Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.294.2025.3.ASZ
Podatnik nie ma prawa do skorzystania z ulgi na powrót, gdyż w okresie świadczenia pracy za granicą nie doszło do zmiany centrum interesów osobistych z Polski na państwo pracy, co uniemożliwia uznanie powrotu do Polski za moment przeniesienia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 września 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 24 października 2025 r.– w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W kwietniu 2023 r. wrócił Pan z zagranicy (Wielkiej Brytanii) do Polski. W styczniu 2024 r. w zakładzie pracy złożył Pan oświadczenie o prawie do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, zgodnie z przepisami na kolejne cztery lata. Od tego czasu zakład przestał pobierać zaliczkę na podatek dochodowy. We wrześniu 2025 r. otrzymał Pan wezwanie do udokumentowania Pana pobytu za granicą upoważniającego Pana do skorzystania z ulgi na powrót. Przesłane dokumenty, w tym przyznany Panu pełny statut osiedleńca w Wielkiej Brytanii, umowa o pracę oraz wiele innych dokumentów w opinii Pani urzędnik urzędu skarbowego wyczerpały i potwierdziły Pana prawo do skorzystania z ulgi na powrót. Niestety, Pani urzędnik stwierdziła, że występują inne okoliczności, które wykluczają możliwość skorzystania z ulgi. Są to składane roczne rozliczenia podatkowe małżonków PIT-36 w okresie kiedy mieszkał Pan za granicą, które według niej potwierdzają, że Pana ośrodkiem życiowym była Polska, nie UK. Tak jakby pomijając fakt Pana blisko 11-letniego zamieszkania w UK. Pana ustne wyjaśnienia dotyczące tego, że żona miała prawo rozliczać się wspólnie z małżonkiem w Polsce, a Pan tylko ujawniał w tym zeznaniu dochody z UK nie przyczynił się do zmiany opinii Pani urzędnik. Żona korzystała z prawa wspólnego rozliczania się z małżonkiem, czyli z Panem. W związku z tym, Pan w PIT-36 ujawniał tylko swoje dochody osiągane w UK w stosownych rubrykach, a adres jaki był podawany w formularzu był adresem w Polsce, ponieważ taki adres również Pan posiadał i posiada. W związku z brakiem podwójnego opodatkowania nie opłacał Pan żadnych dodatkowych podatków w Polsce tylko ujawniał dochody osiągane za granicą. Gdyby Pan w tych rozliczeniach rocznych nie ujawniał dochodów zza granicy, w pierwszym rozliczeniu PIT w Polsce i tak powinien Pan ujawnić te dochody. Przez ponad 11 lat mieszkał, żył i pracował Pan w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdżał Pan tylko na urlopy i inne okoliczności rodzinne co nie przekraczało 35-40 dni rocznie. To Pan, a nie Pana żona wystąpił o tzw. „ulgę na powrót”. Pana pobyt poza granicami Polski nie powoduje utraty prawa przez Pana żonę do korzystania z prawa do wspólnego rozliczania podatkowego PIT-36 ponieważ był Pan z żoną i jest w związku małżeńskim, a co za tym idzie Pan również jest ujęty w PIT-36 jako małżonek.
W związku z rozbieżnością pomiędzy stanowiskiem Pani urzędnik urzędu skarbowego, która uznała, że nie spełnia Pan warunków do skorzystania z ulgi na powrót, a Pana przekonaniem, że spełnia przesłanki do jej zastosowania, ustalił Pan, że złoży wniosek o indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego. Do czasu wydania interpretacji, postępowanie w sprawie ostatecznej decyzji Urzędu Skarbowego zostanie wstrzymane.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Pismem z 24 października 2025 r. udzielił Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:
1.Jakiego kraju obywatelstwo Pan posiada?
Odpowiedź: Jest Pan obywatelem polskim.
2.Czy miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą?
Odpowiedź: Tak, mieszkał Pan w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą.
3.Gdzie – w jakim państwie – miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa – w okresie trzech lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym Pan powrócił na stałe do Polski (zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski) do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Polskę?
Odpowiedź: Mieszkał Pan w Wielkiej Brytanii, dokładnie: …. – ostatni adres zamieszkania od 2017 r. Łączny okres zamieszkania w Wielkiej Brytanii przekracza 11/12 lat.
4.Czy posiada Pan certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2020-2022 oraz w 2023 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne – prosimy wyjaśnić jakie)? Jeżeli tak, to wydany przez jakie państwo?
