Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.511.2025.2.RMA

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania otrzymanej dopłaty na pokrycie straty za 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100% udziałem Gminy (...) (dalej: „Gmina”).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz odbiór i oczyszczanie ścieków. Spółka świadczy także usługi związane z szeroko pojętym utrzymaniem porządku i czystości w Gminie, w tym utrzymaniem terenów zielonych w Gminie.

Spółka została utworzona w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej i w zakresie przedmiotu swojej działalności realizuje zadania własne Gminy w zakresie zaspokojenia potrzeb wspólnoty samorządowej w zakresie usług dostarczania wody oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków, a także utrzymania czystości i porządku w Gminie.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Spółka finansuje swoją działalność co do zasady z przychodów osiąganych ze sprzedaży usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Usługi te są świadczone na rzecz klientów, z którymi Spółka ma zawarte umowy na dostarczanie wody oraz odprowadzanie ścieków (osoby fizyczne, przedsiębiorcy, instytucje publiczne, inne podmioty).

W zakresie działalności związanej z dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków Wnioskodawca stosuje ceny usług określone w taryfach zatwierdzanych przez Państwowe Gospodarstwo B. na okres 3 lat. Wysokość taryf określana jest na postawie kosztów świadczenia usług związanych z dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków ustalanych na moment zatwierdzenia taryfy. W przypadku wzrostu kosztów działalności w obszarze dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków Spółka nie ma możliwości samodzielnego podwyższenia cen świadczonych usług.

W 2022 i 2023 roku Spółka odnotowała znaczny wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności wzrost kosztów energii elektrycznej. Ustalając wysokość cen za świadczone przez siebie usługi Spółka uwzględnia koszty prowadzonej działalności. Jednakże natychmiastowe podwyższenie cen, poprzez uwzględnienie wzrostu kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jakie miało miejsce w 2022 i 2023 roku, nie było możliwe w przypadku cen za usługi dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków określonych w taryfach przez Państwowe Gospodarstwo B. Ustalenie nowych taryf uwzględniających wyższe koszty prowadzenia działalności nastąpiło dopiero w drugiej połowie 2024 roku.

Z uwagi na opisaną sytuację (ustalenie taryf w oparciu o ustalenia nieuwzględniające wzrostu kosztów prowadzenia działalności) działalność Spółki w obszarze zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków przyniosła w 2023 roku stratę.

Spółka osiąga również przychody ze świadczenia na rzecz Gminy usług polegających na utrzymaniu porządku i czystości oraz utrzymaniu terenów zielonych na terenie Gminy. W 2023 roku usługi te były świadczone na rzecz Gminy na podstawie umowy z dnia 28 grudnia 2022 roku (dalej: „Umowa”). Wynagrodzenie określone w Umowie zostało ustalone w drodze negocjacji prowadzonych pomiędzy Spółką i Gminą. Strony określiły wysokość wynagrodzenia za poszczególne czynności wykonywane przez Spółkę w ramach realizacji przedmiotu Umowy, zakreślając jednocześnie maksymalny budżet jaki Gmina może przeznaczyć na realizację Umowy. Działalność Spółki w zakresie utrzymania porządku i czystości oraz utrzymania terenów zielonych na terenie Gminy prowadzona w 2023 roku przyniosła Spółce zysk.

Wnioskodawca świadczy również dodatkowe usługi związane ze zbiorowym dostarczaniem wody oraz odprowadzaniem ścieków, takie jak wymiana wodomierzy, plombowanie wodomierzy, budowa przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych. Ceny za ww. usługi ustalane są samodzielnie przez Spółkę. Działalność Spółki w zakresie dodatkowych usług związanych ze zbiorowym dostarczaniem wody oraz odprowadzaniem ścieków prowadzona w 2023 roku przyniosła Spółce zysk.

