Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.516.2025.1.END

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Fundacja Rodzinna X (dalej: „Fundacja”) jest fundacją rodzinną działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o fundacji rodzinnej. Jest ona polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Z mocy art. 6 ust 1 pkt. 25 ustawy o z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UPDOP”) Fundacja korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, przy czym ze względu na art. 6 ust 6 w/w ustawy, zwolnienie to nie ma zastosowania m.in. do podatku, o którym mowa w art. 24b UPDOP.

Fundacja jest właścicielem samodzielnych lokali mieszkalnych w budynku (...) (dalej: „Budynek”). Każdy z należących do Fundacji lokali mieszkalnych stanowi odrębną nieruchomość lokalową jako samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Fundacja nabyła własność odrębnych lokali mieszkalnych w drodze darowizny od Fundatora (ustanowienie odrębnej własności lokali nie zostało dokonane przez Fundację).

Dla każdego z lokali prowadzona jest odrębna księga wieczysta. Każdy z lokali mieszkalnych, których właścicielem jest Fundacja, stanowi odrębny przedmiot własności w stosunku do Budynku, w którym jest położony. Lokale są odrębnie ujęte w kartotece lokali prowadzonej przez odpowiednie organy gminne i mają nadane odrębne numery identyfikacyjne (identyfikatory).

Stosownie do przepisów ustawy o własności lokali (art. 3 ust. 1), z własnością każdego z lokali związany jest udział w nieruchomości wspólnej. Nieruchomość wspólną stanowi grunt, na którym posadowiony jest Budynek, oraz części wspólne Budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali znajdujących się w Budynku (jest to prawo związane z własnością każdego lokalu). Budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości ani przedmiotu własności, co potwierdza m.in. wpis w księdze wieczystej dla gruntu. Budynek nie posiada własnej, odrębnej księgi wieczystej. Z tytułu własności w/w lokali mieszkalnych Fundacja posiada łącznie udział niemal (…)% w nieruchomości wspólnej.

Fundacja prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…).

Fundacja wprowadziła każdy z nabytych lokali mieszkalnych odrębnie do ewidencji środków trwałych, klasyfikując go - zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) - jako (…).

(…).

W związku z powyższym Fundacja rozważa nabycie własności kolejnych nieruchomości, w tym rozważa m.in. nabycie samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, (…).

Każdy ze znajdujących się w Budynku lokali, których nabycie planuje Fundacja, stanowić będzie lokal samodzielny w rozumieniu ustawy o własności lokali, tj. odrębną nieruchomość posiadającą własną księgę wieczystą. W przypadku nabycia przez Fundację, każdy z tych lokali (zależnie od jego rodzaju) zostanie odrębnie ujęty w ewidencji środków trwałych zgodnie z klasyfikacją środków trwałych wprowadzoną przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), tj.: (…).

Z nabyciem każdego kolejnego samodzielnego lokalu związane będzie nabycie przez Fundację związanego z takim lokalem udziału w nieruchomości wspólnej. Wskutek nabycia kolejnych lokali znajdujących się w Budynku, Fundacja może ostatecznie stać się właścicielem wszystkich samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, a z własnością tych lokali będzie - w przypadku ich nabycia - wiązać się udział 100% w nieruchomości wspólnej, który w takiej sytuacji przysługiwać będzie Fundacji jako prawo związane z nabytymi samodzielnymi lokalami.

Sytuacja taka (tj. przysługiwanie Fundacji 100% udziału w nieruchomości wspólnej) trwać będzie do czasu ewentualnego zbycia przez Fundację w przyszłości jednego lub większej liczby samodzielnych lokali na rzecz osób trzecich.

Pytanie

Czy w przypadku, jeśli Fundacja wskutek nabycia kolejnych samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, stanie się właścicielem wszystkich lokali w tym Budynku, a w konsekwencji tego Fundacji przysługiwać będzie udział 100% w nieruchomości wspólnej, Fundacja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 UPDOP, w odniesieniu do stanowiących własność Fundacji samodzielnych lokali w Budynku oraz związanego z nimi udziału w częściach wspólnych Budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali znajdujących się w Budynku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zadaniem Wnioskodawcy, w przypadku, jeśli Fundacja wskutek nabycia samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, stanie się właścicielem wszystkich lokali w tym Budynku, a w konsekwencji tego przysługiwać Fundacji będzie udział 100% w nieruchomości wspólnej, Fundacja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 UPDOP, w odniesieniu do stanowiących własność Fundacji samodzielnych lokali oraz związanego z nimi udziału w częściach wspólnych Budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali znajdujących się w Budynku.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 UPDOP, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1)stanowi własność albo współwłasność podatnika,

2)został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

3)jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

- zwany dalej "Podatkiem od przychodów z budynków" wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu, Podatek od przychodów z budynków dotyczy obiektów, które spełniają łącznie następujące warunki:

1)obiekt stanowi budynek,

2)obiekt stanowi środek trwały,

3)obiekt stanowi własność lub współwłasność podatnika,

4)obiekt jest oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

5)obiekt jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Brak spełnienia choćby jednego ze wskazanych warunków powoduje, że dany obiekt nie podlega opodatkowaniu Podatkiem od przychodów z budynków.

