Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.780.2025.2.JM
Podatnik, który spełnia warunki wskazane w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie oraz posiadania niezbędnych dokumentów potwierdzających rezydencję zagraniczną.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 26 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła Pani wniosek – na wezwanie – pismem, które wpłynęło 13 października 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Dnia 30 grudnia 2016 r. wyprowadziła się Pani do Anglii, gdzie była Pani rezydentem podatkowym do września 2017 r. Przed 30 grudnia 2016 r. miała Pani centrum interesów życiowych w Polsce (min. 5 lat przed datą 30 grudnia 2016 r.). Od października 2017 r. do lutego 2023 r. była Pani rezydentem podatkowym Islandii. W tym czasie trzy razy transferowała Pani zasiłek z Islandii do Polski na okres 3 miesięcy kolejno: w 2020 r., 2021 r., oraz 2023 r. W kwietniu 2023 r. wyemigrowała Pani do Australii, gdzie mieszkała i pracowała Pani do kwietnia 2024 r. Od wyprowadzki z Australii, do września 2024 r. ponownie mieszkała Pani na Islandii. Po tym czasie przeprowadziła się Pani do Polski, gdzie ma Pani swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych. Przez cały czas Pani pobytu zagranicą nie uzyskiwała Pani żadnych dochodów w Polsce (grudzień 2016 r. do września 2024 r.). Od października 2024 r. przeniosła Pani swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski. Posiada Pani obywatelstwo polskie i będzie się tu Pani rozliczać z uzyskanych dochodów z tytułu umowy zlecenia i umowy o pracę. Posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy. Nigdy wcześniej nie korzystała Pani z ulgi na powrót przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ulga będzie wykorzystywana do rozliczeń z tytułu umowy o pracę i umowy zlecenia do kwoty 85.528 zł. W przypadku przekroczenia tej kwoty PIT rozliczony będzie z nadwyżki. Podczas Pani pobytu za granicą, drogą darowizny otrzymała Pani od dziadków dwa mieszkania i do października 2024 r. nie uzyskiwała Pani z nich żadnych dochodów.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
Od 30 grudnia 2016 r. do września 2017 r. mieszkała Pani w Wielkiej Brytanii, gdzie była Pani rezydentką podatkową. Od października 2017 r. do lutego 2023 r. mieszkała Pani w Islandii – również jako rezydent podatkowy. Od kwietnia 2023 r. do kwietnia 2024 r. mieszkała Pani w Australii na wizie Work & Holiday, gdzie była Pani podatnikiem od dochodów uzyskiwanych na terytorium Australii. Od września 2024 r. mieszka Pani ponownie w Polsce, gdzie planuje Pani pozostać na stałe.
Przez ten czas utrzymywała Pani kontakt z rodziną (mama, dziadkowie). Posiada Pani obywatelstwo polskie i w tym okresie odwiedzała Pani Polskę kilkukrotnie na okres nie przekraczający 183 dni (głównie w latach 2020 – 2023).
Wielka Brytania (2016-2017): praca zarobkowa i pobyt stały, rezydentura podatkowa, wynajem mieszkania, ubezpieczenia zdrowotne, składki emerytalne, konto bankowe, brak oszczędności i kredytów, partner, kontakty towarzyskie.
Islandia (2017-2023): stała praca i ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, mieszkanie zagwarantowane od pracodawców, konto bankowe, partner, kontakty towarzyskie.
Australia (2023-2024): praca zarobkowa, wynajem pokoju, ubezpieczenie, kontakty towarzyskie.
Jako powiązania gospodarcze z Polską (2016-2024) wskazała Pani, że w drodze darowizny od dziadków otrzymała Pani dwa mieszkania w Polsce, które nie przynosiły Pani dochodu (nie wynajmowała ich Pani). Nie miała Pani w Polsce żadnych innych źródeł dochodu, inwestycji, polis czy kredytów.
Powiązania gospodarcze z Wielką Brytanią, Islandią i Australią.
W każdym z tych krajów (Wielka Brytania, Islandia i Australia) posiadała Pani konto bankowe, ubezpieczenie i wynajmowane mieszkanie. Nie posiadała Pani żadnych nieruchomości. W islandzkim banku posiada Pani oszczędności, które regularnie wykorzystuje mieszkając od 2024 r. w Polsce.
Rezydencja podatkowa
Wielka Brytania: rezydentka podatkowa od grudnia 2016 r. do września 2017 r.
Islandia: rezydentka podatkowa od października 2017 r. do lutego 2023 r.
Australia: podatnik od dochodów uzyskiwanych w okresie od kwietnia 2023 r. do kwietnia 2024 r. bez rezydencji podatkowej (pobyt czasowy) na wizie Work and Holiday).
Podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu kolejno w krajach, w których Pani mieszkała – tj. w Wielkiej Brytanii, Islandii i Australii – do momentu powrotu do Polski.
W latach 2018-2023 przebywała Pani w Polsce jedynie krótkoterminowo, łącznie nie dłużej niż 183 dni w żadnym z tych lat.
Posiada Pani certyfikaty rezydencji podatkowej z Anglii oraz Islandii. Posiada Pani historię zatrudnienia, paski wynagrodzeń, potwierdzenia kont bankowych oraz certyfikaty rezydencji z Wielkiej Brytanii i Islandii. Posiada Pani również oficjalne zawiadomienie o rozliczeniu podatkowym wydawane przez urząd skarbowy Australii –….