W 2023 roku Spółka osiągnęła również przychody z tytułu kontynuowania świadczenia na rzecz Gminy usług w zakresie wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej w Gminie (...) wraz z budową przepompowni. Usługi te były świadczone na podstawie umowy z dnia 20 czerwca 2022 r. zawartej pomiędzy Spółką a Gminą (dalej: „Umowa”). Umowa została zawarta w wyniku przeprowadzenia przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: „PZP”), w ramach którego Spółka zaproponowała najkorzystniejszą ofertę. Umowa przewidywała wynagrodzenie ryczałtowe za wykonanie prac objętych umową.

Roboty budowlane objęte zakresem Umowy zostały zakończone w 2023 roku. Koszty wykonania zleconych robót budowlanych okazały się wyższe niż szacowała Spółka w momencie składania oferty i zawierania Umowy. W efekcie Spółka poniosła stratę na realizacji ww. umowy w wysokości 359.022,71 zł.

Strata na realizacji umowy na wykonanie robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej oraz strata na pozostałej działalności przełożyły się na poniesienie przez Spółkę straty bilansowej za 2023 rok w wysokości 1.396.918,03 zł.

Akt założycielski Spółki reguluje zasady wnoszenia dopłat, w tym dopłat na pokrycie strat.

Uchwałą nr (...) z dnia 6 maja 2024 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o pokryciu części straty za 2023 rok poprzez wniesienie dopłaty przez wspólnika w kwocie 360.000,00 zł (zgodnie z art. 231 § 2 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych oraz § 19 ust. 3 i 10 aktu założycielskiego Spółki).

Dopłatę Gmina (wspólnik) wniosła przelewem na rachunek bankowy Spółki. Spółka zaś wprowadziła tę dopłatę na kapitał zapasowy. Uwalniając ten kapitał Spółka pokryła wskazane straty powodując w konsekwencji ich obniżenie. Dopłata ta została zrealizowana w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych.

Celem wniesienia dopłaty było pokrycie części straty bilansowej za 2023 rok. Strata ta powstała w wyniku poniesienia straty na realizacji umowy z dnia 20 czerwca 2022 r. na wykonanie robót budowlanych zawartej z Gminą oraz straty na pozostałej działalności.

Gmina nie była zobowiązana do wniesienia dopłat na pokrycie straty związanej z działalnością Spółki w dwóch wskazanych powyżej obszarach. Decyzja o wniesieniu dopłat została podjęta już po zakończeniu świadczenia ww. usług w 2023 roku, w maju kolejnego roku. Decyzja Zgromadzenia Wspólników o wniesieniu dopłaty była zatem podyktowana poniesieniem straty bilansowej za 2023 rok, a nie faktem wykonywania robót budowlanych na rzecz Gminy lub świadczenia usług w zakresie zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków na rzecz jej mieszkańców po określonych cenach.

Na etapie ustalania cen za wykonanie robót budowlanych na rzecz Gminy, jak również zatwierdzania taryf na świadczenie usług zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków nie była brana pod uwagę możliwość wnoszenia dopłat na pokrycie straty bilansowej, którą Spółka mogłaby ponieść w związku ze świadczeniem ww. usług.

Celem wniesienia dopłaty było pokrycie ujemnego wyniku finansowego będącego skutkiem świadczenia usług, które przyniosły straty. Celem otrzymania dopłaty nie było czerpanie zysku przez Wnioskodawcę.

Pytanie

Czy dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy (wspólnika) na pokrycie straty za 2023 rok stanowi element podstawy opodatkowania, tj. zapłatę o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy (wspólnika) na pokrycie straty za 2023 rok nie stanowi elementu podstawy opodatkowania, tj. zapłaty o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm., dalej: „u.p.t.u.”) i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Należy jednak wskazać, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy, a jedna ze stron może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z kolei w myśl art. 29a ust. 1 u.p.t.u. podstawą opodatkowania (z zastrzeżeniami, które nie mają znaczenia w tej sprawie) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego.

