Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.874.2025.1.KT

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku uwzględnienia uzyskiwanych przez Państwa przychodów/zysków z tytułu wykupu/umorzenia Certyfikatów Inwestycyjnych przy kalkulacji współczynnika wynikającego z art. 90 ustawy o VAT oraz prewspółczynnika wynikającego z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

... S.A. [dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”] jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: „VAT”]. Wnioskodawca jest jednostką dominującą grupy kapitałowej [dalej: „Grupa”].

W związku z pogłębiającymi się w 2018 roku trudnościami finansowymi Spółki (w tym pogłębiającym się brakiem możliwości terminowego regulowania wymagalnych zobowiązań) oraz potrzebą ochrony praw i interesów Spółki, Grupy, jej akcjonariuszy oraz kontrahentów Spółki i Grupy, zarząd Spółki oraz inne podmioty z Grupy podjęły decyzję o przystąpieniu do prac związanych z restrukturyzacją Spółki oraz Grupy.

Wobec powyższego, na wniosek Spółki, we właściwym sądzie otworzono w stosunku do niej przyspieszone postępowanie układowe, a w lutym 2020 r. uprawomocniło się postanowienie sądu rejonowego w przedmiocie zatwierdzenia układu [dalej: Układ]. Na mocy Układu na Spółkę nałożone zostały określone zobowiązania w zakresie spłaty zobowiązań na rzecz wierzycieli – rat układowych, w tym posiadających obligacje wyemitowane przez Spółkę.

W listopadzie 2020 r. KNF cofnął Spółce zezwolenie na zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami funduszu sekurytyzacyjnego. Spółka, w ustawowo przyjętym terminie, złożyła wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, niemniej ww. decyzja została podtrzymana przez KNF. W efekcie, Spółka zakończyła działalność w zakresie zarządzania wierzytelnościami funduszy sekurytyzacyjnych. Do 31 sierpnia 2021 r. przeważającym rodzajem działalności Spółki było odzyskiwanie nabywanych wierzytelności oraz zarządzanie pakietami wierzytelności w funduszach sekurytyzacyjnych, w tym: restrukturyzacja i odzyskiwanie nabywanych wierzytelności.

Z kolei, od momentu cofnięcia ww. zezwolenia, Spółka wykazywała w ramach rozliczeń VAT sprzedaż/odsprzedaż głównie usług najmu, mediów, usług porządkowych, usług księgowych, udzielania sublicencji, doradztwa podatkowego, doradztwa prawnego, jak również sprzedaż towarów, takich jak artykuły biurowe, czy sprzęt biurowy. Przy czym obecnie, Spółka dokonuje sprzedaży głównie usług księgowych, udzielenia sublicencji, doradztwa podatkowego, doradztwa prawnego jak również sprzedaż towarów, takich jak artykuły biurowe, czy sprzęt biurowy.

Działalność operacyjna Grupy pozostała niezmieniona, tzn. w ramach Grupy nadal prowadzone są działania windykacyjne w ramach czynności zarządzania pakietami wierzytelności należącymi do Grupy. Grupa w ramach działalności operacyjnej na bieżąco generuje nadwyżki środków pieniężnych.

Środki pieniężne na realizację zobowiązań wynikających z Układu Spółka pozyskuje w ramach posiadanego majątku tj.:

•akcji i udziałów spółek zależnych oraz środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach spółek zależnych,

•umorzeń certyfikatów inwestycyjnych Funduszy Własnych,

•środków pozyskanych w drodze inwestycji nadwyżek pieniężnych,

•wpływów z tytułu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.

Wraz ze wzrostem stóp procentowych, w celu maksymalizacji poziomu generowanych środków pieniężnych niezbędnych do spłaty rat wynikających z Układu, Spółka i Grupa podjęły wspólne działania celem zbudowania strategii inwestycyjnej pozwalającej na osiąganie dodatkowych przychodów z tytułu lokowania nadwyżek środków przy akceptowalnym poziomie ryzyka. W ramach przyjętych założeń podjęto decyzję o lokowaniu posiadanych środków pieniężnych w ramach instrumentów finansowych, m.in. depozytów bankowych, obligacji lub jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych inwestujących w papiery dłużne jako alternatywa do lokat bankowych i bezpośrednich inwestycji w obligacje.

