Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.109.2025.1.JK

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 16 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie, która jednocześnie posiada status rezydenta podatkowego Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Oznacza to, iż zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawa podatkowego USA podlega tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych dochodów (status tzw. „U.S. person” dla celów podatkowych) z uwagi na miejsce zamieszkania w USA.

W ramach systemu prawa amerykańskiego Wnioskodawczyni ustanowiła fundusz powierniczy typu „Trust”, będący specyficzną instytucją prawną charakterystyczną dla jurysdykcji Stanów Zjednoczonych. Trust stanowi autonomiczny podmiot prawa, wyposażony w zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Wnioskodawczyni, jako powiernik Trustu (dalej: „Trustee”), reprezentuje go w obrocie prawnym oraz wykonuje wszelkie czynności prawne i faktyczne związane z zarządzaniem i administrowaniem majątkiem Trustu.

Jak wskazano wyżej, Wnioskodawczyni, działając jako pracodawca, ustanowiła Trust przeznaczony do gromadzenia oraz zarządzania majątkiem w celu zabezpieczenia wypłat świadczeń emerytalnych. W ramach ustanowienia Trustu majątek wchodzący w jego skład został Definitywnie wyodrębniony z majątku osobistego Wnioskodawczyni i nie stanowi jego części. Wnioskodawczyni jako Trustee pełni rolę powiernika podmiotu odpowiedzialnego wyłącznie za zarząd majątkiem Trustu zgodnie z jego celem i dokumentami założycielskimi; nie przysługuje jej przy tym prawo własności do majątku Trustu ani prawo do pożytków z tego majątku w charakterze właścicielskim. Wszelkie czynności dotyczące majątku (w tym zawieranie umów najmu) podejmowane są przez Wnioskodawczynię w imieniu Trustu i na jego rachunek, z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych przychodów na realizację celu Trustu.

Zgodnie z postanowieniami dokumentów założycielskich Trustu, wszelkie przychody generowane przez majątek Trustu, w tym przychody z najmu, podlegają gromadzeniu i reinwestowaniu na poziomie Trustu, a następnie będą przeznaczane wyłącznie na realizację celu Trustu, tj. wypłatę świadczeń emerytalnych uprawnionym osobom. Wnioskodawczyni została także wskazana jako beneficjent Trustu w tym znaczeniu, że nabędzie uprawnienie do otrzymywania świadczenia emerytalnego dopiero po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego; według aktualnych okoliczności nastąpi to najwcześniej za 7 lat. Do tego czasu Wnioskodawczyni nie posiada roszczenia o wypłatę środków z Trustu, nie ma również uprawnienia do dysponowania przychodami z najmu na cele osobiste ani do ich pobierania w jakiejkolwiek formie.

W konsekwencji, na dzień sporządzenia wniosku po stronie Wnioskodawczyni nie powstaje żadne rzeczywiste przysporzenie z tytułu najmu majątku Trustu ani jakiekolwiek Definitywne przysporzenie majątkowe. Przychody te powstają i pozostają wyłącznie na poziomie Trustu, są prawnie i funkcjonalnie „odseparowane” od majątku Wnioskodawczyni i mogą być wykorzystane jedynie w celu realizacji statutowego celu Trustu.

A Trust to specjalny rodzaj funduszu powierniczego (Trustu), występujący w prawie Stanów Zjednoczonych, którego zasadniczym celem jest zapewnienie określonych świadczeń (benefitów) wskazanym beneficjentom. Podstawowymi uczestnikami konstrukcji benefit Trustu są: podmiot tworzący Trust (pracodawca), powiernik Trustu (Trustee), zarządzający majątkiem, oraz beneficjenci.

Zgodnie z przepisami amerykańskiego prawa podatkowego, Trust tego rodzaju jest podatnikiem podatku dochodowego, ale w kontekście prawa podatkowego Stanów Zjednoczonych sytuacja A Trustów opiera się na szczególnych regulacjach podatkowych umożliwiających im uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego. Trust w praktyce zarządza swoim majątkiem na rachunek i w interesie beneficjentów Trustu. Z reguły A Trusty są skonstruowane tak, że mogą korzystać z całkowitego lub częściowego zwolnienia od podatku dochodowego w Stanach Zjednoczonych. Dzięki temu dochody, które Trust generuje z inwestowania powierzonego majątku, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym na poziomie samego Trustu.

