Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.728.2025.7.MG

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest:

• nieprawidłowe – w zakresie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 lit x ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne;
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 10 września 2025 r. (wpływ 10 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Opieka nad noworodkami i niemowlętami od dnia urodzenia dziecka do 2-3 go miesiąca życia dziecka (rzadko do 6-go miesiąca życia). Kontrakty wyłącznie w domu klienta i wyłącznie poza granicami kraju (Polska). Obowiązki dotyczą tylko opieki (nie medyczna) nad noworodkami, wykonywanie podstawowych czynności pielęgnacyjnych (karmienie butelką, przewijanie, kąpiele) jak i również, pranie dziecięcych ubranek, mycie i sterylizacja dziecięcych butelek, uzupełnianie brakujących rzeczy potrzebnych w codziennych czynnościach (pieluchy, chusteczki mokre itp.) jak i również wsparcie rodziców przy obowiązkach opiekuńczych związanych z dzieckiem.

Do obowiązków także należy obserwacja stanu zdrowia dziecka i informowanie rodziców o ewentualnych nieprawidłowościach (nie medyczna porada), wspieranie rozwoju psychoruchowego dziecka poprzez odpowiednie zabawy i stymulacje dostosowane do wieku dziecka. Podczas trwania kontraktu ma Pani zapewnione zakwaterowanie w domu klienta. Klient jest osobą prywatną. Ma Pani odpowiednie Certyfikaty (Anglia) ukończonych kursów dotyczących opieki nad noworodkami, bezpieczeństwa i jak wspierać rodziny podczas pracy. Pani kontrakty nie są pracą społeczną, rodziny nie są wspierane przez jakiekolwiek instytucje. Pani kontrakty są serwisem prywatnym.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Sprawuje Pani opiekę w następujących krajach: Wielka Brytania, Niemcy, Austria, Szwajcaria, Francja, Włochy, Szwecja, Grecja, Izrael, Egipt. Nie wyklucza Pani, że ta lista może powiększyć się o kraje: USA, Kanada, Dania, Czechy, Norwegia, Wyspy Kajmańskie, Dubaj.

Pani stałe miejsce zamieszkania do celów podatkowych jest w Polsce. Nie może Pani wykluczyć rozszerzenie działalności w Polsce, ale jest to mało prawdopodobne, przez 10 lat wykonywania tego zawodu nie miała Pani ani jednej oferty na terenie Polski.

Działalność jest prowadzona jedynie w odniesieniu do klientów spoza granic kraju. Działalność zarejestrowała Pani w Polsce 13 lipca 2025 r.

Nie posiada Pani siedziby gospodarczej, działalność zarejestrowała Pani na adres zamieszkania. Opisane usługi świadczy Pani w domu klienta, który nie jest Pani siedzibą gospodarczą.

Pani stałe miejsce zamieszkania jest w Polsce. Adres to: (…). Nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Opisane usługi świadczy Pani wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami. Opisane we wniosku usługi nie świadczy Pani w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Świadczy Pani opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat. W większości przypadków sprawuje Pani opiekę nad dziećmi w wieku od 0-16 tygodni życia, ale bywają kontrakty, gdzie dzieci osiągają wiek 24 tygodni życia w trakcie ukończenia przez Panią kontraktu. Przez 10 lat świadczenia Pani usług miała Pani dwojga dzieci, które ukończył 20 tydzień życia, więc to jest bardzo rzadkie.

Opisane usługi nie świadczy Pani jako dzienny opiekun na zasadach określonych w przepisach ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 798).

Okres podatkowy, który jest przedmiotem Pani zapytania to okres od 13 lipca 2025 r.

W roku podatkowym 2023 przebywała Pani więcej niż 183 dni w Wielkiej Brytanii, w roku 2024 w żadnym kraju nie przebywała Pani więcej niż 183 dni (Belgia 84 dni, Wielka Brytania 42 dni, Szwecja 84 dni, Francja 14 dni, Szwajcaria 42 dni, Grecja 42 dni, Polska 58 dni), rok 2025 (Grecja 164 dni, Wielka Brytania 32 dni, Francja 70 dni, Włochy 14 dni, Polska 85 dni.

