Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.770.2025.3.JK
Jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący, taki wkład niepieniężny nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 17 ust. 1e ustawy o PIT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 22 października 2025 r. (wpływ 22 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest wspólnikiem w polskiej spółce z o.o. tj. (…) Sp. z o.o. (dalej jako Spółka), jest także polskim, nieograniczonym rezydentem podatkowym opodatkowanym w Polsce od całości swoich dochodów.
Wnioskodawca zamierza w celu podwyższenia kapitału zakładowego, wnieść do Spółki tytułem aportu oprogramowanie do programu komputerowego pod nazwą (…) Aplikacja Webowa (dalej jako Aplikacja).
Aplikacja służy do analizy materiałów (...). Oprogramowanie to wspiera monitoring i analizę w czasie rzeczywistym oraz proces trenowania modeli sztucznej inteligencji (Al) indywidualnie dla każdego klienta.
Aplikacja została w całości stworzona przez Wnioskodawcę i drugiego autora. Cały szereg prac obejmujący programowanie, trenowanie modeli, a także zbieranie i organizowanie danych zostało wykonane przez wyżej wskazane osoby. Wszystkie prawa związane ze stworzoną Aplikacją należą do Wnioskodawcy oraz drugiego autora.
Cała aplikacja powstała poza strukturą Spółki w ramach prywatnych działań przywołanych osób.
Aplikacja została wyceniona przez niezależną firmę doradczą wspierającą przedsiębiorstwa przede wszystkim w zakresie wyceny przedsiębiorstw oraz wartości niematerialnych. Wnioskodawca wniesie część Aplikacji przypadająca na jego prawo własności, wskazując w uchwale w przedmiocie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki jej wartość godziwą z wyceny przypadającą proporcjonalnie na jego prawo własności. Wnioskodawca planuje wnieść część wartość godziwą Aplikacji częściowo na kapitał zakładowy, a częściowo na kapitał zapasowy, jako tzw. agio, obejmując udziały powyżej ich wartości nominalnej.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że wnoszone oprogramowanie nie będzie stanowiło poniższych tytułów:
a) patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa - określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
b) równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
c) prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych powyżej na podstawie umowy licencyjnej.
Jednocześnie wnoszone oprogramowanie będzie stanowiło autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego - Aplikacja bowiem stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ma swoją ustaloną postać oraz została wyrażona słowem, symbolami matematycznym oraz znakami graficznymi (program komputerowy). Tym samym Aplikacja jest utworem, a Wnioskodawcy i drugiemu autorowi przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Aplikacja stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Jest to zatem utwór wyrażony słowem, symbolami matematycznymi oraz znakami graficznymi (program komputerowy). Tym samym Aplikacja jest utworem, a Wnioskodawca tworząc Aplikację działał jako współtwórca, bowiem ujawnił swoje autorstwo od samego początku powstawania Aplikacji. W kontekście prawa autorskiego Wnioskodawca stał się zatem współtwórcą Aplikacji wraz z jego drugim autorem, którym przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
Czy w związku z planowanym aportem programu komputerowego u Wnioskodawcy wystąpi przychód w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, aport oprogramowania komputerowego w postaci programu komputerowego, tj. Aplikacji nie spowoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm., dalej jako ustawa o PIT) w zw. z art. 17 ust. 1e PIT.
Zgodnie z art. 9 ust 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).
W myśl art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT źródłami przychodów są:
- stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
- działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
- pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
- działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4),
- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
- kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit a-c (pkt 7),
- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz innych rzeczy - jeżeli zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych - przed upływem pięciu lat Ucząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8),
- działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną oraz niezrealizowane zyski, o których mowa w art 30da (pkt 8a oraz 8b),
- przychody z innych źródeł (pkt 9).
Jak wynika z powołanych przepisów pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Ustawodawca odróżnia przy tym przysporzenia, które mają charakter:
- pieniężny – pieniądze i wartości pieniężne,
- niepieniężny – świadczenia w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa), nieodpłatne świadczenia inne niż świadczenia w naturze (otrzymane usługi lub świadczenia polegające na udostępnianiu rzeczy lub praw).