Odpowiedź: Posiada Pan pełny status osiedleńca - full „Settled Status” w Wielkiej Brytanii, umowę o pracę od ostatniego pracodawcy, tj. od 2017 r. do marca 2023 r. wraz z wypowiedzeniem umowy, roczne rozliczenia podatkowe tzw. P-60, przyznanie NIN (rodzaj polskiego numeru Pesel/NIP), wyciągi bankowe, „paski wynagrodzeń” (niekoniecznie wszystkie), wyciągi z funduszu emerytalnego, oraz wiele innych. Za okres od grudnia 2011 r. do 2023 r. wszystkie dokumenty wydane przez urzędy w Wielkiej Brytanii lub firmy zarejestrowane i prowadzące działalność w UK.
5.W którym z krajów – w latach 2020-2022 oraz w okresie od początku roku 2023 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (przyjechał Pan do Polski) – w Polsce czy w Wielkiej Brytanii miał Pan ściślejsze powiązania osobiste rozumiane jako powiązania rodzinne (w szczególności rodzina, żona, dzieci, znajomi, itp.)? Należy to szczegółowo opisać.
Odpowiedź: W okresie mieszkania i życia w Wielkiej Brytanii, Pana żona mieszkała i żyła w Polsce, dzieci również do ukończenia nauki. Syn po studiach w 2017 r. wyjechał do Pana do UK i pozostaje w Wielkiej Brytanii do dziś, posiada status osiedleńca „Settled Status” w Wielkiej Brytanii. Córka pozostała w Polsce. Pan w 2023 r. wrócił do kraju i mieszka z żoną. W tym okresie nie miał Pan znajomych w Polsce, wszyscy Pana znajomi do teraz żyją i mieszkają w Wielkiej Brytanii, wśród nich są Brytyjczycy, Polacy oraz osoby innej narodowości.
6.W którym z krajów – w latach 2020-2022 oraz w okresie od początku roku 2023 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (przyjechał Pan do Polski) – w Polsce czy w Wielkiej Brytanii miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze (źródła dochodów, posiadane nieruchomości, inwestycje, oszczędności, kredyty, konta bankowe, ubezpieczenia na życie lub majątkowe, ruchomości, inne umowy o świadczenie dla Pana usługi (np. telefonia komórkowa, Internet), itp.)? Należy to szczegółowo opisać.
Odpowiedź: W wymienionych latach, ale i wcześniej ściślejsze i jedyne powiązania gospodarcze miał Pan w Wielkiej Brytanii. Praca w kilku przedsiębiorstwach na terenie UK – całość Pana źródła dochodu wynikała z pracy w UK. Wynajmował Pan mieszkanie przez wiele lat, był właścicielem samochodów. W okresie poprzedzającym bezpośrednio Pana powrót do Polski był Pan właścicielem dwóch aut, ubezpieczenia samochodów i od NNW, konto bankowe, kredyt, karty bankowe, telefony, inwestycje oraz fundusz emerytalny. Nabył Pan prawo do otrzymania Brytyjskiej emerytury. Brytyjskie prawo jazdy (wymienione w Polsce na polskie), ubezpieczenie zdrowotne przynależność do lokalnego ośrodka zdrowia, a nawet operacje miał Pan w brytyjskim szpitalu na podstawie standardowego ubezpieczenia zdrowotnego, wszystko to związane z życiem i funkcjonowaniem w Wielkiej Brytanii. Rozliczenia podatkowe w Wielkiej Brytanii.
7.W którym z krajów – w latach 2020-2022 oraz w okresie od początku roku 2023 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (przyjechał Pan do Polski) – w Polsce czy w Wielkiej Brytanii prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, sportową, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, itp.? Należy to szczegółowo opisać.
Odpowiedź: W okresie Pana pobytu nie należał Pan do żadnej partii politycznej ani organizacji społecznej czy klubu. Miał Pan prawo wyborcze i był zarejestrowany w systemie wyborczym tylko do władz lokalnych i raz czy dwa w tym okresie głosował na lokalne władz, nie skorzystał Pan z biernego prawa wyborczego.
8.W którym z krajów – w latach 2020-2022 oraz w okresie od początku roku 2023 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (przyjechał Pan do Polski) – zazwyczaj Pan przebywał? Należy to szczegółowo opisać.
Odpowiedź: Większość roku żył Pan, pracował i mieszkał w Wielkiej Brytanii. Jedynym Pana pobytem w Polsce były Święta Bożego Narodzenia (z reguły przyjeżdżał Pan tydzień przed wigilią i wracał po świętach w pierwszym tygodniu stycznia). Dodatkowo raz w roku na dwu tygodniowym urlopie w Polsce. Łącznie Pana pobyt w Polsce trwał około 30/40 dni rocznie.
9.Czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
Odpowiedź: Tak, podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
10.Gdzie Pan zamieszkiwał po przyjeździe do Polski, np. w zakupionym lub wynajętym mieszkaniu? Jeśli w wynajętym mieszkaniu proszę wyjaśnić na jaki okres ono zostało wynajęte?