Sukcesywnie planuje Pani osiągnąć balans połowę roku pracować poza granicami kraju, a druga połowę przebywać w Polsce.

Kraje, w których Pani pracuje nie traktują Pani jako rezydenta podatkowego z uwagi na miejsce zamieszkania w Polsce.

Nie posiada Pani certyfikatu rezydencji krajów, w których sprawuje Pani bądź będzie sprawować opiekę nad noworodkami i niemowlętami.

Nie wyjechała Pani do tych krajów z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Kontrakty mają charakter tymczasowy.

Ośrodek interesów gospodarczych ma Pani w Polsce. Zainwestowała Pani w kupno działki i budowę domu w celu powrotu i osiedlenia się w Polsce. W Polsce ma Pani rodzinę i grono wieloletnich przyjaciół. Uczestniczy Pani w życiu kulturalnym Pani regionu (festiwale teatralne “(…)” czy festiwal filmowy “(…)”).

Ma Pani powiązania w Polsce rodzinne jak i sentymentalne. W Polsce Pani się wychowywała i wykształciła i po niemalże 20 latach emigracji wróciła do kraju.

W krajach, w których Pani pracuje jest Pani główne źródło dochodu.

Dochód z działalności gospodarczej jest Pani głównym źródłem dochodu.

Działalność gospodarcza nie jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki na terenie krajów, w których Pani pracuje. Współpracuje Pani z agencjami w Wielkiej Brytanii, które wysyłają Pani oferty klientów, ale nie jest Pani przez te agencję opłacana ani nie płaci Pani tym agencjom za przekazanie oferty prac. Podpisuje Pani bezpośrednio umowę z klientem i jest Pani przez tego klienta opłacana.

Nie posiada Pani w Polsce placówki działalności gospodarczej.

Dochody uzyskuje Pani bezpośrednio od klienta. Żadna placówka nie pośredniczy w uzyskiwaniu przez Panią dochodu.

W Polsce rozlicza Pani dochody z działalności gospodarczej.

W okresie będącym przedmiotem zapytania nie uzyskiwała Pani innych dochodów w Polsce ani w krajach, w których sprawuje Pani opiekę.

Po wystąpieniu do Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi otrzymała Pani następującą klasyfikację kodu PKD:

“wymieniona działalność polegająca na opiece nad noworodkami i niemowlętami, w domu klienta, wyłącznie poza granicami kraju, dotycząca opieki (bez medycznej) i wsparcia rodziców w obowiązkach opiekuńczych przy dziecku, świadczona przez osobę posiadającą odpowiednie certyfikaty ukończonych kursów dotyczących opieki i bezpieczeństwa noworodków, mieści się w podklasie:

PKD 88.91.Z „Opieka dzienna nad dziećmi”.

Po sklasyfikowaniu PKWiU przez ten sam ośrodek:

“Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi informuje, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.) wymienione usługi sprawowania całodobowej opieki nad noworodkiem na zlecenie rodzica dziecka, w jego domu rodzinnym, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 88.91.13.0 „Usługi pomocy społecznej bez zakwaterowania świadczone przez opiekunki do dzieci”.”

Pytania:

1. Czy jest Pani zwolniona z VAT według: 1. Art. 43 ust. 1 pkt 24 albo 2. Nie naliczanie w Polsce VAT dla usług B2C dla klienta prywatnego?

2. Czy obowiązuje Panią ryczałt 8,5% do przychodu 100.000 zł i 12% od przychodu 100.000 zł?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. W zakresie pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Po wystąpieniu do Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi otrzymała Pani następującą klasyfikację kodu PKD:

“wymieniona działalność polegająca na opiece nad noworodkami i niemowlętami, w domu klienta, wyłącznie poza granicami kraju, dotycząca opieki (bez medycznej) i wsparcia rodziców w obowiązkach opiekuńczych przy dziecku, świadczona przez osobę posiadającą odpowiednie certyfikaty ukończonych kursów dotyczących opieki i bezpieczeństwa noworodków, mieści się w podklasie:

PKD 88.91.Z „Opieka dzienna nad dziećmi”.

Po sklasyfikowaniu PKWiU przez ten sam ośrodek:

“Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi informuje, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.) wymienione usługi sprawowania całodobowej opieki nad noworodkiem na zlecenie rodzica dziecka, w jego domu rodzinnym, mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 88.91.13.0 „Usługi pomocy społecznej bez zakwaterowania świadczone przez opiekunki do dzieci”.”