W świetle art. 17 ust 1 pkt 9 PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Z kolei art. 17 ust. 1e wskazuje, że nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.
Przepis ten nie precyzuje, jaki powinien być udział obejmowanego kapitału zakładowego do wartości emisyjnej udziałów, zatem należy przyjąć, że obejmuje on także sytuacje, kiedy udziały są obejmowane ponad ich wartość nominalną (agio).
W związku z powyższym należy przejść do zdefiniowania pojęcia „komercjalizowanej własności intelektualnej”.
Zgodnie z art. 5a pkt 34 PIT przez komercjalizowaną własność intelektualną uważa się:
- patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa – określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2023 r. poz. 1170),
- autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
- równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
- prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a-c na podstawie umowy licencyjnej.
Zaś pod pojęciem „podmiot komercjalizujący”, zgodnie z art. 5a ust. 35 PIT, rozumie się twórcę uprawnionego do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.
Zgodnie z art. 1 ust 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2025 poz. 24 z późn. zm. dalej jako PAIPP) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).
Z kolei art. 8 ust. 1 PAIPP wskazuje, że Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Zaś według ust. 2 domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Według art. 9 PAIPP współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.
W świetle wyżej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że Wnioskodawca oraz drugi autor Aplikacji są właścicielami autorskich praw majątkowych i osobistych jako twórcy, którzy stworzyli oprogramowanie do programu komputerowego działającego w formie Aplikacji. Całość prac związanych ze stworzeniem oprogramowania była wykonywania przez nich prywatnie poza działalnością Spółki i bez pomocy podmiotów zewnętrznych. Stworzone oprogramowanie spełnia definicję utworu zgodnie z PAIPP, a w ślad za tym i definicję komercjalizowanej własności intelektualnej, w ramach której ustawodawca wymienia autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego.
W związku z powyższym Wnioskodawca jako twórca zgodnie z art. 17 ust. 1e PIT nie rozpozna przychodu, a w konsekwencji nie będzie obowiązany do rozliczenia podatku dochodowego z tytułu uzyskanych przychody z kapitałów pieniężnych.
Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2023 r., (znak: 0115-KDIT1.4011.543.2023.2.MR):
Wnioskodawca jest właścicielem autorskich praw majątkowych i osobistych do oprogramowania X Oprogramowanie X jest także, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, programem komputerowym w rozumieniu art. 74 ust 1 PAIPP. Skoro zatem ustawa literalnie wskazuje, iż komercjalizowaną własnością intelektualną są autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, to autorskie prawa majątkowe do oprogramowania X będą stanowiły komercjalizowaną własność intelektualną, gdyż oprogramowanie X jest programem komputerowym. […] Z uwagi zatem na fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do oprogramowania (x) są komercjalizowaną własnością intelektualną, a sam Wnioskodawca w swojej ocenie jest także podmiotem komercjalizującym, uznać należy, iż zgodnie z art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f. nie ma on obowiązku ustalania przychodu, o którym mowa w art. 17 ust 1 pkt 9 u.p.do.f., a zatem przychodu z kapitałów pieniężnych w wartości wkładu określonego umową spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
W interpretacji wydanej dnia 9 czerwca 2025 r., (znak: 0112-KDIL2-2.4011.337.2025.3.IM) wskazano:
Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust 1 u.p.dLo.f. Z art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. wynika, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze, w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego, przepis art 19 ust 3 stosuje się odpowiednio.
Jednak, zgodnie z art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f., nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.
Tym samym, z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego nie powstaje przychód, jeżeli spełnione są następujące warunki:
- wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,
- przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna.
- wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.
Kolejnym wymogiem jest aby przedmiotem wkładu niepieniężnego była komercjalizowana własność intelektualna.
W świetle art. 5a pkt 34 u.p.d.o.f. definicja komercjalizowanej własności intelektualnej obejmuje [...] autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego.
W ocenie Wnioskodawcy ze stanu faktycznego wynika, że przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna, przez co drugi warunek zostaje spełniony.
Ostatnim wymogiem dla zastosowania wyłączenia przedmiotowego wkładu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest aby został on wniesiony przez podmiot komercjalizujący, o którym mowa w art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f. Zgodnie z definicją zawartą w tym artykule podmiotem komercjalizującym jesz twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.
Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, a zwłaszcza to, że Wnioskodawca jest współuprawnionym do wynalazku patentowego i przysługują mu do niego prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu powyższego art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f.
W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy spełnione zostały wszystkie warunki wymienione w art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f, co skutkuje wyłączeniem opisanego zdarzenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, wniesieniem do Spółki wkładu niepieniężnego w postaci wynalazku patentowego oraz objęciem nowych udziałów w zamian za ten wkład, czy też podwyższenie wartości posiadanych udziałów nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W interpretacji z dnia 16 listopada 2022 r., (znak: 0113-KD1PT2-3.4011.638.2022.4.NM) organ uznał z kolei:
Jednak zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o PIT, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.
A zatem, z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego nie powstaje przychód, jeżeli spełnione są następujące warunki:
- wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,
- przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,
- wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.
Kolejnym wymogiem jest aby przedmiotem wkładu niepieniężnego była komercjalizowana własność intelektualna. W świetle art 5a pkt 34 ustawy o PIT, definicja komercjalizowanej własności intelektualnej obejmuje: [...] autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego. [...] Ostatnim wymogiem dla zastosowania wyłączenia przedmiotowego wkładu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest aby został on wniesiony przez podmiot komercjalizujący, o którym mowa w art. 5a pkt 35 ustawy o PIT. Zgodnie z definicją zawartą w tym artykule, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.
W interpretacji wydanej dnia 23 grudnia 2020 r., (znak: 0114-KDIP3-1.4011.584.2020.3.MG) organ wyjaśnił:
[…] w myśl art. 17 ust. 1e ww. ustawy, nie ustala się przychodu, o którym mowa ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący. W świetle powyższych, przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże, przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:
1. wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej.
2. przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,
3. wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.
Z kolei pojęcia: „komercjalizowana własność intelektualna” oraz „podmiot komercjalizujący” zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 5a pkt 34 w. ustawy, ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej - oznacza to: [...] autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego. [...] Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną. [...] Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wszystkie warunki wynikające z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną spełnione, zatem przychód z kapitałów pieniężnych w związku z wniesieniem przez Zainteresowanego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem udziałów w tej spółce nie powstanie. […] Tym samym w związku z wniesieniem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku know-how i objęciem udziałów w tej spółce u Zainteresowanego będącego stroną postępowania, zgodnie z art. 17 ust. 1e ww. ustawy, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Analogiczne stanowisko zostało przedstawione iv Piśmie z dnia z dnia 11 września 2018 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.269.2018.2.KF.
Tożsame wnioski do zaprezentowanych w ww. interpretacjach zaprezentował również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie – w wyrokach z dnia 5 czerwca 2013 r. (sygn. III SA/Wa 3455/12), a także z dnia 4 czerwca 2013 r. (sygn. akt: III SA/Wa 3452/12) oraz z dnia 23 kwietnia 2013 r. (sygn. akt: III SA/Wa 3115/12) wskazując:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności są to utwory wyrażone słowem, symbolem matematycznym, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Oznacza to, że programy komputerowe są samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich, że stanowią samodzielny, autonomicznych utwór. Natomiast w art. 74 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych ustawodawca wskazał że programy komputerowe podlegają ochronie „jak utwory literackie”, a nie „jako utwory literackie”. Powyższy przepis potwierdza więc tezę, że programy komputerowe posiadają samodzielny, odrębny charakter i jedynie korzystają z ochrony prawnej tak jak utwory literackie.
Tak sformułowany przepis wskazuje bowiem, że według polskiego prawa programy komputerowe są samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich. Ustawa wymienia je obok utworów literackich, publicystycznych, naukowych i kartograficznych, co powoduje, że w świetle polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programów komputerowych nie można uznać za rodzaj dzieła literackiego lub naukowego. (...) programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Ochronie tej podlega każda forma wyrażenia programu (art. 74 ust 2 tej ustawy). Użycie słowa „jak”, nie zaś „jako” podkreśla, iż programy komputerowe nie stanowią jednej z podkategorii utworów literackich, ale są one w stosunku do tych utworów dziełami rodzajowo odmiennymi (por. R.Golat Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2010. s. 68), choć do ich ochrony stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dzieł literackich. Zasadnie okoliczność tę podniosła Skarżąca. Obowiązujące obecnie prawo autorskie odróżnia zatem w sposób jednoznaczny programy komputerowe od utworów literackich, choć i jednym, i drugim, przysługuje ochrona wynikająca z prawa autorskiego, a zakres tej ochrony - co do zasady - jest identyczny.