Odpowiedź: Po powrocie do Polski zamieszkał Pan w domu, który jest Pana wspólną własnością z żoną.
11.Czy suma osiąganych przez Pana przychodów przekroczy – w którymkolwiek roku podatkowym, w którym chce Pan skorzystać z ulgi na powrót – kwotę 85.528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku)?
Odpowiedź: Obecnie korzysta Pan z tzw. „ulgi na powrót”. W styczniu 2024 r. złożył Pan w zakładzie pracy oświadczenie które informuje zakład o Pana korzystaniu z ulgi na powrót (zgodnie z przepisami dot. „ulgi na powrót” postanowił Pan rozpocząć korzystanie w roku następnym po powrocie, tym bardziej, że w 2023 r. pracował Pan tylko około pięciu miesięcy). Od tego momentu zakład pracy przestał pobierać zaliczkę na podatek dochodowy do kwoty zwolnionej 85 528 zł. Już w 2024 r. osiągnął Pan dochód przekraczający tą kwotę i zakład pobierał zaliczkę na podatek dochodowy. W PIT-37 za rok 2024 rozliczył się Pan z żoną uwzględniając tą ulgę. Obecnie przekroczył Pan już kwotę ulgi i od miesiąca zakład pobiera zaliczkę na podatek dochodowy. Ma Pan nadzieję, że w kolejnych latach Pana dochód również będzie przekraczał wynikającą z ulgi kwotę.
12.Czy wcześniej korzystał Pan w całości lub w części, z tzw. „ulgi na powrót”?
Odpowiedź: Nie, nigdy wcześniej nie korzystał Pan z tzw. „ulgi na powrót”.
Dodatkowo wyjaśnił Pan, że niezbędne dokumenty wymagane na podstawie wezwania Urzędu Skarbowego w …. przedstawił Pan i zostały uznane. Na podstawie tych dokumentów zostało uznane Pana prawo do skorzystania z tzw. ulgi „na powrót”. Niewątpliwie, Pana ośrodkiem życia gospodarczego w 100%, jak i częściowo rodzinnego była Wielka Brytania. Wątpliwość Urzędnika Skarbowego w …. powstała w wyniku Pana wspólnego składania rozliczenia rocznego PIT-36 i załącznik PIT/ZG wspólnie z żoną przez cały ten okres, co według urzędnika skutkuje brakiem możliwości skorzystania z ulgi „na powrót”. To właśnie ta wątpliwość spowodowała wystąpienie z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym, mając na uwadze Pana blisko 11-letni pobyt i zatrudnienie w Wielkiej Brytanii udokumentowane i uznane przez US, ma Pan prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót ?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Stoi Pan na stanowisku, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z „ulgi na powrót”.
1.Udokumentował Pan ten fakt, a urząd skarbowy uznał dokumenty potwierdzające Pana długotrwałe zamieszkanie za granicą.
Spełnił Pan wszystkie wymagania dotyczące ulgi „na powrót” zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2004 r. poz. 2269 z późn. zm.) - art. 21 ust 1 pkt 152 ustawy oraz art. 21 ust. 39-43 ustawy o PIT.
2.Zgodnie z ordynacją podatkową małżonkowie mają prawo rozliczać się wspólnie. Mimo, że jedno z nich mieszka i rozlicza się w innym kraju.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 z późn. zm.) art. 6 oraz ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) (Dz. U. z 2024 r. poz. 2269 z późn. zm.) art. 6. Dodatkowo umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania – podstawa art. 91 Konstytucji RP umowa o braku podwójnego opodatkowania. Polska – Wielka Brytania: Dz. U. z dnia 2006 r. nr 250 poz. 1840.
3.Obowiązek ujawniania dochodów z zagranicy
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2004 r. poz. 2264, z późn. zm.), art. 3 ust. 1-2a ustawy o PIT na podstawie PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG. Biorąc pod uwagę obowiązek ujawniania dochodu, należy również wziąć pod uwagę art. 54 § 1 Kodeksu Karnego Skarbowego.
Wyjaśnienie Pana stanowiska:
To, że Pana ośrodkiem gospodarczym i życiowym oraz długim pobycie za granicą w Wielkiej Brytanii jest faktem, który został uznany w Urzędzie Skarbowym w ….., wprost upoważnia Pana do skorzystania z ulgi „na powrót”. Fakt, że ujawniał Pan dochody zza granicy corocznie na PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG rozliczając go wspólnie jako małżonkowie, było tylko formalnością ujawniania i nie zmienia faktu prawa do ulgi „na powrót”. Ujawnienie Pana łącznego dochodu z zagranicy i tak musiałoby nastąpić po Pana powrocie do Polski, w pierwszym wspólnym rozliczeniu rocznym z małżonką PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG. Opisana sytuacja nie zmienia w żaden sposób prawa do skorzystania z ulgi „na powrót”. Zgodnie z przepisami nie musiał Pan ujawniać corocznie swoich dochodów zza granicy, ale też przepisy nie zabraniają ujawniania dochodów zza granicy corocznie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a.trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b.okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3)podatnik:
a.posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b.miał miejsce zamieszkania:
-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.