Trust, działając za pomocą reprezentującej go Wnioskodawczyni, dokonał nabycia prawa własności lokalu mieszkalnego zlokalizowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Po nabyciu, przedmiotowa nieruchomość została przez Trust udostępniona osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Czynsz należny z tytułu tego najmu przekazywany jest bezpośrednio na rachunek bankowy prowadzony na rzecz Trustu.

Wnioskodawczyni jest także przewidywanym beneficjentem Trustu.

Na dzień złożenia wniosku nie jest jednak możliwe wskazanie faktycznych beneficjentów środków gromadzonych w Trustcie. Wynika to z konstrukcji planu emerytalnego, w ramach którego wypłaty na rzecz uprawnionych będą realizowane dopiero w przyszłości, po ziszczeniu się warunku w postaci osiągnięcia przez poszczególnych beneficjentów wieku emerytalnego. Do czasu spełnienia tego warunku potencjalni beneficjenci nie dysponują ostatecznym ani bezwarunkowym prawem do środków, a ich uprawnienia mają charakter warunkowy i nie przekładają się na bieżące władztwo ekonomiczne nad majątkiem Trustu.

W konsekwencji, dopiero z chwilą przyznania i wypłaty świadczenia emerytalnego konkretna osoba uzyskuje status rzeczywistego właściciela ekonomicznego tej części majątku Trustu, która została jej wypłacona.

Dodatkowo, w przypadku śmierci potencjalnego beneficjenta przed osiągnięciem wieku emerytalnego, regulacje planu przewidują możliwość wypłaty na rzecz jego spadkobierców określonej części świadczenia.

Dla beneficjentów świadczenia pochodzące z Trustu podlegają opodatkowaniu jako dochód osobisty, zazwyczaj dopiero w momencie rzeczywistej wypłaty lub udostępnienia tych świadczeń. Z uwagi na korzystne uwarunkowania podatkowe, A Trusty są popularnym narzędziem służącym planowaniu świadczeń pracowniczych w amerykańskim systemie prawnym.

Należy zaznaczyć, iż podstawową cechą instytucji Trustu, szczególnie Trustu typu A Trust, jest odrębność prawna połączona z brakiem własnego interesu majątkowego samego Trustu jako podmiotu prawnego. Mimo tego, że Trust może być właścicielem rzeczy i praw majątkowych oraz stroną stosunków cywilnoprawnych, wszelkie posiadane przez Trust aktywa muszą być zarządzane lub wykorzystywane wyłącznie dla dobra określonych beneficjentów. Sam Trust nie ma jakichkolwiek własnych celów majątkowych – zawsze działa na rzecz wyznaczonych w umowie ustanawiającej Trust beneficjentów. Oznacza to, iż Trust, chociaż jest właścicielem majątku, nie realizuje własnych interesów gospodarczych ani nie prowadzi działalności w rozumieniu przedsiębiorczym, np. w celu uzyskania dochodów operacyjnych lub rozwoju majątkowego.

Powyższe wyjaśnienie znajduje swoje potwierdzenie także w konsekwencjach podatkowych ustanowienia oraz działania Trustu. W prawie amerykańskim przesunięcia majątkowe pomiędzy fundatorem (założycielem) a Trustem, podobnie jak przesunięcia majątkowe pomiędzy Trustem a beneficjentami Trustu, zasadniczo nie generują skutków podatkowych po stronie Trustu. Wynika to wprost z braku własnego interesu majątkowego oraz specyficznej roli Trustu. Z tej samej przyczyny Trust ustanowiony przez Wnioskodawczynię został powołany przede wszystkim w celu ułatwienia procedur formalnych związanych z przyszłym podziałem majątku oraz zapewnienia efektywności administracyjnej i kosztowej tego procesu. Trust ten nie został natomiast utworzony w celu prowadzenia działalności gospodarczej, generowania zysku operacyjnego ani realizacji celów typowych dla osób prawnych takich jak spółki kapitałowe lub inne podmioty komercyjne.

W konsekwencji powyższych rozważań powstają wątpliwości interpretacyjne, które Wnioskodawczyni pragnie wyjaśnić poprzez niniejszy wniosek. W szczególności pragnie ona uzyskać rozstrzygnięcie, czy dochody uzyskiwane z najmu nieruchomości położonej na terenie Polski, które wpływają na rachunek bankowy Trustu, powinny podlegać opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a jeśli tak – jakie są zasady tego opodatkowania. W szczególności wyjaśnienia wymaga kwestia, czy stroną opodatkowaną powinien być sam Trust jako formalny właściciel nieruchomości, czy raczej Wnioskodawczyni działająca w charakterze powiernika lub beneficjenci Trustu, przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów krajowych oraz postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo kwalifikując na potrzeby polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymane przez niego od Trustu płatności, których źródłem będzie najem nieruchomości położonej w Polsce jako przychody ze źródła, o który mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT? (pytanie we wniosku oznaczone jako nr 2)

