Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.740.2025.2.EC

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 26 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 15 września 2025 r. (wpływ 24 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą "A".

Wnioskodawca jest (...) projektantem wnętrz, a w (…) roku założył pracownię architektoniczną "…", w której pełni rolę głównego projektanta. (...)

Wnioskodawca planuje poddać się kompleksowemu zabiegowi protetyczno endodontycznemu polegającego na odbudowie uzębienia poprzez:

1)protetyka - wstawienie korony tymczasowej oraz ceramicznej S., zdjęcie licówek / korony, wstawienie nakładu ceramicznego cad/cam a także wstawienie klucza bonding, szyny twardej z prowadzeniami, Mock up (dwa łuki), Wax up, dokonanie modeli diagnostycznych, cyfrowa analiza okluzyjna Zebris, Deprogramacja leaf gauge;

2)endodoncja - wstawienie wkładu z włókna szklanego, powtórne leczenie zęba trzykanałowego;

3)zachowawcza - bonding mini;

4)higienizacja - wybielanie gabinetowe, Scalling, piaskowanie, polerowanie, fluoryzacja.

Powyżej opisane zabiegi dentystyczne obejmować będą także wybielanie zębów, scalling, piaskowanie, polerowanie oraz fluoryzacje. Łącznie Wnioskodawca planuje podjąć zabiegi dentystyczne swoich 28 zębów.

Pytania

1.Czy wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi protetyczne, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym?

2.Czy wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi endodontyczne, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym?

3.Czy wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi zachowawcze i higienizacyjne może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym?

Pana stanowisko w sprawie

Ad pytanie nr 1

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2025 163 t.j.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź tez zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Konstrukcja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie źródła przychodu.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu" osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie" lub „zabezpieczenie" źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1)cel to „to, do czego się zmierza, dąży, to, co chce się osiągnąć";

2)celowość oznacza „przydatność do jakichś potrzeb", „świadome zmierzanie do celu", „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu",

3)zabezpieczyć oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", „uczynienie bezpiecznym", „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie", „zapewnienie komuś środków do życia", „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary", natomiast „zachować" oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", „uchronić przed zapomnieniem".

Przez sformułowanie „w celu osiągnięcia przychodu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości". Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów, z taką chęcią i zamiarem. Zgodnie z orzecznictwem, nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie danego przychodu (wyrok NSA z 29 listopada 1993 r. sygn. akt SA/Wr 1242/94). Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Wskazuje się, że istnieją sytuacje, w których związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z 16 grudnia 1999 r. sygn. akt SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca jest osobą (...). Warunkiem prowadzenia przez Wnioskodawcę dalszej działalności zarobkowej jako osoby publicznej, a to przede wszystkim w ramach (…) i (…) jest estetyczny wygląd w tym także uzębienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż twarz jest odkrytą częścią ciała, wobec tego narażona jest na nieustającą ocenę otoczenia. Wygląd twarzy odgrywa ważną rolę w kształtowaniu relacji interpersonalnych. Estetyka uzębienia ma aktualnie kluczowe znaczenie dla pracy osoby medialnej w programach telewizyjnych, ponieważ zadbany i atrakcyjny uśmiech wpływa na pewność siebie budowanie dobrych relacji oraz profesjonalny wizerunek, co jest szczególnie istotne w zawodach wymagających kontaktu z ludźmi. W związku z powyższym Wnioskodawca mając na uwadze charakter swojej pracy medialnej, otrzymał od producentów ww. programów warunek dalszego partycypowania w ich tworzeniu i uzyskiwaniu w związku z tym przychodów, od zadbania o estetyczny wygląd uzębienia a co za tym idzie całej twarzy. Podjęcie przez Wnioskodawcę opisanych zabiegów dentystycznych jest zatem de facto wymogiem branżowym. Programy telewizyjne rządzą się specyficznymi zasadami estetyki. Tak jak dba się o fryzurę, makijaż i ubiór prezenterów, tak samo ważne jest zdrowe i atrakcyjne uzębienie, które dopełnia całości wizerunku. Estetyczny wygląd uzębienia w pracy prezentera telewizyjnego ma duże znaczenie, ponieważ uśmiech i mowa są podstawowymi elementami kontaktu z widzami, albowiem ma bezpośrednie przełożenie na:

1)profesjonalny wizerunek - prezenter jest osobą publiczną, której wygląd wpływa na odbiór całej stacji. Równe i zadbane zęby budują obraz profesjonalizmu, dbałości o siebie i wiarygodności;

2)komunikacja i ekspresja - podczas mówienia kamera często pokazuje twarz w zbliżeniu. Widoczny uśmiech i estetyczne uzębienie wzmacniają ekspresję, czynią przekaz bardziej przyjaznym i naturalnym:

3)budowanie zaufania - widzowie często podświadomie oceniają wiarygodność osoby na podstawie wyglądu. Estetyczny uśmiech kojarzy się z otwartością, zdrowiem i pewnością siebie, co ułatwia budowanie więzi z odbiorcami;

4)eliminacja rozpraszających elementów - zaniedbane zęby mogą niepotrzebnie przyciągać uwagę i odwracać ją od treści przekazu. Równe, białe i zdrowe uzębienie sprawia, że uwaga skupia się na słowach i przekazie, a nie na wyglądzie.