Zlokalizowane w Budynku samodzielne lokale mieszkalne, których właścicielem jest Fundacja, spełniają warunki wskazane powyżej w pkt. 2) - 5), tj. każdy z nich z osobna:

a)jest środkiem trwałym,

b)stanowi własność Fundacji,

c)jest oddany w całości lub w części do używania osobie trzeciej na podstawie umowy najmu (pomijając ewentualny, przejściowy brak najemcy poszczególnego lokalu),

d)jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku nabycia dalszych samodzielnych lokali (...) w Budynku, w/w warunki spełniać będą także te nowo nabyte lokale. Każdy z nich, w przypadku jego nabycia, zostanie wprowadzony przez Fundację do ewidencji środków trwałych według obowiązującej klasyfikacji (KŚT poz. 121 lub KŚT poz. 122).

Jednak ani w stosunku do lokali już stanowiących własność Fundacji, ani odnośnie samodzielnych lokali, których nabycie Fundacja rozważa, nie jest (nie będzie) spełniony warunek z pkt 1) powyżej, tj. żaden z tych lokali z osobna nie stanowi (nie będzie stanowić) środka trwałego będącego „budynkiem”, o którym mowa w art. 24b ust. 1 UPDOP, a zatem żaden z lokali nie podlega (nie będzie podlegać) podatkowi od przychodów z budynków.

Przedmiotem własności Fundacji są odrębne nieruchomości lokalowe (...) wraz ze związanym z nimi udziałem w nieruchomości wspólnej. Podobnie przedmiotem nabycia będą samodzielne lokale stanowiące przedmiot odrębnej własności ze związanym z nimi udziałem w nieruchomości wspólnej.

Każdy z takich lokali posiada (będzie posiadać - w odniesieniu do lokali, których nabycie jest planowane) odrębne księgi wieczyste. Każdy z tych lokali będzie stanowić odrębny środek trwały podlegający odrębnie amortyzacji (lub z amortyzacji wyłączony w przypadku, gdy wynika to z obowiązujących przepisów).

Nawet w przypadku nabycia własności wszystkich samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, nie dojdzie do zmiany ich stanu prawnego (tj. nie dojdzie do połączenia stanowiących własność Fundacji samodzielnych lokali będących przedmiotem odrębnej własności w jakąś jedną nieruchomość, lecz Fundacja nadal będzie pozostawać właścicielem lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności, a z każdym z takich lokali nadal związany będzie odpowiedni udział w nieruchomości wspólnej).

W przypadku, jeżeli udział Fundacji w nieruchomości wspólnej (w tym w częściach wspólnych Budynku), wskutek nabycia własności wszystkich samodzielnych lokali w Budynku, zwiększy się łącznie do 100%, nie doprowadzi to do zmiany statusu prawnego Budynku. Nie będzie on w takiej sytuacji stanowić odrębnej nieruchomości (co jest potwierdzone w księdze wieczystej dotyczącej gruntu), ani odrębnego przedmiotu własności Fundacji (podobnie jak obecnie Budynek ten nie jest odrębnym przedmiotem współwłasności Fundacji, pomimo że posiada ona udział w częściach wspólnych Budynku jako elementu nieruchomości wspólnej). Przedmiotem własności Fundacji, także po nabyciu wszystkich samodzielnych lokali w Budynku, pozostaną znajdujące się w Budynku, wydzielone lokale stanowiące odrębne nieruchomości, z których każdy może być osobnym przedmiotem obrotu, oderwanym od Budynku.

Wskutek nabycia przez Fundację własności wszystkich lokali w Budynku, z którymi wiązać się będzie 100% udział w nieruchomości wspólnej (w tym w częściach wspólnych Budynku), nie dojdzie także do zmiany klasyfikacji tychże lokali w ewidencji środków trwałych z odrębnych środków trwałych w postaci (…).