Podstawą opodatkowania jest należność, niezależnie od jej nazewnictwa, stanowiąca w istocie wynagrodzenie za wykonaną czynność podlegającą opodatkowaniu. Elementem podstawy opodatkowania mogą być również należności mające charakter dopłaty do ceny.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Istotne znaczenie dla ustalenia, czy konkretne dotacje (dopłaty) podlegają opodatkowaniu ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Warto w szczególności wskazać w tym miejscu na wyrok TSUE z dnia 8 maja 2025 r. wydany w sprawie C-615/23 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko P. S.A.) dotyczącej włączenia rekompensaty mającej na celu pokrycie straty do podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W przywołanym wyroku TSUE przyjął, że nie podlegają włączeniu do podstawy opodatkowania rekompensaty, dotacje, dopłaty lub subwencje, które:

1)Nie pozostają w bezpośrednim związku z ceną określonej dostawy towarów lub świadczenia usług.

2)Nie są świadczeniem wzajemnym wobec określonej dostawy towarów lub świadczenia usług.

3)Mają charakter kompensacyjny – ich celem jest pokrycie ujemnego wyniku finansowego, a nie czerpanie zysku przez beneficjenta rekompensaty.

W uzasadnieniu przywołanego wyroku TSUE wskazał m.in., że opodatkowanie rekompensaty wystąpi, gdy „cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący ceny, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji”.

TSUE wskazał również, że warunkiem opodatkowania subwencji jest „zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja”. (…) „W pojęciu „subwencje związane bezpośrednio z ceną” w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT mieszczą się zatem jedynie te subwencje, które stanowią całkowicie lub częściowo świadczenie uzyskiwane w zamian za określone dostawy towarów lub świadczenia usług oraz są przyznawane przez osobę trzecią sprzedawcy lub świadczącemu usługi”.

Trybunał wyjaśnił również, odnosząc się do stanu faktycznego sprawy, którą rozstrzygał, że:

„(…) rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportowych, ustaloną przez organizatora tych usług, ponieważ celem tej rekompensaty jest przede wszystkim pokrycie strat związanych z tą działalnością.

W tych okolicznościach należy stwierdzić, że rekompensata taka jak rozpatrywana w postępowaniu głównym nie jest wypłacana operatorowi konkretnie w celu świadczenia przez niego usługi transportowej na rzecz określonego usługobiorcy i nie ma wpływu na cenę, jaką ma zapłacić ten usługobiorca, ponieważ cena ta nie jest ustalana w taki sposób, że zmniejsza się proporcjonalnie do rekompensaty wypłacanej podmiotowi świadczącemu tę usługę. Natomiast, jak zauważyła w istocie rzecznik generalna w pkt 54 opinii, wspomniana rekompensata jest przyznawana a posteriori i jest niezależna od konkretnego korzystania z usług transportowych, lecz zależy od liczby oferowanych wozokilometrów. Taka rekompensata nie wchodzi zatem w zakres pojęcia „subwencji bezpośrednio związanych z ceną” w rozumieniu art. 73 dyrektywy VAT.

Wniosku tego nie podważa fakt, że bez takiej rekompensaty, która pozwala na wyraźne obniżenie ceny świadczonej usługi, cena biletów dla odbiorców tej usługi musiałaby być wyższa”.

Ostatecznie TSUE doszedł do wniosku, że „zryczałtowana rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu terytorialnego przedsiębiorstwu świadczącemu usługi publicznego transportu zbiorowego i mająca na celu pokrycie strat poniesionych w ramach świadczenia tych usług nie wchodzi w zakres podstawy opodatkowania tego przedsiębiorstwa”.

Do podobnych wniosków TSUE doszedł w wyroku z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State), w którym Trybunał podkreślał, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy należy zauważyć, że dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy (wspólnika) na pokrycie straty za 2023 rok nie pozostaje w bezpośrednim związku z cenami świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca nie dostrzega w szczególności związku pomiędzy otrzymaniem dopłaty na pokrycie straty, a cenami usług w zakresie dostarczania wody oraz oprowadzania ścieków, jak również cenami za wykonane roboty budowlane, czyli działalności, które przyniosły stratę.