2.Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychody (dochody) z najmu nieruchomości zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 1 pkt 2 i art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o ryczałcie w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT? (pytanie we wniosku oznaczone jako nr 3)

3.Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychód z tytułu płatności otrzymanych od Trustu dopiero w momencie jego faktycznego otrzymania od Trustu? (pytanie we wniosku oznaczone jako nr 4)

W zakresie przedstawionego we wniosku pytania (we wniosku oznaczonego jako nr 1): „Czy zgodnie z postanowieniami UPO dochody z najmu nieruchomości będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, a w konsekwencji czy przychody (dochody) z najmu nieruchomości, formalnie osiągane przez Trust, należy kwalifikować jako przychody (dochody) uzyskiwane przez beneficjentów Trustu, powiernika (Trustee), czy też samego Trustu jako podmiotu dla celów podatkowych w Polsce?” – wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie:

1.Wnioskodawca postąpi prawidłowo kwalifikując na potrzeby polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymane przez niego od Trustu płatności, których źródłem będzie najem nieruchomości położonej w Polsce jako przychody ze źródła, o który mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

2.Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychody (dochody) z najmu nieruchomości zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 1 pkt 2 i art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o ryczałcie w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

3.Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychód z tytułu płatności otrzymanych od Trustu dopiero w momencie jego faktycznego otrzymania od Trustu.

Uzasadnienie stanowiska własnego Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), niezależnie od miejsca położenia źródeł tych przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osobę fizyczną, która:

1)posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (czyli ośrodek interesów życiowych), albo

2)przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne nieposiadające miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o PIT, za dochody (przychody) osiągnięte na terytorium Polski przez podatników wskazanych w ust. 2a, w szczególności uznaje się dochody z nieruchomości położonych w Polsce lub praw do takich nieruchomości, w tym także dochody ze zbycia tych nieruchomości w całości lub w części albo zbycia praw do takich nieruchomości.

Z kolei art. 9 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, w przypadku których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten określa generalną zasadę, zgodnie z którą wszelkie korzyści majątkowe uzyskane przez podatnika w danym roku podlegają opodatkowaniu, z wyłączeniem tych, które zostały zwolnione z tego obowiązku na mocy odpowiednich przepisów (np. na podstawie ustawowego zwolnienia lub zaniechania poboru podatku).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami – z uwzględnieniem wyjątków wskazanych w art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f – są pieniądze i wartości pieniężne otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w danym roku kalendarzowym, jak również wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym, za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe, zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej, w tym także otrzymane nieodpłatnie świadczenia. Pojęcie przychodu obejmuje wszelkie czynności lub zaniechania, jak również zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest uzyskanie korzyści przez podatnika kosztem innego podmiotu, w tym nieodpłatne przysporzenie majątku o wymiernej wartości.

Źródła przychodów zostały wskazane w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. W punkcie 6 wymieniono m.in. najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o zbliżonym charakterze, obejmujące również dzierżawę i poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej, jak również gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele inne niż rolnicze bądź na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyłączeniem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 UPO, dochody z nieruchomości, włączając opłaty i inne płatności z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych i zyski uzyskane ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką nieruchomością lub prawami, z których wynikają takie opłaty i inne płatności, mogą być opodatkowane przez to Umawiające się Państwo, w którym ta nieruchomość lub zasoby naturalne są położone. Dla celów niniejszej Umowy odsetki od zobowiązań zabezpieczonych na nieruchomości lub zabezpieczonych prawem dochodzenia na opłatach lub innych płatnościach z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych nie będą traktowane jako dochód z nieruchomości, a zasady te znajdują także zastosowanie do dochodu powstałego z użytkowania, posiadania, dzierżawy lub innej formy używania nieruchomości.

Z treści przepisu art. 1 ust. pkt 2 ustawy o ryczałcie wynika, że ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 163, 340, 368, 620 i 680), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o ryczałcie, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o ryczałcie, stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100.000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), osoby fizyczne nieposiadające miejsca zamieszkania na terytorium Polski – a więc nierezydenci w rozumieniu tej ustawy – podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, że są zobowiązane do rozliczenia podatku jedynie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wśród tych dochodów, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o PIT, szczególne miejsce zajmują dochody z nieruchomości położonych w Polsce lub praw do takich nieruchomości, obejmujące również dochody z najmu lub dzierżawy takich nieruchomości.