Przyjmując tę klasyfikację dopuszczalnym byłoby stosowanie stawki podatku w wysokości 8,5% od uzyskanego przychodu. W art. 12 ust. 1 pkt 2 litera x literalnie wyłączono z opodatkowania stawką 15% następujące usługi: "z wyłączeniem usług pomocy społecznej bez zakwaterowania w zakresie opieki dziennej nad dziećmi, z wyłączeniem opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi (PKWiU 88.91.13.0)" co wskazuje na możliwość stosowania stawki podatku 8,5% wymienionej w art. 12 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Wskazała Pani, że ma nadzieję, że odpowiedziała w sposób wyczerpujący na wszystkie pytania. Rozumie Pani, że Pani zawód i Pani usługi są dość nietypowe i nie zawsze można je przypisać pod konkretny kod czy ustawę. Sama i także z pomocą doradcy podatkowego próbowała Pani rozpracować jaką stawkę ryczałtu ma Pani odprowadzać. Nie otrzymała Pani odpowiedzi wiążącej ani od doradcy ani od Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi a Chciałaby Pani mieć pewność, że prawidłowo odprowadza Pani podatki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Nieograniczony obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak wynika z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania:

Według art. 4a ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis ten wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z treści wniosku wynika, że:

• w latach podatkowych, których dotyczy wniosek nie była Pani traktowana – zgodnie z wewnętrznym prawem Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Francji, Włoch, Szwecji, Grecji, Izraela, Egiptu, USA, Kanady, Danii, Czech, Norwegii, Wysp Kajmańskich i Zjednoczonych Emiratów Arabskich – jako osoba mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w którymkolwiek z tych Państw,

• w żadnym Państwie nie przebywała Pani więcej niż 183 dni;
• ma Pani silne powiązania osobiste z Polską, bowiem w Polsce ma Pani miejsce zamieszkania. Ośrodek interesów gospodarczych ma Pani w Polsce. W Polsce zarejestrowała Pani działalność gospodarczą. Zainwestowała Pani w kupno działki i budowę domu w celu powrotu i osiedlenia się w Polsce. W Polsce ma Pani rodzinę i grono wieloletnich przyjaciół. Uczestniczy Pani w życiu kulturalnym Pani regionu. Ma Pani powiazania w Polsce rodzinne jak i sentymentalne. W Polsce Pani się wychowywała i wykształciła i po niemalże 20 latach emigracji wróciła do kraju.

Okoliczności przedstawione we wniosku przesądzają, że – w okresie, którego dotyczy wniosek – posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) w Polsce – w tym kraju posiada Pani bowiem ośrodek interesów życiowych. Tym samym w Polsce ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy.

Pani wątpliwość budzi kwestia obowiązku opodatkowanie dochodów uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Francji, Włoch, Szwecji, Grecji, Izraela, Egiptu, USA, Kanady, Danii, Czech, Norwegii, Wysp Kajmańskich i Zjednoczonych Emiratów Arabskich z tytułu prowadzonej tam działalności gospodarczej.

Pani przychody z działalności gospodarczej – zagraniczny zakład

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy umowa/Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

W Pani sprawie należy dokonać ww. oceny na podstawie następujących umów/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania:

1. Umowy z 13 stycznia 2004 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921 ze zm.), zmienionej 4 lutego 2008 r. protokołem zawartym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii o zmianie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 222, poz. 1450);

2. Umowy z dnia 13 września 2011 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2012 r., poz. 991 ze zm., dalej „umowa polsko-czeska”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Czechy dnia 7 czerwca 2017 r.;

3. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43 poz. 368 ze zm., dalej: „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Danię dnia 7 czerwca 2017 r.;

4. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78 poz. 690);

5. Umowy pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 czerwca 1975 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369);

6. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Greckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Atenach 20 listopada 1987 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120 poz. 524 ze zm.) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369);

7. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Jerozolimie 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. nr 28 poz. 124). zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r.;

8. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1371 ze zm. , dalej: „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Kanadę dnia 7 czerwca 2017 r.

9. Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. 2005 Nr 12 poz. 90);

10. Konwencji z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369);

11. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178);

12. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22 poz. 92 ze zm.);

13. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 250 poz. 1840) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369);

14. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. nr 62 poz. 374);

15. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Zjednoczone Emiraty Arabskie dnia 7 czerwca 2017 r.;

16. Konwencji podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193).

Wskazać należy również, że poza wymienionymi Państwami świadczyła Pani będzie również usługi opiekuńcze na Wyspach Kajmańskich, z którymi Polska nie ma zawartej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 5 ust. 1 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii, stwierdzić należy, że:

Stosownie do art. 5 ust. 2 tego przepisu:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Umowy:

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 Umowy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską:

Z kolei art. 5 ust. 2 UPO wskazuje, że:

Zgodnie z ust. 4 tego artykułu:

Stosownie do art. 7 ust. 1 Umowy:

Na podstawie art. 5 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii:

Zgodnie z art. 5 ust. 2 Konwencji:

Stosownie do art. 5 ust. 5 Konwencji:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji:

W rozumieniu art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu:

Na podstawie art. 5 ust. 2 Umowy:

Stosownie do art. 5 ust. 2 Umowy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy:

Z kolei na podstawie art. 5 ust. 1 Umowy pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej:

W myśl art. 5 ust. 2 UPO:

Stosownie do art. 5 ust. 3 Umowy:

W myśl art. 7 ust. 1 Umowy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Greckiej:

Zgodnie z art. 5 ust. 2 Umowy:

W myśl ust. 4 tego artykułu:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy:

W myśl art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael:

Stosownie do art. 5 ust. 2 Umowy:

W myśl ust. 4 tego artykułu:

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 Umowy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą:

Stosownie do art. 5 ust. 2 Konwencji:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Konwencji:

W myśl art. 7 ust. 1 Konwencji:

Stosownie do art. 5 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec:

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej:

Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej wyłączono spod pojęcia „zakładu” działalność polegającą na:

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii:

Z art. 5 ust. 2 tego przepisu wynika, że:

Zgodnie z ust. 5 tego artykułu:

Stosownie do art. 7 ust. 1 Konwencji:

W myśl art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki:

Stosownie do art. 5 ust. 2 Umowy:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Umowy:

W myśl art. 7 ust. 1 Umowy:

W myśl art. 5 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską:

W myśl art. 5 ust. 2 tego przepisu:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 konwencji polsko-szwajcarskiej:

W myśl art. 7 ust. 1 konwencji polsko-szwajcarskiej:

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej:

Z ust. 2 tego przepisu wynika, że:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Konwencji:

Stosownie do art. 7 ust. 1 Konwencji:

W myśl art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej:

Z ust. 2 tego przepisu wynika, że:

W świetle ust. 3 art. 5 Umowy:

Na mocy art. 7 ust. 1 Umowy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

Zgodnie z art. 5 ust. 2 Umowy:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Umowy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 Umowy:

Stosowanie do art. 5 ust. 1 Konwencji podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji:

W myśl art. 5 ust. 2 Konwencji:

Natomiast, zgodnie z art. 5 ust. 4 Konwencji:

Według art. 7 ust. 1 Konwencji:

Mając na uwadze treść umów/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zauważyć, że, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego.

Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”; musi zatem istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres. Nawet jeżeli praktyka państw członkowskich nie jest jednolita, jeżeli chodzi o kryterium czasu, to jednak doświadczenie wskazuje, że zwykle nie uważa się, że zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż sześć miesięcy.

Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny, w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat).

Dokonując interpretacji przywołanych postanowień umów/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zwracam również uwagę na tekst Modelowej Konwencji, która zmodyfikowała szereg przywołanych umów/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stanowi ona wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa, to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki.

