Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.664.2025.1.DW

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 października 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Spółka”; „Wnioskodawca”) to nowoczesny, dynamicznie rozwijający się producent (…). Spółka łączy wieloletnie doświadczenie, nowoczesne technologie, wysokie standardy jakości oraz stabilność finansową, co czyni ją jednym z liderów branży (…) w Polsce.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną w dwóch lokalizacjach:

- Zakład w (…) - główny zakład produkcyjny, w którym od (…) roku prowadzona jest działalność gospodarcza Spółki.

- Zakład w (…) - nowy zakład (…) z zaawansowaną infrastrukturą techniczną i logistyczną, który powstał w (…) roku w odpowiedzi na rosnący popyt na (…).

Spółka oferuje szeroki asortyment produktów (…).

Spółka posiada dwie aktywne decyzje o wsparciu wydane na podstawie Ustawy o WNI:

 1) Decyzja o wsparciu nr (…) z dnia (…) 2021 r. (zmieniona decyzją nr (…) z dnia (…) 2025 r.; dalej: „DoW 1”) - dotycząca inwestycji obejmującej zwiększenie zdolności produkcyjnych zakładu w (…) (powiat (…), województwo (…)) (dalej: „Inwestycja nr 1”).

Decyzja została wydana na realizację nowej inwestycji w ramach działalności gospodarczej określonej następującymi kodami PKWiU:

- (…).

W ramach Inwestycji nr 1 Spółka zobowiązała się do poniesienia kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w wysokości co najmniej 100 mln PLN i maksymalnie 130 mln PLN oraz zwiększenia zatrudnienia netto w zakładzie o 25 pracowników. Termin poniesienia ww. kosztów kwalifikowanych i zakończenia inwestycji został ustalony na 31 grudnia 2024 r. DoW 1 obowiązuje na okres 10 lat od dnia jej wydania.

 2) Decyzja o wsparciu nr (…) z dnia (…) 2021 r. (zmieniona decyzją nr (…) z dnia (…) 2025 r.; dalej: „DoW 2”) - dotycząca inwestycji obejmującej utworzenie nowego zakładu produkcyjnego w (…) (powiat (…), województwo (…) (dalej: „Inwestycja nr 2”).

Decyzja została wydana na realizację nowej inwestycji w ramach działalności gospodarczej określonej następującymi kodami PKWiU:

- (…).

W ramach Inwestycji nr 2 Spółka (uwzględniając decyzję zmieniającą DoW 2) zobowiązała się do poniesienia kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w wysokości co najmniej 80 mln PLN i maksymalnie 104 mln PLN oraz utworzenia w zakładzie 90 miejsc pracy. Termin poniesienia ww. kosztów kwalifikowanych i zakończenia inwestycji został ustalony na 31 grudnia 2024 r. DoW 2 obowiązuje na okres 10 lat od dnia jej wydania.

Obie Inwestycje są zatem realizowane w tym samym województwie (do obu decyzji o wsparciu ma zastosowanie taka sama intensywność pomocy publicznej) i obejmują zbieżny zakres działalności określony kodami PKWiU ujętymi w decyzjach o wsparciu. Spółka prowadzi ewidencję księgową w sposób umożliwiający jednoznaczne przyporządkowanie wydatków inwestycyjnych celem kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej dla obu posiadanych decyzji o wsparciu.

Na podstawie posiadanych decyzji o wsparciu Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”). W związku z tym, Spółka opracowuje metodykę kalkulacji dochodu zwolnionego oraz wydzielenia dochodu z działalności zwolnionej i opodatkowanej, zgodnie z art. 17 ust. 6a i 6aa Ustawy o CIT. Mając na uwadze konieczność opracowania i wdrożenia podejścia prawidłowego z punktu widzenia przepisów podatkowych, Spółka postanowiła wystąpić z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w celu potwierdzenia kwestii istotnych dla opracowania i stosowania właściwej metodyki.

Wnioskodawca nie wyklucza uzyskiwania kolejnych decyzji o wsparciu na nowe inwestycje realizowane przez siebie w ramach wymienionych wyżej zakładów, lub też związane z budową kolejnych, nowych zakładów.