Zagadnienie obowiązku podatkowego i miejsca zamieszkania dla celów podatkowych zostało zaprezentowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniu.
W Pana sprawie znajdą zatem zastosowanie przepisy Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).
Kwestia miejsca zamieszkania w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Wielką Brytanią została omówiona w art. 4 tej umowy.
Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:
W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.
Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.
Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W przypadku, zaś jeżeli osoba jest obywatelem obydwu państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych państw, właściwe organy tych państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Wyjazd do innego państwa wraz z całą rodziną w większości przypadków powodować będzie przeniesienie centrum interesów osobistych do tego państwa. Natomiast wyjazd do pracy za granicę, podczas gdy małżonek oraz dzieci pozostają w Polsce, powodować będzie najczęściej utrzymanie centrum interesów osobistych na terytorium Polski.
Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.
Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej itp. W praktyce czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.
W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.
Z opisu sprawy wynika, że w kwietniu 2023 r. wrócił Pan z zagranicy (Wielkiej Brytanii) do Polski. Przez ponad 11 lat mieszkał Pan, żył i pracował w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdżał Pan tylko na urlopy i inne okoliczności rodzinne co nie przekraczało 35-40 dni rocznie. W okresie mieszkania i życia w Wielkiej Brytanii, Pana żona mieszkała i żyła w Polsce, dzieci również do ukończenia nauki. W 2023 r. wrócił Pan do kraju. Po powrocie do Polski zamieszkał Pan w domu, który jest Pana wspólną własnością z żoną. W wymienionych latach, ale i wcześniej ściślejsze i jedyne powiązania gospodarcze miał Pan w Wielkiej Brytanii. Praca w kilku przedsiębiorstwach na terenie UK – całość Pana źródła dochodu wynikała z pracy w UK. Wynajmował Pan mieszkanie przez wiele lat, był właścicielem samochodów. W okresie poprzedzającym bezpośrednio Pana powrót do Polski był Pan właścicielem dwóch aut, ubezpieczenia samochodów i od NNW, konto bankowe, kredyt, karty bankowe, telefony, inwestycje oraz fundusz emerytalny. Nabył Pan prawo do otrzymania Brytyjskiej emerytury. Brytyjskie prawo jazdy (wymienione w Polsce na polskie), ubezpieczenie zdrowotne przynależność do lokalnego ośrodka zdrowia, a nawet operacje miał Pan w brytyjskim szpitalu na podstawie standardowego ubezpieczenia zdrowotnego, wszystko to związane z życiem i funkcjonowaniem w Wielkiej Brytanii. Rozliczenia podatkowe w Wielkiej Brytanii. Większość roku żył Pan, pracował i mieszkał w Wielkiej Brytanii. Jedynym Pana pobytem w Polsce były Święta Bożego Narodzenia (z reguły przyjeżdżał Pan tydzień przed wigilią i wracał po świętach w pierwszym tygodniu stycznia). Dodatkowo raz w roku na dwu tygodniowym urlopie w Polsce. Łącznie Pana pobyt w Polsce trwał około 30/40 dni rocznie.
Biorąc pod uwagę sytuację, w której Pana powiązania z Polską w okresie świadczenia pracy w Wielkiej Brytanii odnosiły się do relacji rodzinnych, to w Polsce miał Pan przez cały okres świadczenia pracy w Wielkiej Brytanii skoncentrowanie interesów osobistych: w Polsce miał Pan żonę i dzieci, w Polsce miał Pan dom rodzinny, do Polski przyjeżdżał Pan na święta i urlop. Z opisu nie wynika by podejmował Pan jakiekolwiek działania, które zmierzałyby to stałego zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Z całokształtu przedstawionych okoliczności wynika, że celem wyjazdu były względy zarobkowe, natomiast w Polsce miał Pan ośrodek interesów osobistych.
W związku z powyższym, w Pana sytuacji zmiana przez Pana miejsca zamieszkania na terytorium Polski, o której mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie nastąpiła. Pana centrum interesów osobistych znajdowało się cały czas (w okresie świadczenia pracy w Wielkiej Brytanii) w Rzeczpospolitej Polskiej. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują zatem, że nie przeniósł Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższe oznacza, że nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. „ulgi na powrót”.
Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy (prawidłowości wspólnego rozliczenia rocznego) i Pana stanowiska, które nie były przedmiotem Pana pytania.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