Ceny za usługi dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków ustalane są w formie taryf zatwierdzanych przez Państwowe Gospodarstwo B. Zarówno Spółka jak i Gmina nie ma możliwości samodzielnego ingerowania w wysokość taryf. Na moment ustalenia wysokości taryf zarówno Spółka jak i Gmina nie brały pod uwagę możliwości „uzupełnienia” cen wynikających z taryf w drodze wniesienia dopłat w przyszłości.

Z kolei wynagrodzenie za wykonanie robót budowlanych zostało określone w Umowie w sposób zryczałtowany. Strony Umowy również w tym wypadku określając wysokość wynagrodzenia nie brały pod uwagę możliwości jego „uzupełnienia” w drodze wniesienia dopłat w przyszłości. Takie „uzupełnienie” nie byłoby z resztą możliwe z uwagi na ograniczenia wynikające z regulacji ustawy PZP, w oparciu o które doszło do zawarcia Umowy.

W konsekwencji brak jest podstaw do twierdzenia, że wniesienie dopłaty na pokrycie straty za 2023 rok miało jakikolwiek, a w szczególności bezpośredni, wpływ na cenę ww. usług.

Za brakiem występowania bezpośredniego związku pomiędzy ceną odpisanych wyżej usług a wniesieniem dopłaty na pokrycie straty, przemawia okoliczność, iż w przypadku braku wniesienia dopłaty na pokrycie straty i pokrycie straty w inny sposób (np. z zysków lat przyszłych) ceny za opisane wyżej usługi pozostałaby niezmienione.

Warto również odnotować, że otrzymanie dopłaty od wspólnika nie może zostać zakwalifikowane jako świadczenie wzajemne wobec jakichkolwiek usług świadczonych przez Wnioskodawcę, w szczególności usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków, jak również za wykonanie robót budowlanych. Decyzja o wniesieniu dopłaty została podjęta już po zakończeniu 2023 roku, a zatem po wykonaniu i rozliczeniu usług świadczonych w 2023 roku. Na etapie świadczenia usług Spółka nie zakładała, że poniesie stratę, jak również nie mogła oczekiwać, że w związku ze świadczeniem usług po określonych cenach otrzyma od Gminy jakiekolwiek świadczenie. Wniesienie dopłaty jest zatem świadczeniem jednostronnym, któremu nie odpowiada jakiekolwiek świadczenie wzajemne ze strony Spółki.

Wniesienie dopłaty nastąpiło wyłącznie w celu pokrycia starty za 2023 rok. Strata ta powstała co prawda w wyniku świadczenia usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków po cenach wynikających z taryf zatwierdzanych przez Państwowe Gospodarstwo B. oraz wykonania robót budowlanych za wynagrodzeniem określonym w umowie zawartej z Gminą, jednak dopłata, którą Spółka otrzymała nie może zostać uznana za element wynagrodzenia (świadczenie wzajemne) za wykonanie tychże usług. Wniesienie dopłaty miało bowiem na celu jedynie pokrycie ujemnego wyniku finansowego, jaki Spółka odnotowała za 2023 rok i nie będzie prowadziło do czerpania przez Spółkę zysków z prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe dopłata, którą Wnioskodawca otrzymał od Gminy (wspólnika) na pokrycie straty za 2023 rok nie będzie stanowiła elementu podstawy opodatkowania, tj. nie będzie zapłatą, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Co istotne usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. w sprawie C‑154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

·istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

·wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

·istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

·istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Czynność podlega więc opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ponadto, aby czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą Rady”. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy Rady:

Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym:

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy Rady, który stanowi, że:

Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami VAT w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor – Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública, w którym stwierdził:

Z kolei w wyroku z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft. przeciwko Nemzeti Adó-és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága TSUE wskazał, że:

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153), zwanej dalej „ustawą o samorządzie gminnym”:

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 679), zwanej dalej „ustawą o gospodarce komunalnej”.