Pytanie

Czy dla celów określenia wysokości dochodu zwolnionego z CIT z tytułu wykonywania działalności gospodarczej w ramach DoW 1 i DoW 2 oraz ewentualnych kolejnych decyzji o wsparciu, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej wspólnej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu, wykonywanej na podstawie posiadanych w danym okresie decyzji o wsparciu, a w konsekwencji - rozliczania ww. zwolnienia zgodnie z kolejnością wydania decyzji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów określenia wysokości dochodu zwolnionego z CIT z tytułu wykonywania działalności gospodarczej w ramach DoW 1 i DoW 2 oraz ewentualnych kolejnych decyzji o wsparciu, Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej wspólnej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu, wykonywanej na podstawie posiadanych w danym okresie decyzji o wsparciu, a w konsekwencji - rozliczania ww. zwolnienia zgodnie z kolejnością wydania decyzji, tj. w pierwszej kolejności wykorzystywany winien być limit pomocy publicznej wynikający z decyzji wydanej najwcześniej, a po jego wyczerpaniu - limit z kolejnej decyzji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Artykuł 3 ust. 1 ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 469, dalej „Ustawa o WNI”) wskazuje, że wsparcie na realizację nowej inwestycji, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, w myśl art. 4 Ustawy o WNI, zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a oraz ust. 4 Ustawy o CIT, zwolnieniu z opodatkowania podlega dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub dochód uzyskany z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Z kolei, art. 17 ust. 6a i 6aa tej samej ustawy, wprowadzają zasadę, iż w przypadku prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej również poza terenem określonym w decyzji o wsparciu lub, gdy na terenie określonym w decyzji o wsparciu, na którym jest realizowana nowa inwestycja, prowadzona jest także inna działalność podatnika, taka działalność prowadzona poza terenem określonym w decyzji o wsparciu lub działalność inna niż działalność prowadzona w ramach nowej inwestycji winna zostać wydzielona organizacyjnie. W takim przypadku wielkość zwolnienia winna być ustalana w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność w ramach nowej inwestycji.

Powyższe przepisy wskazują zatem na konieczność wprowadzenia przez podatnika mechanizmu pozwalającego na odrębne ustalenie dochodu podlegającego zwolnieniu z CIT i dochodu opodatkowanego. Nie wynika z nich natomiast obowiązek prowadzenia odrębnych ewidencji dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o więcej niż jedną decyzję o wsparciu.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 Ustawy o WNI, w przypadku, gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, rozliczenie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu. Przepis ten wprowadza zasadę, zgodnie z którą, w przypadkach, w których podatnik posiada co najmniej dwie decyzje o wsparciu, w pierwszej kolejności wykorzystywany jest limit pomocy wynikający z decyzji wydanej najwcześniej, a po jego wyczerpaniu - limit z kolejnych decyzji. Również więc ten przepis nie wprowadza obowiązku odrębnej kalkulacji dochodu i rozliczania zwolnienia w podziale na decyzje o wsparciu. Co więcej, należy stwierdzić, że gdyby intencją ustawodawcy był wymóg przypisywania dochodu do każdej decyzji z osobna, powyższy mechanizm chronologicznego wykorzystania limitu pomocy (zwolnienia podatkowego) nie mógłby znaleźć zastosowania.

Rozważając zagadnienie będące przedmiotem niniejszego wniosku należy wziąć pod uwagę, że zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a jest wyjątkiem od zasady powszechnego opodatkowania. Mając to na względzie, przepisy dotyczące tegoż zwolnienia muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową i nie powinny być one przedmiotem wykładni rozszerzającej.

Dla procesu wykładni przepisów prawa podatkowego podstawowe znaczenie mają dyrektywy interpretacyjne dotyczące wykładni literalnej i przyjęcia założenia o racjonalności ustawodawcy. Domniemanie to zakłada istnienie prawodawcy tworzącego przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie same znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań (por. Z. Ziembiński „Teoria prawa”, PWN 1978, s. 106-123, jak też postanowienie SN z 22 czerwca 1999 r., sygn. akt I KZP 19/99, OSNKW 1999/7-8/42).

Jeżeli podstawą każdej wykładni przepisu prawnego jest założenie racjonalności ustawodawcy, to interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które tworzy spójny wewnętrznie system prawny. Na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę prymatu wykładni językowej. Przemawia za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa.

Mając na uwadze zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, dalej: „Konstytucja RP”), oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych jest ograniczony nakazem absolutnej wyłączności ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z wypowiedzi ustawodawcy, lecz zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa (por. wyrok NSA z 27 stycznia 2023 r., sygn. akt II FSK 1462/20, uchwała NSA z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GSP 1/1).

W związku z powyższym, sytuacja, w której z obowiązujących przepisów prawa, stosując reguły wykładni literalnej nie można wywieść obowiązku odrębnego ustalania dochodu zwolnionego w podziale na posiadane przez podatnika decyzje o wsparciu musi prowadzić do wniosku, że takiego obowiązku nie ma.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w Objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu (dalej: „Objaśnienia”).

