Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.834.2025.3.AKA

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że dokonując sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym zabudowanej działki nr 1 będzie Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu dokonania dostawy towarów w postaci zabudowanej nieruchomości.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 24 i 27 października 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) prowadzi postępowanie egzekucyjne z wniosku B. z siedzibą w (…) przeciwko dłużnikowi A. sp. z o.o., (…), NIP: (…), REGON: (…) pod sygnaturą (…).

W niniejszym postępowaniu egzekucyjnym doszło do zajęcia nieruchomości gruntowej położonej w (…) składającej się z działki ewidencyjnej o nr 1 o łącznej powierzchni 0,1219 ha.

Przedmiotowa nieruchomość posiada założoną Księgę Wieczystą o nr (…) w Sądzie Rejonowym w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w (…). Należy wskazać, że zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm).

Komornicy Sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów KPC są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Dłużnik wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu obowiązujących przepisów, nie jest aktualnie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Komornik wezwał dłużnika do udzielenia odpowiedzi na następujące pytania:

1)Czy dłużnik (A. sp. z o.o.) po otrzymaniu w 2015 r. zabudowanej działki nr 1, ponosił wydatki na ulepszenie lub przebudowę posadowionych na tej działce budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków? Jeżeli tak, to proszę wskazać:

a)kiedy takie wydatki były ponoszone?

b)czy ulepszenie ww. budynków prowadziło do ich przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany ich wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia?

c)czy od wydatków na ulepszenie ww. budynków przysługiwało Dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego?

d)czy po dokonaniu tych ulepszeń w momencie ich dostawy upłynął okres dłuższy niż dwa lata licząc od momentu oddania tych budynków do użytkowania po dokonaniu ulepszeń?

Dłużnik udzielił odpowiedzi na ww. pytania wobec powyższego Komornik dysponuje na dzień dzisiejszy następującą wiedzą:

a)kiedy takie wydatki były ponoszone?

Właściciel spółki i jednocześnie nieruchomości o nr KW: (…) w roku 1994 przeprowadził gruntowny remont budynku, który przekroczył wartości początkowe budynków powyżej 30%. Remont trwał ponad dwa lata. Obiekt w czasie remontu był zamknięty. Nakłady na ulepszenia i podniesienie funkcjonalności przekroczyły 30% wartości początkowej. W roku 2015 A.A. przekazał nieruchomość (udziały) do spółki A. aktem notarialnym. Wedle obowiązujących przepisów notarialnych transakcja nie obłożona podatkiem VAT.

Podczas przekazania przez A.A. opisanej powyżej nieruchomości do Spółki nieruchomość ta nie została obciążona podatkiem VAT, a Urząd Skarbowy w (…) podjął decyzją o jej nieobciążaniu, tj. nie wymierzył podatku od tych czynności.

b)czy ulepszenie ww. budynków prowadziło do ich przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany ich wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia?

Budynek wybudowany w 1935 r. i oddany do użytkowania w okresie międzywojennym. Właściciel spółki - Dłużnik zakupił nieruchomość w roku 1994 i następnie przeprowadził gruntowny remont. Budynek został kapitalnie wyremontowany i zmodernizowany. Podniesienie standardu i techniczne ulepszenia (m.in. wykonane łazienki w każdym pokoju, pokoje podzielone, korytarze i klatki schodowe przerobione, część balneologiczna przerobiona na kuchnię z zapleczem i część restauracyjną).

c)czy od wydatków na ulepszenie ww. budynków przysługiwało Dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego?

W przypadku nabycia nie było obłożenia podatkiem VAT, jak i przy przekazaniu do spółki A. nie było obciążenia podatkiem VAT.

d)czy po dokonaniu tych ulepszeń w momencie ich dostawy upłynął okres dłuższy niż dwa lata licząc od momentu oddania tych budynków do użytkowania po dokonaniu ulepszeń?

Tak, upłynął okres dłuższy niż 2 lata. 

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Na pytanie Organu: „Czy na działce nr 1 należącej do dłużnika A. sp. z o.o. znajduje się jeden czy więcej budynków?” Wnioskodawca wskazał: „Na działce nr 1 należącej do dłużnika A. Sp. z o.o. znajduje się budynek pensjonatowy oraz budynek garażowo-gospodarczy, które stanowią integralną całość, nad częścią budynku garażowego znajduje się nieużytkowana przewiązka łącząca przedmiotowy budynek pensjonatowy z budynkiem pensjonatowym zlokalizowanym na sąsiedniej działce nie będącej przedmiotem egzekucji. Biegły sądowy oszacował wartość rynkową nieruchomości zabudowanej zlokalizowanej na działce nr ewid. 1 o pow. 0,1219 ha jako integralną całość”.

Na pytanie Organu: „Jeżeli więc na działce nr 1 znajduje się więcej niż jeden budynek to proszę o wskazanie następujących informacji, oddzielnie dla każdego budynku:

a)czy w momencie nabycia nieruchomości przez Dłużnika działka nr 1 była zabudowana również innym budynkiem/budynkami niż ten wskazany we wniosku, czy Dłużnik wybudował go/je sam (kiedy)?

b)jeżeli Dłużnik wybudował budynek/budynki sam, to czy z tytułu jego/ich wybudowania Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT?

c)czy w okresie 2 lat poprzedzającym sprzedaż nieruchomości w trybie licytacji komorniczej Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jeśli tak, to czy wydatki te przekroczyły 30% wartości początkowej budynku?

d)jeśli Dłużnik ponosił takie ulepszenia, to należy wskazać, czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie budynku?

e)czy budynek był wykorzystywany przez Dłużnika wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT?”