Jak stanowi art. 1 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:

W oparciu o art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej:

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest natomiast podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają więc opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług – istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną – to stanowi ona podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

Zatem aby dotacje i inne środki o podobnym charakterze stanowiły podstawę opodatkowania, muszą być wypłacane jako należność z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług i być bezpośrednio związane z ceną tego świadczenia. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Definicji terminu „bezpośredniego wpływu na cenę” nie zawiera ani ustawa, ani Dyrektywa Rady, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do sposobu wykładni tego pojęcia wynikającego z orzecznictwa TSUE.

W wyroku z 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec TSUE wyjaśnił:

Aby stwierdzić, czy otrzymywane przez beneficjenta środki wchodzą do podstawy opodatkowania świadczonych usług, niezbędne jest stwierdzenie, czy występują konkretne usługi, z którymi związane jest to dofinansowanie, wykonywane przez odbiorcę dofinansowania. Tylko w takim przypadku dotacja może wchodzić do podstawy opodatkowania. Następnie należy zbadać, zgodnie z tezami wyroków TSUE, czy dofinansowanie stanowi element determinujący cenę tej usługi (świadczenia).

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką ze 100% udziałem Gminy (...). Podstawowym przedmiotem Państwa działalności jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz odbiór i oczyszczanie ścieków. Świadczą Państwo także usługi związane z szeroko pojętym utrzymaniem porządku i czystości w Gminie, w tym utrzymaniem terenów zielonych w Gminie.

Co do zasady swoją działalność finansują Państwo z przychodów osiąganych ze sprzedaży usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Usługi te są świadczone na rzecz klientów, z którymi mają Państwo zawarte umowy na dostarczanie wody oraz odprowadzanie ścieków (osoby fizyczne, przedsiębiorcy, instytucje publiczne, inne podmioty).

W zakresie działalności związanej z dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków stosują Państwo ceny usług określone w taryfach zatwierdzanych przez Państwowe Gospodarstwo B. na okres 3 lat. Wysokość taryf określana jest na postawie kosztów świadczenia usług związanych z dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków ustalanych na moment zatwierdzenia taryfy. W przypadku wzrostu kosztów działalności w obszarze dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków nie mają Państwo możliwości samodzielnego podwyższenia cen świadczonych usług.

W 2022 i 2023 roku odnotowali Państwo znaczny wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności wzrost kosztów energii elektrycznej. Ustalając wysokość cen za świadczone przez siebie usługi uwzględniają Państwo koszty prowadzonej działalności. Jednak natychmiastowe podwyższenie cen, poprzez uwzględnienie wzrostu kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jakie miało miejsce w 2022 i 2023 roku, nie było możliwe w przypadku cen za usługi dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków określonych w taryfach przez Państwowe Gospodarstwo B. Ustalenie nowych taryf uwzględniających wyższe koszty prowadzenia działalności nastąpiło dopiero w drugiej połowie 2024 roku.

Z uwagi na opisaną sytuację (ustalenie taryf w oparciu o ustalenia nieuwzględniające wzrostu kosztów prowadzenia działalności) Państwa działalność w obszarze zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków przyniosła w 2023 roku stratę.

Osiągają Państwo również przychody ze świadczenia na rzecz Gminy usług polegających na utrzymaniu porządku i czystości oraz utrzymaniu terenów zielonych na terenie Gminy. Ta działalność prowadzona w 2023 roku przyniosła Państwu zysk. Świadczą Państwo również dodatkowe usługi związane ze zbiorowym dostarczaniem wody oraz odprowadzaniem ścieków, takie jak wymiana wodomierzy, plombowanie wodomierzy, budowa przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych. Ww. działalność prowadzona w 2023 roku przyniosła Państwu zysk.