Jednocześnie, jednym z istotniejszych działań restrukturyzacyjnych podjętych w ramach Grupy w latach 2022 – 2023, który miał na celu ograniczenie kosztów oraz zabezpieczyć swobodny dostęp do środków pieniężnych niezbędnych do spłaty rat wynikających z Układu był proces konsolidacji aktywów windykacyjnych Grupy (portfeli wierzytelności) w nowo utworzonym przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych funduszu inwestycyjnym – ... [dalej: „Fundusz”], w którym Spółka obejmowała certyfikaty inwestycyjne.

W kwietniu 2023 r. zarząd .... Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. [dalej: „Towarzystwo”] zarządzający Funduszem, na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi [t. j. Dz.U.2022.0.1523, dalej: „Ustawa o funduszach”], jak również zgodnie ze Statutem Funduszu otworzył emisję certyfikatów inwestycyjnych serii od 1 do 10 Funduszu [dalej: „Certyfikaty inwestycyjne”].

Certyfikaty te stanowiły niepodzielne, imienne papiery wartościowe, nieposiadające formy dokumentu ani uprzywilejowania w zakresie prawa głosu.

Stosownie do Warunków emisji certyfikatów inwestycyjnych [dalej: „Warunki emisji”], w związku z ich nabyciem, posiadacz był uprawniony do:

•żądania wykupu (umorzenia) Certyfikatu inwestycyjnego przez Fundusz na zasadach określonych w Ustawie o funduszach i statucie Funduszu,

•uczestniczenia i wykonywania prawa głosu na posiedzeniach zgromadzenia inwestorów,

•udziału w dochodach Funduszu na zasadach określonych w statucie Funduszu,

•zbycia Certyfikatu inwestycyjnego lub ustanowienia na nim ograniczonych praw rzeczowych (z zastrzeżeniem, iż wymaga ono uprzedniego zawiadomienia Towarzystwa),

•wypłat w postępowaniu likwidacyjnym.

W Warunkach emisji przewidziano, że Certyfikaty inwestycyjne dają takie same prawa do otrzymania wypłat dokonywanych w związku z likwidacją Funduszu proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nabywcę Certyfikatów inwestycyjnych, jak w przypadku wykupienia (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz na żądanie posiadacza, na zasadach określonych w statucie Funduszu.

Zgodnie z Warunkami emisji, nabywcy Certyfikatów inwestycyjnych mają prawo zgłoszenia Towarzystwu żądania ich wykupu (umorzenia) przez Fundusz w określonej liczbie i serii. Wykup Certyfikatów inwestycyjnych może nastąpić wyłącznie w przypadku, w którym Fundusz w Dniu Wykupu posiada aktywa płynne pozwalające na wypłatę środków z tytułu umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych w związku z ich wykupem.

Z chwilą wykupienia Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz są one umarzane z mocy prawa, a Towarzystwo przekazuje Uczestnikom, których Certyfikaty inwestycyjne uległy umorzeniu, w terminie 3 dni roboczych od ich wykupu, pisemne potwierdzenie ich umorzenia.

W Warunkach emisji przewidziano, iż przyjmowanie zapisów na Certyfikaty inwestycyjne rozpocznie się 7 kwietnia 2023 r. a zakończy się 7 czerwca 2023 r. W dniu 7 kwietnia 2023 r. do Spółki wpłynęły imienne propozycje nabycia poszczególnych serii Certyfikatów inwestycyjnych serii od 1 do 10.

Mając na uwadze podjęte w Grupie działania restrukturyzacyjne służące redukcji kosztów oraz zabezpieczeniu i pozyskaniu środków finansowych na spłatę zobowiązań wynikających z Układu, na podstawie uchwały zarządu oraz uchwały rady nadzorczej Spółki wyrażono zgodę na objęcie przez Wnioskodawcę Certyfikatów inwestycyjnych serii od 1 do 10 emitowanych przez Fundusz, m.in. na następujących zasadach:

1.przedmiotem zapisów na Certyfikaty inwestycyjne będzie nie mniej niż 1.000 i nie więcej niż 40.000 certyfikatów inwestycyjnych w każdej ich serii;

2.wysokość wpłat do Funduszu w związku z emisją Certyfikatów inwestycyjnych nie może być niższa niż 1.000.000,00 zł oraz wyższa niż 40.000.000,00 zł dla każdej serii Certyfikatów inwestycyjnych;

3.cena emisyjna jednego Certyfikatu inwestycyjnego będzie wyższa niż wartość aktywów netto przypadający na Certyfikat inwestycyjny według wyceny dokonanej na 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów na Certyfikaty inwestycyjne i będzie wynosić nie mniej niż 1.350 zł;

4.emisja Certyfikatów inwestycyjnych będzie przeprowadzona w terminie określonym przez Towarzystwo zarządzające Funduszem, które zostaje upoważnione do określania szczegółowych parametrów emisji Certyfikatów inwestycyjnych na warunkach emisji każdej serii.