W pkt 44 Objaśnień wskazano wprost, że:

„Jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu, przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje)”.

W pkt 63 Objaśnień podkreślono natomiast, że:

„możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (...) istnieje również, gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu”.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na jednolitą praktykę interpretacyjną w odniesieniu do możliwości wspólnego rozliczania decyzji o wsparciu m. in. w poniżej wskazanych interpretacjach indywidualnych:

- Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 1 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.11.2023.1.ZK, dotycząca decyzji o wsparciu udzielonych dla różnych zakładów na terenie różnych specjalnych stref ekonomicznych o identycznej intensywności pomocy, w której DKIS stwierdził, że „za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych powinien podlegać dochód uzyskiwany z tytułu działalności prowadzonej w ramach obecnie posiadanej Decyzji 1 oraz Decyzji 2, w ten sposób, że wykorzystując, w konsekwencji prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej, najpierw limit pomocy publicznej w ramach posiadanej Decyzji nr 1, a po jego wyczerpaniu limit dostępny w ramach Decyzji nr 2”;

- Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 24 października 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.585.2023.1.DW - dotycząca decyzji o wsparciu udzielonych dla różnych zakładów, w której DKIS stwierdził, że: „(...) gdy przedsiębiorca osiąga dochody z nowych inwestycji na podstawie co najmniej dwóch decyzji o wsparciu istnieje możliwość kumulacji przychodów oraz kosztów, a także wyliczania dochodu podlegającego zwolnieniu (str. 40 pkt 63 objaśnień). Zgodnie z objaśnieniami (strona 34 pkt 44), jeżeli podatnik uzyska kilka decyzji o wsparciu przychody wynikające z realizacji nowych inwestycji podlegają sumowaniu (nie muszą być wydzielane na poszczególne nowe inwestycje).”;

- Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 21 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.698.2021.1.MBD, wydana w stanie faktycznym obejmującym posiadanie przez podatnika decyzji o wsparciu wydanych w związku z inwestycjami w ramach dwóch zakładów - organ wskazał co następuje: „Analiza powyższych wyjaśnień prowadzi do wniosku, że w przypadku posiadania więcej niż jednej decyzji o wsparciu może być prowadzona jedna wspólna ewidencja rachunkowa dla działalności podlegającej zwolnieniu oraz odrębna ewidencja dla działalności podlegającej opodatkowaniu, a w związku z tym limit dostępnej pomocy publicznej może być wykorzystywany chronologicznie zgodnie z kolejnością wydawanych decyzji.”;

- Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 17 września 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.483.2024.1.DW - organ potwierdził, że podatnik może prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności zwolnionej na podstawie kilku decyzji o wsparciu, a rozliczenie pomocy publicznej powinno następować zgodnie z kolejnością wydania decyzji.

- Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 5 lipca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.366.2024.1.ZK - uznano za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym Spółka może prowadzić jedną ewidencję rachunkową dla działalności zwolnionej, obejmującą wszystkie posiadane decyzje o wsparciu, przy rozliczaniu pomocy w kolejności chronologicznej.

Podobne wnioski wynikają z orzecznictwa sądów administracyjnych, m.in. z wyroku NSA z 28 maja 2024 r., sygn. II FSK 1119/21, w którym sąd potwierdził brak obowiązku prowadzenia odrębnych ewidencji dla zezwoleń i decyzji o wsparciu, wskazując jednocześnie, że rozliczenie pomocy powinno następować zgodnie z kolejnością wydania zezwoleń i decyzji.

Dodatkowo, analizując intencję ustawodawcy, należy również zwrócić uwagę, że w toku prac legislacyjnych nad projektem Ustawy o WNI, wskazano następujące powody za nadaniem przepisom takiego brzmienia (przedstawiony poniżej cytat pochodzi z wypowiedzi Pana Tadeusza Kościńskiego - podsekretarza stanu w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii, zaprezentowanej w ramach uzasadnienia poprawki do art. 13 projektu Ustawy o WNI, na posiedzeniu Komisji Gospodarki i Rozwoju z dnia 8 maja 2018 r., Pełny zapis przebiegu posiedzenia: https://orka.sejm.gov.pl/Zapisy8.nsf/wgskrnr/GOR-109, dostęp: 7 października 2025 r.):

„Wprowadzane zmiany w zakresie rozliczania przyznanej pomocy publicznej wychodzą naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców i członków podkomisji. W ich wyniku zmiany do projektu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewiduję: a) uchylenie obowiązku rozdzielania dochodów na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu, w przypadku gdy podatnik posiada więcej niż jedno zezwolenie/decyzje o wsparciu (brak obowiązku prowadzeni (prowadzenia - przyp. Spółki) odrębnej ewidencji dla każdego zezwolenia/decyzji o wsparciu) (...)