W kontekście powyższego należy odnieść się do postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Przepis art. 7 ust. 1 i 2 tej umowy stanowi, że dochody uzyskiwane z nieruchomości, w tym opłaty i inne płatności z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych, a także zyski uzyskane ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji nieruchomością lub prawami do niej, mogą być opodatkowane przez to umawiające się państwo, na którego terytorium położona jest nieruchomość, przy czym przepisy te obejmują również wszelkie dochody powstałe z użytkowania, posiadania, dzierżawy lub innej formy korzystania z nieruchomości, a także precyzują, że za dochód z nieruchomości nie uznaje się odsetek od zobowiązań zabezpieczonych na nieruchomości.

Interpretując powyższe regulacje w świetle Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, należy podkreślić, że przyznanie prawa do opodatkowania dochodów z nieruchomości państwu źródła (czyli państwu, na którego terytorium nieruchomość jest położona) uzasadnione jest trwałym związkiem gospodarczym i prawnym pomiędzy nieruchomością a państwem jej położenia. Komentarz jednoznacznie wskazuje, że tego rodzaju dochody mogą być opodatkowane w państwie źródła niezależnie od formy, w jakiej są uzyskiwane, w tym także, gdy nieruchomość nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą (np. wynajem prywatny przez osobę fizyczną). Komentarz podkreśla również, że pierwszeństwo opodatkowania należy do państwa położenia nieruchomości, a więc nawet jeśli dochód ten byłby również opodatkowany w państwie rezydencji podatnika, odpowiednie mechanizmy unikania podwójnego opodatkowania mają zapewnić, że podatek nie będzie pobierany podwójnie. W tym kontekście należy podkreślić, że prawo do opodatkowania po stronie państwa źródła ma pierwszeństwo względem prawa do opodatkowania drugiego państwa, również w sytuacjach, gdy dochód z nieruchomości ma jedynie charakter pośredni.

Podsumowując, zarówno przepisy polskiej ustawy o PIT, jak i postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a USA, wyraźnie przyznają Polsce prawo do opodatkowania dochodów z najmu nieruchomości położonych na jej terytorium, uzyskiwanych przez osoby nieposiadające miejsca zamieszkania w Polsce (np. rezydentów podatkowych USA). Oznacza to, że dochód z najmu nieruchomości zlokalizowanej w Polsce, uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych, będzie w Polsce opodatkowany, zgodnie z krajowymi przepisami podatkowymi. Należy przy tym pamiętać, że możliwe jest równoczesne opodatkowanie tego dochodu w USA, natomiast zastosowanie znajdują odpowiednie mechanizmy przewidziane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania (najczęściej metoda odliczenia proporcjonalnego lub zwolnienia), które mają na celu uniknięcie sytuacji podwójnego opodatkowania tej samej podstawy. W praktyce zatem podatnik będący rezydentem podatkowym USA, osiągający dochody z najmu nieruchomości w Polsce, zobowiązany jest do rozliczenia podatku w Polsce oraz wykazania tego dochodu w rozliczeniu amerykańskim, z możliwością zastosowania odpowiednich ulg lub odliczeń wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle powyższego, dochody z najmu nieruchomości położonej w Polsce, uzyskiwane przez osobę będącą rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych, będą zgodnie z przepisami prawa podatkowego oraz postanowieniami UPO podlegały opodatkowaniu w Polsce, jako państwie położenia tej nieruchomości.

Na gruncie polskiej ustawy o PIT, opodatkowaniu podlegają wszelkie dochody (przychody) osiągane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski, niezależnie od miejsca położenia źródła przychodu (nieograniczony obowiązek podatkowy). W przypadku braku rezydencji – opodatkowaniu podlegają jedynie dochody uzyskane na terytorium RP (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, dochody z najmu, podnajmu, dzierżawy czy poddzierżawy stanowią odrębne źródło przychodów, podlegające opodatkowaniu w Polsce według zasad właściwych dla tego typu umów.

Instytucja Trustu nie jest przewidziana przez polskie prawo cywilne ani podatkowe. Polski system prawny nie uznaje Trustu jako odrębnego podmiotu prawa. Jednakże, jeśli dochód z najmu nieruchomości położonej na terytorium Polski jest formalnie osiągany przez Trust, należy rozstrzygnąć, kto dla celów podatkowych w Polsce jest uznawany za podatnika tego dochodu.

