorskie, urządzenia do waporyzacji, zestawy części do urządzeń do waporyzacji, saszetki nikotynowe i inne wyroby nikotynowe, wymienione w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod pozycją 28 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych, pod kodem CN 2711, zostały wymienione gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2901 i 2902.

Jak wskazano w art. 86 ust. 2 ustawy:

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Przedstawione przez Państwa wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia na gruncie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT oraz art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w zakresie:

- obowiązku pobrania przez Spółkę, jako operatora składu podatkowego podatku VAT, jako płatnik, w przypadku gdy kontrahent Spółki, posiadający stosowną koncesję będzie dokonywał przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00;

- obowiązku zapłaty podatku VAT w przypadku gdy Spółka, posiadająca stosowną koncesję, będzie dokonywała przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00.

Dla ustalenia znaczenia treści normy prawnej zawartej w art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT zastosowana została konstrukcja polegająca na odwołaniu do art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Oznacza to konieczność dokonania wykładni art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Definicja paliw silnikowych zawarta w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym obejmuje „wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych”. Sama konstrukcja takiego zapisu skutkuje tym, że termin „paliwa silnikowe” stanowi de facto otwarty katalog wyrobów. Wynika to z faktu, że paliwami silnikowymi w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym będą nie tylko wyroby energetyczne przeznaczone/oferowane na sprzedaż do napędu silników spalinowych ale również wyroby energetyczne oferowane na sprzedaż do innych niż paliwowe celów, ale używane do napędu silników spalinowych (por. m.in. wyrok NSA z 26 listopada 2020 r., sygn. akt I GSK 838/17).

Wykładnia art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że za paliwo silnikowe mogą być uznane wszelkie wyroby energetyczne, bez względu na kod CN, które są: przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych albo oferowane na sprzedaż do napędu silników spalinowych albo używane do napędu silników spalinowych. Za przeznaczenie należy rozumieć zamiar wykorzystania wyrobów do określonych celów, zatem to podmiot, np. nabywający wewnątrzwspólnotowo wyroby energetyczne, które są traktowane jako paliwo silnikowe, decyduje o tym jakie ma być ich przeznaczenie. Należy przy tym zwrócić uwagę, że dany wyrób energetyczny może być uznany za paliwo silnikowe na każdym etapie, np. produkcji, sprzedaży, zużycia. Wyrób, który na etapie produkcji nie musi być przeznaczony do użycia do napędu, może stać się paliwem silnikowym na etapie jego zużycia.

W przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, w obu zaprezentowanych scenariuszach, przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego ma być gaz płynny (tzw. n-butan oraz izobutan) o kodzie CN 2901 10 00. Jest to wyrób akcyzowy wymieniony w poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, będący wyrobem energetycznym wskazanym w art. 86 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Odnosząc się do kluczowej kwestii należy stwierdzić, że wskazany gaz płynny o kodzie CN 2901 10 00 należy traktować jako paliwo silnikowe w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał informację, że do ewentualnego wykorzystania energetycznego wskazanego gazu, niezbędne jest jego zmieszanie z inną frakcją (propanem), a dopiero powstały wyrób o kodzie CN 2711 19 00 (propan-butan) może być wykorzystany jako autogaz lub jako gaz do celów opałowych. Spółka dodała, że ten gaz płynny nie spełnia wymagań jakościowych dla tzw. autogazu. Jednak bezsprzecznie opisany gaz może zostać wykorzystany jako paliwo silnikowe w połączeniu z inną frakcją (propanem). Do tego Spółka nie wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, że ten gaz płynny o kodzie CN 2901 10 00 będzie stanowił jedynie dodatek lub domieszkę do paliwa silnikowego, choć swoje stanowisko oparła na dowiedzeniu, że biokomponenty nie są objęte mechanizmem przyspieszonego VAT.

W ten sposób Spółka wskazuje jednak na możliwe wykorzystanie gazu o kodzie CN 2901 10 00 jako paliwa silnikowego. Zresztą Spółka w żaden sposób nie zakwestionowała potencjalnej możliwości użycia tego gazu jako paliwa silnikowego, a wręcz przedstawiła okoliczności, kiedy ten gaz może zostać jako takie paliwo wykorzystany. Tym samym Wnioskodawca wykazał zamiar wskazujący, że nabywany wewnątrzwspólnotowo gaz płynny o kodzie CN 2901 10 00 może zostać przeznaczony do napędu silników. W konsekwencji ten gaz płynny o kodzie CN 2901 10 00 należy traktować jako paliwo silnikowe w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Skoro więc nabywany gaz płynny o kodzie CN 2901 10 00 będzie traktowany jako paliwo silnikowe w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, to będzie kwalifikował się do towarów, do których odnosi się art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT. W konsekwencji do nabywanego przez Państwa gazu płynnego o kodzie CN 2901 10 00 znajda zastosowanie regulacje zawarte w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W przedstawionym stanowisku własnym Spółka oparła swoją argumentację na treści pisma Ministerstwa Finansów z 27 sierpnia 2019 r., dotyczącego statusu podatkowego biokomponentów na gruncie przepisów art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT. Organ podziela przedstawioną w tym piśmie argumentację dotyczącą biokomponentów, ale dostrzega wyraźny brak analogii między statusem tych biokomponentów a gazu płynnego o kodzie CN 2901 10 11 na gruncie wskazanego przepisu ustawy o VAT.