W okresie wskazanym w Warunkach emisji Spółka dokonała nabycia trzech serii Certyfikatów inwestycyjnych od 1 do 3, których emisyjna cena jednostkowa wynosiła 1.350,00 zł w ilości odpowiednio: 1 – 6.000 szt., 2 – 12.000 szt., 3 – 24.000 szt.

W celu zabezpieczenia spłaty rat układowych Spółka – zgodnie z warunkami Układu – złożyła wnioski o ustanowienie zastawu na kolejno emitowanych i obejmowanych przez Spółkę Certyfikatach inwestycyjnych Funduszu, o czym informowała w raportach bieżących. Wykreślenie ww. zastawów rejestrowych będzie następowało w następstwie umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych.

Jednocześnie, wobec konieczności uiszczenia na rzecz wierzycieli Spółki kolejnej raty wynikającej z Układu, Spółka zgłosiła Funduszowi żądanie wykupu (umorzenia) wszystkich posiadanych przez nią Certyfikatów inwestycyjnych serii 1 i 2, wobec czego 31 grudnia 2024 r. Fundusz dokonał ich wykupu (umorzenia) zgodnie z ich aktualną wyceną wynoszącą 2.104,15 zł za jeden Certyfikat inwestycyjny.

Zgłoszenie przez Spółkę żądania wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych Funduszu związane było z koniecznością zapewnienia środków niezbędnych do sfinansowania wypłaty najbliższej wymagalnej raty wynikającej z Układu i nie wynikało z chęci osiągnięcia dalszych zysków z inwestycji lub ograniczenia potencjalnych strat. Spółka w tym zakresie nie działała jak racjonalny inwestor, tzn. nie kierowała się zyskiem/możliwą do osiągnięcia stopą zwrotu a jedynie poziomem wygenerowanych przez Fundusz nadwyżek pieniężnych, które w konsekwencji wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych umożliwią Spółce pozyskanie środków na terminową spłatę rat wynikających z Układu. Raty wynikające z Układu są bowiem spłacane przez Spółkę z generowanych nadwyżek pieniężnych, które alokowane i gromadzone są przez Fundusz, który jest właścicielem portfeli wierzytelności stanowiących zasadniczą część aktywów Grupy. Zasadniczy wpływ ma na to zdolność (umiejętność) Spółki i Grupy do efektywnego prowadzenia działalności w zakresie windykacji własnych wierzytelności oraz dochodzenia roszczeń.

W okresie posiadania przez Wnioskodawcę Certyfikatów inwestycyjnych, Spółka nie uczestniczyła w zarządzaniu lub kontroli Funduszu w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki posiadacza Certyfikatów inwestycyjnych, wynikających ze statutu Funduszu oraz Warunków emisji (zgodnie z Ustawą o funduszach podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie i reprezentację Funduszu jest wyłącznie Towarzystwo). Co więcej, nabycie oraz wykup (umorzenie) Certyfikatów inwestycyjnych serii 1 oraz serii 2 nie było realizowane w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej, jak również nie było podejmowane w celach handlowych Spółki, tylko w celach dopuszczalnego zarządzania majątkiem/aktywami.

Ponadto, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie realizowała na rzecz Funduszu jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT, w tym zakresie czynności związane z obsługą Funduszu były realizowane przez odrębny podmiot.

Jednocześnie, posiadanie przez Spółkę ww. Certyfikatów inwestycyjnych było jedynie działaniem mającym na celu zabezpieczenie oraz pozyskanie środków finansowych, umożliwiających terminowe regulowanie zobowiązań wobec wierzycieli wynikających z Układu zawartego w postępowaniu sądowym, a zatem nie stanowiło bezpośredniego, stałego ani niezbędnego rozszerzenia jej działalności gospodarczej.

Pytania

1)Czy uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody lub zysk z tytułu wykupu/umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych powinny być uwzględniane przy kalkulacji tzw. współczynnika VAT (w mianowniku jako sprzedaż nieuprawniająca do odliczenia VAT naliczonego)?