W sytuacji, gdy w stosunku do beneficjenta Trustu przepisy Trustu przewidują bezpośrednie uprawnienie beneficjenta do otrzymania dochodu, to właśnie beneficjent powinien być traktowany jako podatnik z tytułu dochodów uzyskanych z najmu nieruchomości.

Jeśli natomiast powiernik (Trustee) sprawuje kontrolę nad majątkiem i to na niego formalnie przypadają prawa oraz obowiązki z tytułu najmu nieruchomości, a beneficjent nie uzyskuje jeszcze realnej korzyści majątkowej, to polskie organy podatkowe mogą kwalifikować powiernika jako podatnika tego dochodu.

Trust sam w sobie – jako umowa, struktura, a nie osoba fizyczna czy prawna – nie jest uznawany za podatnika na gruncie polskich przepisów podatkowych. Dochód uzyskiwany przez Trust jest więc alokowany na poziomie beneficjentów lub powiernika – w zależności od konkretnej konstrukcji Trustu oraz warunków wypłat.

Zatem przychód z najmu nieruchomości zlokalizowanej na terytorium Polski, osiągany formalnie przez Trust, przypisuje się w pierwszej kolejności beneficjentom Trustu, pod warunkiem, że uzyskują oni realne przysporzenie majątkowe. W braku możliwości takiego przypisania bezpośredniego beneficjentom, podatnikiem może być powiernik.

Zatem, w przypadku braku uznania Trustu jako samodzielnego podatnika, dochody z najmu nieruchomości formalnie uzyskiwane przez Trust powinny być kwalifikowane jako dochody beneficjentów Trustu, jeśli mają oni prawo do przychodów, ewentualnie powiernika (Trustee), jeśli on sprawuje kontrolę i uzyskuje korzyść majątkową, gdyż jak wskazano wyżej Trust nie jest samodzielnym podatnikiem w polskim porządku prawnym.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie, która jednocześnie jest rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki, a jednocześnie ustanowiła oraz zarządza jako powiernik Trustem typu A Trust. Trust ten, będąc formalnie właścicielem nieruchomości położonej na terytorium Polski, uzyskuje przychody z najmu tej nieruchomości, które następnie mogą być wypłacane beneficjentom Trustu – w tym Wnioskodawczyni.

Pierwszą kwestią wymagającą wyjaśnienia jest właściwa kwalifikacja podatkowa przychodów otrzymywanych przez Wnioskodawczynię od Trustu, których źródłem jest najem nieruchomości położonej w Polsce. Z punktu widzenia polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych, kluczowe znaczenie ma to, że przychody z najmu nieruchomości położonej w Polsce są kwalifikowane jako przychody z tzw. źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Regulacja ta obejmuje m.in. przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy i innych podobnych umów dotyczących składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W analizowanym przypadku, mimo że formalnym właścicielem nieruchomości jest Trust, to – zgodnie z charakterystyką amerykańskich A Trustów – nie jest on podmiotem czerpiącym ekonomiczną korzyść z majątku. Trust, będąc podmiotem powierniczym, zarządza majątkiem wyłącznie na rzecz i w interesie beneficjentów, z których jednym jest Wnioskodawczyni. Polskie przepisy podatkowe nie regulują bezpośrednio opodatkowania przychodów z Trustów zagranicznych, jednak w świetle wykładni celowościowej oraz stanowisk prezentowanych w interpretacjach podatkowych i orzecznictwie, należy uznać, że beneficjent Trustu, który faktycznie otrzymuje wypłaty środków pochodzących z najmu nieruchomości, powinien być traktowany jako podatnik przychodów z najmu, niezależnie od tego, że pośrednikiem formalnym jest Trust. Takie podejście znajduje uzasadnienie w założeniu, iż Trust nie realizuje własnego interesu majątkowego i nie prowadzi działalności gospodarczej we własnym imieniu, a wszystkie korzyści przypisywane są bezpośrednio beneficjentom.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawczyni jako beneficjentka otrzymuje środki wypłacane z Trustu, których źródłem jest czynsz najmu nieruchomości położonej w Polsce, to środki te należy kwalifikować jako przychody z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT) uzyskane na terytorium Polski, podlegające opodatkowaniu w Polsce – co znajduje potwierdzenie również w przepisach UPO, która przyznaje Polsce prawo do opodatkowania dochodów z nieruchomości położonej na jej terytorium. Bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawczyni nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, ponieważ – jako nierezydent – podlega ona w Polsce obowiązkowi podatkowemu w zakresie dochodów osiąganych z nieruchomości położonych w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Kolejną istotną kwestią jest możliwość oraz prawidłowość opodatkowania tych przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przepisy ustawy o ryczałcie przewidują, że przychody osiągane przez osoby fizyczne z tytułu najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, mogą być opodatkowane w tej właśnie formie. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych stanowi uproszczoną formę opodatkowania, gdzie podstawę stanowi uzyskany przychód, a stawka wynosi 8,5% do kwoty 100.000 zł rocznie oraz 12,5% od nadwyżki ponad tę kwotę.