W 2023 roku osiągnęli Państwo również przychody z tytułu kontynuowania świadczenia na rzecz Gminy usług w zakresie wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej w Gminie (...) wraz z budową przepompowni. Usługi te były świadczone na podstawie umowy z dnia 20 czerwca 2022 r. zawartej pomiędzy Państwem a Gminą. Umowa została zawarta w wyniku przeprowadzenia przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych, w ramach którego zaproponowali Państwo najkorzystniejszą ofertę. Umowa przewidywała wynagrodzenie ryczałtowe za wykonanie prac objętych umową.

Roboty budowlane objęte zakresem Umowy zostały zakończone w 2023 roku. Koszty wykonania zleconych robót budowlanych okazały się wyższe niż szacowali Państwo w momencie składania oferty i zawierania Umowy. W efekcie ponieśli Państwo stratę na realizacji ww. umowy w wysokości 359.022,71 zł.

Strata na realizacji umowy na wykonanie robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej oraz strata na pozostałej działalności przełożyły się na poniesienie przez Państwo straty bilansowej za 2023 rok w wysokości 1.396.918,03 zł.

Uchwałą z 6 maja 2024 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o pokryciu części straty za 2023 rok poprzez wniesienie dopłaty przez wspólnika w kwocie 360.000,00 zł.

Dopłatę Gmina (wspólnik) wniosła przelewem na Państwa rachunek bankowy, Państwo zaś wprowadzili tę dopłatę na kapitał zapasowy.

Celem wniesienia dopłaty było pokrycie części straty bilansowej za 2023 rok. Strata ta powstała w wyniku poniesienia straty na realizacji umowy z 20 czerwca 2022 r. na wykonanie robót budowlanych zawartej z Gminą oraz straty na pozostałej działalności.

Na etapie ustalania cen za wykonanie robót budowlanych na rzecz Gminy jak również zatwierdzania taryf na świadczenie usług zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków nie była brana pod uwagę możliwość wnoszenia dopłat na pokrycie straty bilansowej, którą mogli Państwo ponieść w związku ze świadczeniem ww. usług.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy otrzymana przez Państwa dopłata od Gminy (wspólnika) na pokrycie straty za 2023 rok stanowi element podstawy opodatkowania i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że Państwo, jako utworzona przez Gminę spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatnika podatku VAT.

Istota spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uregulowana została w Tytule III Dziale I ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.), zwanej dalej „ustawą Kodeks spółek handlowych”.

W myśl art. 177 § 1 i § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Zgodnie z art. 178 § 1 i § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Natomiast stosownie do art. 179 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych:

W myśl art. 231 § 2 pkt 2 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Dopłaty mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, itp.

Dopłata jest formą wewnętrznej przymusowej pożyczki wspólników na rzecz spółki. Wspólnikowi, który uiścił dopłatę, nie przysługuje (chyba że zarządzono zwrot dopłat) roszczenie o wypłatę uiszczonej sumy.

W razie powzięcia uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością określającej termin i wysokość dopłat, równowartość dopłat ujmuje się w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) i wykazuje się jako składnik kapitału własnego dopóty, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie; uchwalone, lecz niewniesione dopłaty wykazuje się w dodatkowej pozycji kapitałów własnych „Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego (wielkość ujemna)” (art. 36 ust. 2e ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości; Dz. U. z 2019 r. poz. 351). W konsekwencji kapitał zakładowy nie ulegnie zwiększeniu, a wartość dopłaty będzie zaliczona na wpłaty należne (Kidyba Andrzej: Kodeks spółek handlowych. Komentarz, Tom I, Komentarz do art. 1-300 Ksh, LEX, 2008, wyd. VI).

Zaznaczyć należy, że środki zgromadzone na kapitale zapasowym co do zasady są przeznaczane na pokrycie bieżących i przyszłych strat.

Jak wynika z ww. wyroku TSUE w sprawie C-144/02, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się subwencje (dopłaty) przyznane podatnikom, gdy subwencja jest bezpośrednio związana z ceną danej transakcji. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę, bowiem w takim przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlega opodatkowaniu.