W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 (zgodnie ze stanowiskiem Spółki j/n.) Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w odniesieniu do kolejnego pytania, tj.:

2)Czy w związku z uzyskiwaniem przychodów lub zysku z tytułu wykupu/umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych jest zobowiązana do ustalania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej według „sposobu ustalenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT [dalej: Prewspółczynnik]?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody lub zysk z tytułu wykupu/umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych nie powinny być uwzględniane przy kalkulacji tzw. współczynnika VAT (w mianowniku jako sprzedaż nieuprawniająca do odliczenia VAT naliczonego);

2)W związku z uzyskiwaniem przychodów lub zysku z tytułu wykupu/umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych nie jest zobowiązany do ustalania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej według Prewspółczynnika.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1)

1.Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w ww. rozumieniu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez pojęcie towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z brzmienia wskazanych wyżej przepisów wynika, iż pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy VAT uzupełniają się w tym sensie, iż co do zasady wszelkie czynności (zachowania) podejmowane przez podatników VAT (działających w takim charakterze) podlegają VAT i o ile nie stanowią one dostawy towarów, należy je uznawać za świadczenie usług. Taka konstrukcja zakresu przedmiotowego opodatkowania prowadzi do zapewnienia zasady powszechności VAT.

Co się z kolei tyczy strony podmiotowej opodatkowania VAT, to zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy tym przez działalność gospodarczą rozumieć należy, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych regulacji, warunkiem opodatkowania danej czynności VAT jest łączne spełnienie dwóch przesłanek tj. dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem VAT.

Innymi słowy, dany podmiot może występować w dwojakim charakterze:

1. jako podatnik VAT, którego czynności:

a. podlegają VAT (są opodatkowane lub zwolnione z podatku), jeśli mieszczą się w katalogu czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy VAT, tj. w szczególności odpłatnego świadczenia usług lub dostawy towarów,

b. nie podlegają VAT, jeśli nie spełniają kryteriów wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy VAT;

2. jako podmiot niebędący podatnikiem VAT, którego czynności nie podlegają przepisom ustawy VAT – nawet jeśli spełniają warunki przedmiotowe określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy. Wynika to z faktu, że nie są wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika, co z góry wyklucza możliwość ich objęcia regulacjami VAT.

Uwzględnić przy tym należy, iż nie każda czynność wykonywana przez podmiot posiadający status podatnika VAT – zarówno formalnie, jak i faktycznie – w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, automatycznie podlega opodatkowaniu VAT. Status przedsiębiorcy jako podatnika VAT nie ma zatem charakteru uniwersalnego.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza m.in. uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego [dalej: „NSA”] z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07), zgodnie z którą: „Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.”

Pogląd ten podzielił także Wojewódzki Sąd Administracyjny [dalej: „WSA”] w Białymstoku w wyroku z dnia 16 grudnia 2015 r. (sygn. I SA/Bk 659/15).

W konsekwencji, nie wszystkie przychody osiągane przez podmiot, będący zarejestrowanym podatnikiem VAT, muszą stanowić wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu VAT. Na gruncie VAT niezbędne jest zatem określenie, czy w ramach konkretnej transakcji, podmiot będący co do zasady podatnikiem VAT, działa w takim charakterze, tj. czy dana transakcja ma miejsce w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Powyższe uwagi mają istotne znaczenie w kontekście kalkulacji Współczynnika VAT, bowiem dla jego wyliczenia uwzględnia się wyłącznie obroty (przychody) z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu VAT – zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych z VAT.

W konsekwencji, przychody uzyskiwane przez podatnika VAT z transakcji, które nie podlegają opodatkowaniu VAT nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu Współczynnika VAT.

2.Współczynnik VAT

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przypadku, kiedy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy VAT, uzupełniające generalną zasadę wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

Jak stanowi art. 90 ust. 1 ustawy VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 ustawy VAT).

Proporcję tę (Współczynnik VAT) ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy VAT).

Zasadniczo podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT (według właściwej stawki) – ujmowanymi w liczniku oraz mianowniku ułamka wyrażającego Współczynnik VAT.

Odliczenie VAT naliczonego nie przysługuje natomiast w odniesieniu do wykonywanych przez podatnika czynności zwolnionych z VAT (ujmowanych w mianowniku ułamka wyrażającego Współczynnik VAT). Podkreślenia jednak wymaga, że uwzględnieniu w ramach kalkulacji Współczynnika VAT podlegają wyłącznie przychody z tytułu czynności podlegających VAT (opodatkowanych VAT/zwolnionych od podatku). Stąd, poza kalkulacją Współczynnika VAT pozostają przychody podatnika z tytułu transakcji niepodlegających VAT (m.in. które nie stanowią odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy VAT).