Fakt, że środki są wypłacane z Trustu, nie stanowi przeszkody dla opodatkowania w formie ryczałtu, ponieważ istotne jest, że rzeczywistym źródłem tych środków jest najem nieruchomości położonej w Polsce, a podatnikiem jest beneficjent Trustu otrzymujący świadczenia. Zarówno charakter przychodu, jak i sposób jego uzyskania odpowiadają Definicji ustawowej umożliwiającej opodatkowanie w formie ryczałtu.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz analizy przepisów krajowych i umownych, należy uznać, że Wnioskodawczyni postąpi prawidłowo kwalifikując otrzymywane od Trustu płatności pochodzące z najmu nieruchomości położonej w Polsce jako przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Jednocześnie prawidłowe będzie opodatkowanie tych przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym według zasad określonych w ustawie o ryczałcie, w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, z uwzględnieniem właściwych stawek ryczałtu. Taka interpretacja jest zgodna z celem i konstrukcją instytucji Trustu typu A Trust w prawie amerykańskim oraz z logiką polskiego prawa podatkowego, które nie przewiduje odrębnego opodatkowania przychodów uzyskiwanych z zagranicznych Trustów, a beneficjenta traktuje jako podatnika rzeczywistego w odniesieniu do wypłat środków pochodzących z określonego źródła.

W rezultacie, Wnioskodawczyni powinna wykazywać przychody uzyskane z najmu nieruchomości położonej w Polsce, które otrzyma jako beneficjentka Trustu, w zeznaniu podatkowym i opodatkować je ryczałtem. W tym zakresie nie występują przeszkody prawne, które wyłączałyby możliwość zastosowania analizowanego modelu rozliczenia podatkowego.

Wnioskodawca postępuje prawidłowo, uznając za moment powstania przychodu, a zatem moment opodatkowania, dopiero chwilę, w której środki z Trustu zostaną faktycznie otrzymane lub zostaną postawione do jego dyspozycji. Takie rozumienie wynika przede wszystkim z literalnego brzmienia art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychodem są dopiero otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze, wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 06 maja 2024 r. sygn. 0115- KDIT2.4011.165.2024.1.ŁS podkreślono, że pojęcia „otrzymane” i „postawione do dyspozycji” są odrębne; przychód powstaje dopiero w chwili, gdy podatnik ma możliwość korzystania z tych środków, bez dalszych warunków uzależniających ich dostęp. W interpretacji wskazano bowiem, że z przepisów wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, do przychodów zalicza się m.in. środki pieniężne otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w danym roku kalendarzowym. Warto zauważyć, że literalna interpretacja art. 11 ust. 1 ustawy o PIT jednoznacznie wskazuje, iż momentem decydującym o powstaniu przychodu jest faktyczne jego uzyskanie. Oznacza to chwilę, w której podatnik realnie otrzymał pieniądze lub gdy zostały one mu udostępnione w sposób umożliwiający swobodne dysponowanie nimi – a także, gdy otrzymał świadczenia rzeczowe lub inne nieodpłatne świadczenia. Dla tego typu przysporzeń nie znajdują zastosowania szczególne regulacje przewidziane w ustawie o PIT.

W doktrynie wskazuje się także, że:

„Przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez określenie "otrzymane", zgodnie ze Słownikiem języka polskiego należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, lecz także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji”. (Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT. Komentarz, wyd. V, Lex 2015, pkt 6, art. 11).

Zatem z samej konstrukcji pojęcia przychodu jako świadczenia faktycznie otrzymanego lub, w niektórych przypadkach, postawionego do dyspozycji wynika również określenie momentu jego uzyskania. Ustalenie tego momentu ma kluczowe znaczenie, ponieważ zarówno podatek dochodowy od osób fizycznych jak i ryczałt ewidencjonowany są rozliczane w czasie. Z tego względu konieczne jest prawidłowe ustalenie chwili uzyskania przychodu, by móc przypisać go do właściwego okresu rozliczeniowego, co w praktyce oznacza konkretny rok podatkowy, a w przypadku rozliczania zaliczek – również odpowiedni miesiąc.