(…) Należy bowiem podkreślić, że programy komputerowe nie mogą być traktowane jako utwory literackie, a także jako utwory (dzieła) artystyczne lub naukowe, gdyż w rodzajowym wykazie utworów wyszczególnionym w art. 1 ust. 2 upa programy komputerowe wyliczone zostały jako odrębna kategoria utworów, obok min. utworów literackich, naukowych oraz utworów o charakterze artystycznym, takich jak np. utwory plastyczne czy muzyczne. (...) Tak sformułowany przepis wskazuje, iż programy komputerowe są według polskiego prawa samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich. Ustawa wymienia je obok utworów literackich, publicystycznych, naukowych i kartograficznych, co powoduje, że w świetle polskiej ustawy o prawie autorskim, programów komputerowych nie można uznać za rodzaj dzieła literackiego czy naukowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.
Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 9 tego przepisu:
Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Przy czym, jak wynika z treści art. 5a pkt 28 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce oznacza to:
a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
b) spółkę kapitałową w organizacji,
c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1e ww. ustawy:
Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.
W świetle powyższych przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:
1.wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,
2.przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,
3.wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.
Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.):
Spółką kapitałową jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.
Z kolei pojęcia: „komercjalizowana własność intelektualna” oraz „podmiot komercjalizujący” zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 5a pkt 34 ww. ustawy:
Ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej oznacza to:
a) patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa - określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1170),
b) autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
c) równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),
d) prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a-c na podstawie umowy licencyjnej.
Jedną z pozycji stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną jest autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje znaczenia tego terminu.
Prawo autorskie do programu komputerowego wynika z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.).
Z literatury tematu wynika, że:
W nomenklaturze technicznej programem komputerowym określa się algorytm zapisany w języku zrozumiałym dla danego komputera, zawierający zestaw deklaracji opisujących zmienne, na podstawie których mają być wykonywane operacje oraz ciąg poleceń lub instrukcji. Program komputerowy może przyjąć różne formy, przede wszystkim postać kodu źródłowego lub kodu wynikowego. Współczesne programy komputerowe stanowią de facto zespół funkcjonalnie połączonych ze sobą programów komputerowych, które razem stanowią inny program komputerowy. Z tego względu w procesie tworzenia programów komputerowych zazwyczaj bierze udział wiele osób, z których każda jest odpowiedzialna za określoną funkcję ostatecznego programu komputerowego. Co do zasady proces ten rozpoczyna opracowanie koncepcji i analiza możliwości przygotowania kodu źródłowego. Kolejny etap to projektowanie i fizyczne pisanie kodu, a ostatni to testowanie i wdrożenie, bez których nie ma możliwości wprowadzenia produktu finalnego w postaci np. aplikacji czy też nowej funkcjonalności w już istniejącej aplikacji (Por. Z. Rudnicki, Wprowadzenie do informatyki i programowania, Kraków 2015, s. 11. i Dawid Kurach, BISP 2023, Nr 1).
Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.
Według art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Po myśli natomiast art. 9 cyt. powyżej ustawy:
1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.
2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.
5. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowane jest wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego stanowi komercjalizowaną własność intelektualną wskazaną w art. 5a pkt 34 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei Pana jako współtwórcę uprawnionego do autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego należy uznać za podmiot komercjalizujący określony w art. 5a pkt 35 ustawy podatkowej.
W konsekwencji, w związku z wniesieniem do spółki kapitałowej (sp. z o.o.) wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego i objęciem udziałów w tej spółce, po Pana stronie, zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pana wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w odrębnym postępowaniu w terminie nakreślonym przepisami ustawy – Ordynacja podatkowa.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