Dla ustalenia, czy przychody/zyski uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz powinny być uwzględniane przy obliczaniu Współczynnika VAT (w mianowniku jako sprzedaż nieuprawniająca do odliczenia VAT naliczonego) konieczne jest rozstrzygnięcie, czy wykup (umorzenie) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT z perspektywy Spółki.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia okoliczności które przesądzają o tym, czy dana aktywność spełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

3.Obrót Certyfikatami inwestycyjnymi jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy VAT

Uwagi ogólne

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na nabyciu, posiadaniu i wykupie (umorzeniu) papierów wartościowych nie została wprost uregulowana w ustawie VAT.

Wobec powyższego, zasadne jest odwołanie do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: „TSUE” lub „Trybunał”], zgodnie z którym, w przypadku sprzedaży akcji oraz udziałowych papierów wartościowych nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika VAT, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Przykładowo, w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. (sygn. C-77/01) TSUE podkreślił, iż: „Zgodnie z art. 17 ust. 5 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, jeśli podatnik wykorzystuje towary i/lub usługi, za które zapłacił naliczony podatek, tak w przypadku transakcji, od których podatek VAT podlega odliczeniu, jak też transakcji, dla których podatek ten nie podlega odliczeniu, konieczne jest, zgodnie z art. 19 przywołanej dyrektywy, obliczenie części podatku podlegającej odliczeniu, którą należy zastosować do kwoty naliczonego podatku, przy czym transakcje będące poza zakresem przywołanej dyrektywy, które nie dają prawa do odliczenia, powinny zostać wyłączone z obliczenia tej części. W tym kontekście działania polegające na zwykłej odsprzedaży akcji i innych papierów wartościowych, takich jak jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy VAT i, tym samym, nie są objęte jej zakresem. Co więcej, lokowanie kapitału w funduszach inwestycyjnych nie stanowi świadczenia usług "za wynagrodzeniem" w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy i, w związku z tym, nie jest objęte jej zakresem. Wartość obrotów dotyczących tych transakcji musi zatem zostać wyłączona z obliczenia części podatku podlegającej odliczeniu, o której mowa w art. 17 i 19 przywołanej dyrektywy.”

Podobnie TSUE orzekł w wyroku z dnia 14 listopada 2000 r. wskazując, że: „Zgodnie z art. 19 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, przedsiębiorstwo, które nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w stosunku do wszystkich swoich operacji, może odliczyć od podatku, do którego zapłaty jest zobowiązane, podatek zapłacony, nie przekraczając przy tym części podlegającej odliczeniu, stanowiącej ułamek, którego mianownik to suma obrotu przypadającego na transakcje, dla których podatek od wartości dodanej podlega odliczeniu, oraz transakcje, dla których podatek od wartości dodanej nie podlega odliczeniu. Przepis ten musi być interpretowany jako oznaczający, że następujące kwoty powinny zostać wyłączone z mianownika: po pierwsze, dywidendy od udziałów płacone przez podmioty zależne spółce holdingowej, która jest podatnikiem podatku w odniesieniu do innych operacji i która świadczy usługi polegające na zarządzaniu na rzecz tych podmiotów zależnych, ponieważ, jako że otrzymanie dywidend nie jest otrzymaniem zapłaty za jakąkolwiek działalność gospodarczą, nie jest tym samym objęte podatkiem od wartości dodanej; po drugie, odsetki płacone przez podmioty zależne spółce holdingowej od pożyczek udzielonych im przez tą spółkę, jeżeli transakcje pożyczkowe nie stanowią, dla celów art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy, działalności gospodarczej spółki holdingowej.”

Posiłkując się ww. orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady czynności polegające na posiadaniu i zbywaniu papierów wartościowych nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika VAT, nawet jeżeli z tytułu innej działalności posiada status podatnika.

Niemniej, orzecznictwo TSUE przewiduje również wyjątki, w których posiadanie papierów wartościowych może zostać uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT. Dotyczy to sytuacji, gdy:

1.posiadacz papierów wartościowych aktywnie uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje lub udziały posiada;

2.sprzedaż akcji lub udziałów jest prowadzona w ramach działalności maklerskiej lub brokerskiej; 3. posiadanie akcji lub udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Jednocześnie, jak podkreślił TSUE w powołanym wcześniej wyroku z 14 listopada 2000 r. (sygn. C-142/99) zarządzanie spółkami zależnymi w ramach holdingu może być uznane za działalność gospodarczą, ale tylko wówczas, gdy wiąże się z wykonywaniem transakcji podlegających VAT, takich jak świadczenie usług administracyjnych, rachunkowych czy informatycznych.