Podobnie w judykaturze wskazuje się, że przychód podatkowy musi być trwały, Definitywny, nieodwołalny i realny, a więc podatnik musi go rzeczywiście uzyskać. W wyroku NSA z dnia 20 grudnia 2018 r. sygn. akt sygn. II FSK 3509/16 wskazano, że za przychód mogą zostać uznane jedynie przysporzenia majątkowe, które mają charakter trwały, są Definitywne i zostały rzeczywiście otrzymane. Ponadto w analogiczny sposób wypowiedział się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 14 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Po 863/20, jak również NSA w wyroku z dnia 01 grudnia 2020 r. sygn. akt II FSK 1995/18 – oba podkreślały, że przychody podatkowe nie mogą mieć charakteru zwrotnego, a ich uzyskanie musi mieć Definitywny charakter.

W praktyce organów podatkowych również przyjmuje się zasadę „kasową” w rozpoznawaniu przychodu, zgodnie z którą momentem przychodu jest rzeczywiste otrzymanie środków. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. 0115-KDIT3-4011.373.2020.2.PS, Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym spłata wierzytelności prowadzi do powstania przychodu dopiero w momencie jej otrzymania, a więc w momencie faktycznego i wymiernego przysporzenia.

W świetle tak ukształtowanych standardów zarówno ustawowych, jak i interpretacyjnych oraz orzeczniczych, środki należne od Trustu powinny zostać opodatkowane dopiero w momencie, gdy Wnioskodawca rzeczywiście zyska dostęp do środków, czyli gdy zostaną one wypłacone lub postawione do dyspozycji w sposób warunkujący możliwość swobodnego korzystania. Traktowanie przychodu wcześniej, w momencie deklaracji czy zapowiedzi wypłaty przez Trust, byłoby sprzeczne z podstawową regułą opodatkowania, zgodnie z którą przychodem jest to, co podatnik faktycznie uzyskał, tj. trwałe, Definitywne i możliwe do rozporządzania przez niego.

Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychód z tytułu płatności otrzymanych od Trustu dopiero w momencie jego faktycznego otrzymania od Trustu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Jak stanowi art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wskazała Pani we wniosku, jest Pani osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie, która jednocześnie posiada status rezydenta podatkowego Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA).

Nie posiada Pani prawa do nieruchomości wynajmowanej w Polsce – posiada ją Trust (nabył prawo własności lokalu mieszkalnego w Polsce, po nabyciu udostępnił ww. nieruchomość osobom trzecim na podstawie umowy najmu, czynsz należny z tego tytułu jest przekazywany bezpośrednio na rachunek bankowy prowadzony na rzecz Trustu), Pani jako Trustee pełni rolę powiernika podmiotu odpowiedzialnego wyłącznie za zarząd majątkiem Trustu zgodnie z jego celem i dokumentami założycielskimi. Nie przysługuje Pani przy tym prawo własności do majątku Trustu ani prawo do pożytków z tego majątku w charakterze właścicielskim, wszelkie czynności (w tym zawieranie umów najmu) podejmowane są przez Panią w imieniu Trustu i na jego rachunek, z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych przychodów na realizację celu Trustu), który zgodnie z przepisami amerykańskiego prawa podatkowego jest podatnikiem podatku dochodowego – zatem środki uzyskane z najmu tej nieruchomości nie mogą być traktowane jako środki z najmu osiągane przez Panią jako założyciela (podmiot tworzący Trust), powiernika czy beneficjenta Trustu.

Zgodnie z powyższą analizą oraz przepisami art. 7 ust. 1 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody z najmu nieruchomości mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce wyłącznie na poziomie Trustu.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178).

I tak, art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. umowy stanowi, że:

Tworzenie Trustów dopuszcza głównie prawodawstwo krajów opierających się na anglosaskim systemie prawa common law. Konstrukcja Trustu sprowadza się do stosunku zobowiązaniowego (stosowna umowa Trustu, tzw. deed of Trust] na mocy którego powiernik (Trustee] przyjmuje w zarząd powierniczy tytuł prawny do określonego majątku założyciela Trustu, zobowiązując się jednocześnie do działania w interesie określonych beneficjentów.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście. Jednym ze sposobów działania poprzez inny podmiot jest umowa powiernictwa. Powiernik na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z powierzającym, działa na jego rzecz, a nie występuje we własnym interesie.

Określone w umowie Trustu cele realizowane są wyłącznie przez powiernika, jako że posiada on wyłączny, choć tylko powierzony tytuł prawny do majątku Trustu.