Chciałaby Pani skorzystać z ulgi na powrót od roku 2025, ponieważ powrót do Polski nastąpił we wrześniu 2024 r., a od lutego 2025 r. rozpoczęła tu Pani pracę.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym, jako obywatelka Polski, która mieszkała za granicą nieprzerwanie od grudnia 2016 r. do września 2024 r., a od 2025 r. uzyskuje dochody wyłącznie w Polsce, może Pani skorzystać z ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi na powrót, ponieważ:
1.posiada Pani obywatelstwo polskie,
2.mieszkała Pani za granicą nieprzerwanie ponad 5 lat (od 2016 r. do 2024 r.),
3.nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium RP w tym czasie,
4.od 2025 r. posiada Pani ośrodek interesów życiowych i gospodarczych w Polsce oraz tu uzyskuje Pani dochody z tytułu umowy zlecenia/umowy o pracę,
5.przed 2016 r. posiada Pani ośrodek interesów gospodarczych i życiowych w Polsce,
6.nie korzystała Pani wcześniej z ulgi na powrót,
7.nie miała Pani miejsca zamieszkania w Polsce w latach poprzedzających powrót,
8.uzyskiwała Pani dochody w wyżej wymienionych krajach (Anglia, Islandia, Australia) i była tam Pani podatnikiem.
Spełnia więc Pani warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT i uważa Pani, że przysługuje Pani prawo do ulgi.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
‒w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3)podatnik:
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
‒nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
‒na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.
Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że przed 30 grudnia 2016 r. miała Pani centrum interesów życiowych w Polsce (min. 5 lat przed datą 30 grudnia 2016 r.). Od 30 grudnia 2016 r. do września 2017 r. mieszkała Pani w Wielkiej Brytanii, gdzie była Pani rezydentką podatkową. Miała tam Pani: pracę zarobkową i pobyt stały, rezydenturę podatkową, wynajem mieszkania, ubezpieczenie zdrowotne, składki emerytalne, konto bankowe, partnera i kontakty towarzyskie.
Od października 2017 r. do lutego 2023 r. mieszkała Pani w Islandii – również jako rezydent podatkowy. W Islandii miała Pani stałą pracę i ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, mieszkanie zagwarantowane od pracodawców, konto bankowe, partnera i kontakty towarzyskie.
Od kwietnia 2023 r. do kwietnia 2024 r. mieszkała Pani w Australii na wizie Work & Holiday, gdzie była Pani podatnikiem od dochodów uzyskiwanych na terytorium Australii. W Australii miała Pani pracę zarobkową, wynajem pokoju, ubezpieczenie, kontakty towarzyskie.
Podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu kolejno w krajach, w których Pani mieszkała – tj. w Wielkiej Brytanii, Islandii i Australii – do momentu powrotu do Polski.
Od września 2024 r. mieszka Pani ponownie w Polsce, gdzie planuje Pani pozostać na stałe. Od października 2024 r. przeniosła Pani swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski. Posiada Pani obywatelstwo polskie. W okresie zamieszkiwania za granicą odwiedzała Pani Polskę kilkukrotnie na okres nie przekraczający 183 dni. Przez cały czas Pani pobytu zagranicą nie uzyskiwała Pani żadnych dochodów w Polsce (grudzień 2016 r. do września 2024 r.).
Wobec powyższego od 30 grudnia 2016 r. do września 2024 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania w Polsce. W tym okresie posiadała Pani w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, od momentu powrotu do Polski (wrzesień 2024 r.), posiada Pani miejsce zamieszkania w Polsce i podlega Pani w Polsce opodatkowaniu na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od wszystkich osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony, gdyż w wyniku zmiany miejsca zamieszkania podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że od grudnia 2016 r. do września 2024 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania w Polsce.
Spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.
Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pani spełniła, bowiem posiada Pani obywatelstwo polskie.
Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
Wskazała Pani, że posiada Pani certyfikaty rezydencji podatkowej z Anglii oraz Islandii. Posiada Pani historię zatrudnienia, paski wynagrodzeń, potwierdzenia kont bankowych oraz certyfikaty rezydencji z Wielkiej Brytanii i Islandii. Posiada Pani również oficjalne zawiadomienie o rozliczeniu podatkowym wydawane przez urząd skarbowy Australii – (…).
Zatem, posiada Pani dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia (przed przyjazdem do Polski) znajdowało się odpowiednio w Wielkiej Brytanii, Islandii, Australii. Spełniła zatem Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wyjaśnić jednak należy, że ostateczna weryfikacja czy posiadane przez Panią dokumenty są wystarczające do zastosowania ulgi należy do kompetencji organu podatkowego w toku ewentualnych czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, do którego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa.
Ponadto, nie korzystała Pani wcześniej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym spełniony jest warunek wynikający z art. 21 ust. 43 pkt 5 ustawy.
Tym samym, spełniła Pani warunki do zastosowania ulgi na powrót, o których mowa w art. 21 ust. 43 ustawy.
Ulgę na powrót można zastosować w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego.
Zatem, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Pani ulga na powrót za lata 2024 – 2027 lub 2025 – 2028.
Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (Organ nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Jeżeli przedstawiony/e we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił/o od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje nie ocenia jakie dokumenty będą wymagane do zastosowania ulgi na powrót, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Nie prowadzi postępowania dowodowego. Może jedynie zastosować przepis prawa podatkowego.
Analiza posiadanych przez Panią dokumentów stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).
Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?