Podobne stanowisko zostało przez TSUE wyrażone także w wyroku z 12 lipca 2001 r. (sygn. C-102/00) oraz w wyroku z 27 września 2001 r. (sygn. C-16/00). Trybunał stwierdził wówczas, że samo zarządzanie spółkami zależnymi przez spółkę holdingową nie stanowi działalności gospodarczej, chyba że wiąże się z dokonywaniem transakcji podlegających VAT.

Z kolei, w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. (sygn. C-77/01) TSUE stwierdził, że: „ (…) zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.”

Ponadto, w ocenie Trybunału wyrażonej w wyroku z 26 czerwca 2003 r. (sygn. C-442/01), jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (podobne stanowisko przyjął TSUE w wyroku z 20 czerwca 1996 r., sygn. C-155/94).

Zatem, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu VAT. Czynności te uznawane są za polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Tak więc, samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie powinno się traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Uwzględniając powyższe uwagi, niezbędne jest dokonanie oceny, czy przychody uzyskane przez Spółkę z tytułu nabycia i wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz spełniają przesłanki uznania jej za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT, interpretowanych zgodnie z orzecznictwem TSUE.

W dalszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego przychody uzyskane przez Spółkę z tytułu wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz należy kwalifikować jako czynność pozostającą poza zakresem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Opodatkowanie VAT wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz Wnioskodawca wskazuje, iż nie jest spółką holdingową, rozumianą jako spółka, której jedynym albo podstawowym przedmiotem działalności jest osiąganie zysków z posiadania papierów wartościowych innych podmiotów oraz zarządzanie nimi.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, do 31 sierpnia 2021 roku przeważającym rodzajem jej działalności było odzyskiwanie nabywanych wierzytelności oraz zarządzanie pakietami wierzytelności w funduszach sekurytyzacyjnych, w tym: restrukturyzacja i odzyskiwanie nabywanych wierzytelności. Natomiast od momentu cofnięcia zezwolenia na prowadzenie ww. działalności, Spółka wykazywała w ramach rozliczeń VAT sprzedaż/odsprzedaż głównie usług najmu, mediów, usług porządkowych, usług księgowych, udzielania sublicencji, doradztwa podatkowego, doradztwa prawnego jak również sprzedaż towarów, takich jak artykuły biurowe, czy sprzęt biurowy.

Natomiast aktualnie, Spółka dokonuje sprzedaży/odsprzedaży usług księgowych, udzielenia sublicencji, doradztwa podatkowego, doradztwa prawnego jak również sprzedaż towarów, takich jak artykuły biurowe, czy sprzęt biurowy.

Z kolei, zgłoszenie przez Spółkę żądania wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych Funduszu miało na celu zapewnić środki niezbędne do sfinansowania płatności wymagalnej raty wynikającej z Układu i nie wynikało z chęci osiągnięcia dalszych zysków z inwestycji lub ograniczenia potencjalnych strat. Spółka w tym zakresie nie działała jak racjonalny inwestor, tzn. nie kierowała się zyskiem/możliwą do osiągnięcia stopą zwrotu a jedynie poziomem wygenerowanych przez Fundusz nadwyżek pieniężnych, które w konsekwencji wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych miały na celu umożliwić Spółce terminową wypłatę raty wynikającej z Układu. Wykup Certyfikatów inwestycyjnych może nastąpić wyłącznie w przypadku, w którym Fundusz w Dniu Wykupu posiada aktywa płynne pozwalające na wypłatę środków z tytułu umorzenia Certyfikatów inwestycyjnych w związku z ich wykupem.

Z chwilą wykupienia Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz są one umarzane z mocy prawa, a Towarzystwo przekaże Uczestnikom, których Certyfikaty inwestycyjne uległy umorzeniu, w terminie 3 dni roboczych od ich wykupu, pisemne potwierdzenie ich umorzenia.

Raty wynikające z Układu są bowiem spłacane przez Spółkę z generowanych nadwyżek pieniężnych, które alokowane i gromadzone są przez Fundusz, który jest właścicielem portfeli wierzytelności stanowiących zasadniczą część aktywów Grupy. Zasadniczy wpływ ma na to zdolność (umiejętność) Spółki i Grupy do efektywnego prowadzenia działalności w zakresie windykacji własnych wierzytelności oraz dochodzenia roszczeń.