Dysponowania nie należy zatem rozumieć w sensie prawnym, ale czysto faktycznym. Nie w każdym przypadku, gdy przedsiębiorca przebywa na terenie należącym do innego podmiotu, dochodzi do powstania placówki. Chodzi jedynie o sytuacje, w których mamy do czynienia z aktywnym prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dysponowania placówką nie należy rozumieć jako dysponowania szczególnego, to jest dysponowania wyłączającego inne podmioty. Oznacza to, że jedno miejsce, plac czy lokal może być w dyspozycji kilku podmiotów, np. właściciela lokalu oraz podmiotu prowadzącego za pośrednictwem lokalu (miejsca) działalność gospodarczą czy też w dyspozycji kilku podmiotów, które prowadzą za jego pośrednictwem działalność i każdemu można z tego tytułu przypisać posiadanie zakładu. Dla przykładu może być to plac budowy, na którym prace wykonuje kilku podwykonawców i generalny wykonawca. Każdy z nich posiada stały zakład na terenie placu budowy.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo przez stałą placówkę. Słowo „przez którą” należy rozumieć szeroko i odnosić je do działalności gospodarczej wykonywanej w określonej lokalizacji, będącej do dyspozycji przedsiębiorstwa. Tytułem przykładu, przedsiębiorca układający nawierzchnię drogi prowadzi działalność „przez” miejsce wykonywania tej czynności.

Zgodnie z Komentarzem – prowadzenie działalności przez placówkę oznacza, że osoby w określony sposób zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą w państwie, w którym stała placówka jest położona. Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne.

Z powyższego wynika, że kryterium prowadzenia działalności przez placówkę będzie spełnione, jeśli zostaną zrealizowane dwie przesłanki:

• podejmowane przez przedsiębiorcę czynności stanowią działalność gospodarczą,
• przedsiębiorca dysponuje personelem, który prowadzi tę działalność, przy czym mogą być to bądź osoby zatrudnione przez przedsiębiorcę, bądź pozostające z przedsiębiorcą w stosunku zależności.

Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego. Działalność ta może mieć różnorodny charakter. Może to być np. działalność handlowa lub jak w opisanym we wniosku przypadku działalność związana z opieką całodobową nad dziećmi.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD w przypadku, gdy stała placówka jest wykorzystywana zarówno dla działalności w ramach wyłączeń, jak i dla innej działalności, uznaje się ją za zakład, który podlega opodatkowaniu z tytułu obu rodzajów działalności (np. gdy magazyn jest utrzymywany w celu wydawania towarów oraz zajmuje się sprzedażą).

Innymi słowy, zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że mieszka Pani w Polsce. Zarejestrowała Pani działalność gospodarczą w Polsce i świadczy Pani usługi opieki nad noworodkami i niemowlętami wyłącznie poza granicami Polski. Opisane usługi świadczy Pani w domu klienta, który nie jest Pani siedzibą gospodarczą. Ma Pani zapewnione zakwaterowanie w domu klienta. Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych jest w Polsce. Nie posiada Pani siedziby działalności gospodarczej, działalność zarejestrowała Pani na adres zamieszkania.

W Pani sprawie należy wskazać na ogólną regulację zawartą w art. 5 cytowanych wyżej umów/Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z których wynika, że dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu, winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

• istnienie miejsca, gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Zatem, na podstawie przedstawionego przez Panią zdarzenia przyszłego, nie dojdzie do powstania zakładu w państwach na terenie, których sprawuje Pani opiekę nad dziećmi i tym samym będzie Pani podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu dochodów uzyskiwanych na terenie tych państw. Dom klienta nie może być uznany za zakład w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, bowiem nie ma charakteru stałego, a świadczenie w nim usług jest zależne od długości konkretnego zlecenia.

W sytuacji, gdy posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (jest Pani rezydentem podatkowym Polski) oraz nie posiada Pani na terytorium powołanych państw zakładu w rozumieniu art. 5 umów/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania – przychód uzyskany przez Panią z tytułu usług świadczonych na terytorium Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Francji, Włoch, Szwecji, Grecji, Izrael, Egiptu, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Kanady, Danii, Czech, Norwegii, Wysp Kajmańskich, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w ramach działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Dlatego też miejscem opodatkowania Pani wszystkich przychodów włącznie z uzyskanymi na terenie powołanych państw jest Polska. Przychody te powinna Pani wykazać w zeznaniu rocznym PIT-28.