Biorąc pod uwagę, że wydatki na zabiegi dentystyczne nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Związek w tak przedmiotowym stanie faktycznym oczywiście istnieje, albowiem w przypadku braku podjęcia przez Wnioskodawcę zabiegów dentystycznych z zakresu estetyki uzębienia straci on intratne kontrakty z programami telewizyjnymi i utraci możliwości zarobkowania w tej branży.

Zauważyć również należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ww. przepis nie znajdzie u Wnioskodawcy zastosowania, ponieważ wydatek związany z zabiegami dentystycznymi w przypadku Wnioskodawcy nie ma charakteru reprezentacji, tzn. przeprowadzenie zabiegów nie jest celem ponoszonych kosztów stworzenia wizerunku, czy wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentami, a ma na celu podtrzymanie dotychczasowych kontraktów z programami telewizyjnymi.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi protetyczne, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym.

Ad pytanie nr 2 (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Mając na uwadze wszystko powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi endodontyczne, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym.

Ad pytanie nr 3 (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Mając na uwadze wszystko powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatek poniesiony na usługi dentystyczne - zabiegi zachowawcze i higienizacyjne, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opisaną w stanie faktycznym.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów nie tyle co z działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem przy wykładni powyższych pojęć, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Jak wskazano w wyroku NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz wyroku NSA z 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II FSK 3813/14, wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Natomiast w wyroku WSA we Wrocławiu z 17 października 2013 r., sygn. I SA/Wr 1291/13 wyjaśniono, że:

Zauważyć należy również, że aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, muszą być poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki nie mogą mieć charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że jest Pan (...), a w 2003 roku założył pracownię architektoniczną (...), w której pełni rolę głównego projektanta. (…). Planuje Pan poddać się kompleksowemu zabiegowi protetyczno endodontycznemu polegającego na odbudowie uzębienia: protetyka, endodoncja oraz zabiegi zachowawcze i higienizacyjne.

W ocenie organu biorąc pod uwagę opis okoliczności faktycznych i Pana wyjaśnienia oraz przedstawioną uprzednio argumentację, tego typu wydatki noszą przede wszystkim znamiona wydatków o charakterze osobistym, a te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Poniesienie wskazanych przez Pana wydatków ma na celu poprawę Pana warunków zdrowotnych i ochronę Pana uzębienia i nie ma związku z wykonywaną przez Pana działalnością gospodarczą. Ich związek z możliwością uzyskania przez Pana przychodów jest czysto teoretyczny.

Niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi korzystać z usług dentysty. Obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu. Niewątpliwie w wykonywanym przez Pana zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest bardzo istotna, jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych.

Leczenie stomatologiczne stanowi spełnienie potrzeb osoby, której stan uzębienia tego wymaga, niezależnie od tego czy osoba ta prowadzi działalność gospodarczą. Pomimo zatem wskazania we wniosku, że leczenie stomatologiczne jest niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej, stwierdzić należy że wydatki z tego tytułu są uwarunkowane Pana stanem uzębienia, a więc są wydatkami o charakterze osobistym.

Powyższe oznacza, że nie jest spełniona, w stosunku do przedmiotowych wydatków, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wydatki te nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, wydatki opisane we wniosku ponoszone na usługi dentystyczne, tj. zabiegi protetyczne, endodontyczne oraz zabiegi zachowawcze i higienizacyjne są uwarunkowane stanem zdrowia i wiążą się z zaspokajaniem potrzeb osobistych, a w konsekwencji nie spełniają przesłanek do uznania ich za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Ich związek z możliwością osiągania przez Pana przychodów jest zbyt ogólny/abstrakcyjny/teoretyczny.

Ponadto, gdyby nawet przyjąć, że zakup usług związanych z Pana prezencją/wyglądem, jak np. wizyty u dentysty spełnia przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zważywszy, że poniesienie wskazanych we wniosku wydatków w głównej mierze ma na celu budowanie odpowiedniego, w pewien sposób niepowtarzalnego wizerunku i prezencji, zasadne jest wskazanie – wbrew Pana stanowisku – na jego reprezentacyjny charakter, który tym samym przesądza, że nie może on stanowić kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, wydatki poniesione na usługi dentystyczne, tj. zabiegi protetyczne, endodontyczne oraz zabiegi zachowawcze i higienizacyjne, nie będą mieć związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie będą wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie będą mogły zatem zostać uznane za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczyzdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.