Wnioskodawca podkreśla również, iż co do zasady inwestycje Spółki mają charakter długoterminowy, co oznacza, że Wnioskodawca nie obejmuje/nabywa Certyfikatów inwestycyjnych z zamiarem ich odsprzedaży. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że nie prowadził i nie prowadzi działalności polegającej na obrocie Certyfikatami inwestycyjnymi.

W okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, zarówno nabycie, jak i wykup (umorzenie) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz służyły wyłącznie celom związanym z zarządzaniem majątkiem Spółki, tj. w szczególności zabezpieczeniu środków pieniężnych na regulowanie zobowiązań na rzecz wierzycieli w związku z Układem.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie przez Spółkę Certyfikatów inwestycyjnych Funduszu nie było/nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, iż zgodnie z Warunkami emisji, nabyte przez Spółkę Certyfikaty inwestycyjne nie stanowiły papierów wartościowych uprzywilejowanych w zakresie prawa głosu, wobec czego nie sposób uznać, aby w związku z ich posiadaniem Wnioskodawca w sposób aktywny uczestniczył w zarządzaniu Funduszem. Zgodnie ze statutem Funduszu i Ustawą o funduszach inwestycyjnych wyłącznym podmiotem odpowiedzialnym za zarządzanie Funduszem jest Towarzystwo.

Co więcej, nabyciu/posiadaniu przez Spółkę Certyfikatów inwestycyjnych nie towarzyszyła również pośrednia ingerencja w zarządzanie Funduszem, bowiem Wnioskodawca nie świadczył i nie świadczy na rzecz Fundusz jakichkolwiek usług opodatkowanych VAT, w szczególności takich jak zarządzanie, administrowanie i prowadzenie polityki handlowej, w tym zakresie usługi świadczy podmiot trzeci.

Stosownie do Warunków emisji Certyfikatów inwestycyjnych, w okresie ich posiadania, Wnioskodawca był uprawniony jedynie do:

•żądania wykupu (umorzenia) Certyfikatu inwestycyjnego przez Fundusz na zasadach określonych w Ustawie o funduszach i statucie Funduszu,

•uczestniczenia i wykonywania prawa głosu na posiedzeniach zgromadzenia inwestorów,

•udziału w dochodach Funduszu na zasadach określonych w statucie Funduszu,

•zbycia Certyfikatu inwestycyjnego lub ustanowienia na nim ograniczonych praw rzeczowych (z zastrzeżeniem, iż wymaga ono uprzedniego zawiadomienia Towarzystwa),

•wypłat w postępowaniu likwidacyjnym.

Tym samym, interesy finansowe Wnioskodawcy w związku z posiadaniem oraz potencjalną możliwością zbycia Certyfikatów inwestycyjnych Funduszu nie przekraczały interesów zwykłego inwestora realizowanych w ramach ustawowych uprawnień obejmujących m.in. żądanie wykupu (umorzenia) Certyfikatu inwestycyjnego przez Fundusz na zasadach określonych w Ustawie o funduszach i statucie Funduszu.

Jednocześnie, jak wynika z treści wniosku, wykup (umorzenie) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie będzie dokonywane w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przywołane regulacje oraz orzecznictwo TSUE zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, iż przychody/zyski z tytułu wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczenia przez Spółkę usług podlegających VAT (Wnioskodawca nie występuje bowiem w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do czynności/transakcji, w związku z którymi uzyskuje przychody/zyski z tytułu wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz. W efekcie, wykup (umorzenie) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie będą traktowane jako realizowane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT, a Wnioskodawca jako ich zbywca nie uzyska statusu podatnika w tym zakresie.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 września 2016 r. (sygn. IPPP1/4512-499/16-5/lGo), w której, w okolicznościach zbliżonych do będących przedmiotem niniejszego wniosku, organ wskazał, iż: „(...) zamierzone przez Wnioskodawcę czynności posiadania i czerpania pożytków z certyfikatów inwestycyjnych w FIZ oraz ich ewentualnego przyszłego zbycia lub umorzenia, nie będą stanowiły działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w odniesieniu do tych czynności”.