Określenie stawki ryczałtu dla świadczonych usług

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 tej ustawy:

Zgodnie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, użyte w ustawie:

Na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 tej ustawy:

Natomiast zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy:

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje również wyłączenia z tej formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:

Ponadto w art. 8 ust. 2 ww. ustawy wskazano:

Jednocześnie należy wskazać, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zwracam również uwagę, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależy wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. x ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi:

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ilekroć w ustawie używa się oznaczenia „ex” przy symbolu danego grupowania PKWiU oznacza to, że zakres wyrobów lub usług jest węższy niż określony w tym grupowaniu – o czym stanowi art. 4 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Oznaczenie „ex” dotyczy zatem tylko określonej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania przepisu tylko do tej nazwy grupowania.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ww. ustawy:

Z przepisu tego wynika, że stawkę 8,5% stosuje się do usług wyłącznie wtedy, gdy na podstawie tego artykułu nie objęto tych usług inną stawką ryczałtu.

Z przedstawionego przez Panią zdarzenia przyszłego wynika, że zarejestrowała Pani działalność gospodarczą w Polsce i świadczy Pani usługi opieki nad noworodkami i niemowlętami wyłącznie poza granicami Polski. Opisane usługi świadczy Pani w domu klienta, który nie jest Pani siedzibą gospodarczą. Ma Pani zapewnione zakwaterowanie w domu klienta. Pani kontrakty nie są pracą społeczną. Rodziny nie są wspierane przez jakiekolwiek instytucje. Pani kontrakty są serwisem prywatnym.

Pani usługi zostały sklasyfikowane przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędy Statystycznego pod PKWiU 88.91.13.0 „Usługi pomocy społecznej bez zakwaterowania świadczone przez opiekunki do dzieci”.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), dział 88 – Pomoc społeczna bez zakwaterowania obejmuje świadczenie różnorodnych usług pomocy społecznej bezpośrednio klientom. Podklasa 88.91.Z Opieka dzienna nad dziećmi obejmuje:

• dzienną opiekę nad dziećmi, świadczoną w domach prywatnych lub
• ośrodkach opieki dziennej,
• opiekę pozaszkolną,
• opiekę dzienną nad dziećmi niepełnosprawnymi.

Mając na uwadze powyższe nie sposób uznać, że zawarte przez Panią kontrakty stanowiące serwis prywatny, można uznać za pomoc społeczną. Ponadto jak Pani wskazała opisie wniosku będzie Pani zakwaterowana w domu klienta. Opisane usługi świadczy Pani wyłącznie na rzecz podmiotów niebędących podatnikami. Opisane we wniosku usługi nie świadczy Pani w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Z uwagi na powyższe powołany przez Panią we własnym stanowisku art. 12 ust. 1 pkt 2 lit x odnoszący się do świadczenia usług pomocy społecznej bez zakwaterowania nie ma u Pani zastosowania.

Pomoc społeczna to instytucja zajmująca się pomocą ludziom potrzebującym (por. odpowiednio Słownik Języka Polskiego PWN, sjp.pwn.pl oraz Wielki Słownik Języka Polskiego WSJP, wsjp.pl/).

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo PWN, tom I, strona 796, instytucja to zakład o charakterze publicznym zajmujący się określonym zakresem spraw, działający w jakiejś dziedzinie. Natomiast zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Langenscheidt, strona 531, instytucja to wyodrębniony zakład o charakterze publicznym, zajmujący się określonym zakresem spraw, powołany do działania w ważnej dziedzinie życia społecznego.

Słownikowe znaczenie słowa „instytucja” wskazuje jednoznacznie, że jednoosobowa działalność gospodarcza, która będzie prowadzona przez Panią samodzielnie, nie może zostać uznana jako działalność instytucji świadczących pomoc społeczną.

Zatem Pani stanowisko w zakresie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 lit x ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że zakres świadczonych przez Panią usług nie został objęty inną stawką ryczałtu, należy zastosować stawkę 8,5% określoną w art. 12 ust. 1 pkt 5 lit a, o ile nie zachodzą inne okoliczności, które powodowałyby utratę prawa do opodatkowania w tej formie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Zastrzec jednak należy, że zastosowanie stawki 8,5% dla przychodów ze świadczonych przez Panią usług jest prawidłowe wyłącznie, jeżeli faktycznie nie uzyska Pani przychodów ze świadczenia innych usług wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy, do których to usług przypisana jest inna stawka ryczałtu.

Zatem Pani stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.