Wnioskodawca wskazał: „Na działce nr 1 należącej do dłużnika A. Sp. z o.o. znajduje się budynek pensjonatowy oraz budynek garażowo-gospodarczy, które stanowią integralną całość. W momencie nabycia nieruchomości nr ewid. 1 przez dłużnika A. Sp. z o.o. nie była zabudowana innym budynkiem niż wskazanym we wniosku, tj. budynkiem pensjonatowym oraz budynkiem garażowo-gospodarczym, które stanowią jedną całość. Dłużnik A. Sp. z o.o. nie wybudował na działce nr ewid. 1 żadnych budynków. W okresie 2 lat poprzedzających sprzedaż nieruchomości w trybie licytacji komorniczej dłużnik A. Sp. z o.o. nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku, które przekraczały 30% wartości początkowej budynku”.

Na pytanie Organu: „Jeśli nie posiada Pan ww. informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 i pkt 10a ustawy proszę jednoznacznie wskazać, czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Pana udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od Dłużnika (przy czym informuję, że nie powinien Pan opisywać podejmowanych czynności ani przesyłać zgromadzonych w tej sprawie dokumentów, ponieważ w ramach wydawania interpretacji prawa podatkowego nie prowadzę postępowania dowodowego)” Wnioskodawca wskazał: „Organ egzekucyjny nie posiada wiedzy czy budynek był wykorzystywany przez dłużnika wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT. Organ egzekucyjny podjął udokumentowane działania w celu uzyskania niezbędnych informacji do oceny, czy do przedmiotowej nieruchomości ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 1 i pkt 10a ustawy, jednakże udzielone przez dłużnika informacje są niejednoznaczne, ogólnikowe, co uniemożliwia sprecyzowanie aktualnego stanu faktycznego nieruchomości”.

Pytanie

Czy do wartości kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości objętej KW (…) w trybie licytacji przeprowadzonej w postępowaniu egzekucyjnym należy doliczyć podatek VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, do wartości kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości objętej KW (…) należy doliczyć podatek VAT.

Komornik wezwał Dłużnika do złożenia oświadczenia, czy spoczywa na nim obowiązek podatkowy z tytułu dokonywania w trybie egzekucji dostawy towarów, będących własnością Dłużnika.

Dłużnik złożył oświadczenie, z którego wynika, że Dłużnik jest czynnym podatnikiem VAT.

Wskazać należy, że zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, jeżeli udokumentowanie działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18 ustawy o VAT, nie doprowadziły na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy wskazać należy, że w przypadku, gdy Dłużnik – właściciel nieruchomości – jest podatnikiem podatku VAT, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan jako komornik - na wniosek wierzyciela przeciwko Dłużnikowi – A. sp. z o.o. – postępowanie egzekucyjne z zabudowanej nieruchomości gruntowej – działki nr 1. Dłużnik otrzymał nieruchomość w 2015 r. Dłużnik wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu obowiązujących przepisów. Dłużnik nie jest aktualnie czynnym podatnikiem podatku VAT.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pan, jako komornik sądowy, zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.

Z okoliczności sprawy wynika, że Dłużnik jest spółką, czyli podmiotem powołanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Z tego względu, co do zasady, wszystkie dokonywane przez Dłużnika transakcje (takie jak np. sprzedaż) uznaje się jako czynności dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość – zabudowana działka o nr 1 - stanowi mienie Spółki z o.o. Majątek spółki kapitałowej zawsze będzie wykazywał bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, jako nabyty na skutek świadomego działania organów spółki w okresie jej istnienia i właśnie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności spółki.

Ponieważ ww. nieruchomość ma bezpośredni związek z prowadzoną przez Dłużnika działalnością gospodarczą jest zatem wykorzystywana przez Niego do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż składników majątku wchodzących w skład majątku Spółki z o.o. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sytuacji sprzedaż zabudowanej nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Dłużnik w odniesieniu do tej transakcji występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji dostawa nieruchomości zabudowanej (działki nr 1) przez Pana – komornika sądowego – w drodze egzekucji komorniczej będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości i ruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy:

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że sprzedaż budynku pensjonatowego i budynku garażowo-gospodarczo stanowiących jedną całość znajdujących się na działce nr 1 nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą stanowiącego jedną całość ww. budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Jak wskazał Pan we wniosku, Dłużnik (A. sp. z o.o.) otrzymał w 2015 r. od właściciela Spółki i jednocześnie właściciela nieruchomości zabudowaną ww. budynkiem działkę nr 1. Nabycie przez Dłużnika zabudowanej działki nr 1 nie było opodatkowane podatkiem VAT. W 1994 r. właściciel Spółki przeprowadził gruntowny remont budynku, który przekroczył 30% wartości początkowej budynku. Remont trwał ponad 2 lata. Od momentu oddania budynku do użytkowania po dokonaniu ulepszeń minął okres dłuższy niż 2 lata.

Pierwsze zasiedlenie budynku miało więc miejsce wiele lat temu. Jednocześnie z opisu wynika, że w ostatnich 2 latach przed planowaną sprzedażą Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie stanowiącego jedną całość budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Zatem dostawa budynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. W konsekwencji – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również zbycie gruntu, na którym posadowiony jest budynek, jest zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że ww. transakcja będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. czynności – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest bezzasadna.

W konsekwencji dokonując sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym zabudowanej działki nr 1 nie będzie Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu dokonania dostawy zabudowanej nieruchomości.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.