Okoliczności przyznania Państwu dopłaty odpowiadają warunkom wskazanym w powyższym wyroku TSUE.

Wskazali Państwo, że w zakresie działalności związanej z dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków stosują Państwo ceny usług określone w taryfach zatwierdzanych przez Państwowe Gospodarstwo B. na okres 3 lat. W przypadku wzrostu kosztów działalności w tym obszarze nie mają Państwo możliwości samodzielnego podwyższenia cen świadczonych usług. W 2022 i 2023 roku odnotowali Państwo znaczny wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności wzrost kosztów energii elektrycznej. Z uwagi na opisaną sytuację Państwa działalność w obszarze zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków przyniosła w 2023 roku stratę.

W 2023 roku osiągnęli Państwo również przychody z tytułu kontynuowania świadczenia na rzecz Gminy usług w zakresie wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej w Gminie wraz z budową przepompowni. Koszty wykonania zleconych robót budowlanych okazały się wyższe niż szacowali Państwo w momencie składania oferty i zawierania Umowy. W efekcie ponieśli Państwo stratę na realizacji ww. umowy w wysokości 359.022,71 zł.

Uchwałą z 6 maja 2024 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o pokryciu części straty za 2023 rok poprzez wniesienie dopłaty przez wspólnika w kwocie 360.000,00 zł.

Dopłata wniesiona przez Gminę (wspólnika) jest więc bezpośrednio związana ze świadczeniem przez Państwa usług: na rzecz klientów w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków oraz na rzecz Gminy w zakresie wykonania robót budowlanych. Otrzymali Państwo dopłatę, która stanowi pokrycie (w części) wartości wykonanych przez Państwa usług.

Dopłata, którą Państwo otrzymali stanowi zatem składnik ceny świadczonych przez Państwa usług i stanowi źródło finansowania realizowanych przez Państwa świadczeń na rzecz klientów i Gminy. Bez znaczenia pozostaje fakt, że nie mieli Państwo możliwości natychmiastowego podwyższania cen świadczonych usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków określonych w taryfach oraz że koszty wykonania zleconych robót budowlanych na rzecz Gminy okazały się wyższe niż Państwo szacowali w momencie składania oferty i zawierania umowy.

Podkreślenia wymaga, że otrzymana dopłata nie stanowi dopłaty do Państwa ogólnej działalności, lecz związana jest wyłącznie z działalnością w ww. obszarach: w zakresie świadczenia usług zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz w zakresie wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej wraz z budową przepompowni. Jak wskazano we wniosku, pozostałe rodzaje Państwa działalności – utrzymanie porządku/czystości i terenów zielonych na terenie Gminy oraz świadczenie dodatkowych usług, takich jak wymiana wodomierzy, plombowanie wodomierzy, budowa przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych, nie generowały strat lecz przyniosły zysk. Zatem gdyby nie świadczyli Państwo ww. usług w zakresie zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz wykonania robót budowlanych, nie powstałaby strata, na pokrycie części której Gmina wniosła dopłatę.

Z uwagi na charakter dopłaty na pokrycie straty z tytułu świadczenia usług zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz z tytułu wykonania zleconych robót budowlanych, która to dopłata została wprowadzona na kapitał zapasowy, należy uznać, że stanowi ona wynagrodzenie za świadczone przez Państwa usługi.

A zatem pomiędzy płatnością, którą otrzymali Państwo od Gminy a świadczonymi przez Państwa usługami na rzecz klientów/Gminy na podstawie zawartych z tym podmiotami umów, zachodzi bezpośredni związek, ponieważ płatność nastąpiła w zamian za świadczenie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków oraz w zakresie wykonania robót budowlanych polegających na rozbudowie sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej wraz z budową przepompowni. Z tych też względów dopłatę wniesioną przez Gminę należy uznać za wynagrodzenie za czynności opisane we wniosku stanowiące określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, otrzymana przez Państwa dopłata na pokrycie straty za 2023 rok stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.