Nie dojdzie także do pojawienia się w ewidencji środków trwałych nowego środka trwałego w postaci Budynku. Tak, jak w chwili obecnej w ewidencji środków trwałych Fundacji widnieją samodzielne lokale, tak też będzie w przypadku zakupu dalszych lokali w Budynku (włącznie z sytuacją, kiedy Fundacja nabyłaby wszystkie lokale w Budynku). W ewidencji środków trwałych nie zostanie ujęty środek trwały będący „budynkiem”, gdyż brak ku temu podstaw prawnych.

Pojęcia „budynek” oraz „lokal” nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich znaczenie w języku powszechnym określa przykładowo Wielki Słowniki Języka Polskiego (www.wsjp.pl), zgodnie z którym:

·„budynek” to jednopoziomowa lub wielopoziomowa budowla naziemna, ograniczona ścianami i dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu;

·„lokal” to pomieszczenie mieszkalne lub o innej funkcji użytkowej, przy czym „lokal użytkowy” to pomieszczenie przeznaczone na działalność usługową, niesłużące do celów mieszkaniowych. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że pojęcia „budynek” oraz „lokal” nie mają tożsamego znaczenia w języku powszechnym. Budynek stanowi obiekt, który został wydzielony z przestrzeni za pomocą ścian oraz dachu, natomiast lokal stanowi pomieszczenie wydzielone w ramach budynku. Lokal znajduje się w budynku, jest jego elementem, ale sam nie jest budynkiem. W konsekwencji, nie można stwierdzić, że lokal spełnia definicję budynku.

Powyższe rozróżnienie znajduje również odzwierciedlenie w aktach prawnych, które zawierają definicje „budynku” i „lokalu”. Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 z późn. zm.), „budynek” oznacza taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Stosownie natomiast do treści art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, „samodzielnym lokalem mieszkalnym” jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Jak wynika z przytoczonych przepisów, budynek powinien być rozumiany jako obiekt wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, fundamentów i ścian. Lokal z kolei stanowi natomiast wydzielony element w obrębie budynku. Są to więc dwa odrębne pojęcia.

Także przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują na rozróżnienie budynków i lokali. Zgodnie z art. 16a ust. 1 UPDOP, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem jej art. 16c UPDOP, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;

b)maszyny, urządzenia i środki transportu;

c)inne przedmioty;

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 UPDOP, zwane środkami trwałymi.

Oznacza to, że na gruncie UPDOP istnieje rozróżnienie pomiędzy środkami trwałymi w postaci budynków oraz środkami trwałymi w postaci lokali będących odrębną własnością. Rozróżnienie to występuje także w innych przepisach tej ustawy (np. art. 16c pkt 2), art. 18d ust. 3), załącznik nr 1 z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych) oraz w Klasyfikacji Środków Trwałych („KŚT”) ustanowionej rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864, z późn. zm.), rozróżniającej środki trwałe w postaci budynków oraz środki trwałe będące lokalami stanowiącymi odrębną własnością. Zatem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i innych aktów prawnych ustawodawca konsekwentnie i jasno wskazuje, że budynki oraz lokale będące odrębną własnością to osobne pojęcia (różne środki trwałe).

Art. 24b ust. 1 UPDOP wskazuje wprost, że podatkiem tym mogą być objęte jedynie środki trwałe będące budynkiem. Lokale, które są własnością Fundacji, a także te, które Fundacja zamierza nabyć, nie są „budynkami”, a zatem nie spełniają warunku z art. 24b ust. 1. UPDOP. Dotyczy to tak każdego lokalu z osobna, ale także wszystkich lokali łącznie.

Nadmienić należy, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu - np. gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. W omawianym przypadku norma art. 24b ust 1 UPDOP nie budzi wątpliwości, więc należy ją stosować zgodnie z literalnym brzemieniem, które nie przewiduje opodatkowania lokali.

Mając na uwadze powyższe Fundacja stoi na stanowisku, że w obecnym stanie prawnym, nawet w przypadku nabycia przez Fundację własności wszystkich lokali w Budynku, a wskutek powyższego uzyskania także 100% udziału w nieruchomości wspólnej (w tym w częściach wspólnych Budynku), w związku z wynajmem tychże lokali osobom trzecim, Fundacja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 UPDOP, w odniesieniu do tychże, stanowiących własność Fundacji samodzielnych lokali oraz związanego z nimi udziału w częściach wspólnych Budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali znajdujących się w Budynku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Jak stanowi art. 6 ust. 6 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 24b ust. 3 ustawy o CIT:

W myśl art. 24b ust. 9 ustawy o CIT:

Z kolei art. 24b ust. 10 ustawy o CIT stanowi, że:

Stosownie do art. 24b ust. 11 ustawy o CIT:

W myśl art. 24b ust. 12 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 24b ust. 13 ustawy o CIT:

Jednocześnie na podstawie art. 24b ust. 14 ustawy o CIT:

W myśl art. 24b ust. 15 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 24b ust. 19 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku, jeśli Fundacja wskutek nabycia kolejnych samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, stanie się właścicielem wszystkich lokali w tym Budynku, a w konsekwencji tego Fundacji przysługiwać będzie udział 100% w nieruchomości wspólnej, Fundacja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do stanowiących własność Fundacji samodzielnych lokali w Budynku oraz związanego z nimi udziału w częściach wspólnych Budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali znajdujących się w Budynku.