Wszystkie aktywa Trustu są rejestrowane na nazwisko powiernika, ale nie stanowią jego własnego majątku (majątku osobistego). Tytuł do tych aktywów zawiera uwagę, że aktywa zostały „przekazane w powiernictwo” do wykorzystania na rzecz konkretnego Trustu. W ten sposób prawa beneficjentów są chronione poprzez Trust.

Generalnie, aktywa Trustu (zarządzane przez powiernika) nie stanowią już prywatnego majątku założyciela Trustu. Powiernik nie płaci podatku od majątku Trustu.

Trust posiada zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych, w szczególności Trust może nabywać nieruchomości i zawierać umowy prowadzące do nabycia nieruchomości we własnym imieniu i na swoją rzecz, a także posiada zdolność do bycia ujawnionym w odpowiednich rejestrach jako posiadacz tytułu prawnego do tych nieruchomości. Trust może być podmiotem praw i obowiązków i konsekwentnie być właścicielem rzeczy i praw.

Jak wynika z opisu sprawy przedstawionego we wniosku Trust stanowi autonomiczny podmiot prawa, wyposażony w zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Wnioskodawczyni, jako powiernik Trustu (Trustee), reprezentuje go w obrocie prawnym oraz wykonuje wszelkie czynności prawne i faktyczne związane z zarządzaniem i administrowaniem majątkiem Trustu.

Jak wskazano wyżej, Wnioskodawczyni, działając jako pracodawca, ustanowiła Trust przeznaczony do gromadzenia oraz zarządzania majątkiem w celu zabezpieczenia wypłat świadczeń emerytalnych. W ramach ustanowienia Trustu majątek wchodzący w jego skład został Definitywnie wyodrębniony z majątku osobistego Wnioskodawczyni i nie stanowi jego części. Wnioskodawczyni jako Trustee pełni rolę powiernika podmiotu odpowiedzialnego wyłącznie za zarząd majątkiem Trustu zgodnie z jego celem i dokumentami założycielskimi; nie przysługuje jej przy tym prawo własności do majątku Trustu ani prawo do pożytków z tego majątku w charakterze właścicielskim. Wszelkie czynności dotyczące majątku (w tym zawieranie umów najmu) podejmowane są przez Wnioskodawczynię w imieniu Trustu i na jego rachunek, z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych przychodów na realizację celu Trustu.

Zgodnie z postanowieniami dokumentów założycielskich Trustu, wszelkie przychody generowane przez majątek Trustu, w tym przychody z najmu, podlegają gromadzeniu i reinwestowaniu na poziomie Trustu, a następnie będą przeznaczane wyłącznie na realizację celu Trustu, tj. wypłatę świadczeń emerytalnych uprawnionym osobom. Wnioskodawczyni została także wskazana jako beneficjent Trustu w tym znaczeniu, że nabędzie uprawnienie do otrzymywania świadczenia emerytalnego dopiero po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego; według aktualnych okoliczności nastąpi to najwcześniej za 7 lat. Do tego czasu Wnioskodawczyni nie posiada roszczenia o wypłatę środków z Trustu, nie ma również uprawnienia do dysponowania przychodami z najmu na cele osobiste ani do ich pobierania w jakiejkolwiek formie.

Zatem przychodu z najmu nieruchomości należącej do Trustu nie można traktować jako przysporzenia Pani jako powiernika czy beneficjenta. Tym samym, przychód ten nie wywoła u Pani skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, a także powołane powyżej przepisy, wskazać należy, że jako powierniczka Trustu, nie będzie Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z nieruchomości należącej do Trustu, a położonej w Polsce.

Świadczenia, które otrzyma Pani po osiągnięciu wieku emerytalnego jako beneficjent Trustu z siedzibą w USA podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych dochodów w USA nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Nieprawidłowe jest zatem Pani stanowisko, zgodnie z którym postąpi Pani prawidłowo kwalifikując na potrzeby polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymane przez niego od Trustu płatności, których źródłem będzie najem nieruchomości położonej w Polsce jako przychody ze źródła, o który mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odstąpiłem od udzielenia interpretacji w zakresie pytań:

-Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychody (dochody) z najmu nieruchomości zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 1 pkt 2 i art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o ryczałcie w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT? (we wniosku oznaczone jako nr 3) oraz

-Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo opodatkowując przychód z tytułu płatności otrzymanych od Trustu dopiero w momencie jego faktycznego otrzymania od Trustu? (we wniosku oznaczone jako nr 4).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.