Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.706.2025.3.PR
Wycofanie środków trwałych z ewidencji działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie stanowi odpłatnego zbycia, a zatem nie powoduje powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekazanie składnika majątku na cele prywatne nie rodzi obowiązku podatkowego, jeżeli nie towarzyszy mu zmiana właściciela ani odpłatność.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 października 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Pan … (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą …od … 1996 r. Jest to działalność jednoosobowa, zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), z aktywnym statusem i bez przerw w wykonywaniu działalności od momentu jej rozpoczęcia.
Główna siedziba firmy znajduje się w … . Dodatkowe stałe miejsca wykonywania działalności to:
·…;
·… .
Działalność Wnioskodawcy skupia się przede wszystkim na … lub … (PKD …), co stanowi przeważający przedmiot działalności, oprócz tego działalność gospodarcza obejmuje również szereg innych kodów PKD, wskazujących na szeroki profil usług:
·…,
·…,
·…,
·…,
·…,
·… .
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca działa samodzielnie, bez udziału w spółkach cywilnych i nie figuruje w rejestrach upadłości czy postępowań restrukturyzacyjnych. Nie została też zawieszona, co potwierdza jej ciągłość operacyjną od blisko trzech dekad.
Z uwagi na osiągnięty wiek oraz chęć stopniowego wycofania się z życia zawodowego, Wnioskodawca ograniczył w znaczącym stopniu prowadzenie działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe podjął On decyzję o wycofaniu wszystkich środków trwałych, znajdujących się w ewidencji działalności gospodarczej, do majątku prywatnego.
Poniższa interpretacja ma na celu upewnienie się, czy Wnioskodawca dobrze ocenił co do skutków podatkowych tej decyzji, celem zachowania najwyższej możliwej staranności w tym zakresie.
Obecnie, w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy figurują m.in. grunty (zabudowane, niezabudowane), budynki produkcyjne, budynki administracyjne, garaże, wiaty, szamba, kanalizacje, hale magazynowe i produkcyjne, parkingi, wiaty stalowe, ogrodzenia, zbiorniki na wody opadowe, maszyny i urządzenia, samochody ciężarowe oraz osobowe, tablice reklamowe, domki jedno i dwuspadowe.
Uzupełnienie wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest opodatkowana w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W związku z tym prowadzona jest ewidencja przychodów, o której mowa w art. 14 ust. 1 wskazanej ustawy, a także pozostałe wymagane ewidencje i dowody księgowe, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Pytania
1.Czy wycofanie środków trwałych z majątku firmowego jednoosobowej działalności gospodarczej (dalej: JDG) spowoduje przysporzenie podatkowe na gruncie podatku PIT?
Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na Pana pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w pozostałym zakresie, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pana stanowisko w sprawie
Wycofanie środków trwałych z JDG do majątku prywatnego nie generuje żadnego przychodu w PIT na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT oraz interpretacji organów podatkowych i NSA. Kluczowe jest tu zachowanie nieodpłatności i ciągłości własności.
Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT: przychodem z działalności gospodarczej jest odpłatne zbycie środków trwałych. Wycofanie środka trwałego na cele osobiste nie stanowi odpłatnego zbycia, ponieważ nie następuje zmiana właściciela (własność pozostaje u tej samej osoby fizycznej).
Art. 14 ust. 1 ustawy o PIT: przychodem jest m.in. wartość nieodpłatnych świadczeń, ale tylko w przypadku, gdy następuje przysporzenie majątkowe.
Przeniesienie środka trwałego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie tworzy nowego majątku – następuje jedynie zmiana przeznaczenia składnika w ramach tego samego podmiotu.
Interpretacje indywidualne i orzecznictwo, tj. wyrok NSA z 20 października 2020 r. (sygn. akt II FSK 1647/18), w którym Sąd potwierdził, że wycofanie środków trwałych z działalności gospodarczej i przekazanie ich do majątku prywatnego nie rodzi przychodu podatkowego, o ile nie towarzyszy temu odpłatność oraz interpretacja Dyrektora KIS z 6 grudnia 2018 r. (nr 0112-KDIL3-3.4011.370.2018.1.DS), w której Organ stwierdził, że wycofanie nieruchomości z firmy na cele prywatne nie skutkuje obowiązkiem podatkowym w PIT, ponieważ brak jest zbycia składnika majątku.
Wyrok NSA z 5 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 379/14), w którym Sąd uznał, że przesunięcie środka trwałego między majątkiem firmowym a prywatnym osoby fizycznej nie stanowi zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, jeśli nie następuje zmiana właściciela.
Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie środków trwałych z JDG do majątku prywatnego nie generuje przychodu w PIT na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT oraz interpretacji organów podatkowych i NSA.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy:
Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały wycofane z działalności, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania środków trwałych, w tym nieruchomości z majątku prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste podatnika mamy jedynie do czynienia z przesunięciem składnika majątku z tej działalności do majątku prywatnego osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Taka czynność nie będzie nosić cech odpłatnego zbycia. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycofanie całości lub części środków trwałych, w tym nieruchomości jest obojętne podatkowo.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że z uwagi na osiągnięty wiek oraz chęć stopniowego wycofania się z życia zawodowego, ograniczył Pan w znaczącym stopniu prowadzenie działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe podjął Pan decyzję o wycofaniu wszystkich środków trwałych, znajdujących się w ewidencji działalności gospodarczej, do majątku prywatnego. Obecnie, w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy figurują m.in. grunty (zabudowane, niezabudowane), budynki produkcyjne, budynki administracyjne, garaże, wiaty, szamba, kanalizacje, hale magazynowe i produkcyjne, parkingi, wiaty stalowe, ogrodzenia, zbiorniki na wody opadowe, maszyny i urządzenia, samochody ciężarowe oraz osobowe, tablice reklamowe, domki jedno i dwuspadowe.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że jeśli planowane wycofanie środków trwałych z dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie ich do Pana majątku prywatnego, nie będzie nosić w istocie cech odpłatnego zbycia, tym samym ww. wycofanie nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nie będzie bowiem wiązała się z odpłatnym zbyciem środka trwałego, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, po Pana stronie nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania nr 1, zatem nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie były przedmiotem zadanego pytania.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.
Ponadto wskazuję, że powołane orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?