Zaproponowana poprawka pozwoli na zachowanie przejrzystości i funkcjonalności systemu, który nie obciąża w nieuzasadniony sposób procesów rozliczeniowych przedsiębiorców.

(...)

Rozliczanie pomocy będzie następowało zgodnie z kolejnością wydania decyzji o wsparciu/zezwolenia”.

Dodatkowo, podczas prac legislacyjnych nad projektem ustawy poseł Andrzej Gawron wskazywał na cel wprowadzenia poprawki do art. 13 ust. 6-8 Ustawy o WNI, jakim jest uproszczenie rozliczania pomocy publicznej:

„Poprawka dotyczy art. 13 ust. 6-8, art. 18 ust. 3-4, art. 35 pkt 1, art. 37 pkt 3, art. 38 i art. 44. Jest to poprawka systemowa, ponieważ wprowadza zmiany możliwe do wprowadzenia w zakresie przepisów wymienionych artykułów.

Pan minister już mówił o tym, że poprawka wprowadza zmiany w zakresie rozliczania przyznanej pomocy publicznej. Wychodzi naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców i członków podkomisji. Podczas prac podkomisji odbyła się na ten temat dyskusja. Poprawka dotyczy głównie przedsiębiorców, którzy mają kilka zezwoleń/decyzji. Poprawka upraszcza im rozliczanie pomocy publicznej. Następuje uchylenie obowiązku rozdzielania dochodów na poszczególne zezwolenia/decyzje o wsparciu, w przypadku, gdy podatnik posiada więcej niż jedno zezwolenie”.

Poprawka co do artykułu 13 ust. 6-8 Ustawy o WNI została przyjęta. Jak już wskazywano, podczas prac komisji legislacyjnej zwracano uwagę, że celem zmian w zakresie rozliczania przyznanej pomocy publicznej jest uproszczenie rozliczania pomocy publicznej.

Wykładnia wyżej wskazanych przepisów, wraz z systemową wykładnią uwzględniającą pozostałe mające zastosowanie przepisy, prowadzi do wniosku, że prawidłowe jest łączne rozliczanie wyniku z całości działalności zwolnionej i wykorzystywanie limitu pomocy publicznej (zwolnienia podatkowego) zgodnie z kolejnością wydawania decyzji o wsparciu.

Bez znaczenia dla powyższej konkluzji jest okoliczność, iż w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, działalność Spółki objęta DoW 1 i DoW 2 realizowana jest w dwóch zakładach produkcyjnych. Powyższe wynika z faktu, iż omówione powyżej przepisy w żaden sposób nie różnicują przedstawionego w nich mechanizmu rozliczania zwolnienia z CIT ze względu na lokalizację działalności. Jakkolwiek przywołane przepisy nie stawiają dodatkowych warunków, pomocniczo należy podkreślić okoliczności, które dodatkowo przemawiają za brakiem uzasadnienia dla wprowadzania odrębnej kalkulacji dochodu dla działalności objętej ww. decyzjami o wsparciu:

- lokalizacja obu inwestycji na terenie tego samego województwa - obie inwestycje realizują te same cele pomocy regionalnej w zakresie rozwoju tego samego regionu, a intensywność tej pomocy dla obu inwestycji jest taka sama,

- zbieżny zakres przedmiotowy działalności objętej DoW 1 i DoW 2 - nie istnieje więc ryzyko, że w jakimkolwiek zakresie zwolnienie zostanie zastosowane w odniesieniu do dochodu wynikającego z działalności nie objętej przedmiotowo decyzją o wsparciu.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest uprawniony do prowadzenia jednej wspólnej ewidencji rachunkowej i podatkowej dla działalności podlegającej zwolnieniu z CIT na podstawie posiadanych decyzji o wsparciu oraz ewentualnych kolejnych decyzji, a rozliczenie pomocy publicznej powinno następować zgodnie z kolejnością wydania tych decyzji, tj. w pierwszej kolejności wykorzystywany winien być limit pomocy publicznej wynikający z decyzji wydanej najwcześniej, a po jego wyczerpaniu - limit z kolejnych decyzji. Stanowisko to znajduje potwierdzenie zarówno w przepisach prawa, jak i w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych, Objaśnieniach Ministra Finansów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Powołane orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.