Tożsame stanowisko znajduje odzwierciedlenie także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 grudnia 2013 r. (sygn. IBPP2/443-794/13/BW), w której wskazano, iż: „Biorąc powyższe pod uwagę oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, w tym również regulacje zawarte w k.s.h., stwierdzić należy, iż otrzymanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za przekazane akcje w celu ich umorzenia nie mieści się ani w pojęciu dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT, ani świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 tej ustawy. Wobec powyższego czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem po stronie Wnioskodawcy (akcjonariusza).”

W efekcie, skoro uwzględnieniu w ramach kalkulacji Współczynnika VAT podlegają wyłącznie obroty (przychody) z tytułu czynności podlegających VAT (opodatkowanych VAT/zwolnionych od podatku), zaś poza kalkulacją Współczynnika VAT pozostają przychody podatnika z tytułu transakcji niepodlegających VAT, przychody/zyski Wnioskodawcy z wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie powinny być ujmowane w ramach kalkulacji Współczynnika VAT Spółki (w mianowniku jako sprzedaż nieuprawniająca do odliczenia VAT naliczonego).

Ad. 2)

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uzasadnienia do projektu ustawy, który wprowadził przepisy o Prewspółczynniku do ustawy VAT wynika, iż: „Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić będą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika”.

Z powyższego wynika zatem wprost, że realizowanie przez podatnika czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT nie decyduje o powstaniu po jego stronie obowiązku kalkulowania Prewspółczynnika. Obowiązek taki zaistnieje jedynie w przypadku prowadzenia przezeń działalności (aktywności), która pozostaje w ogóle/całkowicie poza działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, tj. ma to miejsce w przypadku organów/podmiotów publicznych czy innych podmiotów (prywatnych) działających w charakterze takich organów bądź też generalnie w sferze publicznej (niegospodarczej), tj. fundacje czy stowarzyszenia realizujące niegospodarcze cele statutowe.

Analogiczne podejście zostało zaprezentowane w odpowiedzi Ministra Finansów z 27 stycznia 2015 r. na interpelację poselską nr 30157, w której czytamy m.in., iż:

„Obowiązek wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu ww. prewspółczynnika dotyczy (…) tylko wąskiej grupy podatników, którzy poza działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT wykonują również działalność nieobjętą systemem VAT (np. jako organ władzy publicznej), i nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do każdego z tych typów działalności. Powyższe zapewni realizację zasady neutralności podatku VAT, która uniemożliwia odliczanie podatku w związku z działalnością nieobjętą systemem VAT.”

Zdaniem Spółki, okoliczność, iż uzyskuje ona również przychody (vide wcześniejsze uwagi) z tytułu czynności niepodlegających VAT (tj. w związku z którymi uzyskała/uzyskuje przychody/zyski z wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz), nie wyłącza związku pomiędzy nabyciem przez Spółkę Certyfikatów inwestycyjnych Funduszu oraz ich wykupem (umorzeniem) przez Fundusz, a prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Okoliczność, że transakcje, z których wynikały/wynikają ww. przychody/zyski nie podlegają VAT, jest wynikiem czynności podejmowanych przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej Spółki. O ile więc przychody/zyski z wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie są bezpośrednim wynagrodzeniem w zamian za realizowane przez Wnioskodawcę czynności podlegające VAT, to są one konsekwencją strategii inwestycyjnej Spółki (zakładającej wzrost wartości jej aktywów).

Wnioskodawca podkreśla, iż Spółka funkcjonuje w formie spółki akcyjnej, tj. podmiotu, który został powołany w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a więc realizacji określonych celów gospodarczych na zasadach komercyjnych, tj. z nastawieniem na zysk. Spółka nie jest jednostką samorządu terytorialnego, organem władzy publicznej zakładem budżetowym, jak również stowarzyszeniem lub fundacją, które to podmioty zasadniczo prowadzą działalność inną niż gospodarczą. Jak natomiast wynika z uzasadnienia, ratio legis wprowadzenia ust. 2a i nast. do art. 86 ustawy VAT było, aby przepisy o Prewspółczynniku miały zastosowanie właśnie do podmiotów działających w części poza sferą gospodarczą/komercyjną, a więc innych niż Wnioskodawca.

W rezultacie, w odniesieniu do przychodów/zysków Wnioskodawcy otrzymanych/otrzymywanych z tytułu wykupu (umorzenia) Certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz zastosowania nie będą miały przepisy art. 86 ust. 2a i nast. ustawy VAT, dotyczące Prewspółczynnika – Spółka nie będzie zobowiązana do ich stosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.