Takiej analogii Organ nie dostrzega również - w przywołanych przez Spółkę w stanowisku własnym wyrokach WSA w Warszawie oraz NSA - między statusem dodatków i domieszek do paliw (na gruncie przepisów ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym; t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 561, ze zm.) a opisanym gazem płynnym i jego statusem na gruncie art. 103 ust. 5aa pkt 11 ustawy o VAT.

Organ pragnie natomiast wskazać na argumentację Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczącą definicji paliw silnikowych, zawartą w wyroku z 26 listopada 2020 r., sygn. akt I GSK 838/17. W orzeczeniu tym NSA - odnosząc się do wyroku WSA w Poznaniu - stwierdził bowiem:

„Zaprezentowana wykładnia przepisu art. 86 ust. 2 u.p.a. (Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych) jest błędna. Naczelny Sąd Administracyjny wyroku z 3 lipca 2018r., I GSK 727/17 (LEX nr 2535323) przedstawił wykładnię wskazanego przepisu u.p.a.: „Zwrot” przeznaczony do użycia (...) do napędu silników spalinowych” winien być rozumiany w ten sposób, że są to takie wyroby energetyczne, które obiektywnie - z uwagi na swe zasadnicze właściwości, w tym spełnianie określonych w odrębnych przepisach wymagań jakościowych dla paliw ciekłych i biopaliw ciekłych - są przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych. Są to więc takie wyroby, które bez względu na to, do czego zostaną wykorzystane, są paliwami silnikowymi, nawet jeżeli zostaną wykorzystane niezgodnie z ich przeznaczeniem. Z kolei wyroby energetyczne, które nie są przystosowane do napędu silników spalinowych, ponieważ nie spełniają określonych w odrębnych przepisach wymagań jakościowych, które są oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, stają się paliwami silnikowymi tylko (z definicji zawartej w art. 86 ust. 2 u.p.a.) w przypadku „oferowania ich na sprzedaż lub używania do napędu silników spalinowych”. W konsekwencji wyroby te, jeśli nie mieszczą się grupie wyrobów energetycznych objętych kodem CN 2710, w przypadku ich wykorzystania do celów innych, niż jako paliwo silnikowe, nie są paliwami silnikowymi. Analiza przepisu art. 86 ust. 2 wskazuje na zamiar ustawodawcy rozróżnienia sytuacji „przeznaczenia do użycia” i „użycia” wyrobu energetycznego do napędu silników spalinowych. Czym innym jest więc faktyczne użycie wyrobu w ww. celu, a czym innym przeznaczenie go do takiego użycia. Między tymi pojęciami nie można stawiać znaku równości”. Podobne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny zaprezentował w wyroku z 3 lipca 2018r., I GSK 728/17 (LEX nr 2535324). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 maja 2012r., I GSK 391/11 (cbois.nsa.gov.pl) przedstawił zbliżone stanowisko: „Ponadto, co należy podkreślić, ustawa akcyzowa w art. 86 ust. 2 i 3 nadaje szeroki zakres pojęciom „paliwa silnikowe” i „paliwa opałowe”. W rozumieniu tych przepisów paliwami silnikowymi (podobnie opałowymi) są wyroby energetyczne nie tylko przeznaczone do użycia, czy oferowane na sprzedaż, ale także, co wymaga podkreślenia, używane, bądź mogące być użyte do napędu silników spalinowych lub na potrzeby opałowe. Oznacza to, że na gruncie ustawy akcyzowej paliwem silnikowym lub paliwem opałowym jest wyrób energetyczny, który już tylko z uwagi na swoje właściwości fizyko-chemiczne jest używany lub może być użyty na wspomniane wyżej potrzeby, choćby nie spełniał obowiązujących w tym względzie wymagań, jakim powinno odpowiadać paliwo silnikowe lub opałowe, a jego użycie na wspomniane potrzeby byłoby nawet nielegalne”.

Resumując Organ pragnie stwierdzić, że na Spółce, jako operatorze składu podatkowego, będzie spoczywał obowiązek pobrania podatku VAT jako płatnik, w przypadku gdy kontrahent Spółki, posiadający stosowną koncesję, będzie dokonywał przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00. W tym wypadku nabywana frakcja gazowa będzie objęta regulacją z art. 103 ust. 5aa pkt 11, a zatem w tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT. Przy tym status Spółki jako płatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia frakcji gazowej o kodzie CN 2901 10 00 będzie wynikał z art. 17a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Podobnie w zakresie pytania nr 2 - na Spółce będzie spoczywał obowiązek zapłaty podatku VAT w przypadku gdy Spółka, posiadająca stosowną koncesję, będzie dokonywała przemieszczenia w systemie EMCS, z innego kraju UE do składu podatkowego Spółki na terenie Polski, frakcji gazowej n-butanowej lub izobutanowej, klasyfikowanych do kodu CN 2901 10 00. W tym wypadku nabywana frakcja gazowa będzie objęta regulacją z art. 103 ust. 5aa pkt 11, a zatem w tej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.