Wskazać należy, że podatkiem od przychodów z budynków zostały objęte wszystkie nieruchomości – budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2021 r. poz. 1048, dalej: „u.w.l.”) zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 u.w.l.:

Stosownie do art. 2 ust. 1a u.w.l.:

W myśl art. 2 ust. 2 u.w.l.:

W myśl art. 2 ust. 3 u.w.l.:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.w.l.:

Stosownie do art. 7 ust. 2 u.w.l.:

W myśl art. 7 ust. 3 u.w.l.:

W myśl art. 10 u.w.l.:

Jak można zauważyć, z powołanych powyżej przepisów ustawy o własności lokali wynika, że pojęcie samodzielnego lokalu nie jest tożsame z terminem nieruchomości lokalowej. Określenie „samodzielnych lokali” znajdujących się w danym budynku należy do ustaleń faktycznych i nie oznacza to, że po wydaniu zaświadczenia przez starostę stanowią one już odrębne nieruchomości. Odrębna własność lokalu powstaje w wyniku jej ustanowienia na mocy zdarzenia cywilno-prawnego określonego przepisami ustawy o własności lokali.

Pojęcie nieruchomości reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.). Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Pojęcie „budynek” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego względu, zgodnie z utrwalonymi zasadami wykładni językowej, należy przypisać mu jego powszechnie przyjmowane znaczenie. Budynek jest to „jednopoziomowa lub wielopoziomowa budowla naziemna, ograniczona ścianami i dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu” (Wielki słownik języka polskiego; http://www.wsjp.pl/) natomiast lokal to „pomieszczenie mieszkalne lub o innej funkcji użytkowej” (Wielki słownik języka polskiego; http://www.wsjp.pl/). Tym samym, biorąc pod uwagę znaczenie powszechnie przypisywane w języku polskim słowu „budynek”, nie sposób uznać, że obejmuje ono swoim zakresem również lokal.

Treść przepisu art. 24b wskazuje, że przedmiot opodatkowania stanowi przychód ze środka trwałego będącego budynkiem.

Z orzecznictwa dotyczącego wykładni przepisów podatkowych wynika, że nie ma w szczególności potrzeby sięgania po dyrektywy wykładni celowościowej wówczas, gdy już po zastosowaniu dyrektyw językowych albo językowych i systemowych uda się uzyskać prawidłowy wynik wykładni, tj. ustalić właściwe znaczenie interpretowanej normy (wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 1998 r., sygn. akt I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Innymi słowy odstępstwo od jasnego i oczywistego sensu przepisu wyznaczonego jego jednoznacznym brzmieniem mogą uzasadniać szczególnie istotne i doniosłe racje prawne, społeczne, ekonomiczne lub moralne; jeśli takie racje nie zachodzą, należy oprzeć się na wykładni językowej (por. uzasadnienie uchwały Pełnego Składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2004 r., sygn. akt III CZP 37/04, OSNC 2005, nr 3, poz. 42, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 2004 r., sygn. akt V CK 21/04, OSNC 2005, nr 7-8, poz. 137, oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt I KZP 18/05, OSNKW 2005, nr 9, poz. 74).

Zauważyć należy, że jeżeli podatkiem określonym w art. 24b ustawy o CIT, miałyby być objęte również samodzielne lokale mieszkalne stanowiące odrębną własność, ustawodawca dałby temu wyraz poprzez jednoznacznie skonstruowaną normę prawną, odnoszącą się do lokali stanowiących odrębną własność. Nieuwzględnienie lokali stanowiących odrębną własność, w treści przedmiotowego przepisu skutkuje zatem, brakiem możliwości objęcia ich opodatkowaniem wynikającym z treści art. 24b ustawy o CIT.

Zatem należy zgodzić się z Państwem, że w przypadku gdy Fundacja Rodzinna wskutek nabycia samodzielnych lokali znajdujących się w Budynku, stanie się właścicielem wszystkich lokali w tym Budynku, a w konsekwencji tego przysługiwać będzie Fundacji 100% udziałów w nieruchomości wspólnej, Fundacja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.