Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.706.2025.2.ICZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, żePanastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegostanufaktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 października 2025 r. (data wpływu 17 października 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego przedstawiony ostatecznie w piśmie uzupełniającym z 13 października 2025 r.

W dniu (...) 2019 r. rozpoczął Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w której przeważająca działalność to sprzedaż hurtowa wyrobów (…).

Od 10 czerwca 2021 r. jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Do lipca 2022 r. dokonywał Pan sprzedaży opodatkowanej w swojej firmie. W swojej jednoosobowej działalności posiada Pan samochód w leasingu, ponosi Pan również koszty związane z usługami biura rachunkowego. Wszystkie te koszty związane są z działalnością opodatkowaną.

Dnia 4 sierpnia 2021 r. wstąpił Pan jako wspólnik do spółki cywilnej, prowadząc jednocześnie swoją działalność. W okresie od sierpnia 2022 r. do sierpnia 2025 r. w swojej jednoosobowej działalności nie generował Pan sprzedaży, gdyż był Pan bardziej skupiony na spółce. Jednak użytkował Pan samochód w celu znalezienia nowych kontrahentów do współpracy z Pana firmą i podtrzymywał Pan kontakty z dotychczasowymi klientami. Opłacał Pan również faktury za usługi księgowe.

We wrześniu 2025 r. wystąpił Pan ze spółki cywilnej i we wrześniu 2025 r. dokonał Pan sprzedaży opodatkowanej w swojej jednoosobowej działalności. Przez cały okres, tj. sierpień 2022 r. do sierpień 2025 r. pomimo braku sprzedaży generował Pan w swojej firmie koszty w postaci leasingu i opłat za usługi księgowe. Są to koszty stałe, które służą zabezpieczeniu źródła przychodów i są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wyjaśnił Pan, że:

1.Jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2.W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan tylko czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

3.Faktury za leasing samochodu są wystawiane na Pana jednoosobową działalność.

4.Samochód, o którym mowa we wniosku, będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do działalności gospodarczej opodatkowanej.

5.Samochód jest wykorzystywany tylko do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

6.Nabywane przeze Pana usługi księgowe są wykorzystywane tylko do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytanie

Czy ma Pan prawo do odliczenia podatku vat naliczonego w okresie, w którym nie dokonywał Pan sprzedaży (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT)?

Pana stanowisko

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Koszty ponoszone przez Pana firmę są wykorzystywane w ramach działalności opodatkowanej. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w okresie, kiedy nie dokonywał Pan sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy:

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy:

Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia przysługuje także w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych, jednak w związku z brakiem podatku należnego, który obniża się o podatek naliczony, podatnik ma prawo do przeniesienia tego podatku na następny okres rozliczeniowy.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 87 ust. 5a ustawy:

W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Z art. 96 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podmioty, o których mowa w art. 15i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Z opisu sprawy wynika, że we wrześniu 2025 r. wystąpił Pan ze spółki cywilnej i we wrześniu 2025 r. dokonał Pan sprzedaży opodatkowanej w swojej jednoosobowej działalności. Przez cały okres, tj. sierpień 2022 r. do sierpień 2025 r. pomimo braku sprzedaży generował Pan w swojej firmie koszty w postaci leasingu i opłat za usługi księgowe. Są to koszty stałe, które służą zabezpieczeniu źródła przychodów i są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wyjaśnił Pan, że jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan tylko czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Faktury za leasing samochodu są wystawiane na Pana jednoosobową działalność. Samochód, o którym mowa we wniosku, będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do działalności gospodarczej opodatkowanej. Samochód jest wykorzystywany tylko do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Nabywane przeze Pana usługi księgowe są wykorzystywane tylko do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w okresie, w którym nie dokonywał Pan sprzedaży.

Odnosząc się do Pana wątpliwości należy wyjaśnić, że analiza przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych w okresie, kiedy nie dokonuje czynności opodatkowanych, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych.

Wskazać w tym miejscu należy, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w orzeczeniu w sprawie C-98/98 wyjaśnił, że ogólne koszty działalności podatnika spełniają co do zasady wymagany przez przepisy związek z całokształtem (opodatkowanej lub nieopodatkowanej) działalności podatnika. Podatek od towarów i usług naliczony z tytułu takich kosztów podlegać zatem będzie odliczeniu na zasadach ogólnych, odpowiednich dla działalności prowadzonej przez podatnika.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej prawo do odliczenia podatku zostaje przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, ale tylko wówczas gdy koszty nabytych usług należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika.

W takich przypadkach podatek naliczony z tytułu wydatków podlegać będzie odliczeniu na zasadach ogólnych, odpowiednich dla działalności prowadzonej przez podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że prawo do odliczenia przysługuje w przypadku tych wydatków, których przedsiębiorca dokonuje stale bez względu na fakt czy dokonuje sprzedaży opodatkowanej czy też nie, w celu zabezpieczenia potrzeb przedsiębiorstwa.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, jak Pan wskazał we wniosku, w okresie od sierpnia 2022 r. do sierpnia 2025 r. w swojej jednoosobowej działalności nie generował Pan sprzedaży, gdyż był Pan bardziej skupiony na spółce cywilnej. Jednak użytkował Pan samochód w celu znalezienia nowych kontrahentów do współpracy z Pana firmą i podtrzymywał Pan kontakty z dotychczasowymi klientami. Opłacał Pan również faktury za usługi księgowe. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan tylko czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wyjaśnił Pan, że są to koszty stałe, które służą zabezpieczeniu źródła przychodów i są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy stwierdzam, że wydatki ponoszone przez Pana jako koszty stałe można uznać za niezbędne do utrzymania przedsiębiorstwa, bowiem w okresie, kiedy nie dokonywał Pan sprzedaży opodatkowanej ponosił Pan koszty ogólne związane z funkcjonowaniem Pana jednoosobowej działalności gospodarczej, w ramach której wykonuje Pan tylko czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wobec tego spełnione są przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. występuje związek ponoszonych wydatków w okresie braku sprzedaży opodatkowanej, z czynnościami opodatkowanymi, które Pan rozpoczął wykonywać od września 2025 r.

Tym samym przysługuje Panu prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków stanowiących kontynuację kosztów ponoszonych w związku z zabezpieczeniem wykonywania czynności opodatkowanych, tj. koszty w postaci leasingu i opłat za usługi księgowe.

Wobec powyższego Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku, np. o wysokości oraz terminie do odliczenia podatku VAT naliczonego nie były przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.